Short Fic BIGBANG

ลำดับตอนที่ #5 : :::: >TemoG

Cry .Q

 

Prince slaves serve ขอรักนาย เจ้าชายทาสรับใช้
story wiht :: Kwonjiyong&Choiseunghyun 
by :: nasagi_zagi
............................................................................................

"เฮ้! รอก่อนสิจะไปง่ายๆอย่างนี้นะเหรอ ยุนอา ยุนอาาาาา ทั้งที่ผมต้องถูกคุณออกคำสั่งอยู่เสมอแท้ๆ..."


ระ รุ่นพี่ซึงฮยอน รุ่นพี่ที่มีท่าทางคลูบิวตี้อยู่ตลอดเวลา เป็นพวก M อย่างนั้นเหรอ ช็อก......
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

"อรุณสวัสดิ์ครับท่านราชินี  เมื่อวานเกิดหลงรักในรสฝ่ามือของนาย  เพราะฉนั้น..ช่วยมาเป็นราชินีของฉันได้มั้ย ^^"
.
.
.
.
.
.
.
.
.


นี้มันไม่ใช่ความฝัน หรือสิ่งที่ผมคิดไปเองใช่มั้ย ตอนนี้คนที่ยืนอยู่ข้างผมคือรุ่นพี่ซึงฮยอนจริงๆเหรอ ใบหน้า ร่างกาย รวมถึงมือใหญ่ที่คอยกุมมือผมไว้แน่น  ทุกอย่างเป็นเรื่องจริงใช่มั้ย


ตอนนี้ตลอดทางเดินไปห้องเรียนของคนร่างบางมีแต่สายตาของบรรดานักเรียนที่อยากรูอยากเห็น บางก็มองด้วยความอิจฉา เพราะสองคนที่เดินกุมมือกันอยู่ต่างเป็นบุคคลที่หลายๆคนอยากจะได้มาครอบครอง บางก็มองด้วยความสรรเสริญทำไมคนเหล่านั้นถึงมีสายตาแบบนะเหรอ เหตุผลง่ายๆเลยร่างสองร่างที่เดินผ่านเปร่งรัสมีแห่งความเป็นที่หนึ่งออกมาทั้งคู่ มันเหมือนกับว่าพวกเขาเกิดมาเพื่อคู่กัน เหมือนกับราชินีที่ต้องเคียงคู่กับราชา  แต่ก็ยังมีบางสายตาที่มองมาด้วยความไม่สมอารมณ์สักเท่าไร  แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะพวกเขาทั้งสองอยู่สูงเกินกว่าที่พวกนางจะต่อกร



"ระ รุ่นพี่ฮะ ส่งผมตรงนี้ก็พอฮะ เดียวผมเข้าไปในห้อง"

"ทำไมเหรอครับ ให้ฉันเข้าไปส่งในห้องแหละดีแล้ว"

"แต่ว่าถ้ารุ่นพี่เข้าไป คนในห้องอาจจะแตกตื่นกันก็ได้นะฮะ  เชื่อผมเถอะส่งแค่นี้ก็พอ"

"ถ้างันนายก็สั่งมาสิ"

"เอ่? สั่ง...สั่งเหรอฮะ"

"ใช่..ถ้านายบอกว่านี้คือคำสั่ง! ฉันก็จะส่งนายแค่ตรงนี้ แต่ถ้ามันไม่ใช่คำสั่งฉันก็จำทำตามใจตัวเอง"

"เออ.... กอ ก็ได้ฮะ อืม...รุ่นพี่ส่งผมตรงนี้ก็พอ นี้คือคะ คำสั่ง!"

"หึ หึ นายนี้น่ารักจังเลยนะ งันก็รับทราบครับท่านราชินี ขอให้วันนี้เป็นที่ดีนะครับ จุฟ...."

"ระ รา..รุ่นพี่!! ทำอะไรนะฮะ ไม่อายคนอื่นเขาบ้างรึยัง" อยู่ดีก็มาจุฟแก้มเราเฉยเลย ดูดิคนมองหมดแล้ว อ้าย/// ควอนจีเขินอะ.....

"ก็แค่จุฟแก้มราชินีของผม ทำไมต้องอายด้วยละครับ ฮ่า ฮ่าๆๆๆ ท่านราชินีหน้าแดงเชียวนะครับ ฮ่า ๆๆๆๆ"

"หยุดหัวเราะเดี่ยวนี้นะฮะ รุ่นพี่!!"

"ฮ่า ฮ่าๆๆๆ ^^"

"นี้คือคำสั่ง หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้นะ....!!!!!!"

อุบ 0x0!!!

ไอ้รุ่นพี่บ้านี้ บทจะอารมณ์ดีก็ดีซะ   จะว่าไปเราก็พึงเคยเห็นด้านนี้ของรุ่นพี่ซึงฮยอนเหมือนกันนะ เพราะปกติแล้วเราจะค่อยแอบมองด้านหลังของพี่เขาตลอดเลย แจะมองจากด้านหลังแต่ว่าความีเสห์น และความคลูบิวตี้ของพี่เค้าก็ไม่ได้ลดลงเลย

"นี้!! ไม่ทราบว่าจะยืนคุยกันตรงนี้อีกนานมั้ยจ๊ะ - -"


ควับ...



"ไม่นานหรอกครับ ผมกำลังจะไปแล้วครับ  แต่ว่าผมฝากอาจารย์ดูแลราชินีของผมด้วยนะครับ ถ้าเกิดราชินีของผมเป็นอะไรไปละก็...ผมจะถือว่าเป็นความผิดของอาจารย์ทั้งหมดนะครับ!"

อรึก...////  (เสียงกลืนน้ำลาย ไม่รู้ว่ามันเขียนยังไง แฮๆ แบบว่าไรเตอร์อ่อนภาษามากมาย ใครรู้ก็เขียนบอกไรเตอร์ด้วยแล้วกัน ไรเตอร์จะได้เอาไว้ประดับสมองเพื่อใช้ในเรื่องต่อๆไป ฮิวๆๆ)

"จะ จ๊ะ.. แล้วเดี๋ยวช้านจะดูแลราชินีของเธอให้เป็นอย่างดีเลยนะ" โอ้ย.. นึกว่าจะต้องตายเพราะสายตาคู่นั้นของนายซึงฮยอนจะแล้ว ไม่นึกเลยว่าคนที่ดูคลูออกตลอดเวลาอย่างนายซึงฮยอนพอเอาจริงก็น่ากลัวมากเหมือนกันนะเนีย


"รุ่นพี่อะ ไปพูดแบบนั้นกับอาจารย์ได้ยังไงกัน แล้วที่นี้ผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนละเนีย"

"กีเอาไว้ที่เดิมนั้นแหละครับดีแล้ว ถ้าเอาไปไว้ที่อื่นมีหวังผมหายใจตายแน่เลย"

"บ้า!! พูดไรก็ไม่รู้ จีจี้ไม่พูดด้วยแล้ว.."

"อ่าจะไปแล้วเหรอครับ งันขอให้เรียนสนุกๆนะครับ ท่านราชินีของผม!"



เฮ้อ....   ถึงจะช็อกที่รู้ว่าคนที่เราแอบชอบมาตลอดเป็นพวก M แต่ว่า....

   ผมชอบรุ่นพี่ซึงฮยอนจริงๆนั้นแหละ ไม่ว่ายังไงก็อยากจะอยู่ข้างรุ่นพี่ตลอดไป








ณ ดาดฟ้าโรงเรียน "วายจี"  16:25 น



"เออ..เมื่อกี่ผมทำฟองดันช็อกโกล่าในชั่วโมงฝึกทำอาหารอะฮะ  เออ..ทานสิฮะนี่เป็นคำสั่ง"


ลองทำตัวเป็นราชินี อิอิ แปลกๆเหมือนกันนะเรา


"นั้นมันไม่ใช่คำสั่งหรอกนะครับ"

"เอ่!?  งันแบบไหนเหรอฮะ..."

"ต้องเอาแต่ใจมากกว่านี้"


เป็นท่านราชินีของรุ่นพี่นี้มันยากจริงๆ  เอาแต่ใจอย่างนั้นเหรอ - -

งันที่ผ่านทั้งหมด...

รุ่นพี่ไม่ได้ชอบที่ตัวเราเลย  ถ้าเราเป็นราชินีที่ไม่ดี...ตัวเราก็คงไม่มีค่าอะไรสำหรับรุ่นพี่เลย...


                 เป็นราชินีต้องเอาแต่ใจ   เอาแต่ใจ... เอาแต่ใจอย่างนั้นเหรอ



ขยำ.... ร่างบางขยำช็อกโกล่าจนมันแหลกค่ามือ



"เป็นอะไรไปเหรอครับท่านราชินี  ช็อกโกแล็ตเลอะเสื้อผ้าหมดแล้ว"

"รุ่นพี่ ทำความสะอาดให้หน่อย...ด้วยปาก!!!  นี้คือคำสั่ง"

"เออ...รับทราบครับ  ท่านราชินี"



แผล็บๆๆๆ  ลิ้นหนาของร่างสูงค่อยๆบรรจงเลียไปตามเสื้อผ้า และร่างกายของร่างบางที่เลอะช็อกโกแล็ต....



ตึก ตึก ตึกๆๆๆๆ

นี้เรา...  นี้เรากำลังทำอะไรอยู่เนีย.....

ฝืนบังคับให้รุ่นพี่ทำเรื่องน่าอายแบบนี้ได้ยังไง  ทั้งๆที่เราอยากจะเป็นท่านราชินีที่ดีที่สุดให้กับรุ่นพี่    แต่ว่า....

แต่ว่า นี้มันไม่ใช่ตัวของเราเลย เราไม่มีความสุขเลยสักกะนิดเดียว



"ผมคิดผิดไปเอง  ผมผิดเอง T_T ยะ หยุด..เถอะฮะรุ่นพี่!!"

"เอ่?  ไม่ดีใจเหรอที่ฉันทำแบบนี้ให้  รึว่านายต้องการมากว่านี้"

"ไม่..  ไม่ใช่ ผมไม่ต้องการอะไรเลยแล้วผมก็ไม่ดีใจเลยสักนิดเดียว  ผมนะ.. ผมนะอยากเป็นแฟนที่อ่อนโยนของรุ่นพี่ผมไม่ได้ต้องการเป็นแบบนี้ ไม่ต้องการเลย T_T"




--------------------------------------------------------------------


ว้าวๆๆๆ   มาตอนแรกนึกว่าทุกอย่างจะเรียนร้อยโรงเรียนชเวสะแล้ว  
ทีแรกยังหวานกันอยุ่ดีเลย  แต่แล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้
ทำไมอยู่ๆ จีจี้ของเราก้คิดน้อยใจแบบนั้น 
เฮ้อ...เห็นแล้วก็เศร้าใจแทนเลยเนอะ   เมื่อจีจี้ของเราร้องไห้แบบนี้ แล้วทาสรับใช่ที่ซื่อสัตย์อย่านายชเวจะทำยังไงติดตามตอนต่อไปแล้วกันเนอะ  

      อ่านแล้วก็อย่าลืม เม้น! กันด้วยนะครับ ขอแค่เนียให้กันได้ใช่มั้ยอะ (ทำหน้าอ้อน)