อาถรรพณ์หมู่บ้านบนเชิงเขา(จบแล้วครับ)
...สยอง...แบบ...อ่อนๆ...สำหรับ...คน...ขวัญอ่อน...ครับ...หึหึหึ...
ผู้เข้าชมรวม
2,549
ผู้เข้าชมเดือนนี้
22
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เมื่อนักศึกษา 5 คน
หลงเข้าไปในหมู่บ้านอาถรรพณ์โดยไม่รู้ตัว
พวกเขาจะทำอย่างไรให้รอดพ้นออกมาจากหมู่บ้านแห่งนี้
และทำไมหมู่บ้านนี้ถึงกลายเป็นหมู่บ้านอาถรรพณ์
เชิญติดตาม
การหาทางเอาชีวิตรอด
ความรัก และมิตรภาพระหว่างเพื่อน
แล้วปริศนา ถึงที่มาของหมู่บ้านอาถรรพณ์ก็ถูกเฉลย
...
ตัวละครในเรื่อง
ริว : นักศึกษามหาวิทยาลัย ปี 3
นิสัย : เสียสระ ใจกว้าง ใจเย็น รักเพื่อน
โม : นักศึกษามหาวิทยาลัย ปี 3
นิสัย : สาวห้าว ชอบความท้าทาย มีน้ำใจ แอบชอบริว เป็นคู่กัดกับนนท์
แพร : นักศึกษามหาวิทยาลัย ปี 3
นิสัย : เรียบร้อย ใจดี อยากเป็นที่รักของทุกคน ภายในเป็นคนขี้อิจฉา แอบชอบริว
นนท์ : นักศึกษามหาวิทยาลัย ปี 3
นิสัย : อารมณ์ร้อน ทำอะไรไม่ค่อยคิด จริงใจ รักเพื่อน แอบชอบแพร เป็นคู่กัดกับโม
พล : นักศึกษามหาวิทยาลัย ปี 3
นิสัย : คิดก่อนทำ ใจเย็น มีความเป็นผู้ใหญ่ที่สุดในกลุ่ม คอยปราบเวลาโมกับนนท์ทะเลาะกัน
^_^
ผลงานอื่นๆ ของ ริวมาโอ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ริวมาโอ
"ชอบตอนจบค่ะ"
(แจ้งลบ)สนุกดีค่ะ หมายถึงตอนจบในบทส่งท้ายนะคะ พล๊อตเรื่องหรือฝีมือในการเขียนน่ะ เป็นของที่พัฒนาได้ค่ะ แต่ความเห็นอกเห็นใจตัวละคร การให้"ชีวิต"กับตัวละครแต่ละตัว เพื่อให้เขาเลือกเดินไปในทางของตัวเองได้ (ไม่มีใครดีไปหมด แล้วก็ไม่มีใครร้ายแบบสุดขั้ว ตายเมื่อสมควรตาย และไม่ตายแบบพร่ำเพรื่อโดยไร้เหตุไร้ผล) ชอบตอนที่สร้อยหล่นลงไปแล้วมี ระโดดมาคาบ ดูเท่มากเลยนะคะ ... อ่านเพิ่มเติม
สนุกดีค่ะ หมายถึงตอนจบในบทส่งท้ายนะคะ พล๊อตเรื่องหรือฝีมือในการเขียนน่ะ เป็นของที่พัฒนาได้ค่ะ แต่ความเห็นอกเห็นใจตัวละคร การให้"ชีวิต"กับตัวละครแต่ละตัว เพื่อให้เขาเลือกเดินไปในทางของตัวเองได้ (ไม่มีใครดีไปหมด แล้วก็ไม่มีใครร้ายแบบสุดขั้ว ตายเมื่อสมควรตาย และไม่ตายแบบพร่ำเพรื่อโดยไร้เหตุไร้ผล) ชอบตอนที่สร้อยหล่นลงไปแล้วมี ระโดดมาคาบ ดูเท่มากเลยนะคะ :) ฝึกอีกหน่อยแล้วเขียนเรื่องใหม่มาลงให้อ่านกันอีกนะคะ :) ขอบคุณค่ะ อ่านน้อยลง
วิลาศินี | 1 ส.ค. 53
5
0
"ชอบตอนจบค่ะ"
(แจ้งลบ)สนุกดีค่ะ หมายถึงตอนจบในบทส่งท้ายนะคะ พล๊อตเรื่องหรือฝีมือในการเขียนน่ะ เป็นของที่พัฒนาได้ค่ะ แต่ความเห็นอกเห็นใจตัวละคร การให้"ชีวิต"กับตัวละครแต่ละตัว เพื่อให้เขาเลือกเดินไปในทางของตัวเองได้ (ไม่มีใครดีไปหมด แล้วก็ไม่มีใครร้ายแบบสุดขั้ว ตายเมื่อสมควรตาย และไม่ตายแบบพร่ำเพรื่อโดยไร้เหตุไร้ผล) ชอบตอนที่สร้อยหล่นลงไปแล้วมี ระโดดมาคาบ ดูเท่มากเลยนะคะ ... อ่านเพิ่มเติม
สนุกดีค่ะ หมายถึงตอนจบในบทส่งท้ายนะคะ พล๊อตเรื่องหรือฝีมือในการเขียนน่ะ เป็นของที่พัฒนาได้ค่ะ แต่ความเห็นอกเห็นใจตัวละคร การให้"ชีวิต"กับตัวละครแต่ละตัว เพื่อให้เขาเลือกเดินไปในทางของตัวเองได้ (ไม่มีใครดีไปหมด แล้วก็ไม่มีใครร้ายแบบสุดขั้ว ตายเมื่อสมควรตาย และไม่ตายแบบพร่ำเพรื่อโดยไร้เหตุไร้ผล) ชอบตอนที่สร้อยหล่นลงไปแล้วมี ระโดดมาคาบ ดูเท่มากเลยนะคะ :) ฝึกอีกหน่อยแล้วเขียนเรื่องใหม่มาลงให้อ่านกันอีกนะคะ :) ขอบคุณค่ะ อ่านน้อยลง
วิลาศินี | 1 ส.ค. 53
5
0
ความคิดเห็น