THE UNCERTAINTY รักในห้วงคำนึง ( taeyeon feat. snsd and etc.)

ลำดับตอนที่ #6 : บทที่4

แทยอนเดินตามหลังฮโยฮยอนมาตามทางด้วยจิตใจเลื่อนลอย หวนนึกถึงท่านแม่บุญธรรม จิตใจพลันห่อเหี่ยวหดหู่จนไม่ได้สังเกตว่าคนข้างหน้านั้นหยุดเดินแต่เมือใด  ฮโยฮยอนหันหลังมายิ้มแย้มให้แทยอนสายหนึ่งแล้วจึงแนะนำตัวอีกทั้งชักชวนชวนและแนะนำพูดคุยหลายเรื่อง ด้วยความที่ฮโยฮยอนนั้นเป็นคนที่คุยสนุก จึงเกิดรอยยิ้มแต่งแต้มบนหน้าแทยอนตลอดบทสนทนา ซึ่งพาลทำให้คนมองหัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ    ฮโฮยอนเหมื่อมองรอยยิ้มนั่นอยู่นาน จนกระทั่งแทยอนเอื้อมมือมาเขย่าแขนของนาง  นางจึงได้สติ รีบขอตัวไปทำงาน พร้อมทั้งกำชับเรื่องงานที่แทยอนต้องทำ ก่อนจะรีบเดินหนีไปเพื่อซุกซ่อนรอยแดงจางๆบนใบหน้า หากแต่ไม่สามารถกลั้นรอยยิ้มที่ประดับบนใบหน้าได้

...................................................................................................
.................................................................

.....................................................
...........................................

...................................
..........
...............

................

...........
 

หลังฮโยฮยอนเดินจากไปแทยอนจึงแยกไปทำงานของตน งานของเขาไม่มีอะไรมากเพียงแค่ติดตามคุณหนูเวลาออกไปบอกบ้าน  ส่วนเวลาว่างที่เหลือก็ไปช่วยงานในครัวบ้างนิดหน่อยก็เท่านั้น  แทยอนย่างเท้ามาถึงครัว พบหญิงสาวคนหนึ่งใบหน้างดงามสะอาดตา กำลังยุ่งวุ่นวายทำอาหารอยู่หน้าเตา แต่เมื่อนางรู้สึกว่ามีใครอยู่ด้านหลังจึงหมุนตัวกลับมามอง แววตาสวยปรากฎแววแปลกใจ แทยอนเห็นดังนั้นจึงยกมือประสานกันแล้วค้อมหัวให้ไวๆทีหนึ่ง…".ขออภัยแม่นาง ข้าชื่อแทยอน เพิ่งมาทำงานใหม่ ไม่ทราบว่าแม่นางมีอะไรให้ข้าช่วยหรือไม่."... หญิงสาวพยักหน้ารับรู้แล้วส่งยิ้มเป็นมิตรมาให้ …"ข้าชื่อจีอึน เป็นคนทำอาหาร เจ้ามาก็ดีแล้วรีบมาช่วยข้าเร็ว อีกครึ่งชั่วยามเราต้องตั้งโต๊ะสำรับให้นายท่านแล้ว รีบเข้าเถอะ..".. แม้จะแอบหวั่นไหวกับใบหน้าหล่อเหลาหน้าเอ็นดูนั่น แต่นี่ไม่ใช่เวลา จีอึนรีบสั่งแทยอนให้รีบไปยกนู่นนี่มาเพื่อตระเตรียมอาหารให้ทันเวลา ทั้งสองคนช่วยกันจนทำอาหารเสร็จ จีอึนจึงไปเรียกสาวใช้มาสองสามคนมายกสำรับไป นางถอนหายใจโล่งที่ทำงานเสร็จสิ้น แต่แล้วหางตานางกลับเหลือบไปเห็นเหงื่อผุดขึ้นตามไรผมของแทยอน ใบหน้าเด็กหนุ่มปรากฎสีแดงเป็นวงเพราะเหนื่อยจากการช่วยนางยกนั่นยกนี่ แต่มันกลับทำให้ใบหน้าของแทยอนนั้นน่ารักน่าเอ็นดูคล้ายเด็กที่เพิ่งไปวิ่งเล่นมา

จีอึนเผลอหยิบผ้าเช็ดหน้าของตนซับเหงื่อให้แทยอนอย่างลืมตัว แทยอนตกใจทำอะไรไม่ถูกใบหน้าเกิดแถบสีแดงจางๆ  นางจึงรู้ตัวรีบชักมือกลับแล้วก้มหน้างุดเพื่อซ่อนใบหน้าแดงๆของตน  แล้วจึงรีบขอตัวไปทำอย่างอื่น แต่แทยอนกลับเรียกนางไว้เสียก่อน "…ขอบคุณนะ จีอึน..". พูดจบก็ส่งยิ้มกว้างจนแก้มบุ๋มให้ลีจีอึน เห็นดังนั้นจีอึนที่หน้าแดงอยู่แล้วยิ่งแดงหนักเข้าไปใหญ่ จีอึนพยักหน้ารับรู้ก่อนก้มหน้างุดรีบเดินจากไป แทยอนเห็นดังนั้นจึงหัวเราะกับตนเองเบาๆก่อนเดินกลับที่พักของตน

""""""""''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

"""""""""""""""""""""""
"""""""""""""""""""
 

เช้านี้มิยองตั้งใจจะไปเดินดูของที่ตลาดจึงให้ฮโฮยอนสั่งให้คนไปตามแทยอน ครู่หนึ่งจึงได้ยินฝีเท้าเร่งรีบเข้ามาใกล้ แทยอนประสานมือคุกเข่าค้อมหัวแก่คุณหนู "คุณหนูมีอะไรให้ข้ารับใช้ขอรับ."   ".ข้าจะไปตลาด..". พูดแค่นี้มิยองก็รีบเดินนำหน้าไป ปล่อยให้สองคนที่เหลือลุกตามแทบไม่ทัน ที่เดินมาก่อนไม่ใช่ว่านางรีบแต่เพราะรู้สึกแปลกๆกับตนเองต่างหาก แปลกใจตัวเอง..ทำไมหัวใจถึงเต้นแรงขนาดนี้นะ แปลก จริงๆ… 
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
""""""""""""""""""""""""""""
"""""""""""""""""""""""
"""""""""""""""""""
"""""""""""
 

 

มิยองเดินดูนู่นดูนี่ไปเรื่อยโดยมีฮโฮยอนกับแทยอนเดินตามหลัง ปกติคุณหนูมิยองผู้มีหน้าตามที่งามหมดจดนั้นดึงดูดสายตาผู้คนอยู่แล้ว แต่วันนี้นั้นต่างออกไปฮโยฮยอนรู้สึกได้ว่าแววตาทั้งหลายของผู้คนนั้นไม่ได้จับจ้องที่คุณหนูของนางคนเดียวอย่างที่เคยเป็นมา แต่ยังจับจ้องมาที่แทยอนที่เดินเคียงข้างนางด้วย ใบหน้าเด็กหนุ่มที่ดูดีกว่าคนทั่วไปนั้นช่างดึงดูดสายตาหญิงสาวทั้งหลายเป็นอย่างดี ฮโยฮยอนรู้สึกไม่พอใจที่มีคนจ้องแทยอนตาเป็นมัน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้คงต้องรอจนกว่าคุณหนูจะดูของเสร็จ ด้านมิยองที่เดินเลือกของเข้าร้านนู้นออกร้านนี้มีสีหน้าปกติแต่ในใจกลับร้อนรุ่มนางกำลังขบคิดว่าเพราะอะไรนางจึงหงุดหงิดใจเช่นนี้