ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่3
มิยองพยักหน้ารับรู้ นางถามไถ่อายุและความเป็นมาของเด็กหนุ่ม ได้ความว่าว่าแทยอนนั้นอายุ 17 ปีเท่านาง เดิมเขานั้นอาศัยอยู่ที่กระท่อมเล็กๆกับแม่บุญธรรมท่านสองแม่ลูกยังชีพโดยการเก็บของป่าขาย แต่โชคร้ายที่นางนั้นจากไปด้วยโรคชราเสียก่อน พอนางจากไปเขาจึงตัดสินใจเดินทางมายังเมืองหลวงเพื่อหางานทำ แต่ที่เล่าที่เขาไปสมัครงานนั้นไม่มีใครยอมรับเขาเข้าทำงาน ส่วนเงินเก็บก็ร่อยหลอลงทุกวันจนกระทั่งได้มาเจอนาง มิยองรับฟังแทยอนเล่าด้วยความตั้งใจ ดวงตาหวานฉายแววเห็นใจเด็กหนุ่มอย่างปิดไม่มิด พลางถามขึ้น "แล้วพ่อแม่แท้ๆของเจ้าเล่าเป็นใคร" จบคำถามแววตาของแทยอนฉายแววเศร้าครู่หนึ่งแล้วจึงยกยิ้ม "ตั้งแต่ข้าเกิดแม่บุญธรรมไม่เคยบอกอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ก่อนนางจะจากไปนางทิ้งจี้หยกเส้นหนึ่งไว้ให้ข้า นางบอกเพียงว่ามันเป็นของมารดาผู้ให้กำเนิดข้า นางยังสั่งเสียให้ข้าเดินทางมายังเมืองหลวงบอกให้ข้าตามหาคนชื่อดองโฮแล้วมอบป้ายหยกนี้ให้เขาดูขอรับ แต่ยังไม่ทันที่นางจะบอกที่อยู่ของเขาแก่ข้า นางก็สิ้นใจไปเสียก่อนขอรับคุณหนู" แทยอนปลดหยกส่งให้คุณหนูของเขาดู มือบางเอื้อมไปรับจี้หยกมาพิจารณา ใบหน้าหวานแสดงสีหน้าแปลกใจ ด้วยความที่ตระกูลฮวังเป็นตระกูลขุนนางเก่าแก่ที่มีฐานะเรียกได้ว่ารำ่รวยที่สุดในเมืองหยกเนื้อดีทั้งหลายจึงผ่านตาคุณมิยองมามากมาย แต่หยกเนื้อดีทั้งหลายนั้นเทียบไม่ได้เลยกับป้ายหยกของคนตรงหน้า เนื้อหยกเขียวใสราวกับท้องฟ้าถูกแกะสลักด้วยลายมังกรอย่างวิจิตรบรรจง เธอคลับคล้ายคลับคลาว่าเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก พิจารณาอยู่สักครู่มิยองจึงส่งป้ายหยกคืนแก่แทยอน พร้อมออกคำสั่งแก่หญิงรับใช้ให้พาเด็กหนุ่มไปทำงานทำการ หลังคนทั้งสองออกไป มิยองยังคงติดใจเรื่องป้ายหยก แต่เมื่อคนรับใช้วิ่งมารายงานว่าท่านพ่อของเธอกลับมาแล้ว ร่างบางจึงรีบสาวเท้าเดินไปต้อนรับท่านพ่อ เรื่องป้ายหยกก็คล้ายถูกลืมเลือนหายไปจากความคิด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น