ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : intro
ดึกสงัดที่ถนนสายหนึ่งในเมืองหยวนเมืองหลวงของแคว้นเยว่ สว่างไสวไปด้วยแสงไฟจากโคม
หน้าร้านค้าโรงเตี้ยมและหอนางโลมต่างๆสาดส่องไปทั่วสองข้างทาง คึกคักด้วยผู้คนที่สัญจรไป
มาและเสียงตะโกนของเสี่ยวเอ้อที่แข่งกันตะโกนเรียกลูกค้า แม้จะขัดกับเวลาที่ดวงตะวันนั้นลาลับ
ขอบฟ้ามาหลายชั่วยามแล้ว แต่ทว่าบรรยากาศคึกคักเช่นนี้นั้นล้วนแต่เป็นสิ่งคุ้นชินของผู้คนใน
เมืองนี้ เนื่องด้วยเมืองหยวนนั้นมิได้เป็นเพียงเป็นเพียงเมืองหลวงธรรมดาๆแต่หากเป็นเมืองท่า
สำคัญที่เป็นจุดขนส่งสินค้าจากต่างแคว้นอีกด้วย จึงมิเป็นที่แปลกใจของผู้คนเลยแม้แต่น้อยที่
เมืองหยวนนั้นได้รับการขนานนามว่าเป็นเมืองที่ไม่เคยหลับ ท่ามกลางฝูงชนที่เดินเบียดเสียดกัน
ไปมาปรากฏร่างหนุ่มน้อยผู้หนึ่งใบหน้าเนื้อตัวมอมแมมเสื้อผ้าเก่าขาดเต็มไปด้วยรอยชุน พาน
ทำให้ผู้คนที่พบเห็น บ้างรู้สึกเวทนาบ้างรู้สึกรังเกียจ แต่เด็กหนุ่มหาได้ใส่ใจกับสายตาของผู้คนไม่
ด้วยเพราะเคยชินกับการถูกมองด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม เขาจึงไม่คิดเก็บมาใส่ใจ แต่สิ่งที่เขา
สนใจในเวลานี้คืออาหารที่วางขายอยู่สองข้างทางต่างหากเล่า ดางตากลมลอกแลกมองซ้ายที
ขวาทีพลันเหลือบไปเห็นร้านหมั่นโถว หมั่นโถวสีขาวหน้ากินวางอยู่บนแข่งนึ่งร้อนๆทำให้แทยอน
เผลอกลืนนำ้ลายอึกหนึ่ง เด็กหนุ่มควานหาเศษเงินในกางเกงตัวเก่าที่เต็มไปด้วยรอยชุนเพื่อจะมี
สักตำลึงหนึ่งพอให้เขาซื้อหมั่นโถวซักลูกประทังชีวิตอีกไปอีกวัน แต่ใบหน้ากระตือรือล้นพลันหด
ลง อย่าว่าแต่หมั่นโถวเลยตอนนี้แม่แต่ด้ายเย็บผ้าที่เพิ่งหมดไปเมื่อวานเขายังไม่มีปัญญาซื้อด้วย
ซำ้ เมื่อดังนั้นแทยอนแค่นเสียงหัวเราะขึ้นเบาๆคล้ายขบขันคล้ายเวทนาในโชคชะตาตนเอง
หน้าร้านค้าโรงเตี้ยมและหอนางโลมต่างๆสาดส่องไปทั่วสองข้างทาง คึกคักด้วยผู้คนที่สัญจรไป
มาและเสียงตะโกนของเสี่ยวเอ้อที่แข่งกันตะโกนเรียกลูกค้า แม้จะขัดกับเวลาที่ดวงตะวันนั้นลาลับ
ขอบฟ้ามาหลายชั่วยามแล้ว แต่ทว่าบรรยากาศคึกคักเช่นนี้นั้นล้วนแต่เป็นสิ่งคุ้นชินของผู้คนใน
เมืองนี้ เนื่องด้วยเมืองหยวนนั้นมิได้เป็นเพียงเป็นเพียงเมืองหลวงธรรมดาๆแต่หากเป็นเมืองท่า
สำคัญที่เป็นจุดขนส่งสินค้าจากต่างแคว้นอีกด้วย จึงมิเป็นที่แปลกใจของผู้คนเลยแม้แต่น้อยที่
เมืองหยวนนั้นได้รับการขนานนามว่าเป็นเมืองที่ไม่เคยหลับ ท่ามกลางฝูงชนที่เดินเบียดเสียดกัน
ไปมาปรากฏร่างหนุ่มน้อยผู้หนึ่งใบหน้าเนื้อตัวมอมแมมเสื้อผ้าเก่าขาดเต็มไปด้วยรอยชุน พาน
ทำให้ผู้คนที่พบเห็น บ้างรู้สึกเวทนาบ้างรู้สึกรังเกียจ แต่เด็กหนุ่มหาได้ใส่ใจกับสายตาของผู้คนไม่
ด้วยเพราะเคยชินกับการถูกมองด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม เขาจึงไม่คิดเก็บมาใส่ใจ แต่สิ่งที่เขา
สนใจในเวลานี้คืออาหารที่วางขายอยู่สองข้างทางต่างหากเล่า ดางตากลมลอกแลกมองซ้ายที
ขวาทีพลันเหลือบไปเห็นร้านหมั่นโถว หมั่นโถวสีขาวหน้ากินวางอยู่บนแข่งนึ่งร้อนๆทำให้แทยอน
เผลอกลืนนำ้ลายอึกหนึ่ง เด็กหนุ่มควานหาเศษเงินในกางเกงตัวเก่าที่เต็มไปด้วยรอยชุนเพื่อจะมี
สักตำลึงหนึ่งพอให้เขาซื้อหมั่นโถวซักลูกประทังชีวิตอีกไปอีกวัน แต่ใบหน้ากระตือรือล้นพลันหด
ลง อย่าว่าแต่หมั่นโถวเลยตอนนี้แม่แต่ด้ายเย็บผ้าที่เพิ่งหมดไปเมื่อวานเขายังไม่มีปัญญาซื้อด้วย
ซำ้ เมื่อดังนั้นแทยอนแค่นเสียงหัวเราะขึ้นเบาๆคล้ายขบขันคล้ายเวทนาในโชคชะตาตนเอง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น