คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ต่อสู้
Chapter V: Fight for Fighting
ฝูงชนเริ่มเข้ามามุงดูการประลองระหว่างเด็กสาวชาวกรีซีเรียและองค์หญิงแห่งธีบีส เสียงพูดคุยเซ็งแซ่ฟังไม่ได้ศัพท์ การค้าขายในบริเวณนั้นหยุดลงชั่วขณะ สายตาทุกคู่จับจ้องคู่เอกซึ่งยืนอยู่กลางวงล้อมของทหารธีบีส
“เชิญเลือกอาวุธที่เจ้าชอบ” ไอซิสให้ทหารนำอาวุธมาวางกองไว้
“ไม่เป็นไร” เซชิลชูกำปั้นขึ้น “แค่ไอ้นี่ก็พอ”
“งั้นข้าก็จะไม่ใช้อาวุธเหมือนกัน” ไอซิสส่งแส้ของตนให้ทหาร
เมื่อตกลงกันเรียบร้อย เหล่าทหารธีบีสก็ถอยออกไปยืนล้อมวงตามเดิม ปล่อยให้สองสาวยีนประจันหน้ากันเพียงลำพัง
“เรามาตั้งกติกากันก่อนดีกว่า” องค์หญิงแห่งธีบีสเอ่ยขึ้น “ถ้าเจ้าหมดสติ สู้ต่อไม่ไหว หรือพูดว่ายอมแพ้ ถือว่าข้าเป็นฝ่ายชนะ แต่หากเจ้าชกข้าได้แม้เพียงหมัดเดียว ถือว่าเจ้าเป็นฝ่ายชนะ”
“ว่าไงนะ” เซชิลตาลุกวาว
“เอ๋ หรืออยากให้ข้าต่อให้มากกว่านี้อีก” ไอซิสเลิกคิ้ว “งั้นถ้าเจ้าสัมผัสถูกตัวข้าแม้เพียงปลายเล็บ ให้ถือว่าเจ้าชนะละกัน”
“มันจะมากไปแล้ว!” อารามโกรธ เซชิลพุ่งเข้าใส่ไอซิส
จังหวะนั้นไอซิสยืนเท้าสะเอวด้วยศอกซ้าย แขนขวาแนบลำตัว
หญิงสาวเห็นอีกฝ่ายยังไม่ตั้งท่า ก็ปล่อยฮุคขวาใส่ ในใจคิดว่าต้องโดนแน่
พริบตานั้น หมัดของเธอกลับวืดลม แล้วโลกก็หมุนคว้าง หลังฟาดพื้นดังโครม รู้สึกตัวอีกทีก็กำลังนอนแผ่หลามองท้องฟ้าอยู่
‘นี้ข้าถูกทุ่มเรอะ’
เซชิลงงอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อนึกขึ้นได้ว่าอยู่ระหว่างการประลองก็กระโดดพรวดขึ้นยืน แล้วตั้งท่าสู้ใหม่
“ต้องอย่างงี้สิ อย่าเพิ่เป็นอะไรไปซะก่อนล่ะ” ไอซิสยิ้ม
หญิงสาวปราดเข้าไป ทำทีจะออกหมัดขวาเข้าหน้า แต่เปลี่ยนเป็นออกหมัดซ้ายเข้าลำตัว ไอซิสเอี้ยวตัวหลบเฉียดฉิว เซชิลหมุนตัวเตะกวาด ไอซิสก็ถอยหลบหวุดหวิด
‘พอสู้ได้ ความเร็วระดับนี้ไม่เท่าไรหรอก’
ขณะที่คิดเช่นนั้น เซชิลก็ปล่อยหมัดตรงเข้าหน้า ทันใดนั้นไอซิสก็ก้มตัวหลบ ใช้ฝ่ามือเสยเข้าที่ปลายคางหญิงสาว
เซชิลผงะ แต่เมื่อตั้งตัวได้ก็บุกอย่างต่อเนื่อง หญิงสาวงุนงง ทั้งที่คู่ต่อสู้เคลื่อนไหวเชื่องช้า แต่ตนกลับชกไม่โดนราวกับไล่คว้าเงา มิหนำซ้ำอีกฝ่ายยังสวนกลับมาจากมุมอับ โดนตำแหน่งที่แม่นยำ ในจังหวะที่เหมาะเจาะ
อย่างไรก็ตาม เธอมั่นใจอยู่อย่างหนึ่ง นั่นคือหากไอซิสเอาจริงคงล้มเธอได้ในหมัดเดียว แต่นางก็ไม่ทำเพราะกำลังหยอกเล่นอยู่นั่นเอง
ยิ่งคิดเซชิลก็ยิ่งหงุดหงิด เร่งรุกไล่อีกฝ่ายอย่างดุดัน แต่ก็ถูกต่อย เตะ ศอก เข่า สวนกลับมานับไม่ถ้วนจนสะบักสะบอม
หญิงสาวขาสั่นแทบยืนไม่อยู่ ปวดระบมไปทั้งร่าง ยกแขนไม่ขึ้น สติเริ่มเลือนราง ที่ยืนหยัดอยู่ได้ก็ด้วยใจดื้อรั้นเท่านั้น
แล้วจู่ๆ เธอก็ได้ยินเสียงโห่ร้องกึกก้องของผู้ชมหลายร้อยคน ทั้งพ่อค้า นักเดิน และชาวกรีซีเรีย ที่ไม่รู้มาห้อมล้อมขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร
‘หนวกหู ข้าไม่ได้ชกต่อยกันเพื่อความสนุกของพวกแกนะ!’
เซชิลกู่ร้อง แต่กลับไม่มีเสียง เธอเข่าอ่อนทรุดลงกับพื้น ขณะที่คุกเข่าอยู่นั้นก็เริ่มคิด
ทำไมข้าถึงได้มายืนอยู่ตรงนี้ ทำไมข้าถึงต้องต่อสู้ด้วย...
เซชิลเหลือบมองทหารธีบีสทั้งสามซึ่งยืนล้อมวงร่วมกันทหารคนอื่นๆ
จริงสิ ข้ากำลังต่อสู้เพื่อพวกเขา ทหารธีบีสที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ หากข้าแพ้ พวกเขาจะต้องตาย
‘จริงเหรอ’ อีกเสียงหนึ่งดังซ้อนขึ้นในใจ
หญิงสาวตกใจ
‘เจ้าสู้เพื่อพวกเขาจริงเหรอ’ เสียงที่ทุ้มกังวานถามซ้ำ
‘หมายความว่าไง...’ ในหัวของหญิงสาวว่างเปล่า
‘เจ้าสู้เพื่อตัวเองไม่ใช่เหรอ สู้เพื่อที่จะได้สู้’
คำพูดนั้นซึมซับเข้าไปในใจของเซชิล ก่อนที่เธอจะได้ขบคิดถึงความหมายของมันเสียอีก
สู้เพื่อที่จะได้สู้...
ฉับพลัน หัวใจของเธอก็สูบฉีดพล่าน ร่างกายกลับมีเรี่ยวแรงอีกครั้ง ดั่งเปลวเทียนที่ลุกโชนก่อนมอด
หญิงสาวเงยหน้ามองไอซิสซึ่งยืนกอดอกยิ้มกริ่มอย่างมั่นใจ
“สู้เขาแม่สาวกรีซีเรีย” เหล่าคนดูร้องตะโกน
เซชิลหัวเราะร่า ทำเอาบรรดาผู้ชมเงียบกริบ
“ฟังให้ดี ข้าไม่ได้สู้เพื่อให้พวกเจ้าสนุก ไม่ได้สู้เพื่อช่วยพวกธีบีส ไม่ได้สู้เพื่อใครทั้งนั้น ข้าแค่อยากชกหน้ายัยองค์หญิงน่าหมั่นไส้นี่เท่านั้นเอง!” พูดจบ ฝูงชนก็โห่ร้องชอบใจ
ในตอนนั้นเอง เซชิลก็สังเกตแสงสีแดงอ่อนๆ ซึ่งเปล่งออกมาจากทับทิมบนมงกุฎของไอซิส ยามสายที่แดดจ้าเช่นนี้ หากไม่สังเกตให้ดีคงไม่รู้ตัว
นั่นมันแสงอะไร…
‘เจ้าเห็นแล้วสินะ’ เสียงเดิมดังขึ้น ‘พลังของสิ่งนั้น ทำให้นางหลบการโจมตีของเจ้าได้ ฟังให้ดีนะ คราวนี้เจ้าจงตรงเข้าไปหานาง พอถึงระยะจู่โจมให้หลับตาและโจมตีโดยใช้สัญชาตญาณซะ’
เสียงนั้นเป็นของใคร มาจากไหนไม่รู้ แต่เธอไม่รู้สึกถึงเจตนาร้าย
เอาสิ น่าสนุกดี…
เซชิลวิ่งเข้าใส่ไอซิสโดยไม่คิดอะไร ในเมื่อโจมตีตามปกติก็ไม่โดนอยู่แล้ว จะลองดูหน่อยเป็นไร
เมื่อเข้าประชิด เซชิลก็จำตำแหน่งใบหน้าของไอซิส ก่อนจะหลับตาแล้วเหวี่ยงหมัดออกไป
หมัดซ้ายของเธอจั่วลม พลันฝ่ามือของไอซิสก็พุ่งเข้าหน้าเธอจากทางซ้ายแต่กลับไม่เฉียบคมเหมือนการโจมตีครั้งก่อนๆ
เซชิลชิงชกขวาขนานไปกับแขนของไอซิส ปรากฏว่ากำปั้นของเธอสัมผัสถูกใบหน้าของอีกฝ่าย แม้จะแค่ถากๆ
หญิงสาวลืมตาขึ้นมา พบไอซิสมองตนด้วยแววตากราดเกรี้ยว ทันใดนั้นก็มีเข่ากระทุ้งเข้าที่ลิ้นปี่ ตามด้วยลูกเตะสูงกระแทกกลางขมับจนหน้าหัน เซชิลกระเด็นลงไปหมอบราบกับพื้น กำลังเฮือกสุดท้ายที่เค้นออกมาหมดสิ้น ไม่เหลือแรงจะลุกขึ้นอีก
ในตอนนั้นเอง ชายในผ้าคลุมสีดำก็กระโดดลงมาคั่นกลางระหว่างหญิงสาวทั้งสอง
“เจ้าเป็นใคร” ไอซิสตวาด เหล่าทหารธีบีสยกหอกขึ้น
“ตามกติกา เซชิลแตะตัวเจ้าได้ก่อน ถือว่าชนะแล้ว” ชายคนนั้นกล่าว เป็นเสียงเดียวกับที่เซชิลได้ยินในหัวเมื่อครู่
ก่อนที่สติสัมปชัญญะจะดับวูบลง หญิงสาวได้แหงนมองใบหน้าใต้ผ้าคลุมนั่น โครงหน้านั้นช่างละม้ายกับคนที่เธอเฝ้ารอมานานแสนนาน
เลวี!
ความคิดเห็น