ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    บทกวีไม่มีกรอบ - จากฟากฟ้าจากข้าพเจ้า

    ลำดับตอนที่ #1 : จากฟากฟ้า จากข้าพเจ้า

    • อัปเดตล่าสุด 4 พ.ย. 54


    จากฟากฟ้า จากข้าพเจ้า[*]

     

             จากฟ้า สู่แดนดิน                                       โหยถวิล ถิ่นอาศัย

    หากคน ไร้หัวใจ                                                  มีที่ใด ให้พักพิง

             จากฟ้า สู่แดนดง                                        ธำรงไว้ ซึ่งความจริง

    ละทิ้ง ได้ทุกสิ่ง                                                   อย่าละทิ้ง ความเป็นคน

             จากฟ้า สู่แดนดับ                                       อาทิตย์ลับ ในไพรสณฑ์

    หลายสิ่ง ซึ่งกังวล                                               ก็ผ่านพ้น เมื่อเหล้ามา

             จากฟ้า สู่แดนโดม                                      แสงโสมกลืน ลื่นหนักหนา

    จันทร์เอย อนิจจา                                                คุณค่านั้น อยู่หนใด

             จากฟ้า สู่ชีวิต                                            จำต้องคิด จะไปไหน

    ดั้นด้น หนทางไกล                                             ขอหัวใจ ไม่ลืม ตน

             จากฟ้า สู่วิญญู                                           ระลึกรู้ ไม่สับสน

    ไร้คิด ไร้ตัวตน                                                    ไม่เริ่มต้น ไม่มีเรา

             จากฟ้า สู่แดนไกล                                      อยากจะไป ต้องย่างก้าว

    ทุกที่ มีเรื่องราว                                                   ทุกเรื่องราว ล้วนคือครู

             จากฟ้า สู่ศรัทธา                                        แสวงหา และเรียนรู้

    เก็บผิด ไว้เป็นครู                                                ไม่อดสู ที่แล้วมา

             จากฟ้า สู่ดวงจิต                                        ไม่ยึดติด สถานศึกษา

    ศักดิ์สิทธิ์ ใดถือมา                                              ล้วนมีค่า ไม่ต่างกัน

             จากฟ้า สู่แดนดิน                                       ได้ปลงสิ้น นรกสวรรค์

    สรรพสิ่ง ไม่ต่างกัน                                             คุณค่านั้น อยู่ที่ใจ

             จากฟ้า สู่ข้าพเจ้า                                       ทุกเรื่องราว มีความหมาย

    เกิดมา ไม่เสียดาย                                                ขอได้อยู่ อย่างเต็มคน



    [*] เขียนเมื่อเดือนมิถุนายน  พ.ศ.  ๒๕๔๔ ณ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ท่าพระจันทร์

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×