คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น: แรงบันดาลใจได้มาจากความฝัน!?
นิยายส่วนใหญ่ที่ผมเขียนจะได้แรงบันดาลใจมาจากอารมณ์สะเทือนใจ
(เหมือนพวกศิลปินที่อกหักแล้วต้องแต่งเพลงนั่นแหละ)
อารมณ์สะเทือนใจหาได้ที่ไหน... หาซื้อได้ตามร้านขายยาทั่วไป
เอ๊ยม่ายจ้ายยย!! หาได้ตามท้องถนน ในหนังสือพิมพ์ ทีวี อินเตอร์ หรือแม้แต่ในบ้าน
ใครดูข่าวแล้วรู้สึกสะเทือนใจกับเรื่องอะไรเราสามารถหยิบฉวยมาเป็นพล็อตได้ทั้งนั้น
ส่วนเรื่อง Gem Knight ผมได้อารมณ์สะเทือนใจจาก “ความฝัน”
(เป็นเรื่องที่สองแล้วที่ได้พล็อตจากความฝัน เรื่องแรกคือ Whrys & Rage)
เพื่อนๆ เคยไหมครับ ที่จะฝันถึงใครสักคนที่ตัวเองไม่เคยรู้จักมาก่อน
แต่ในความฝันเรารักและผูกพันกับคนๆ นั้นมากๆ
นั่นแหละครับ ผมฝันถึงหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งกำลังโศกเศร้า
เธอเป็นหญิงสาวไร้เดียงสา แต่โชคชะตาอันโหดร้ายกลับผลักดันเธอ
ให้เข้าสู่วังวนแห่งการต่อสู้แย่งชิงที่เต็มไปด้วยด้านมืดของมนุษย์
ท้ายที่สุดเธอก็ถูกบีบให้เลือกระหว่าง คนรักกับสันติสุขของโลก
ผมประทับใจมาก จนต้องลุกขึ้นจากเตียงมาจดเอาไว้
"เซชิล" นางเอกผู้โศกเศร้าถือกำเนิดขึ้นมาจากตรงนี้...
เวลาเขียนนิยายผมมักจะเน้นอารมณ์สะเทือนใจมากกว่าพล็อต
หากมีอารมณ์สะเทือนใจที่รุนแรงพอแล้ว
ผมจะนึกพล็อตที่สมน้ำเนื้อสมเนื้อกับอารมณ์สะเทือนใจได้เอง
เช่นถ้าเศร้าประมาณนี้ เหตุการณ์ในเรื่องควรเป็นยังไง
เรื่องนี้ก็เช่นเดียว ซึ่งจะค่อยๆ อธิบายในตอนต่อๆ ไปครับ
เมื่อได้เค้าโครงแล้ว ผมก็ต้องสร้างฉากสำหรับการผจญภัย
ก่อนหน้านี้ผมอ่าน Punisher เป็นการ์ตูนผจญภัยค่ายวิบูลย์กิจ
ในนั้นมีแปดนักรบศักดิ์สิทธิ์ซึ่งมีอาวุธวิเศษคนละชิ้น
ผมก็เลยเอาบ้าง เป็นอัญมณีทั้งแปด (ส่วนจะมีอะไรบ้างไว้จะเล่าทีหลังครับ)
ได้ฉากแล้วก็มาถึงบทนำ
เผอิญว่าเคยมีพล็อตเก่าๆ เปิดเรื่องด้วยฉากหญิงสาวยืนอยู่บนแท่นประหาร
เธอซึ่งไม่มีอาลัยในโลกแล้ว พร่ำพรรณนาขอให้คนรัก ยกโทษให้เธอ และรักเธอเหมือนเดิม
(หญิงสาวคนนั้นวางแผนร้ายและฆ่าคนอย่างโหดเหี้ยมไปหลายคนเพื่อความรักของเธอ)
พล็อตที่ว่านั้นไม่เกี่ยวอะไรกับ Gem Knight
ผมเพียงแต่ใช้ฉากที่คล้ายๆ กันในการเปิดเรื่อง
ให้หญิงสาวคุกเข่าอธิษฐานกับอัญมณีหลากสี
แต่พอมาอ่านฉากนี้ดูอีกครั้ง ผมกลับนึกถึง "อภินิหารดราก้อนบอล" (แก่ไปไหมเนี่ย)
ที่ต้องรวบรวมลูกแก้วทั้งแปดเพื่อขอพรกับเทพเจ้ามังกร
หรือว่าแท้จริงแล้วหญิงสาวผมสีฟ้าคนนั้นคือ "บลูม่า" นี่เอง!
ปล. จากนี้ไป ผู้เขียนจะขอเรียกเรื่องนี้ว่า “จีไนท์” นะครับ
(ไม่กล้าเรียก “เจิมไนท์” เดี๋ยวใครได้ยินจะเห็นภาพคนใส่ชุดเกราะ
นั่งประนมมือคุกเข่าอยู่ในศาลาให้หลวงพ่อใช้ดินสอพองจิ้มหน้าผาก - -")
ความคิดเห็น