คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : KrisTao::สุดท้ายก้อต้องยอมมม...
เกินจะบรรยายได้แหมก็เทาเทาแพนด้าน้อยผู้น่ารักมันน่าร้ากกกกกกกนี่นา 
รีดเดอร์คิดเหมือนกันมั้ยหละ เอาล่ะ เพ้อเกิลไปล่ะ อย่าสนใจเลยๆปล่อยเค้าบ้าไปคนเดียวเถอะสุดท้ายก้อต้องยอมมม...
(ไม่มีรัยหรอก เค้าแค่ชอบภาพนี้อ่ะ เทาเทาน่าฟัด เอ้ย น่ารัก #เก็บไว้ให้เฮียฟัดคนเดียวพอเนาะๆ>////<)
ห้องของลูฮาน
หลังจากลูฮานลากหมิงจูมานั่งที่พื้นข้างเตียงทันที(ก็ผมหวงเตียงนี่)คุยนู้นคุยนี่และยังได้ภาษาไทยมาอีกหลายคำด้วย สักพักเจ้าเด็กน้อยจอมแก่นก็ขอไปกินน้ำแล้วลุกออกไป
“ลูฮานนายคิดว่าไง”เลย์หันมาถามเพื่อน
“เรื่องอะไรล่ะ”ลูฮานหันไปเลิกคิ้วถาม
“นายคิดว่าหมิงจูเป็นแม่ยก(?)คริสเทาเหมือนเราป่ะ”เลย์พูดขึ้นทำเอาลูฮานอมยิ้ม
“ฉันว่าถ้าเราคุยกันเรื่องนี้หมิงจูนั้นล่ะตัวนำเลย”แล้วลูฮานกับเลย์ก็พากันหัวเราะจน หมิงจูเปิดประตูเดินเข้ามาอมยิ้มน้อยๆ(ไม่น้อยแล้วมั้งปากจะถึงหูอยู่แล้ว= =)
“หมิงจูเป็นอะไรอ่ะ”เลย์ถามขึ้นเมื่อเห็นน้องของเพื่อนพยายามกลั้นยิ้มจนหน้าแดง
“ป่าวหรอกพี่เลย์พอดี เมื่อกี้เพื่อนส่งรูปที่ชอบให้อ่ะ”หมิงจูบอก
“สงสัยคงชอบมากนะยิ้มแก้มแดงหมดแล้วนั้น”ลูฮานพูดคราวนี้หมิงจูหัวเราะดังลั่นเลยอ่ะ เอ่อ น้องสาวเพื่อนเราเป็นไรกันมากป่ะว่ะเนี่ย- -;
“อืมชะ…ใช่ฮ่าๆๆๆชอบมากชอบที่สุดเลยล่ะคิกๆๆ”เอ่อ ปล่อยน้องไปเถอะ
หลังจากหมิงจูหยุดหัวเราะได้แม้จะมีหลุดขำออกมาบ้าง ก็คุยกันอีกสักพักก่อนแยกย้ายกันไปนอนสงสัยจังแหะว่าได้รูปอะไรมา
4วันต่อมา
โย้ววววอีกสามวันน้องผมมันจะกลับไทยแล้วโว้ยยยยยยยยย(เฮียรักน้องมากเนาะ = =^:ไรเตอร์)ที่ดีใจน่ะไม่ใช่ไม่รักน้องมันนะ แต่มันควรจะกลับไปเรียนได้แล้ว(ได้ข่าวว่าตอนนี้ปิดเทอมอยู่)เอาน่าๆ แต่ยัยแสบนั้นมาก็มีข้อดีเหมือนกันนะครับ
เพราะบางทีเวลาพวกเรากลับมาเหนื่อยๆยัยนั้นก็วิ่งเอาน้ำมาให้ทันทีแถมทำอาหารไว้ให้ด้วย และมันยังค่อยสร้าง
บรรยากาศสนุกๆให้หอเราดูมีสีสันด้วยล่ะ บางเวลาผมเครียดก็มีมันนี่แหละ…ที่ทำให้ผมเครียดหนักกว่าเดิมอีก!!(จะบอกเพื่อ?) แต่ก็นะมันทำให้เทาเทายิ้มและหัวเราะบ่อยๆด้วยผมชอบมองรอยยิ้มของเทาเทานะ แหมมีมันเป็นน้องพึ่งรู้ว่ามีข้อดีเหมือนกันนะ ปกติเจอแต่ข้อเสีย=O=(ตัวเองดีตายล่ะ)
“เฮียวันนี้ฉันอยากไปทำงานกับเฮียด้วยอ่ะ”หมิงจูพูดขึ้น ผมได้แต่หันไปมองมันทันที
“ไปไม่ได้”ผมบอกเจ้าเด็กแสบที่นั่งแทะช๊อคโกแล็ตก้อนของซิวหมินอยู่ที่โซฟา พรางดูโน๊ดบุ๊ค เมื่อได้ยินคำปฏิเสธ หน้ามันเริ่มงอครับ หือ!อย่าบอกนะว่ามันจะร้องไห้น่ะ
“ฮือๆๆๆๆแงๆๆ”น่านนนนนน ลั่นหอเลย ไม่ทันขาดคำ พอได้ยินเสียงร้องไห้ดังลั่น เจ้าพวกนั้นก็รีบวิ่งมาที่ห้องนั่งเล่นทันทีครับ พร้อมกับลูบหัวลูบหางปลอบไ อ้ตัวแสบกันยกใหญ่ แฮะ ดูแลกันขนาดนี้ไม่เอามันไปเก็บไว้ที่บ้านเลยล่ะ
“หมิงจูร้องไห้ทำไมหืม?”ลูฮานถามเสียงอ่อนโยนพร้อมดันหัวหมิงจูให้ซบที่ไหล่ หน้ามันแดงด้วยล่ะขนาดร้องไห้มันยังหน้าแดงเพราะลูฮานเลยเฮอะ(เฮียอคติอะไรกับน้องมันนักหนาฮ่ะ-O-^)แต่ผมพึ่งเคยเห็นมันร้องไห้นะเนี่ย เห็นครั้งล่าสุดตอนประมาณห้าขวบอ่ะ
“กะ…ก็เฮีย เ ฮี้ยมะฮึก ไม่ให้ไปทำงานด้วยอะฮือๆๆๆ”ว่าจบมันก็ลุกวิ่งเข้าห้องไปรู้สึกเหมือนมันด่าผมแหะ- -^ คราวนี้พวกมันหันมามองหน้าผมทันทีครับ ทำหน้ายังกับตูไปฆ่าบรรพบุรุษมันงั้นแหละ ผมทำหน้าไม่สนแต่พอหันไปสบตาเทาเทาเท่านั้นแหละแทบวิ่งเข้าไปหาหมิงจูมันไม่ทันเลย ที่รักผมทำหน้าเหมือนบอกเป็นนัยว่า ‘ถ้าไม่ไปง้อ ไม่ต้องมาจูบเลยตลอดชีวิตไม่ให้กดด้วย’ประมาณนี้ (เฮียเพ้อเกินไปป่ะ= =)
“เฮียให้หมิงจูไปด้วยก็ไม่เห็นเป็นไรนี่นา”เลย์หันมาพูดส่วนที่เหลือก็พยักหน้าตาม
ในเมื่อเจ้าพวกนั้นตามใจหมิงจูมัน แต่ผมไม่ให้ไปหรอกเรื่องอะไรต้องพายัยแสบไปด้วยล่ะเดี๋ยวก็แย่งที่นั่งบนรถข้างเทาของผมอีก ผมต้องทำให้ยัยนั้นยอมไม่ไปเองฮ่าๆๆ คราวนี้เฮียชนะแน่เพราะผมมีของโปรดยัยนั้นมาล่อไงล่ะ หึๆๆ- -+++
ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องของผมที่ตอนนี้กลายเป็นห้องของไอ้ตัวแสบไปแล้ว เห็นมันนั่งกอดเข่าหันหน้าออกไปทางหน้าต่าง มันจะนั่งเป็นนางเอกเอ็มวีที่ตอนจบพระเอกตกต้นไม้ตายรึไง- -
“นี่หมิงจูไม่ต้องไปหรอกอยู่ที่หอเนี่ยแหละตอนบ่ายจะมีถ่ายทอดสดB1A4ด้วย รอดูที่นี่ไปเถอะ”ยัยนั้นนิ่งครับ ก่อนผมจะได้ยินเสียงหัวเราะ
“หึๆๆ เฮียฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ”แกสิบห้าปี= =
“แล้วไงหล่ะยังไงแกก็ไปไม่ได้!”ผมขึ้นเสียงใส่นิดหน่อย แต่ดูเหมือนคนตรงหน้าจะไม่กลัวเลยแต่ผมนี่สิไม่ชอบรอยยิ้มมุมปากของยัยนี่เลย
“ฉันจะถามอีกครั้งจะให้ไปมั้ย^_^”มันถามพร้อมรอยยิ้มหวานครับ
“ไม่!”ผมตอบทันที “อยู่หอนี่แหละเดี๋ยวเฮียเอาลายเซ็นจินยองโอป้าของแกมาให้”ผมว่าแต่ยัยนี่ส่ายหัวพร้อมแสยะยิ้ม น้องตูมันจะแปลงร่างเป็นนางร้ายรึไงฟ่ะ ขนลุกเว้ยเฮ้ย-O-;
“ฉันจะไปขอด้วยตัวเองเพราะเฮียไปออกพร้อมจินยองโอป้านี่นา ถ้าเฮียไม่ให้ไปฉันจะส่งรูปนี้ไปให้ทุกคนเลยกรั๊กๆๆๆ”น้องตูทำไมมันหัวเราะได้จิตขนาดเน้!!=[]=แต่ผมต้องตกใจกว่าเมื่อหันไปมองรูปนั้น เอี้ยยยยยยแล้วไง มันมีรูปนี้ได้ไงว่ะ ผมหันไปมองมันทันที มันยิ้มแล้วยักคิ้วกวนๆให้ผมหนึ่งที และแล้วผมก็ต้องให้มันไปครับส่วนเรื่องเจ๊นู๊ปปี้รายนั้นทำผมงงเลยไปสนิทกันตอนไหนว่ะแถมแกยังเอ็นดูมันจนน่าหมั่นไส้อีก หนอยไ อ้น้องบ้านี่อ้ากกกก=o=^ จะมีวันที่ผมเถียงชนะมันบ้างม้ายยยยยยย(เฮียฝันไปเถอะว่าจะมีวันนั้นน่ะ^++^)
------------------------------------------------------------------------------------------------------
ปล. ขอบคุนที่หลงเข้ามาอ่านนะค้าบบบบบบฮ่าๆๆ ไรจะพยายามปรับปรุงนะ รักคนหลงเข้ามาอ่าน
รักคริสเทาาาาาาาาา
ความคิดเห็น