SF::HunHan>>เมื่อเน่อยากให้ฮานง้อ

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

  ฮุนฮานค้าบพี่น้องงงงงง ได้ฤกษ์ลงแล้วววววว






 
หวานไปล่ะ ฟินนนนนน\>O</

เนื้อเรื่อง

“ฮยองง่า”เสียงเข้มเอ่ยอย่างงอแงใส่พี่ชายตัวเล็กพี่นั่งกินขนมอยู่หน้าโทรทัศน์

“แปบเดียวเอง แปบเดียว”พี่ชายตัวเล็กหน้าหวานหันมามองแว๊บเดียวก่อนหันไปดูโทรทัศน์ต่อ ร่างสูงมองร่างพี่ชายที่นานๆจะได้อยู่ด้วยกัน เพราะถ้าไม่มีงานด้วยกันมีหรอจะได้เจอร่างเล็กของคนตรงหน้า

“แปบเดียวอีกแล้วพี่แปบเดียวมาครึ่งชั่วโมงแล้วนะ!”ร่างสูงกระแทกตัวนั่งลงข้างร่างบางที่รับรู้ถึงความโกรธของคนข้างตัวทำให้ร่างเล็กกดปิดโทรทัศน์และวางขนมลงทันที ก่อนลุกขึ้นยืนตรงหน้าร่างสูงที่นั่งทำหน้าบูด

“ฮุนอ่า~ พี่ไปแล้วๆ”ร่างเล็กว่าแล้วพยายามดึงแขนร่างสูงที่ไม่ยอมขยับไปไหน

“ไม่ไปแล้ว”ร่างสูงของเซฮุนพูดแล้วลุกจะเดินหนีแต่โดนมือเรียวยึดไว้ก่อน

“เซฮุนอย่าทำงอแงได้มั้ยล่ะ!”ร่างเล็กขึ้นเสียงใส่น้องชายคนสนิทที่ดันสูงกว่าเค้า ทำให้อีก8คนที่แอบดูอยู่ลุ้นกันตัวโก่งว่าคราวนี้จะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้างรึป่าว

“นายว่าเซฮุนกับลูฮานใครจะชนะ”ร่างกลมคล้ายซาลาเปาของซิวหมินหรือมินซอกถามขึ้นทำให้คนที่แอบดูอยู่อีกเจ็ดคนหันกลับไปมองทั้งสองคนที่อยู่ในห้องโถงของหอฝั่งKที่ตอนนี้มีสมาชิกครบทั้งสิบสองคน เพราะต้องมาเตรียมตัวขึ้นงานแฟนไซน์ในวันพรุ่งนี้

“ฉันว่ายังไงก็ลูฮานอ่ะ”อี้ชิงเอ่ยขึ้นพร้อมแบคฮยอนที่พยักหน้ารับ

“แต่ฉันว่าครั้งนี้อาจจะเป็นเซฮุนนะ”จุนมยอนพูดขึ้น จงอินและคยองซูพยักหน้ารับก่อนที่ทั้งสองจะหันไปสบตากันแล้วรีบเมินหน้าไปคนละทาง แก้มใสกับแก้มดำ(?)ที่ขึ้นสีแดงจางๆ

“อืม เดาไม่ออกอ่ะ เนาะจงแดเนาะ”มินซอกหันไปพูดกับจงแดที่พยักหน้ารับ

“ไอเอ๋อ นายคิดว่าใครจะชนะ”ร่างเล็กของแบคฮยอนหันไปจิกตาใส่ชานยอลที่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ

“นี่!บอกว่าอย่าเรียกเอ๋อไง เสียเซลฟ์คนหล่อหมดไอหมาแรด- -^”วาจาเจ้าช่างปากหมานัก

“อิเอ๋อ!แกกล้าเรียกฉันหมาแรดอีกแล้วไอหยอย ไอหูกาง ไอน้องชายเล็ก ไอ”แบคฮยอนด่าชานยอลรัวจนแทบฟังไม่ทัน คนอื่นๆเลยหันไปสนใจสองคนที่ยืนจ้องตากันยู่ที่ห้องโถงต่อ แต่ทุกคนก็ต้องหันมาสนใจทันทีที่ได้ยิ้นแบคด่าชานยอลว่า ไอน้องชายเล็ก

“แบคนายเคยเห็นน้องชายของชานยอลหรอ”คยองซูถามขึ้นพร้อมแก้มขาวที่เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ จงอิน จงแด จุนมยอน และอี้ชิงมองหน้าทั้งสองคนอย่างมีเลศนัย

“ฉะ…ฉัน ฉันจะไปเคยเห็นได้ไงเล่า!!”ร่างเล็กแว้ดใส่เพื่อนที่มองมาพยายามทำหน้าโกรธแต่แก้มขาวดันแดงขึ้นเรื่อยๆ

“ก็ฉันเห็นนายด่าชานยอลว่า ไอน้องชายเล็กนี่นา”จงอินพูดแล้วยิ้มด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ

“ฉะ…ฉัน”ขณะที่แบคฮยอนพยายามหาคำพูดมาแก้ตัว เอ๊ย อธิบาย ร่างคนที่ได้ชื่อว่าตุ้ยจ่างและเสี่ยวตี่ของฝั่งMก็เปิดประตูเข้ามา

“ฮยองทำไรกันหรอ”เสียงใสถามขึ้นทำให้ทั้งหมดหันไปมองสองคนที่ออกไปช็อปปิ้งซื้อของเข้าหอ จริงๆพวกเค้าก็อยากออกไปด้วยหรอก แต่ตุ้ยจ่างบอกว่าออกไปเยอะจะเป็นจุดสนใจ หึ คิดว่าไม่รู้รึไงว่าตุ้ยจ่างอยากออกไปกับเจ้าแพนด้าน้อยแค่สองคนเพราะอยากจู๋จี๋กันน่ะ

“เทาเทามานี่สิ”ร่างเล็กของอี้ชิงตรงเข้าไปลากน้องรักออกจะมือคริสที่โอบเอวบางไปแน่น ตอนแรกท่านตุ้ยจ่างทำท่าจะไม่ยอมปล่อยแต่พอร่างบางของเทาหันไปมอง ทำให้คริสรู้ว่าถึงเวลาที่ต้องปล่อยเอวบางแล้ว อี้ชิงหันไปยักคิ้วใส่คริส คริสเลยถลึงตาใส่อี้ชิงไปทีหนึ่ง แต่อี้ชิงก็ไม่สนใจแล้วลากร่างบางของเทาให้ไปแอบดูด้วยกันก่อนจะถามน้องชายแพนด้าด้วยคำถามที่ทำให้ชานยอลและแบคฮยอนทะเลาะกัน

“เทาเทานายว่าใครจะชนะ”อี้ชิงถามเทาเทาที่มองอย่างพิจารณา

“ผมว่าเซฮุนนะ”เทาพูดขึ้นทำให้อี้ชิงขมวดคิ้วใส่ทันที

“ทำไมอ่ะ”ร่างพี่ชายหน้าสวยถามกลับ

“ก็พี่ดูหน้าเซฮุนสิดูโกรธกว่าครั้งก่อนๆนะ”เทาบอกเหตุผมแต่คริสกลับแย้งขึ้น

“แต่พี่ว่ายังไงก็ลู่อ่ะ”ร่างบางของเทาหันไปมองหน้าคนรักอย่างหาเรื่องทันที

“เฮียน่ะ ยังไงผมว่าคราวนี้ฮุนชนะแน่ๆ”เทาพูดพร้อมชูกำปั้นอย่างมั่นใจ ทำให้คริสยิ้มอย่างนึกหมั่นเขี้ยวเจ้าแพนด้าน้อยก่อนความคิดหนึ่งจะผุดขึ้นมาทำให้รอยยิ้มของคริสดูเจ้าเล่ขึ้น

“งั้นมาพนันกันมั้ยล่ะ”คริสว่า เทาหันกลับไปยิ้มก่อนพยักหน้าแต่ด้วยความซื่ออย่างมากของเทาน้อยทำให้ตัวเองต้องลำบากอย่างช่วยไม่ได้

”คนที่แพ้คืนนี้ต้องโดนกด!”คริสพูดขึ้นทำเอาคนอื่นๆหันกลับไปมองคนพูด เทาเทาหน้าแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ก่อนทั้งหมดจะหันกลับไปมองทั้งสองคนกลางโถ่งต่อ

“ถ้าพี่ว่าผมงอแงก็ไม่ต้องมาสนใจผมสิ!”ร่างสูงพูดใส่ร่างเล็กด้วยประโยคที่กลั่นกรองมาแล้ว ทำเอาคนอื่นๆลุ้นไปด้วยว่าใครจะชนะ และใครจะโดนกด(เฮียแกอยากโดนเทากดเรอะ= =)

“เออ! ไม่สนใจแล้ว!”ร่างเล็กตะโกนใส่ร่างสูงของเซฮุนก่อนจะเตรียมตัววิ่งเข้าห้อง แต่ถูกมือหนารั้งไว้ก่อน

….ทำไมเป็นงี้ฟ่ะ ฮยองต้องง้อผมต่อสิ….เซฮุนคิดในใจ เพราะเหตุการณ์ไม่เหมือนที่เค้าคิดไว้

“ฮยองง่า อย่างอลสิเดี๋ยวแก่นร๊”ร่างสูงรีบปรับสีหน้าแล้วง้อร่างเล็กของพี่ชายหน้าหวานแทนเหมือนเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่ตัวเองตะโกนออกไปไม่เคยเกิดขึ้น

“ปล่อยนะ!”ร่างเล็กหันกลับมาแวดใส่ แต่เซฮุนก็ดึงพี่ชายตัวเล็กมากอดแล้วลูบหัวเบาๆ

“โอ๋ๆ ฮยองผมขอโทษนะ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วนร๊ เราไปกินชานมกันเถอะนะ”เซฮุนว่าเพราะโยกตัวไปมาเหมือนโอ๋เด็กน้อย

“ไม่เอา”ลูฮานพูดเสียงอ่อนใส่เซฮุน

“นร๊า~ฮยองนะ”

“ไม่อ่ะ”

“ฮยองง่านร๊า~~”

“อืมๆรู้แล้วๆ”เซฮุนยังคงรบเร้าลูฮานอยู่จนลูฮานยอมแพ้และทั้งคู่ก็พากันออกไปกินชานม เฮ้อและแล้วก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงคนเดียวที่ปราบมักเน่ปีศาจได้ก็ยังคงเป็นเสี่ยว ลูฮานคนเดิม ทุกคนต่างยิ้มให้กับความน่ารักของทั้งคู่ที่ดูเหมือนทั้งคู่จะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าคำว่ารักแบบพี่ชายที่เซฮุนเคยพูดไว้เมื่อตอนไปรายการSINAที่จีนจะเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว….


 

++The End ::HunHan++

 

 เดี๋ยวๆๆๆๆๆมีต่อนิ๊สหนึ่ง เหตุเพราะเน่นะเนี่ย- -

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เหตุการเมื่อครู่ทำให้หลายๆคนมีความสุข แต่กลับมีคนๆหนึ่งที่เจ็บปวดหัวใจอย่างแรง

“เหอะ!! ไอมักเน่ปีศาจ ไอมักเน่ลำเอียง ที่ลูฮานล่ะ ‘นร๊’ ‘ นะครับนะ’ ที่ฉันล่ะพอไม่ได้ดังใจนี่ อาละวาทหอแทบแตก        ไอน้องเวรเอ้ย!”จุนมยอนพูดขึ้นมาอย่างโมโหเพราะเมื่อไหรที่เค้าทำอะไรไม่ได้ดั่งใจเซฮุน เซฮุนจะอาละวาทใส่เค้าทันที โฮลีดโฮเจ็บป๊วดดดดด

“ไม่เป็นไรนะจุนมยอนเดี๋ยวน้องๆมันก็ฟังนายเองแหละ”อี้ชิงพูดพร้อมเอามือตบไหล่จุนมยอนเบาๆแต่เจ้าตัวกลับถ่อยห่างแล้วมองเลยไปยังคู่ของตุ้ยจ่างกับเสี่ยวตี๋ที่เจ้าแพนด้ารีบวิ่งหนีตุ้ยจ่างเพราะดันแพ้พนัน ก่อนหันกลับมามองอี้ชิง

“อี้ชิงนาย นายไม่เป็นไรนะ”จุนมยอนถามขึ้นทำเอาร่างเล็กของคนข้างๆขมวดคิ้วใส่

“ฉันจะเป็นอะไรล่ะ นายนั้นแหละอย่าไปโมโหน้องมันเลยนะ”อี้ชิงพูดพร้อมส่งยิ้มหวานไปให้จุนมยอง แต่จุนมยอนกลับหันหน้าหนีหลบสายสายตาของอี้ชิง

“อืม ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”จุนมยอนพูดแต่ไม่แม้จะหันกลับมามองอี้ชิงด้วยซ้ำ

 อี้ชิงมองตามร่างของลีดเดอร์ฝั่งKด้วยความรู้สึกแปลกๆ เค้ารู้สึกมันเหมือนมีอะไรมาจุกอก มันรู้สึกโหวงๆ เคว้งคว้างยังไงก็บอกไม่ถูกเหมือนกันแต่กลับมีความรู้สึกหนึ่งที่ชัดเจน….เค้าเสียใจ