คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : [KrisTao]아들 운명을있습니다...
แสงแดดอ่อนๆยามเช้าที่ผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องสามารถปลุกร่างเล็กที่หลับใหลอย่างอ่อนโยน ดวงตาคมโตกระพริบถี่เพื่อปรับสายตาให้เข้ากับแสงก่อนจะยันตัวลุกขึ้น แต่ก็ต้องทรุดลงตามเดิมด้วยความเจ็บปวดและระบมไปทั้งตัว ใบหน้าหวานยู่ลงด้วยความเจ็บก่อนจะเบิกโผลงด้วยความตกใจเมื่อมีวงแขนแกร่งตวัดกอดเอวคอดเล็ก ร่างเล็กหันมองเจ้าของแขนหนักๆที่พาดเอวอยู่ก็ตกใจหนักกว่าเดิม คนตัวเล็กนิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะฝืนความเจ็บลุกขึ้นแต่งตัวและพยายามพาตัวเองวิ่งออกจากบ้านไป
"อืมมมม”
ร่างสูงสมส่วนที่คนทั้งมหาลัยโหวตว่าเพอร์เฟ็กที่สุดครางออกมาพร้อมยันตัวลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ใบหน้าคมหันมองเตียงที่ว่างเปล่าข้างตัวเองก็ขมวดคิ้วแน่น
...เค้าฝันไปงั้นหรอ ไม่หรอกมั้งก็ดูจากคราบเลือดและคราบสีขาวนี้แล้วคงไม่ได้ฝัน แล้วคนตัวเล็กของเค้าไปอยู่ไหนซะล่ะ...
ร่างสูงลุกขึ้นเดินหาคนตัวเล็กรอบห้องแต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า จึงตัดสินใจอาบน้ำและลงไปชั้นล่างทันที
“ป้าชินเจียง”
เสียงเข้มตะโกนหาแม่นมคนสนิทที่เลี้ยงเค้ามาตั้งแต่เด็ก
“มีอะไรหรอ คุณชายอี้ฟานของป้า”
หญิงสูงวัยอายุราวห้าสิบกว่าๆเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมถือถาดข้าวต้มกุ้งมาวางไว้ที่โต๊ะกินข้าวให้ร่างสูงที่นั่งลง
“ป้าเห็น เอ่อ ผู้ชายตัวเล็กที่ผมพามาเมื่อวานมั้ย”
ร่างสูงตักข้าวต้มเข้าปากพรางถามหญิงสูงวัยที่มองมายิ้มๆ
…คงจะเป็นผู้ชายที่วิ่งหน้าแดงออกไปเมื่อเช้าสินะ เด็กคนนั้นน่ารักจริงๆ ไม่แปลกเลยที่คุณชายอย่างอู๋ อี้ฟาน คนที่เปลี่ยนคู่นอนราวกับเปลี่ยนเสื้อผ้าจะถามหา ต่างจากคนอื่นๆที่แอบออกไปหรือจะไล่ให้ตายอี้ฟานคนนี้ก็ไม่คิดจะสนใจ แต่เด็กคนนั้นก็หน้าตาคุ้นๆอยู่นะ….
“เห็นสิคะ ก็คนที่ตัวขาวๆสูงๆหน้าตาน่ารัก แล้วก็ที่คอมีรอยอะไรสักอย่างด้วยใช่มั้ยล่ะคะ”
หญิงสูงวัยยิ้มอย่างรู้ทันให้คุณชายที่กำลังสำลักข้าวหน้าดำหน้าแดง
“เอ่อ ป้าครับ ผมอิ่มแล้วไปนอนก่อนนะ ถ้าป๊าม๊ากลับมาฝากบอกด้วยว่าคืนนี้ผมไม่ไปงานเลี้ยงวันเกิดอะไรนั้นแล้วนะ”
อี้ฟานลุกขึ้นจากเก้าอี้ ตรงขึ้นห้องนอนทันที
… เพราะเมื่อคืน อืม ขนาดเค้ายังเพลียขนาดนี้แล้วเจ้าเด็กนั้น เอ๊ะ ว่าแต่เจ้าตัวเล็กนั้นชื่ออะไรแล้วเนี่ย เฮ้อ ช่างดีกว่าก็แค่คืนเดียวเอง …
อี้ฟานคิดในใจแต่เค้าคงไม่รู้หรอกว่าแค่คืนเดียวก็เปลี่ยนทั้งชีวิตได้….
TBC....
ความคิดเห็น