คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [KrisTao]아들 운명을있습니다...
Chapter 1
งานเลี้ยงวันเกิด
“เทาเทาทำไมเดินแปลกๆอ่ะ แล้วเมื่อคืนหายไปไหน รู้มั้ยพวกเราเป็นห่วง”
คยองซูพูดกับจื่อเทา หรือเทาเทาที่ใช้เรียกเจ้าตัวแต่หันไปดึงแก้วไวท์จากมือจงอิน หรือ ไคที่เป็นทั้งเพื่อนและแฟน
“ใช่ๆแกหายไปไหนว่ะเทา”
เซฮุนพูดขณะที่กอดเอวของลูฮานไว้อย่างหวงแหนเพราะดันหันไปเห็นสายตาของผู้ชายกลุ่มหนึ่งที่มองลูฮานราวกับจะจับกิน ลูฮานรีบพยักหน้าเห็นด้วยกับที่เซฮุนพูด แล้วหันไปสะกิดแบคฮยอนที่ยืนส่งยิ้มหวานให้ผู้ชายตัวสูงคนหนึ่งที่ส่งสายตาเจ้าชู้กลับมา
“อ่า เออ ใช่ๆ”
แบคฮยอนหันกลับมาพยักหน้าเห็นด้วยไคเห็นอย่างนั้นก็อดหมั่นไส้ไม่ได้ ขนาดพูดกับเพื่อนมันยังมีเหล่มองผู้ชาย
“แกรู้หรอแบค เค้าพูดกันเรื่องอะไร”
จงอินถาม แบคฮยอนหันมายู่ปากใส่จงอินทันที รู้ทั้งรู้ว่าแบคฮยอนไม่รู้ยังจะแกล้งอีก
“เอ่อ พอดีเมื่อวานเจอเพื่อนเก่าน่ะ ขอโทษทีนะ”
จื่อเทาขอโทษเพื่อนๆ เพื่อตอบคำถามและเพื่อหยุดชนวนสงครามระหว่างจงอินและแบคฮยอน
…ถ้าเค้าไม่เมา
…ถ้าไม่ดื้อแล้วให้แบคฮยอนพาไปห้องน้ำ
…ถ้าไม่ซุ่มซ่ามจนไปชนผู้ชานคนนั้นตรงทางเดิน
…ถ้าไม่ไป…จูบผู้ชายคนนั้นก่อน
…เรื่องในคืนนั้นคงไม่เกิดขึ้น….
“อ๋อแล้วไม่โทรมาบอกล่ะ ชั้นก็เป็นห่วงแทบแย่”
คยองซูยังคงถามอยู่ต่อด้วยความสงสัยเพราะปกติเทาจะต้องโทรบอกเพื่อนเสมอว่าไปไหน นั้นเพราะในตอนที่เทายังเด็กเคยถูกลักพาตัวมาแล้วหลายครั้ง
“เอ่อ คือ แบต แบตหมดน่ะ”
จื่อเทายิ้มแห้งๆส่งให้คยองซู แต่เมื่อหันไปมองเซฮุนกับจงอินก็รีบหลบสายตาของทั้งสองเพื่อนรักก็ต้องหลบสายตาของทั้งสองคนทันที
…สายตารู้ทันแบบนั้น ไม่เอานะT^T…
“ขอโทษนะครับ ผมขอเบอร์คุณหน่อยได้มั้ย”
ผลัวะ!
ทันทีที่ชายหนุ่มพูดจบก็โดนคนตัวขาวกระโดดตบหัวอย่างแรง จนคนโดนตบต้องหันควับกลับไปมอง
“ไอ้หยอยเอ้ย ใครสอนให้แกจีบคนอื่นแบบนี้ว่ะ”
ผู้ชายตัวขาวตะคอกใส่หน้าชายหนุ่มตัวสูงจบก็เดินกลับไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆที่ยืนหัวเราะกันอยู่
…กระโดดหรอ เตี้ยไปมั้ย- -…(พูดไม่ดูตัวเองเลยนะแบคฮยอน)
“ว่าแต่เบอร์นายล่ะ”
คนตัวสูงหันมาถามซ้ำพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิม
…อร๊ายยย เห็นไกลๆว่าหล่อแล้ว เห็นใกล้ๆนี่โคตรหล่อเว่ออ่ะ><…
“ได้สิ แต่แลกกับของนายนะ”
แบคฮยอนส่งสายตาหวานให้ชายหนุ่มร่างสูงที่มองคนตัวเล็กตรงหน้าราวกับจะกลืนกิน เพื่อนที่เห็นแบบนั้นก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมา ก่อนจะหันไปมองอีกครั้งก็เห็นชายหนุ่มคนนั้นโอบเอวแบคฮยอนเดินไปทางอีกกลุ่ม ซึ่งเป็นกลุ่มที่คนที่กระโดดตบชายหนุ่มเดินไปเมื่อครู่
…พวกมึงไวไฟกันจริงนะ- -…
“เทาแกเป็นอะไรอ่ะเห็นหน้าซีดๆ”
จงอินถามเพื่อนที่ยืนหน้าซีดอยู่
“เปล่าหรอก ฉันไม่ค่อยสบายน่ะ”
จื่อเทาตอบออกไปแบบไม่ใส่ใจเท่าไหร เป็นเวลาเดียวกันกับที่แบคฮยอนเดินกลับมาพร้อมคนกลุ่มนั้น
“นี่พวกเรา ฉันมีคนจะแนะนำให้รู้จักแหละ คนนี้ชานยอล คนนี้พี่ชายคนโตของชานยอลชื่อจุนมยอง คนนี้แฟนพี่จุนมยองชื่อพี่อี้ชิง คนนี้พี่ชายคนรองของชานยอลชื่อพี่มินซอก คนนี้แฟนพี่มินซอกชื่อพี่จงแดล่ะ พวกพี่เค้าอยู่มหาลัยเดียวกับพวกเราด้วยล่ะ”
แบคฮยอนแนะนำแต่ละคนให้เพื่อนตัวเองรู้จัก
“ทำไมเป็นรุ่นพี่มหาลัยเดียวกันแต่พวกเราไม่รู้จักล่ะ”
คยองซูกับลูฮานถามขึ้นพร้อมกันอย่างสงสัย
“ก็พวกเราอยู่ปีสามนี่ ตึกปีสามอยู่อีกฝั่งหนึ่งของมหาลัยนะ มีแค่มินซอกกับจงแดที่อยู่ปีสอง ส่วนชานยอลก็อยู่อีกมหาลัยน่ะ”
ผู้ชายที่แบคฮยอนแนะนำว่าเป็นแฟนของจุนมอยองฮยองที่ชื่ออี้ชิงอธิบาย
“ใช่ๆแต่วันนี้ไม่มาคนหนึ่งน่ะอยู่ปีสามคณะบริหาร”
พี่มินซอกรีบบอกอย่างร่าเริงก่อนจะลากพี่จงแดไปทางโต๊ะที่จัดวางขนมต่างๆ
ทุกคนต่างพูดคุยอย่างสนุกสนานมีเพียงจื่อเทาเท่านั้นที่ยืนเหม่อ
เมื่อคืน เมื่อคืนเค้าไม่น่าทำแบบนั้นเลยจริงๆ ทำไมกันนะทั้งที่คนคนนั้นทำเรื่องแบบนี้กับเค้าแต่เค้ากลับไปโกรธเลยแม้แต่นิดเดียว กลับกันเค้ากลับคิดถึงคนคนนั้นด้วยซ้ำ อยากให้โดนโอบกอดด้วยแขนคู่นั้น อยากโดนริมฝีปากนั้นสัมผัสร่างกาย เอิ่ม ผมเพ้ออะไรเนี่ย
แต่ทำไมก็ไม่รู้สิ ผมลบภาพผู้ชายคนนั้นออกไปไม่ได้จริงๆ…
TBC....
ปล.เซงเลยๆอินโทรโดนแบนอ่ะ แก้ไม่เป็นด้วยฮ่าๆ>O<ต่อไปถ้ามีncทำไงละเนี่ยย
ความคิดเห็น