ตู้เก็บของ

ลำดับตอนที่ #32 : - something -

            วันนี้เขากลับมาบ้านช้าไปหน่อย

            เกรลถอดรองเท้าขณะเปิดประตูเข้าไปในบ้าน งานที่เขาทำอยู่มันติดพันเสียจนเขากลับบ้านช้าไปเกือบชั่วโมง

            "กลับมาแล้วครับ เรสของพี่" เขาเอ่ยออกไป มองซ้ายมองขวาหาคนตัวเล็กที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของเขา แต่ก็พบเพียงห้องนั่งเล่นที่ไร้เงาของอีกฝ่าย แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้น ห้องนั่งเล่นนั้นก็ไม่ได้ว่างเปล่าโดยสิ้นเชิง หากแต่มีกลีบกุหลาบโปรยและเปลวเทียนที่วูบไหวเป็นเส้นทางไปยังบันได

            เกรลรู้ตั้งแต่ก้าวเข้ามาแล้วละ ว่าอีกฝ่ายอยู่ที่ไหน กลิ่นหอมที่เย้ายวลแบบมนุษย์และเป็นเอกลักษณ์ของเรสจำได้ง่ายดาย แต่อีกฝ่ายอุตส่าห์ทำแบบนี้ ก็คงไม่เป็นอะไรหนักหนานักหรอกถ้าเขาจะแกล้งทำเป็นไม่รู้และเล่นตามเกมอีกฝ่ายบ้างนะ

            เขาก้าวขึ้นไปบนบันได ตามสองข้างทางมีเทียนและกุหลายโปรยไม่ขาด และที่ขั้นบันไดขั้นสุดท้ายก็มีกุหลาบวางอยู่

            มันไม่ใช่ช่อกุหลาบ หากแต่เป็นกุหลาบที่เหี่ยวเฉา แต่เกรลก็จำมันได้ไม่ยากว่ามันคือดอกกุหลาบที่เขามอบให้อีกฝ่ายในวันที่เขาขอคนตัวเล็กแต่งงาน เขาหยิบมันขึ้นมา ดูเหมือนมันจะได้รับการทะนุถนอมเป็นอย่างดีทีเดียว

            เขาเดินต่อไป ตามแสงเทียนและกลีบกุหลาบที่นำไปหยุดหน้าห้องนอนของพวกเขา

            เกรลเปิดประตูเข้าไป ก็พบกับห้องที่ถูกแต่งแต้มไปด้วยกุหลาบ และกลิ่นหอมที่อบอวลไปทั่ว ภรรยาของเขานั่งอยู่บนเตียงพร้อมช่อกุหลาบช่อใหญ่และรอยยิ้มบางเบาแต่ก็งดงามยิ่งกว่าใคร เรสเดินมาหาเขา ก่อนจะยื่นช่อกุหลาบให้พร้อมใบหน้าแดงเรื่อ

"ส .. สุขสันต์วันครบรอบนะ .. พ.. พี่เกรล"

            คนตัวเล็กกว่าเอ่ยพึมพำพร้อมหน้าแดงๆ ก่อนจะช้อนนัยน์ตาสีอะเมทิสต์ขึ้นมามองเขา เกรลยิ้มก่อนจะรวบคนตัวเล็กกว่ามาไว้ในอ้อมกอด สูดดมกลิ่นกายหอมกรุ่นของอีกฝ่ายพลางใช้จมูกไล้ไปตามโครงหน้าของอีกฝ่าย

            "ขอบคุณนะ .. คนดีของพี่"

            คนตัวเล็กในอ้อมอกเขาเอียงหน้าอย่างเขินอาย ก่อนจะผละตัวออกมา จ้องมองเขา

"ฉันมีของขวัญจะให้พี่ด้วยนะ .. หลับตาก่อนสิ .."

            เขาหลับตาตามที่อีกฝ่ายบอกแต่โดยดี ก่อนจะสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายกำลังทำอะไรบางอย่างก็เรือนผมของเขา และเมื่อเขาลืมตา ก็พบว่าโบว์เส้นเล็กที่มัดรวบเส้นผมของเขาถูกเพิ่มเข้ามาด้วยสายสร้อยและจี้สีอะเมทิสต์ สีเดียวกับนัยน์ตาอีกฝ่าย

          "มันอาจจะไม่มีค่ามากมายอะไร .. ต.. แต่ว่าฉันก็ตั้งใจให้พี่นะ .. ห .. ให้เหมือนกับว่าฉันอยู่กับพี่ทุกที่น่ะ .. "

            คนตัวเล็กว่าอุบอิบพร้อมสีหน้าที่แดงเรื่อไปทั่ว เกรลได้เพียงแต่คว้าเอาภรรยาของเขาเข้ามาไว้ในอ้อมแขนแล้วตราสัมผัสฝากไว้ไปทั่วริมฝีปากของอีกฝ่าย

" ด.. เดี๋ยวสิ .. ข.. ของขวัญ .. ยังไม่หมดนะ .."

            เกรลผละตัวออกมา มองคนตัวเล็กที่เอ่ยว่ายังมีของขวัญอีก

" ก.. ก็ไม่รู้นะว่าพี่เกรลจะชอบหรือเปล่า .."

            เรสเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นๆ พร้อมหน้าที่แดงก่ำไปจนถึงใบหู ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาเขาและชี้ไปที่ลำคอขาวผ่องของตนเองที่มีริบบิ้นสีน้ำเงินเข้มผูกอยู่ และนั่นเองทำให้เกรลเพิ่งได้สังเกตถึงร่างเล็กที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวบางเพียงตัวเดียว เผยให้เห็นเรียวขาที่ขาวโผล่พ้นชายเสื้อออกมา

" อ.. ต. แต่ว่า.. ก็นั่นแหละ .. ของขวัญที่ตั้งใจจะให้พี่เกรลน่ะ .."

            ว่าจบคนตรงหน้าก็ก้มหน้างุด แต่เกรลก็เห็นได้ไม่ยากหรอกว่าใบหูของอีกฝ่ายแดงก่ำ เพราะเจ้าของกำลังเขินจัด .. เขินมากๆ

อีกฝ่ายอุตส่าห์มอบของขวัญให้ทั้งที .. จะให้เขาฏิเสธได้อย่างไงละ .. เนอะ ?

 

(c)  Porcelain theme