คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ll CHAPITRE 5 ll
ll CHAPITRE 5 ll
--คลับ๐๐๐—
คีย์เดินลงมาจากรถมองทางเข้าอย่างหวาดๆแต่ก็ยังเดินเข้าไป
''คีย์'' แทมินนั่งอยู่ที่โต๊ะโบกมือเรียกคีย์ คีย์เห็นก็รีบเดินเข้าไปนั่ง เสียงอึกทึกของดนตรีดังก้องไปทั่ว แสงสีภายใต้ความมืดทำให้ผู้หญิงในแสงสีนั้นดูสวยขึ้น
''ว้าว!!!นึกว่าแต่งตัวแบบนี้ไม่เป็นซะแล้ว'' แทมินเอ่ยแซว
''หึ..ฉันไม่ได้เชยขนาดนั้นนะ เอาอะไรมาดื่มซักหน่อยสิ'' คีย์วางกระเป๋าถือลงบนโต๊ะแล้วเอนตัวพิงเบาะนั่งอย่างสบาย แทมินก็หันไปสั่งเครื่องดื่มให้เพื่อนตัวเล็ก
''พี่ขอมาร์ตินี่แก้วนึงนะ''
''ไม่เอาพี่...เอาเป็นวอดก้าผสมมะนาวปั่น เอามาเหยือกนึงเลย'' คีย์เปลี่ยนเมนูที่แทมินสั่ง
''คึกอะไรล่ะเนี่ย..ว่าไงล่ะคีย์..มาที่นี่มีเรื่องอะไรคุยหรอ'' แทมินถาม
''ก็จงฮยอนน่ะสิ...นอกใจฉัน'' คีย์พูดกระแทกเสียงใส่อย่างไม่พอใจ
''อะไรนะ!ทั้งที่เพิ่งแต่งกันสองอาทิตย์เนี่ยนะ'' แทมินตกใจ
''เปล่าหรอก..เขานอกใจฉันตั้งนานแล้วล่ะ'' คีย์พูดด้วยสีหน้านิ่งเฉยแต่น้ำเสียงเป็นน้ำเสียงที่แสดงออกถึงความน้อยใจ
''อาจจะเข้าใจผิดก็ได้'' แทมินปลอบ
''เข้าใจผิดอะไรกันล่ะแทมิน!..วันนี้ยัยป้านั่นมาถึงที่บ้านแถมยังกอดกับจงฮยอนซะแน่นแล้วยังบอกอีกนะว่าจะทำให้ฉันกับจงฮยอนเลิกกันน่ะ''
''จริงหรอ!!ยัยคนนั้นมาถึงที่เลยหรอ..แสดงว่าไม่ธรรมดา ไม่ต้องคิดมากนะคีย์..เดี๋ยวค่อยไปคุยกับจงฮยอนให้รู้เรื่องก็ได้..วันนี้มาผ่อนคลายกันเถอะ'' แทมินพูดชวนให้เพื่อนพยายามไม่คิดมาก
แล้วจากนั้นเครื่องดื่มที่สั่งก็ได้ คีย์ตักเหล้าปั่นใส่แก้วแล้วกระดกเอายกใหญ่ แทมินก็ดื่มด้วยแต่แทมินคอแข็งกว่าคีย์เยอะ คีย์ก็ชวนแทมินคุยเรื่องนู้นเรื่องนี้ไปเรื่อย
ผ่านไปหลายชั่วโมง..
จนแล้วจนเล่าเพื่อนตัวเล็กไม่ค่อยดื่มอย่างคีย์ก็เมาจนได้
''แทมิ๊นนน!รู้ม๊ายย..จงฮยอนน่ะ..ผิดเตมๆเลยยย.ถ้าม่ายปายห้ายความหวางป้าน่าน..ป้าน่านโคงม่ายตามติดขนาดนี้หร๊อกน้าา''
''คีย์ฉันว่าคีย์เมาแล้วแน่ๆ..เอาโทรศัพท์มาเดี๋ยวฉันโทรหาพี่จงฮยอนให้'' แทมินพยายามค้นหาโทรศัพท์คีย์
''ปายโทรหาทามมายย..อึก..โคนหลายจายยย''
''คีย์..โอ้ยย..เอาโทรศัพท์ไว้ไหนเนี่ย..ฉันปวดฉี่นะ..ทำไงดีล่ะ..คีย์!อย่าไปไหนนะนอนอยู่ตรงนี้..ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน..ไม่ไหวล่ะ'' แทมินวางคีย์ให้นอนลงกับที่นั่งแล้วตัวเองก็รีบไปเข้าห้องน้ำให้เร็วที่สุด
''สวัสดีคร้าบบบ..ยินดีต้อนรับเข้าสู่คลับ๐๐๐ของเรา..อ้าวว..วันนี้มีเวทีแด้นซ์กระจายเหมือนเดิม..ใครคิดว่าแน่ขึ้นมาเลยครับ คลายความเครียดกันหน่อย เวทีแด้นซ์ของเรา..ยะฮู้วว!!'' เสียงของดีเจเข้าสู่โสตประสาทของคีย์
''อึ้ยยย..คลายความเครียดด้ายด้วยอ่าาา..อิอิ..อยากปายจางงง'' คีย์ลุกขึ้นแล้วเดินโซเซฝ่าคนมากมายเพื่อขึ้นไปบนเวทีนั้น
เสียงเพลงแนวมันส์ชวนเต้นกอปรกับความทำให้คีย์ก้าวขึ้นไปเต้นอย่างไม่สนใคร บนเวทีมีเสาเหล็กตั้งอยู่ตรงกลางคีย์เดินไปเกาะแล้วก็เต้นพริ้วอย่างเซ็กซี่ชวนให้ผู้ชายน้ำลายหกกัน คีย์ก็ได้รับเสียงเชียร์อย่างดีจากคนล่างเวที จึงเต้นต่อไปเรื่อยๆ เกาะเสาเหล็กไว้แล้วเต้นเลื้อยขึ้นเลื้อยลงยกขาเกี่ยวเสาไว้..
แทมินเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเดินมาที่โต๊ะ ไม่เห็นเพื่อนนั่งอยู่แต่มีกระเป๋าอยู่ก็วิตกทันที แต่แทมินได้ยินเสียงดังและเสียงเชียร์ดังมาจากเวทีอีกมุมทำให้แทมินหันไปมองทันที แล้วแทมินก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเพื่อนรักไปเต้นยั่วยวนอยู่บนนั้น แต่จังหวะนั้นจงฮยอนก็วิ่งเข้ามาหาแทมินพอดี
''แทมินคีย์อยู่ไหน?'' จงฮยอนถามเสียงดังกว่าเสียงดนตรีอึกทึกเพื่อให้แทมินได้ยินชัดๆ แทมินทำท่าอึกอักสักพักแล้วชี้ไปที่เวทีที่มีคนอยู่บริเวณนั้นค่อนข้างเยอะ
''อยู่บนนั้น..'' แทมินบอก จงฮยอนมองตามมือแทมินแล้วต้องเบิกตากว้างทันที
ภรรยาไปเต้นยั่วขนาดนั้นจะไม่ให้ตกใจได้ไงกัน
''เฮ้ยย!!!คีย์!!!'' จงฮยอนรีบเดินฝ่าฝูงชนเพื่อไปเอาตัวคีย์ลงมา
จนสุดท้ายจงฮยอนก็เข้าหาคีย์สำเร็จ ดึงแขนเรียวให้ลงมาจากเวที คีย์ขืนเล็กน้อยแต่ก็สู้แรงจงฮยอนไม่ไหว ลากคีย์ไปที่โต๊ะที่มีแทมินยืนอยู่
''แทมินพี่พาคีย์กลับแล้วนะ'' จงฮยอนบอกแทมิน
''เอ่อ..ค่ะ..นี่กระเป๋าคีย์ค่ะ'' แทมินยื่นกระเป๋าให้จงฮยอน
จงฮยอนก็รับมาแล้วอุ้มคีย์ขึ้นพาดบ่าออกนอกร้านไปขึ้นรถที่จอดไว้ จงฮยอนเปิดประตูฝั่งคนนั่งแล้วโยนตัวคีย์เข้าไป
''อ๊าย!ปล่อยเซ่!!จะมาอุ้มทามมาย...อ๊ะ..มาขังว้ายทามมายเนี่ยย ปล้อยยย!!" คีย์โวยวายพลางดิ้นไปทั่ว จงฮยอนรีบปิดประตูรถและเดินมานั่งฝั่งของตัวเอง แล้วเอื้อมไปใส่เข็มขัดนิดภัยให้
''อ้ากก!!ปล่อยย..มาขังว้ายทามมาย เอ๊ะ!จงฮยอนนี่..จงฮยอน..จงฮยอน..นอกใจคีย์ ฮึก..ฮือ~'' คีย์ปล่อยโฮออกมาจงฮยอนรถไปแล้วเหลียวมองคีย์น้อยๆ แล้วฟังคีย์บ่นไปร้องให้ไป..จงฮยอนนั่งยิ้ม
--น่ารักซะจริงๆ—
''ฮือออ..จงฮยอนทามมายทำอย่างเน้..ฮึก ฮือ..ยายป้าน่านบอกว่าจาทามห้ายจงฮยอนเลิกกับ..ฮึก..คีย์..ฮือ~..คีย์กลัว..ว่า..ฮือ..จงฮยอนจาม่ายร้ากคีย์..ฮืออออ'' คีย์ยังบ่นและร้องไห้ฟูมฟายไม่หยุด จงฮยอนหัวเราะในลำคอแล้วขับรถอย่างตั้งใจ พร้อมรับฟังทุกอย่างที่คีย์พูด..
พอขับมาใกล้ถึงบ้านคนตัวเล็กที่บ่นรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างก็หลับไปเพราะความเหนื่อยอ่อนและฤทธิ์แอลกอฮอล์ ทำให้จงฮยอนต้องเป็นฝ่ายอุ้มลงจากรถไปไว้บนห้องนอนเอง จงฮยอนวางภรรยาของเขาลงบนเตียงนุ่ม เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเลือกชุดนอนสบายๆมาให้ภรรยาใส่ จงฮยอนจับคีย์ลุกขึ้นนั่งแล้วค่อยๆถอดชุดรัดรูปนั้นออก
--คงไม่ต้องอายอะไรกันแล้วมั้ง?เคยเห็นหมดแล้วนี่..—
พอใส่ชุดนอนให้เสร็จจงฮยอนก็จัดท่านอนของคีย์ให้ดีๆแล้วตนก็ไปอาบน้ำเตรียมนอน อาบน้ำเสร็จก็มานอนกอดเจ้าตัวเล็กที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง ที่คีย์พูดตอนเมาวันนี้ทำให้จงฮยอนรู้ว่าคีย์กังวลแค่ไหนสงสัยพรุ่งนี้เช้าต้องรีบอธิบายซะแล้ว...
คนตัวเล็กพึ่งตื่นก็ยังงๆอยู่ว่ามาที่นี่ได้ยังไงจำได้ว่าตอนนั้นเธออยู่กับแทมินที่คลับ..แล้วตอนนี้มานอนอยู่ที่ห้องได้ไง คีย์มองไปรอบๆห้องแล้วเกิดอาการเวียนหัวขึ้นทันทีเลยหันไปเขย่าตัวคนข้างๆ
''จงฮยอนๆ..ตื่นนะ..มาคุยกันให้รู้เรื่อง'' คีย์ทั้งทุบทั้งตีจนจงฮยอนต้องตื่น
''อืมม..คีย์'' จงฮยอนยันตัวลุกขึ้นนั่งแล้วเขยิบไปกอดเอวบางไว้จากด้านหลัง
''อย่ามาเนียนจงฮยอน..คีย์มาที่นี่ได้ไงอธิบายสิ''
''ก็คีย์เมาอยู่ที่คลับผมก็ไปรับมา''
''แล้วจงฮยอนรู้ได้ไงว่าคีย์อยู่คลับไหน''
''โธ่..มันไม่สำคัญหรอกคีย์แต่ตอนนี้ฉันว่ามาเคลียเรื่องของเราให้จบกันดีกว่า..คือเซคยองกับฉันรู้จักกันตอนมหาลัยปีสามเซคยองตามชอบฉันตั้งแต่นั้นมา แต่ที่ฉันไม่ปฏิเสธก็เพราะว่าฉันคิดว่าเซคยองแค่ชอบเฉยๆเดี๋ยวก็คงเลิกชอบเอง ฉันไม่คิดว่ามันจะมาถึงขนาดนี้ แต่ยังไงฉันก็รักคีย์คนเดียวนะ จุ๊บ!'' จงฮยอนอธิบายให้คนในอ้อมกอดฟังแล้วยังยื่นหน้าไปจูบแก้มนุ่มนิ่มขาวนวลนั่น
''จริงนะ..'' คีย์ถามยืนยัน
''จริงสิ..ฉันรักคีย์คนเดียว''
''คีย์รักจงฮยอนนะ..'' คีย์ตอบกลับ จงฮยอนก็ได้แต่ยิ้มกรุ้มกริ่ม
''น่ารักอย่างนี้มาจัดการสักรอบสองรอบซิ''
''จะ..จงฮยอน..มะ..ไม่เอาน้า..ว้ายย!!'' คีย์ยังพูดห้ามไม่จบก็กลายเป็นว่าตนไปอยู่ใต่ร่างจงฮยอนเรียบร้อยแล้ว
''แหม..กว่าจะลงมาก็ปาไปซะเย็นเลยนะมัวทำอะไรกันอยู่'' คุณหญิงแม่ที่นั่งอ่านนิตยาสารอยู่พูด
''คุยกันเฉยๆน่ะครับ''
''คุยหรือทำอะไร..เมื่อกี้แม่ขึ้นไปจะเรียกมากินข้าวแต่แม่ได้ยินเสียงหนูคีย์ดังออกมาแม่เลยลงมาก่อนน่ะ'' แม่ของจงฮยอนทำเอาคีย์หน้าร้อนผ่าว ไม่คิดว่าจะมีใครมาได้ยินบทเพลงรักของเธอกับจงฮยอน..
''ฮ่าๆ..แม่ว่าไปกินข้าวกินปลากันก่อนละกันนะ''
''ครับแม่''
--1อาทิตย์ผ่านไป—
''มึนหัวอ่ะ..จงฮยอน'' คีย์นั่งซบไหล่จงฮยอนพูดขึ้น
''มึนหัวหรอ..ป่วยหรือเปล่า?..ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา'' จงฮยอนเอามือแตะหน้าผากคีย์
''ไม่รู้..รู้สึกเหมือน..จะอาเจียนด้วยนะ..อึก..อุ้บ.! '' คีย์เอามือปิดปากแล้ววิ่งไปห้องน้ำอย่างรวดเร็ว จงฮยอนตกใจแล้ววิ่งตามคีย์ไป ลูบหลังให้คนตัวเล็ก คนตัวเล็กอ้วกเสร็จก็นั่งลงไปกอดคอห่านไว้อย่างหมดแรง จงฮยอนหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้
''ไหวมั้ยเนี่ยคีย์'' จงฮยอนถามด้วยเป็นห่วงแล้วพยุงให้คีย์ลุกขึ้น
''ไม่ไหวแล้ว...จงฮยอน..เพลียไปหมดเลย'' คีย์จับจงฮยอนไว้เป็นที่ยึดหลักแล้วค่อยๆเดินไปนั่งบนเตียง
''เป็นอะไรเนี่ย...ไปโรงพยาบาลแล้วกันนะ..''
''อืม''
''งั้นนอนรอก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยวฉันจะไปเอารถก่อน'' จงฮยอนบอกคีย์แล้วเดินออกจากห้องไปเพื่อไปบอกให้คนขับรถไปเตรียมรถ แล้วก็เดินขึ้นห้องไปอุ้มคีย์ลงมาอีก
''อ่าว..จงฮยอนลูก จะไปไหนกัน'' คุณหญิงแม่ที่เดินผ่านมาก็ถามขึ้น
''ผมจะพาคีย์ไปโรงพยาบาลน่ะครับ''
''อ้อ หรอจ๊ะแม่ไปด้วยสิ''
''ครับแม่''
--โรงพยาบาล..ขณะรอตรวจ—
คีย์ จงฮยอน และ แม่ของจงฮยอนนั่งรอตรวจอยู่ที่หน้าห้องตรวจ คีย์นอนซบไหล่ของจงฮยอนอยู่ ส่วนจงฮยอนก็กุมมือคีย์ไว้ตลอด แม่จงฮยอนก็นั่งยิ้มกว้างมองลูกทั้งสอง
---rrrr---
เสียงโทรศัพท์ของจงฮยอนดังขึ้นทำให้คีย์สะดุ้งตื่น จงฮยอนยิ้มแล้วจับคีย์ให้นอนซบไหล่เหมือนเดิมแล้วมองดูชื่อคนโทรมา ซักพักก็กดรับโทรศัพท์.
''ฮัลโหลครับ.....ครับ.....ที่ไหน....เดี๋ยวผมรีบไป'' จงฮยอนกดวางสายแล้ววางโทรศัพท์ลง
''ใครโทรมาหรอ'' คีย์พิงหลังกับเก้าอี้แล้วถามจงฮยอน
''เอ่อ...เพื่อนน่ะ พอดีว่ามันมีธุระสำคัญอยู่'' จงฮยอนตอบ
''สำคัญขนาดไหน'' คราวนี้แม่จงฮยอนเป็นคนถาม
''สำคัญมากครับแม่...'' จงฮยอนตอบแต่แววตาฉายความลังเลนิดๆ คนเป็นแม่ลูกกันทำไมจะดูไม่ออกว่าจงฮยอนโกหกแน่ๆ
''สำคัญขนาดที่จะทิ้งเมียแกที่ป่วยไว้โรงพยาบาลหรือปล่าว?"
''อ่ะ..เอ่อ..คีย์ไม่เป็นอะไรค่ะ...คีย์อยู่กับคุณหญิงแม่ก็ได้ จงฮยอนไปเถอะ'' คีย์เกาะแขนคุณหญิงแม่ไว้
''ฉันไปนะคีย์อย่าลืมเอาใบแพทย์มาให้ดูด้วยล่ะ'' จงฮยอนหอมแก้มคีย์หนึ่งทีแล้วลุกขึ้นเดินออกไป..
''หนูคีย์คราวหน้าไม่ต้องไปตามใจจงฮยอนมากหรอกนะ ตัวเองป่วยแท้ๆ''
''ก็จงฮยอนมีธุระสำคัญนี่คะ'' เมื่อพูดถึงธุระของจงฮยอนคีย์ก็หน้าเศร้าเล็กน้อย คุณแม่ก็เห็นใจอยู่
''เอาล่ะ หยุดพูดถึงเถอะนะ เดี๋ยวป่วยหนักกว่านี้อีกนะจ้ะ''
''ค่ะ''
'--คุณคิมคีย์บอมเชิญห้องตรวจหมายเลข1ค่ะ--'
สิ้นเสียงพยาบาลคุณแม่ก็พาคีย์ลุกไปที่ห้องตรวจ
TBC.
[TALK'S SSP]
สวัสดีค่า ลงบ่อยๆ อิอิ ว่าง.. รีบลงก่อนที่จะไม่ว่างเดี๋ยวไรเตอร์จะย้ายบ้านแล้ว เฮ้!! อัพฟิคฉลองย้ายบ้าน ..55 เปิดเรื่อง Just You Alone ฉลอง PrettyGirl ครบ1ปี .. จุดพลุ ปั้งๆ เวลาผ่านไปเร็วเนอะทุกคนแต่ช่วยติดตามเรื่องนี้กับPrettyGirlไปเรื่อยด้วยนะคะ...
ด้วยรักจากSoulShinePink.
[END TALK]
ความคิดเห็น