คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ■ EMPTY WORLD CHAPTER 1 : Memories
Memories
“จะยืนอยู่ตรงนั้นถึงเมื่อไหร่น่ะลูเคีย?” เร็นจิเอ่ยถามเพื่อนสาว
“เอ่อ..โทษที สงสัยข้าจะยืนเพลินไปหน่อย” ลูเคียที่ได้ยินอย่างนั้นก็หันไปตามเสียงของชายผมแดง
ตอนที่ลากับอิจิโกะ ใช่ว่าเธอจะกลับไปโซลโซไซตี้เลย แต่ว่าหญิงสาวยังยืนมองอิจิโกะจากทางด้านบนท้องฟ้าอยู่ แต่ลูเคียก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมต้องยืนมองอยู่ด้วย มองอยู่เหมือนกันว่าชายหนุ่มจะมองเห็นเธอสักนิด ..
“ข้าว่าเรากลับกันได้แล้วละ เดี๋ยวหัวหน้าคุจิกิจะเป็นห่วงเอา”
ตอนนี้เธอไม่อยากกลับไปเลย เพราะมันค่อนข้างน่าใจหายที่เพื่อนคนสำคัญของเธอจะสูญเสียพลังวิญญาณไป และไม่สามารถมองเห็นหรือพูดคุยกับเธอได้ ที่จริงเธอก็อาจจะใช้กายหยาบและไปหาอิจิโกะก็ได้ แต่เธอไม่อยากทำแบบนั้น และบางทีถ้าจะทำ พี่ของเธอหรือเบียคุยะคงไม่อนุญาตเธอแน่ๆ เธอจึงคิดตัดใจซะดีกว่า
“ฮื่อ .. ไปสิ” ลูเคียพูดขึ้นหลังจากที่อิจิโกะเข้าไปในบ้านพอดิบพอดี
เธอเห็นทุกอย่างที่อิจิโกะทำ อย่างเช่นเมื่อกี๊ อิจิโกะมองขึ้นมาบนท้องฟ้าด้วยสายตาที่มองอย่างมีความหวัง เธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เรื่องที่อิจิโกะเสียพลังวิญญาณไป น่าจะเป็นเรื่องดีกับชายหนุ่มแล้ว เพราะในที่สุดอิจิโกะก็จะได้ใช้ชีวิตตามปกติเหมือนเดิมก่อนหน้าที่ได้มาเจอกับเธอ เพราะเธอเองที่ทำให้โลกของอิจิโกะนั่นเปลี่ยนไป
เมื่อเร็นจิเปิดประตูไซกาม่อนเสร็จก็เข้านำหญิงสาวไปก่อน และลูเคียก็เดินเข้าไปในประตูนั้นก่อนจะหันหลังมามองไปในบ้านของอิจิโกะ
หวังว่าเจ้าจะมีความสุขกับโลกที่สงบสุข โลกที่เหมือนกับมนุษย์ธรรมดา และโลกที่ไม่มีข้าอยู่
.
.
.
ณ. บ้านคุโรซากิ
ตอนนี้ที่บ้านคุโรซากิกำลังวุ่นวายกันมาก เหมือนอย่างกับจะจัดงานเลี้ยงฉลองซะอย่างงั้น แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ แต่โดยเฉพาะโอริฮิเมะที่ดูจะร่าเริงเป็นพิเศษ อิจิโกะที่เพิ่งเดินเข้ามาก็ได้แต่ยืนเกาหัวงงอยู่เท่านั้น พอโอริฮิเมะเห็นชายหนุ่มก็ทักขึ้นมา
“คุโรซากิคุง! มาทานอาหารด้วยกันสิ ฉันคิดเมนูไว้เยอะแยะเลยนะ” หญิงสาวพูดพลางชูจานอาหาร ‘เมนูพิสดาร’ ที่ตัวเองบอกเอาไว้อย่างมีความสุข
“ไม่ละ ขอบใจนะอิโนะอุเอะ แต่ฉันไม่หิวน่ะ” อิจิโกะพูดปัดไป ทำให้โอริฮิเมะหงอยลงเล็กน้อย
“อ๋อจ้ะ งั้นไม่เป็นอะไรหรอก ถ้าคุโรซากิคุงหิวก็ค่อยทานก็ได้นะ!” หญิงสาวผมส้มพยายามปรับน้ำเสียงให้ดูร่าเริงเหมือนอย่างเดิม
“แต้งกิ้ว งั้นฉันขอตัวก่อนละ” พออิจิโกะพูดจบก็เดินขึ้นบันไดเพื่อไปยังห้องของตน
“เจ้าคุโรซากิ เป็นอะไรของเขาน่ะ” อิชิดะที่ยุ่งอยู่กับการเย็บตุ๊กตาของคารินเอ่ยถามขึ้นมาอย่างสงสัย
“นั่นสิ ตั้งแต่ตอนลากับคุจิกิ อิจิโกะก็ดูแปลกๆไป” แช้ดที่นั่งอยู่ก็พูดขึ้นบ้าง
“คุโรซากิคุงคงรู้สึกแย่ละมั้งจ้ะ ที่ต้องเสียพลังวิญญาณทั้งหมดไป” โอริฮิเมะมองบันไดที่อิจิโกะเพิ่งขึ้นไปด้วยสายตาที่เป็นห่วง
“แล้วคุโรซากิคุงก็มองไม่เห็นคุณคุจิกิด้วย คงทำให้คุโรซากิคงเศร้ามากๆเลยละ..ฉันละอิจฉาคุณคุจิกิมากๆเลยละ” อิโนะอุเอะพูดเสียงเศร้าขึ้นมาแล้วก้มมองจานอาหารที่ตอนแรกนั้นจะให้อิจิโกะ แต่กลับโดนชายหนุ่มปฏิเสธเอา
“คุณอิโนะอุเอะ..”
.
.
.
ณ.ห้องของอิจิโกะ
ชายหนุ่มผมสีส้มอดีตตัวแทนยมทูตตอนนี้กำลังนอนก่ายหน้าผากอยู่บนเตียงของตนอยู่ ในหัวของเขาตอนนี้มีแต่คำพูดและหน้าตาของหญิงสาวผู้ที่มอบพลังยมทูตให้แก่เขา
‘ไม่ใช่ยมทูต ข้าชื่อคุจิกิ ลูเคีย’
‘เจ้าน่ะทั้งเรียนทั้งเป็นยมทูตคงเหนื่อยแย่ละสิ มีโอกาสแบบนี้แล้วก็หัดพักผ่อนซะบ้าง’
‘อย่าขยับ! ลองก้าวมาจากตรงนั้นแม้แต่ก้าวเดียวดูสิ ก็ลอง ไล่ตามข้ามาอีกสิ.. ข้าจะไม่ยกโทษให้เจ้าแน่!’
‘ร่วมงานด้วยกันไม่ถึง2เดือน แต่กลับเชื่อใจเขาอย่างประหลาด แต่กระนั้นเพราะความผิดของข้าเองที่ทำให้ชะตาชีวิตของเขาเปลี่ยนแปลง สร้างบาดแผลร้ายกาจให้กับเขา ไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่อาจชดใช้ได้’
‘ต่อให้ไม่มีใครเชื่อ ก็ยังดึงดันไปตามความมุ่งมั่นของตัวเอง ตัวเจ้าที่อยู่ในใจของข้าน่ะ คือลูกผู้ชายแบบนั้นตั้งหากละอิจิโกะ!!’
‘เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรออิจิโกกะ!?’
‘ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น เราก็จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง’
‘นี่คือการอำลา อิจิโกะ’
.
.
.
เขาจำทุกคำพูดของหญิงสาวได้ แม้แต่เสียงหรือภาพอิจิโกะเองก็จำได้หมด เขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงจำเรื่องของลูเคียได้อย่างแม่นยำขนาดนี้ มันเหมือนกับความทรงจำอันล้ำค่า
ก๊อก..ก๊อก
“คุโรซากิคุง ฉันเข้าไปได้หรือเปล่าจ้ะ?” เสียงของโอริฮิเมะปลุกเขาให้ตื่นจากห้วงความทรงจำของลูเคีย
อิจิโกะลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้โอริฮิเมะ
“นี่จ้ะ ฉันเอาข้าวเย็นมาให้น่ะ กลัวคุโรซากิคุงจะหิวซะก่อน” หญิงสาวพูดขึ้นก่อนจะยื่นจานข้าวให้อิจิโกะไป
“เอ่อ..ฉันยังไม่หิวน่ะอิโนะอุเอะ” ใช่ เขายังไม่หิว ไม่ใช่ว่าเพราะเขาไม่อยากทานอาหารรสชาติของโอริฮิเมะ แต่ตอนนี้เขายังรู้สึกไม่หิวจริงๆ
“งั้นหรอจ้ะ ฉันนี่ใช่ไม่ได้เลย แหะๆ” หญิงสาวพูดเสียงอ่อยลงเล็กน้อย ทำให้อิจิโกะที่ยืนมองอยู่ถึงกับรู้สึกผิดขึ้นมานิดๆ ก่อนจะเกาหัวเล็กน้อย เอาวะ กินก็กิน
“ไม่ใช่หรอก แต่เดี๋ยวฉันกินก็ได้น่ะ ขอบใจนะอิโนะอุเอะ” อิจิโกะพูดเสร็จก็ยื่นมือจะไปรับจานข้าวมาจากหญิงสาว
“เอ่อ คุโรซากิคุง ฉันขอเข้าไปข้างในหน่อยได้มั้ยจ้ะ? แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะ!” อิโนะอุเอะพูดติดขัด ทำให้อิจิโกะคิ้วผูกปมไปกันใหญ่ เพราะเขาไม่เข้าใจในท่าทีของหญิงสาวมากกว่า
“ก็เข้ามาสิ ไม่เห็นเป็นอะไรเลย” พออิจิโกะรับจานข้าวมาจากโอริฮิเมะก็เดินเข้าไปในห้องของตน ก่อนจะวางจานข้าวไว้บนโต๊ะของตัวเอง
“งั้นรบกวนด้วยนะคะ!” โอริฮิเมะเดินเข้ามาอย่างประหม่า เพราะเธอเพิ่งเข้ามาในห้องของชายที่เธอแอบชอบอยู่ จะไม่ให้เธอตื่นเต้นได้ยังไงกันละ แล้วหญิงสาวก็เดินเข้ามานั่งบนพื้นห้อง
“แล้วมีอะไรหรือเปล่าอิโนะอุเอะ?” อิจิโกะเอ่ยถามก่อนจะตักข้าวเข้าปาก นี่มันฝีมือน้องสาวของเขานี่น่า ชายหนุ่มก็นึกกลัวว่าจะเป็นฝีมือของโอริฮิเมะซะอีก
“เปล่าหรอกจ้ะ..ว่าแต่คุณคุจิกินอนอยู่ตรงไหนหรอ?” พอโอริฮิเมะพูดจบก็ทำให้อิจิโกะแทบจะพ่นข้าวออกมา ก็เล่นมาพูดถึงลูเคียซะได้ อิจิโกะกระแอบเล็กน้อยก่อนจะพูดตามปกติ
“ก็นอนอยู่ในตู้เก็บของนั่นละ ยัยนั่นมานอนแต่ขออนุญาตฉันซะที่ไหนละ ให้ตายสิ”
แล้วภาพที่ลูเคียอาศัยอยู่ในตู้เก็บของก็เริ่มเข้ามาในหัวของชายหนุ่ม
“อ๋อ งั้นหรอจ้ะ ..คุโรซากิคุงนี่ สนิทกับคุณคุจิกิจังเลยเนอะ”
“ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก” อิจิโกะพูดพลางเกาหัวตัวเอง
“สนิทกันจนฉันอิจฉาเลยละ…” โอริฮิเมะพูดขึ้นมาอย่างแผ่วเบา ทำให้ชายหนุ่มนั้นไม่ได้ยิน
“เธอพูดว่าอะไรนะ?” อิจิโกะที่เคี้ยวข้าวอยู่เอ่ยถามเธอขึ้นมา
“ปละ..เปล่าหรอกจ้ะ แหะๆ” โอริฮิเมะโบกมือทั้งสองข้างปัดชายหนุ่มแล้วหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย
‘ฉันนี่แย่มากเลยนะ ที่คิดอิจฉาคุณคุจิกิอยู่ตอดเวลา’
“เฮ้ คุโรซากิ!! คุณคุจิกิมาน่ะ!” อิชิดะวิ่งขึ้นมาอย่างกระวนกระวายก่อนจะเอ่ยพูดเรียกชายหนุ่ม ซึ่งทำให้อิจิโกะจะพ่นข้าวออกมาเป็นรอบที่สอง
“ว่ายังไงนะ!?” อิจิโกะลุกขึ้นก่อนจะรีบวิ่งลงบันไดไปเพื่อจะไปหาหญิงสาวที่เพิ่งจะจากกัน แต่มันไม่แปลกไปหน่อยหรอ ลูเคียเอ่ยก็เพิ่งจะจากเขาไปเมื่อสักพักใหญ่ๆเอง แล้วทำไมถึงมาหาเขาได้ละ แต่ตอนนี้เขาไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้ว เขาอยากเจอลูเคียมากๆในตอนนี้
.
.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
TBC.
พอดีเน็ตบ้านไรเตอร์ล่ม ก็เลยมาอัพให้ช้านิดนึงนะคะ TOT
พอเน็ตล่มก็วันๆนั่งแต่งแต่ฟิคเลย ก็ดีเหมือนกัน(?)
อย่าลืมเม้นกันนะคะ <3
ตอนนี้ไรเตอร์กำลังเฮิร์ทมาก ที่อนิเมะบลีชจะฉายเป็นตอนสุดท้ายแล้ว y-y
ยังไงวันนี้ก็อย่าลืมดูกันนะจ้ะ ว่าจะเป็นอิจิลูคิหรืออิจิฮิเมะ
แต่ที่ไรเตอร์ดูไตเติ้ลตอนต่อไป ยังไม่มีฮิเมะโผล่นะจ้ะ -,.-
แต่ไรเตอร์ว่าคงจบด้วยคำว่า 'เพื่อน' T_T
ความคิดเห็น