คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1,636 : D.Gray-Man Manga : 135 Rest, with occasional cloud [ Thai ]
บาคุ - อะโฮ่.....
ริเวอร์ - ห...หัวหน้าสาขาบาคุ...
บาคุ - อืม ดูยังไงๆก็สุดยอดไปเลยน้า ไอ้เจ้านี่ ต่างกับที่เคยอ่านในบันทึกเลย
หว่อง - ระวังๆหน่อยนะครับ ท่านบาคุ
ริเวอร์ - เอ่อ... หัวหน้าสาขาครับ...?
บาคุ - ประเด็นสำคัญคือว่า ถ้าเกิดก้าวไปอีกซักก้าว....
.... ก็จะถูกวาร์ปเข้ามาใน "เรือ" งั้นสินะ
บาคุ - แล้วก็จากตรงนี้
หว่อง - ควบคุมตัวเองหน่อยครับท่านบาคุ!!!
............................................
บาคุ - เราสามารถเดินทางได้อย่างทันทีผ่านเจ้านี่ เหมือนเป็นเครื่องวาร์ปตามหนังไซไฟเลยนะ!
....
เลิกเล่นบ้าบออะไรคนเดียวได้แล้วเฟร้ยยยยยยยย~!!!!
พวกเราก็อยากเข้าไปในนั้นมั่งน้า~!!!!
เลิกทำตัวปัญญาอ่อนได้แล้ว ไอ้งี่เง่า~!!!!
พวกเราก็อยากเข้าไปในนั้นแล้วไปที่สาขาหลักบ้างนะเฟ้ย~!!!!
....
เห็นแก่ตัว! งี่เง่า!! ปัญญานิ่มมมมมม!!!
ปัง!!!! *ปิดประตูหนีความจริง*
บาคุ - ช่างเป็นความสามารถในการเคลื่อนย้ายที่ยอดจริงๆ
แล้วก็รองหัวหน้าแผนกริเวอร์ คุณบอกว่าตัวเรือลอยอยู่เหนือสำนักงานใหญ่งั้นเหรอ?
ริเวอร์ - ใช่แล้ว....
บาคุ - ไม่มช่แค่มีความสามารถในการเคลื่อนย้ายเฉยๆ แต่ภายในยังมีมิติย่อยต่างๆอีกหลายที่เรียกว่า ห้อง สินะ
มีที่ๆพวกเอ็กซอร์ซิส กับโนอาต่อสู้กันเอย โรงผลิตอคุมาเอย ห้องลับที่มีเปียโนอีก....
เรายังไม่ได้สำรวจอะไรมากนัก แต่ว่าดูเหมือนว่าประตูพวกนี้ทั้งหมดไม่ใช่แค่ประตูธรรมดาๆเลย
น่าแปลกที่เทคโนโลยีแบบนี้มีมาตั้งแต่เมื่อสมัย 7พันกว่าปีที่แล้วนู่น...!
ว่าแต่เจ้าขุนนางพันปีนั่นมันตัวอะไรกันแน่น้า ?!
โจนี่ - *ซุบซิบ* ว่าแต่ว่านะรองหัวหน้า เค้ามาทำอะไรในนี้กันแน่หว่า?
ริเวอร์ - *ซุบซิบ* นั่นสินะ หัวหน้าแผนกสั่งไม่ให้ใครเข้ามาแล้วเชียว
หว่อง - ท่านบาคุเท่ห์สุดยอด~
บาคุ - คิดมากไปได้พวกนาย กับชั้นน่ะไม่เป็นไรหรอก ชั้นมั่นใจว่าชั้นจะต้องเป็นที่ต้องการแหงๆ
โจนี่ - แต่หัวหน้าแผ...
ริเวอร์ - ชู่ววววว โจนี่!
หว่อง - ปล่อยท่านบาคุไปเถอะนะครับ คุณริเวอร์~~~
ท่านบาคุเป็นห่วงเรื่องของคุณรินารี่มากๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยซักกะอย่างเดียว
แถมคุณหัวหน้าแผนกเองก็ไม่ยอมให้ท่านบาคุเฉียดเข้าใกล้ที่ๆคุณรินารี่พักอยู่แม้แต่นิดเดียว
บาคุ - / งี่เง่าที่สุด /
..................................................
โฮ... ฮืออออ.... แง........ แง้~~~!!
รินารี่ - พี่นี่ล่ะก็ ร้องไห้มากไปแล้วนะคะ!
--------------------------------------------------
โคมุอิ - แต่ ฮึก แต่ผมที่แสนจะสวย สวยที่สุดในโลกาของรินารี่มัน....
รินารี่ - เลิกร้องไห้แบบน่าอายแบบนั้นซะทีเถอะค่ะ!
พยาบาล - คุณนี่รบกวนคนไข้เหลือเกินนะคะ! ถ้าเกิดคุณทำให้ผ้าปูนี่เลอะอีกชั้นจะไล่คุณออกจากห้องนี้นะคะหัวหน้าแผนก!!
โคมุอิ - คุณพยาบาลใจร้ายที่สุด T[]T!!
รินารี่ - หนูมั่นใจว่าพี่ต้องมีงานอีกเป็นกองๆที่ยังไม่ได้ทำนะคะ หนูจะเอากาแฟไปให้พี่ตอนทำงานถ้าหนูหายดีนะคะ
โคมุอิ - จ้า....
แต่ว่านะคุณพยาบาล ชั้นทำไอ้นี่เองเลยนะ ที่กล่อมๆงล่ะ | go to slee~p, go to slee~p!!!! |
พยาบาล - ไม่จำเป็นค่ะ!
โคมุอิ - ราตรีสวัสดิ์น้า รินารี่~!!!!!!
รินารี่ - ค่ะ... ขอโทษที่ส่งเสียงดังนะคะ มิรันด้า...
มิรันด้า - เอ๋ รินารี่จัง อะไรนะจ๊ะ =v=? แต่มันก็ดีแล้วนี่จ๊ะที่ได้เจอคุณหัวหน้าแผนกน่ะ เธอดูมีความสุขมากเลยนะ
........................................................
โครกกกกกกกกก ครากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เฮ้!!! เฮ้!!!! คุณพยาบาล มาทางนี้ด่วนนนนนนนนนนนนนนนนน
ราวี่ - ท้องของโครจังครางเสียงดังจนทนไม่ไหวแล้วนะเนี่ย!!!!
พยาบาล - นี่เป็นปัญหาใหญ่เลยนะ เราให้อะไรเขาทานไม่ได้ถ้ายังไม่ได้สติ...
มาริ - ทำไมชั้นต้องเกิดมาหูดีผิดชาวบ้านเค้าด้วยนะ
ราวี่ - อ้าว จะไปไหนล่ะนั่น ยูจัง?
คันดะ - ชั้นทนนอนตรงนี้ไม่ไหวแล้ว! จะกลับห้องแล้ว
มาริ - ไม่ได้นะคันดะ!
คันดะ - เงียบปากไปซะ!!
เสธ. ทีโอดอล - เธอต้องฟังที่มาคุงเค้าบอกรู้มั้ย ยูคุง
คันดะ - ช่วยหลีกทางด้วยครับ...
เสธ. ทีโอดอล - ชั้นมาที่นี่เพื่อมาเยี่ยมเด็กๆที่น่ารักของชั้น กลับไปที่เตียงซะยูคุง
คันดะ - ชั้นไม่ใช่เด็กของคุณหรืออะไรแบบนั้นซักหน่อย แล้วก็เลิกเรียกชั้นแบบนั้นซะด้วย
เสธ. ทีโอดอล - อาจารย์กับศิษย์น่ะเหมือนๆกันนะว่ามั้ย? ไม่เห็นต้องอายเลย ก็คิดซะว่าชั้นเป็นพ่อเธอซะสิ
มาริ - ยอมแพ้เถอะคันดะ ก็รู้นิสัยของอาจารย์อยู่...
คันดะ - ชั้น... ชั้น..... ชั้นล่ะเกลียดนายก็เพราะแบบนี้ล่ะว่ะ!!!!
มาริ - อ๋า ใจเย็นๆ คันดะ!!
คิเอะ - คนๆนั้นคือคนที่จะเป็นอาจารย์ให้นายเหรอ เชาจี๋
เชาจี๋ - ใช่... คิเอะ เหมาซา ต่อจากนี้พวกนายจะทำไงต่อ
คิเอะ - พวกเราคิดว่าจะขอเป็นแผนกค้นหาที่นี่น่ะ
เหมาซา - พวกเราคงไม่ทิ้งนายไว้ที่นี่คนเดียว ( แต่นั่นมันทรงผมอะไรน่ะ... )
...........................................................
ราวี่ - เฮ้อเลน นายสนใจไปหาอะไรกินข้างนอกกันหน่อยมั้ย ? เฮ้
........ อเลน... ซัง?
ราวี่ - นี่มัน... ซากอาหาร...
อเลน - นี่เป็นเพลงกล่อมเด็กสินะ ทิม
พอชั้นอ่านมัน ก็รู้สึกเหมือนมีเสียงเพลงดังอยู่ในหัว
อเลน - เหมือนมีใครอยู่ในหัว ร้องเพลงนั้น... อ่ะ... คลื่นไส้แหะ
ชั้นน่ะ... เลือกเส้นทางของตัวเอง แล้วก็เดินมาตามเส้นทางนั้น สินะทิม? อเลน - แต่ดูเหมือนว่าเส้นทางนี้น่ะ มันไม่เหมาะกับชั้นเอาซะเลย ว่างั้นมั้ย ทิม? ....แต่ว่าทำไม ตัวอักษรที่เขียนอยู่บนโน้ตเพลงนั่น... อเลน - ชั้นเกือบจะลืมมันไปหมดแล้วก็จริง แต่ตัวอักษรนั่นมีแต่ชั้นกับมานาเท่านั้นที่เข้าใจ เหมือนๆเกมของเด็กที่สร้างโค้ดขึ้นมาเล่นๆ ??? - ดูเหมือนว่าจะมากันครบสินะ ขอบคุณที่มากัน ชั้นเป็นผู้ตรวจบัญชีนายพิเศษ มัลโคลม ซี ริเวอร์เรีย ( malcolm c. leeverier ) จากศูนย์บัญชาการหลัก มัลโคลม - วันนี้เราจะประชุมกันในหลายๆประเด็น และดูเหมือนว่าวันนี้เราจะมีแขกพิเศษ ชั้นมีหลายเรื่องที่จะถามเลยล่ะนะ เสนาธิการ ครอส มาเรี่ยน ครอส - เฮ้ๆ
อเลน - ถึงเป็นตัวอักษรที่ชั้นกับมานาเป็นคนคิดขึ้นมาเมื่อก่อนนู้นล่ะ?
ความคิดเห็น