คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : MINE" II - chapter 9
MINE II
Chapter 9
#Ps.อย่าเลื่อนลงไปปิดเพลงนะ เดี๋ยวมันจะไม่ได้อารมณ์
…
ถ้าถามว่าตอนนี้รู้สึกยังไง.. แบคฮยอนก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน.. ปกติไม่ใช่คนคิดมากแต่พอเจอพี่ชานยอลก็ดูเหมือนว่าจะคิดถึงพี่คนนี้ไปซะ หมด... ก็เราชอบของเรานี่หน่า... แต่มันก็อดท้อไม่ได้..
เคยคิดว่าจะเลิกชอบแล้วนะ ถ้าพี่เค้ามีแฟน ไม่ให้ความสนใจเราก็จะเลิกชอบแล้ว จะไม่สนใจ ไม่ไปหาเวลาพี่เค้าซ้อม... แต่ยังไงก็ยังหาเหตุผลมาอธิบายให้ตัวเองตลอดเวลา...ว่าทำไมยังไม่เลิกชอบซะ ที
“เตี้ย เธอจะชอบพี่ชานยอลไปถึงเมื่อไร...”
“...”
“เรารู้ว่าเธอชอบพี่เค้ามาก... แต่เธอก็น่าจะดูออกว่าพี่เค้าไม่ได้ชอบเธอ...”
“...”
“ถ้าพี่เค้ารักษาน้ำใจเธอเราจะไม่พูดเรื่องนี้กับเธอนะ แต่เราไม่ไหวจริงๆ...”
“...”
“ไม่ใช่แค่เราที่เห็น มันหลายรอบแล้วที่เราเห็นเธอร้องไห้...เพราะพี่คนนี้...”
“...”
“เรารักเธอนะเราถึงเตือน.. แม้ว่าเธอจะโกรธเราแล้วก็หาว่าเรายุ่งเรื่องของเธอก็เถอะ...”
วันนี้แทคยอนพูดกับเค้าก่อนมาโรงเรียน.. เพราะเมื่อวานหลังจากที่แยกย้ายกันกลับบ้าน... ได้ยินรุ่นพี่นักบาสแซวพี่ชานยอลว่าแอบชอบโชรง... และดูเหมือนว่าโชรงก็แอบชอบอยู่เหมือนกัน.. นั่นแหละทำให้แบคฮยอนเครียดได้ถึงขนาดเอากลับบ้านมาร้องไห้...แล้วจะไม่อะไร เลยถ้าแทคยอนไม่ได้เป็นคนปลอบเค้าให้เงียบ...
บางทีเราควรจะหยุดพักบ้าง...
แบคฮยอนขอสัญญาว่าถ้าพี่ชานยอลคนดีของน้องคบกับโชรงคนงาม... แบคฮยอนจะหลีกทางเอง!!!
“หมา!!!เจส!!! มึงจะกินข้าวป่ะ..สอบเสร็จมึงจิตหลุดเลยนะ” เซฮุนเรียกเพื่อนตัวเอง... ไม่เข้าใจว่าแค่แกรมม่าทำไมถึงทำให้เพื่อนทั้งสองคนจิตหลุดได้... มันก็ไม่ได้ยากนะเฮ้ย... เพราะถ้าเซฮุนบอกว่าทำได้ไอ้แบคมันต้องได้เต็มอ่ะ จากประสบการที่ผ่านมา...
“กินๆ”
“ฮื่อ T^T” จู่ๆเจสสิก้าก็ร้องไห้ออกมาเสียงดัง ทำเอาแทคยอนเหวอๆ เซฮุนและแบคฮยอนตกใจ...
“ร้องทำไม” แทคยอนถามพร้อมกับเอามือกอดอกตัวเองแน่น... ถอยหลังหนีสามสี่ก้าว...
“ถ้าจะเลิกกัน.. ทำไมต้องมีคนอื่นด้วย” เจสสิก้าร้องไห้ฟูมฟาย...
“ใจเย็นๆน่า” เซฮุนพูดบอกก่อนจะกระเถิบเก้าอี้เข้าไปนั่งใกล้ๆอย่างให้กำลังใจ..
“เล่าให้เราฟังมั้ย.. เราฟังได้นะ” แบคอยอนพูดอย่างน่ารัก... เอาเรื่องคนอื่นมาคิดจะได้ไม่ต้องคิดฟุ้งซ่านเรื่องของตัวเอง ดีออกนะ..
“เรารู้ว่าแทคยอนรู้.. ทำไมไม่บอกเรา...แทคอยู่วงเดียวกันกับฟานี่ทำไมไม่บอกเรา...”
“บอก..บอกไรวะ” เกาหัวอย่างงงๆ
“ฟานี่แอบคบกับคนที่ชื่อแทยอนใช่มั้ย ที่ฟานี่ไม่มารับเรากลับบ้านเพราะฟานี่กลับบ้านพร้อมแทยอนใช่มั้ย... แทยอนไปเฝ้าฟานี่ทุกวัน... ทำไมแทคยอนรู้แล้วไม่บอกเรา.. ไอ้เพื่อนบ้าปัญญาอ่อน..ฮือ...”
“ก็ทิฟมันคบกับแทยอนนี่ เราจะเอามาบอกเธอทำไม”
“ไหนเจสบอกว่าฟานี่คบกับเจสไง” แบคฮยอนพูดขึ้นแบบงงๆ ก็วันนั้นเจสบอกแบบนี้...
“ใช่ๆ เจสบอกว่าคบกับฟานี่” เซฮุนพยักหน้าหงึกงัก
“แต่ทิฟมันไม่เคยบอกว่าเป็นแฟนเธอนะ คนละทิฟป่าว” แทคยอนพูดออกไปตามความจริง...
ทิฟฟานี่เป็นนักร้องนำวงเค้าเอง.. และตั้งแต่รู้จักกันไอ้ทิฟมันก็พึ่งมีแฟนเป็นตัวเป็นตนก็คนที่ชื่อแทยอน... ที่รู้เพราะมันพามาเปิดตัว... พร้อมกับบอกว่าแทยอนร้องเพลงเพราะมากจะพามาร้องในวันงานแข่งกีฬาด้วย...
“มันจะมีซักกี่คนเหรอที่ชื่อทิฟฟานี่ เรียนที่ฝั่งไอ นักร้องนำวงนาย...” เจสสิก้าทั้งอึ้ง ทั้งโมโห ทั้งเสียใจ... นี่เป็นเหตุผลของฟานี่ใช่มั้ยที่เวลาอยู่โรงเรียนไม่เคยอยู่ด้วยกันเลย...
“ที่ผ่านมาคือเราฝันเหรอ...” เจสสิก้าถามออกไป แต่ไม่มีใครให้คำตอบได้.. เมื่อได้ความเงียบมาตอบคำถาม.. เจสสิก้าก็ร้องไห้ออกมา.. ภาพวันเก่าๆค่อยๆไหลเข้ามาเมื่อได้จมอยู่กับความคิดของตัวเอง.. เข้าใจแล้วว่าทำไม...
“ฟานี่ไปกินข้าวด้วยกันนะ เราอยากคุยกับฟานี่อ่า”
“ไม่ได้หรอกเจส เราต้องไปกินกับรุ่นพี่เพราะจะต้องไปซ้อมร้องเพลงด้วยกัน ขอโทษนะ”
...
“ฟานี่ว่างมั้ย กลับบ้านพร้อมกันนะ”
“วันนี้ต้องซ้อมละคร เจสกลับไปเลยนะ..ไม่ต้องรอ...”
...
วันนี้ตอนเย็นแบคฮยอนและเซฮุนเปลี่ยนเป้าหมายการเดินทาง จากที่ทุกวันต้องไปนั่งรอเพื่อนๆที่สนามบาส.. แต่ว่าวันนี้พาเจสสิก้ามาสมัครเป็นนักร้องเพื่อร้องเพลงในวันกิจกรรมแทน...
วันกิจกรรมที่ว่านี้คือวันกีฬาสีโรงเรียนในเครือ เป็นวันที่จะมีการแข่งขันกีฬา มีคอนเสริตจากนักเรียนภายในเครือ... และซุ้มต่างๆมากมายที่มีทั้งขายของ ให้ความรู้.. ร่วมสนุกเล็กๆน้อยๆ ซึ่งเด็กๆในเครือจะสนุกกันมาก... บางทีก็อาจจะหาแฟนได้ในงานนี้แหละ.. และปีนี้ฝั่งไอเป็นตัวแทนในการจัดกิจกรรม ซุ้มส่วนใหญ่ก็ได้เด็กฝั่งไอเป็นแม่งาน...
ในบรรดาโรงเรียนในเครือเวลาทำกิจกรรมต่างๆ ฝั่งไอจริงจังมากที่สุด ความสนุกของงานนี้นอกจากสาวๆจะได้ดูนักกีฬาหล่อๆแล้ว สิ่งที่พลาดไม่ได้เลยก็คือคอนเสริต์...
แต่กว่าจะได้โชว์ในงานนี้ต้องผ่านการออดิชั่นก่อน...
และเมื่อแทยอนร้องเพลงในงานนี้ เจสสิก้าก็จะร้องเหมือนกัน!!!
“hello I’m Jessica from SWG… Today I would like to sing… Without You”
คนที่อยู่ในห้องออดิชั่นหยุดนิ่งเมื่อได้ยินเสียงแนะนำตัวของเจสสิก้า คนมาสมัครไม่เยอะนักและห้องออดิชั่นที่มีขนาดใหญ่พอ ทำให้สามารถอัดคนได้หลายๆคน.. ซึ่งคนที่อยู่ในห้องส่วนใหญ่นอกจากกรรมการที่นั่งโต๊ะแล้ว ก็มีคนที่ได้ร้องเพลงในงานนี้แน่ๆมาดูเด็กที่มาออดิชั่น...เพื่อว่าคนไหน เสียงดีก็ดึงเข้าวงตัวเองซะเลย...
ทิฟฟานี่ทีกำลังคุยกับแทยอนและเพื่อนในวงหยุดนิ่ง... มองเจสสิก้าที่กำลังจะร้องเพลงด้วยความตั้งใจ...
เจสสิก้าเหลือบมองด้วยหางตา สีหน้าเรียบเฉยไม่มีอาการใดๆ ทำเอาเซฮุน แบคฮยอนและคนอื่นๆมองแล้วร้อนๆหนาวๆ... มันเหมือนพายุกำลังก่อตัว...
“วันนี้จะร้องพร้อมกับเล่นเปียโนค่ะ...” เจสสิก้าเดินไปส่งเนื้อเพลงที่เตรียมมาให้กับกรรมการ และส่งให้กับนักดนตรีทีรอแสตนบายพร้อมโชว์
เจสสิก้าหันไปพยักหน้าให้กับคอรัสและมือกลองเพื่อแสดงความพร้อม ก่อนจะเริ่มต้นร้องเพลงพร้อมกับบรรเลงเปียโน...
...
Without you
I can’t win, I can’t reign
I will never win this game without you
Without you
ฉันสู้ใครไม่ไหว ฉันปกครองอะไรไม่ได้
ฉันคงทำอะไรไม่ถูกหากขาดเธอ
หากไม่มีเธอ
I am lost, I am vain
I will never be the same without you
Without you
ฉันกลายเป็นคนหลงทาง เป็นคนไร้ค่า
ชีวิตคงไม่มีวันเหมือนเดิมหากขาดเธอ
หากไม่มีเธอ
I won’t run, I won’t fly
I will never make it by without you
Without you
ฉันหมดแรง หมดกำลังกาย
ฉันคงใช้ชีวิตต่อไปไม่ได้หากขาดเธอ
หากไม่มีเธอ
I can’t rest, I can’t fight
All I need is you and I, without you
Without… you
ฉันหยุดพักไม่ได้ จะสู้ต่อก็ไม่ไหว
ที่ต้องการคือเธอและฉันในหัวใจ
หากต้องขาดเธอ
หากไม่มีเธอ
Oh, oh, oh
You, you, you
Without you, you, you
Without you
เธอเท่านั้น
หากต้องเสียเธอไป
หากต้องไม่มีเธอ
Can’t erase, so I’ll take blame
But I can’t accept that we’re estranged
Without you, without you
อดีตที่ผ่านมาคงลบล้างไม่ได้ อย่างนั้นฉันจะยอมรับความผิดเอง
แต่ฉันไม่อยากรับว่าตอนนี้เราเหินห่างกัน
หากต้องขาดเธอ
หากไม่มีเธอ
I can’t quit now
This can’t be right
I can’t take one more sleepless night without you, without you
ฉันหยุดตอนนี้ไม่ได้
ทำอย่างนั้นไม่ได้
ไม่อยากข่มตาผ่านค่ำคืนคนเดียวอีกแล้ว เมื่อขาดเธอ
ไม่มีเธอ
I won’t soar, I won’t climb
If you’re not here, I’m paralyzed without you
Without you
ฉันสิ้นหวัง หมดแรงกำลัง
หากเธอจากไป ฉันคงไร้เรี่ยวแรง
หากขาดเธอ หากไม่มีเธอ
I can’t look, I’m so blind
I lost my heart, I lost my mind without you
Without… you
ฉันมองไม่ได้ แสงไฟมันดับไป
ใจฉันสลาย คงต้องบ้าตายหากขาดเธอไป
หากไม่มีเธอ
Oh, oh, oh
You, you, you
Without you, you, you
Without you
เธอเท่านั้นทีรัก
หากขาดเธอไป
หากต้องไม่มีเธอ
I am lost, I am vain
I will never be the same without you
Without you
Without you
ฉันหลงทาง ฉันไร้ค่าใด
ชีวิตคงไม่มีวันกลับมาเป็นอย่างเดิมหากไม่มีเธอ
หากต้องขาดเธอ
#Ps.ปิดเพลงได้เดี๋ยวจะงง.
...
“Thank you” พอ ร้องเพลงจบเจสสิก้าก็ลุกขึ้นยืน ยกมือไหว้กรรมการพร้อมกับเดินมาลากคอเพื่อนสองคนให้ออกจากห้องทัน... โดยมีเสียงปรบมือของคนในห้องไล่ตามหลัง...
“ทำไมถึงร้องเพลงนั้น” แบคฮยอนถามเมื่อเดินมาได้ซักพักแล้ว... ตอนนี้กำลังนั่งพักอยู่ตรงทางเดิน...
“เราฟังไม่ออกอ่าเจส แปลได้มั้ย” เซฮุนถามอย่างอายๆ
“รู้มั้ย... บางทีเราก็อยากแสดงออกให้เค้ารู้บ้างว่าเราก็เสียใจ ให้รู้ว่า เออ.. เรารับไม่ได้ทุกเรื่องหรอกนะกับสิ่งที่เค้าทำ... แค่อยากจะบอกให้เค้ารู้ว่าเค้าก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง.. เราก็แค่คนๆหนึ่งที่ยังคิดไม่ได้ว่าถ้าไม่มีเค้าแล้วเราจะอยู่ยังไง...”
“มันแรงไปป่าว... บางทีเราอาจจะไม่ได้แย่ขนาดนั้นนะ” เซฮุนเอียงคอถาม... แค่เค้าไม่รักมันอาจจะไม่ได้แย่ขนาดนั้นมั้ง...
“ไม่หรอกไอ้ฮุน.. ตั้งแต่เกิดมามึงหักอกเค้าตลอดนี่... เวลาที่เราอกหักอารมณ์มันก็ต้องเพลงประมาณนี้แหละ” แบคฮยอนช่วยแก้.. คนอกหักจะให้ฟังเพลงบอกรักเหรอ...
“ใช่แล้ว... ทุกอย่างในวันนี้จะเป็นประสบการณ์ของเรา มันจะเป็นเหมือนคำเตือนเพื่อที่เราจะได้ไม่เสียใจแบบนั้นอีก...”
“แต่ว่ายังไงทิฟก็ไม่ใช่ทุกอย่างของเรานี่ ยังไงเราก็มีแขนขา... เราก็ต้องสู้ด้วยตัวเองอยู่ดี” เซฮุนยังคงสงสัย... ก็แค่เค้าไม่รักนี่...
“จะพูดว่าแบบนั้นมันก็ใช่ แต่ว่าตอนนี้ทิฟเป็นทุกอย่างของเรานะ.. ที่เราย้ายมาเรียนฝั่งไอก็เพราะอยากอยู่ใกล้แฟน ที่เราร้องเพลงได้ก็เพราะเราอยากจะร้องเพลงคู่กับทิฟ... เรารู้ว่าวันหนึ่ง ทิฟถึงจะไม่ใช่ทุกอย่างของเรา.. แต่ว่าวันนี้ตอนนี้ทิฟเป็นทุกอย่างของเรานะ... เราก็เสียใจเป็นธรรมดา”
“แล้วเจสจะตัดใจเหรอ...” แบคฮยอนถามบ้างเพราะเริ่มรู้สึกว่าเรื่องของเจสค่อนข้างจะเหมือนเรื่องของ ตัวเอง.. ต่างกันตรงที่เจสได้ยืนข้างๆทิฟฟานี่แต่ว่าทิฟฟานี่ไม่ได้เลือกเจส
แต่แบคฮยอนคนนี้แทบจะไม่มีโอกาสได้ยืนข้างๆพี่ชานยอลเลย...
พูดแล้วก็เสียใจ.. วันนี้อยากไปหา..
“คงจะแหละ เราไม่ใช่ผู้หญิงนับสามนะ.. เราไม่อยากกลับไปยืนตรงที่เดิมหรอก... ขนาดยืนมาตั้งนานเค้ายังไม่คิดจะเปิดตัวเลย.. เราจะกลับไปเป็นเงาของเค้าทำไม” เจสสิก้าคอตก..
“บางทีนี่อาจจะเป็นบทพิสูจน์ของความเข้มแข็ง..ที่ฟ้าประทานมันให้กับเธอนะเจส” เซฮุนพูดให้กำลังใจ.. โชคดีที่ตอนตัวเองคบกับไคแล้วไคมันประกาศออกไปให้โลกรู้...
“บทสรุปว่า...จริงๆแล้วเค้าโกหก ไม่ได้เห็นเราในสายตาต่างหากละเซฮุน... กลับบ้านกัน” เจสสิก้าลุกขึ้นยืนพร้อมๆกับเดินนำไปข้างหน้า ให้เซฮุนและแบคฮยอนเดินตาม...
“หมามึงเหม่อๆนะ เป็นไรป่ะ” เซฮุนถามเพราะเพื่อนตัวเล็กเงียบไป เค้าชอบแบคอยอนแบบพูดเยอะๆเพ้อฝันมากกว่า...
“เปล่าๆ กูแค่คิดว่าถ้าพี่ชานยอลเค้าไม่ชอบกู แล้วทำกับกูแบบที่ทิฟทำกับเจสวันนี้ กูจะเป็นแบบเจสมั้ย”
“กูว่ามึงไม่แค่ร้องเพลงบอกความรู้สึกหรอก... มึงอาจจะบ้าทำยิ่งกว่านั้น...”
“อ่าวเหี้ยแล้ว ยังไง”
“มึงคงจะร้องไห้แล้วก็ทำคุณไสยใส่พี่ชานยอล...”
“ฮ่าๆ นี่เจส ไอ้ฮุน” จู่ๆแบคฮยอนก็หยุดเดินพร้อมกับจับมือของเพื่อนทั้งสองคนไว้... ทำให้เพื่อนอีกสองคนที่รอฟังหยุดเดินเพื่อตั้งใจฟังในสิ่งที่คนตัวเล็กกำลัง จะพูด..
“เรื่องพี่ชานยอล.. พวกมึงต้องอยู่ข้างๆกูนะ ไม่ว่ากูจะทำอะไร..พวกมึงต้องสนับสนุนกูนะ”
“อืม กูก็ยืนจับมือมึงอยู่เนี่ย ไม่ปล่อยหรอก...”
“ใช่ เจสสิก้าคนสวยจะคอยช่วยหมาน้อยเอง” เจสสิก้ายิ้มให้เพื่อนตัวเล็ก
“ยิ้มออกแล้วเหรอไง..” แบคฮยอนถามขึ้น ก็ทั้งวันนั่งซึมเหมือนมีเมฆฝนลอยอยู่รอบตัวแบบนั้น
“ก็ดีไง โล่งแล้วได้ระบาย” ยักไหล่น้อยๆให้รู้ว่าตัวเองสบายดี.. ก่อนจะหาเรื่องคุยกันระหว่างที่เดินทางกลับบ้าน
อย่างน้อยในเรื่องไม่ดีในวันนี้ก็ทำให้เราได้พบเจอกับเพื่อนใหม่ๆแหละนะ - เจสสิก้า
...
...
“วันเกิดพี่ชานยอลมึงจะให้อะไร” เทาถามเพื่อนที่นั่งข้างๆ หมาน้อยกำลังงุ่นอยู่กับการลอกการบ้าน
“กูเตรียมไว้แล้วน่า”
“แล้วมึงอ่ะฮุน จะให้อะไรพี่เค้า”
“เดี๋ยวจะไปเลือกกับไคเสาร์นี้... เออมึง คยองซูยังมาคุยกับไคอยู่เหรอว่ะ”
“เค้าก็คุยกันปกติ เรียนห้องเดียวกัน... อยู่กลุ่มเดียวกัน ก็ต้องคุยกันดิว่ะ”
“เหรอ.. เมื่อวานคยองซูโทรมาหาไค” เซฮุนนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืน... เหลือบมองเพื่อนอย่างช่างใจว่าจะเล่าให้ฟังดีมั้ย.. เพื่อนกันเล่าได้ตลอดนั่นแหละ แต่กลัวมันด่าว่าปัญญาอ่อนมากกว่า..
“อย่าลีลา เล่ามา”
“โห่หมา.. มึงจะตั้งใจฟังเกินไปนะ” เทาแขวะเพราะตั้งแต่คุยกันมามันเงยหน้ามามองเพื่อนมันซะที่ไหน...
“เมื่อคืนคยองซูโทรมาหาบอกว่าให้ไปรับด้วย พ่อไม่อยู่.. วันนี้ไคกับกูเลยมาพร้อมกับคยองซู”
“มึงคิดมากเกินไปแล้ว” เทาดุเพื่อนตัวเอง “มึงบ้าเหรอเค้าเป็นเพื่อนกัน.. มึงอยู่กับพี่ไคทุกวันทุกคืนนี่มึงมองไม่ออกเหรอว่าเค้ารักมึงคนเดียวอ่ะ”
“มันก็ออก แต่สายตาคยองซูมันฟ้องว่ายังแอบชอบอยู่”
“เค้าก็คุยกันดี มึงจะให้เค้าส่งประกายไฟทางหางตาเหรอ.. มึงมันหน้ายิ่งเกินไปมากกว่าไอ้เหี้ย คยองซูหน้าออกละมุนๆ”
“เทามึงขัดใจกูอีกแล้วนะ”
“เออเทามึงขัดใจเซฮุนอีกแล้วนะ มันต้องมีอะไรแน่ๆไอ้เหี้ย เพื่อนก็มีตั้งหลายคน ทำไมต้องโทรหาพี่ไคด้วย” แบคอยอนพูดขึ้นบางตามหลักความน่าจะเป็น...
“เอาเข้าไปเพื่อนกู...”
...
วันเวลาผ่านไป...วันนี้วันเกิดชานยอล...
แบคฮยอนและเจสสิก้าและเซฮุนรีบมาที่บ้านของชานยอลทันทีที่เลิกเรียน เพราะวันนี้เป้นวันจัทร์และสองพี่น้องไคคริสก็บอกว่าจะดึงชานยอลไว้ ให้ชานยอลไปฉลองวันเกิดกับเพื่อนๆในห้องเรียนก่อนแล้วค่อยมาฉลองต่อกับคนสนิทที่บ้าน... ทั้งสามคนมาช่วยกันจัดงานวันเกิดที่บ้านหลังนี้ เซฮุนและเจสสิก้าช่วยกันจัดขนมและเครื่องดื่มที่ซื้อมาเยอะพอสมควร...
ส่วนแบคฮยอนก็วุ่นกับการตกแต่ง.. ลูกโป่งต่างๆถูกวางกระจายไปทั่ว ให้ความรู้สึกถึงงานปาร์ตี้สุดๆ... กว่าจะเสร็จก็เกือบจะทุ่มครึ่ง เล่นเอาเด็กทั้งสามคนหมดแรง...
“มึงไคบอกว่าอีกชั่วโมงจะมาถึงนะ” เซฮุนบอกเพื่อนที่นั่งประกบอยู่ข้างๆ
“มึงเตรียมของขวัญยัง”
“เตรียมแล้วอ้เหี้ย กูรอมานานละ”
“งั้นเรากลับแล้วนะ” เจสสิก้าลุกขึ้นยืนบอก เพราะตัวเองไม่ได้สนิทกับชานยอลเท่าไรนักจะให้อยู่งานก็คงจะรู้สึกกร่อย
“ไปไหนอ่า ไม่อยู่สนุกด้วยกันก่อน” เซฮุนพูดเพราะอยากให้เจสสิก้าได้มาสนุกๆกับเค้าบอกเพราะตั้งแต่เกิดเรื่องทิฟฟานี่ เจสสิก้าแทบจะไม่พูดอะไรเลยนอนอย่างเดียว.. แล้วยิ่งนั่งข้างแทคยอนด้วยแล้วยิ่งนอนเข้าไปใหญ่ หันไปที่ไรหลับทั้งคู่
“ใช่เจส.. อยู่ลุ้นด้วยกันก่อนดิ นี่มันแผนเจสนะ” แบคอยอนนึกถึงของขวัญที่ตัวเองเตรียมมา ที่ซื้อก้เพราะเจสสิก้าบอกให้ซื้อเนี่ยแหละ พอเอามาบวกเข้ากับความคิดเพื่อนหลายคนแล้วว่ามันก็ลงตัวดี ก็เลยตัดสินใจซื้อมา...
“ใช่ๆนะนะ”
“เอางั้นก็ได้.. ไปเปลี่ยนชุดกันเดี๋ยวไม่ทัน”
“ไปไปไป”
หลังจากที่ตกลงกันได้ ทั้งสามก็เริ่มต้นเซอร์ไพรวันเกิดตามแผนที่วางไว้... โดยเจสสก้าและเซฮุนจะใส่ที่คาดผมหูกระต่าย พอชานยอลกลับมาที่บ้านแบคอยอนก็จะใส่ชุดกระต่ายพร้อมกับถือเค้กเดินเข้ามา... ให้พี่ชานยอลเป่าแล้วก็ขอพร พร้อมๆกับไอ้แบค...
อยากจะบอกว่าแบคฮยอนใส่ชุดกระต่ายแล้วน่ารักมาก...
พอเปลี่ยนชุดเสร็จอะไรเสร้จทั้งสามก็รอ แต่ก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้.. แบคฮยอนซ้อมถือเค้กแล้วก็ท่าตอยที่จะยื่นให้ชานยอลเป่าอยุ่หน้ากระจกหลายรอบ แต่ละรอบก้มีสองซี้คอยบอกว่ามันดีไม่ดี...
“มึงๆมากันแล้ว” เซฮุนบอกเพื่อนก่อนจะถือพลุเล็กๆไว้ในมือ พร้อมๆกับเจสสิก้าที่ถือลูกโป่งไว้ในมือดักอยู่ที่หน้าประตู...
ส่วนแบคฮยอนก็ยืนร้อนถือเค้กอยู่ตรงกลาง...
...
มาครบแล้วนะ
มาให้หายคิดถึง.. คิดถึงเจสมั้ย
เอาเจสมาดราม่าก่อน ต่อไปจะเป็นใครดีในสามคนนี้...
..
ไปล่ะ #อ่านแล้วอย่าลืมเม้นกันน้า..
ชอบไม่ชอบยังไง กิกิ
มาแล้วไม่ครบร้อยด้วย...
มาให้หายคิดถึง.. คิดถึงเจสมั้ย
เอาเจสมาดราม่าก่อน ต่อไปจะเป็นใครดีในสามคนนี้...
..
ไปล่ะ #อ่านแล้วอย่าลืมเม้นกันน้า..
ชอบไม่ชอบยังไง กิกิ
ps. ถ้าเจอคำผิดก็มโนเอาเน้อ ตาลายมากเลยอ่า...
ความคิดเห็น