คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 : Lily
ความเงียบสงบในห้องโถงยังดําเนินต่อไปพร้อมกับเสียงส้นสูงสีดำสนิท
ในเท้าสีขาวนวลที่กระทบกับพื้นไม้ลามิเนตสีน้ำตาลเข้ม ร่างบางในชุดสีขาวที่ถักทอด้วย
ผ้าไหมสีนวลที่สั้นจนถึงเข่า ตรงชายกระโปรงที่มีลูกไม้สั้นๆ ประดับไว้ ชายกระโปรงค่อยๆปลิ้วไปตามเจ้าของเรือนผมสีทองที่เดินไปตามทางเดินโดยพา(ลาก)ชายร่างสูงผมทองในชุดเครื่องแบบทหารเต็มยศ ผู้เป็นพี่ของตนเองไปด้วยพร้อมกับทิ้งชายร่างเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆราวบันไดไม้พร้อมกับความช็อคจากความปากกล้าเกินตัวของสาวผมทอง
" ดะ..เดี๋ยวนี้มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย " ชายผมดําทรงรองทรงค่อยๆ ขยี้ หัวตัวเองเพื่อเค้น
ความทรงจำตัวเอง
" ใช่เเล้วเพราะไอ้เด็กเวรพวกนั้นไง เพราะไอ้เด็กเวรพวกนั้น "
รีไวล์วิ่งไปหามิเชลเพื่อจะเค้นความจากปากว่าเด็กนรกที่ฉีกหน้าสร้างวีรกรรมให้ความน่าเชื่อถือของตัวเองติดลบตั้งเเต่เข้าไอ้กองทหารเกียรติยศเวรตะไลอะไรเนี่ยมา(ฆ่า)คุยกันให้เรียบร้อยเกี่ยวกับเรื่องที้งหมดที่เห็นด้วยตาที่เด็กพวกนั้นเกิดมาเห็น ด้วยความบังเอิญ รองเท้าบู๊ทหนังสีดําที่สื่อถึงนิสัยรักสะอาดของเจ้าตัวได้เป็นอย่างดีก้าวเดินไปตามพื้นไม้ลามิเนตสีนํ้าตาลเข้มระหว่างที่เท้าเดินไปตามทางเดินก็พลางคิดว่าจะถามหญิงสาวในชุดสีขาวว่าอย่างไรดีไปกระชากคอเสื้อเพื่อเค้นความเลยดีกกว่ารึป่าวระหว่างที่คิดร่างกายที่เป็นไปตามอัตโนมัติเเตะไปที่ไหล่ของหญิงสาวผมสีทองยาวสลวยปลิวเลยผ่านมือหยาบหยาบของชายร่างเตี้ยที่กําลังจับไหล่สีขาวนวลอยู่
" มีอะไรอีกรีป่าว " ผู้หญิงในชุดสีขาวพูดกับชายที่เตี้ยกว่าที่มาจับไหล่ตนเอง
" ใช่รีไวล์ ต่อยยัยนี่ให้รู้ซะบ้างเเล้วก็ถามซะก็สิ้นเรื่อง " รีไวล์พึมพำกับตัวเองพลางมองหน้าตาสะสวยของหญิงสาว
" อ้อ เห็นเด็กพวกนั้นมั้ย เด็กสะ สองคนน่ะ "
" เห็นสิพวกนั้นวิ่งลงไปตรงบันไดตั้งนานเเล้วที่นี้เลิกยุ่งกับน้องสาวของฉันได้รึยัง "
มิเคะพูดพลางรำคาญคนที่ยังไม่เลิกยุ่งวุ่นวายน้องสาว ของตัวเองสักที
" อะ อ้อ ขอบคุณ " รีไวล์เดินหันหลังกลับไปทางบันไดพร้อมกับความคิดที่งุ่นงงว่า
"ผู้หญิงตัวนิดเดียวทําไมถึงไม่กล้าต่อยให้หงายหลังไปสักทีล่ะ" รีไวล์ครุ่นคิดก่อนที่จะรีบกระโจนบันไดไปอย่างรวดเร็ว แผ่นหลังเล็กของชายส่วนสูง 160 เซนติเมตร หายไกลไปจากสายตาของมิเชล อย่างรวดเร็ว
“หมอนั้นไม่ได้แอบจับอะไรตรงไหนใช่มั้ย?” มิเกะกระสิบถามน้องสาวของเขาพรางก้มตัวลงไปอยู่ระดับเดียวกับหูของมิเชล
“ไม่เป็นไร หมอนั้นยังไม่ได้ทำอะไรหนู ถ้ามือไม้เขายุ่มย่ามขึ้นมาไม่ต้องห่วง หนูจัดการไม่ให้เขาได้ตายดีแน่”
คุณหนูตระกูลซากาไรอัส กล่าวประกาศศึกอย่างดุดัน
“นั้นสินะ ตอนเด็กๆ เธอก็แข็งแรงไม่เบาเลยนี้ ตอนเด็กๆ เธอเคยเกือบทำผู้พันคีธขาหักเลยนี้ตอนประลองดาบกันอยู่ ถ้าเกิดเธอเกิดเป็นผู้ชายขึ้นมาเนี่ยป่าเนี่ยไททันคงวิ่งหนีเธอหมดแล้วมั้ง?”
มิเกะพูดพลางหัวเราะ เมื่อนึกยอนกลับไปถึงวีรกรรมของน้องสาวตัวเองที่ซุกซนเกินผู้หญิง
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า หนูก็อยากเหมือนกันนะเอาจริงอ่ะ ฟังดูน่าตื่นเต้นดีออก” มิเชลพูดพลางหัวเราะไป
“ อย่างน้อยก็ดีกว่าดูตัวอ่ะ เห็นแล้วแต่ล่ะคนหนูยอมไปได้เสียกับไททันดีกว่า” อารมณ์ขันที่ขัดกับความขึ้นชื่อเรื่องความเป็นกุลสัตรีของคุณหนูซากาไรอัสนั้นมักจะเกิดขึ้นทุกครั้งที่เธอได้คุยกับพี่ชายที่คนเดียวของเธอ
“ก็จริงมั้ยอ่ะไททัน ตัว แข็งแรง สูงกล้ามก็โต พวกคุณชายที่คีธให้มาดูตัวด้วยเทียบไม่ได้เลย”
มิเชลพูกพลางหัวเราะชวนให้มิเกะ อดหัวเราะไม่ได้
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ก็จริงนะถ้าชั้นอยากได้หลานเมื่อไหร่ครั้งหน้าชั้นจะเอาเธอไปปล่อยไวนอก
วอลมาเรียนะ ดีเลยจะได้เอาหลานมาเป็นทหาร แถมเป็นลูกครึ่งซะด้วย”
มิเกะพูดพลางหัวเราะจนน้ำตาไหล
“เอาสิดีเลย หนูยิ่งชอบ “ใหญ่ๆ” ซะด้วย” หัวเราะกับอารมณ์ขันสกปรกๆ ของตัวเอง
“เฮ้ย เริ่มลามกแล้วนะเนี่ย!” มิเกะค้านด้วยความกลัวที่อารมณ์ขันน้องสาวจะพาเขาไปลงนรก
“เอ้า! ก็ได้ใครมาล่ะ?” เธอย้อน
“ ว่า แต่หมอนั้นชื่ออะไรนะ? คนที่เออวินเอาเข้ามาใหม่อ่ะ”
“ทำไมสนใจเขาหรืออย่างไงห่ะ? หมอนั้นคงไม่ใหญ่ พอจะสนองใจเธอหรอกนะ”
“ไม่ใช่ พี่นี้ก็นะคิดไปไกลเลย หรือพี่ชอบ แบบนั้น อ่ะ”
“บ้า เธอนั้นแหละ ไม่ชอบเธอจะถามหรอเอาจริง” มิเกะถามเอาตลก
“หนูถามเพราะ เขาเพิ่งมาแหกปากลั่นค่ายเพื่อที่จะไปตามหา โรสกับเจมส์ต่างหาก”
“อ้อ ก็แล้วไป ผู้ชายคนนั้นเขาชื่อรีไวล์”
“ รีไวล์? ชื่อแปลกดีนะ ว่าแต่พี่คิดมั้ยว่าสองคนนั้นไปก็เรื่องถึงได้ไอ้รีไวล์ อะไรหมายหัวขนาดนั้นอ่ะ”
มิเชลพูดอย่างสงสัย
“อื้ม นั้นสินะ กลิ่นชักไม่ดีซะแล้วสิ”
มิเกะพูดด้วยความขนลุกขณะคิดถึงความไปได้ในทางลบมากมายจากฝีมือสองตัวป่วนอัจฉริยะ
“เอิ่ม งั้นอย่าคิดเลยดีกว่านะ” มิเชลกล่าว
“นั้นสิ”
มิเกะเห็นด้วยเพราะรู้ว่าถึงกิตติศัพท์และความสามารถในการ ก่อเรื่องของทั้งสองหน่อแสบ
ความคิดเห็น