(attack on titan) เรียกฉันว่าเจ้าหญิง [ Levi x OC ]

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : Iris

Chapter 2 : Iris

" เสร็จแล้วนะค่ะ " มิเชลพูดพลางวางรายงานที่เขียนด้วยนํ้าพักนํ้าเเรงของตัวเอง " โอเคขอบคุณมากนะมิเชล จะว่าไปลายมือสวยไม่เปลี่ยนเลยนะ "

" ขอบคุณค่ะ " มิเชลรับคําชม กับคนที่เลี้ยงตัวเองกับพี่ชายมาตั้งเเต่เด็ก " เเล้วคนเมื่อวานที่ชั้นเเนะนําไปเป็นไงบ้าง " คีธถามหลานสุดที่รักของตัวเอง

" หนูไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เเล้วที่สำคัญเรื่องเเต่งงานน่ะรอสักหน่อยก็ได้นี่ค่ะ" ว่าที่คุณหนูตระกูลซากาไรอัส เเย้ง เพราะเบื่อกับการที่ต้องไปดูตัวบ่อยๆ ทั้งที่ตัวเองพึ่งอายุ 19 มาหยก หยกเเต่กลับต้องโดนพวกผู้ใหญ่เชิญให้มาดูตัวเกือบทุกวัน

 " งั้นเธอไปกินข้าวก่อนดีมั้ย ยังไม่ได้กินอะไรเลยไม่ใช่เหรอ " คีธพูดกับคนที่เลี้ยงมา

เหมือนหลานเเท้เเท้ที่ผอมลงเรื่อยเรื่อยเพราะไม่ค่อยได้กินข้าว " ค่ะ "

เธอตอบพร้อมกับเดินออกไปจากห้องพร้อมกับเสียงประตูที่ปิดลง

ตัดกับมาที่รีไวล์

" พวกเเกนอนที่นี้กันก็เเล้วกัน " ฟาราก้อนพูดพร้อมกับพาพวกรีไวล์มาอย่างเหวี่ยงวีน

ในห้องที่เหลืออยู่ในหอพักหลักของหน่วยสำรวจ " งั้นฉันนอนเตียงบนนะ " 

" ไม่ ! ผู้หญิงต้องนอนห้องอื่น " ฟาราก้อนพูดตัดหน้าอิซาเบลเเบบขวานผ่าซาก

ในทันทีทันใด " พวกเเกเคยอยู่ที่เมืองใต้ดินมาก่อน

อย่าทําที่นี้สกปรกเหมือนพวกเเกละ " ฟาราก้อนพูดด้วยความรู้สึกขยะแขยงกลุ่มคนที่

มาจากเมืองใต้ดิน " ห๊า ! เมื่อกี้เเกพูดว่าอะไรนะ " รีไวล์พูดท้าทายชายยศสูง

อย่างไม่เกรงกลัวทําให้ฟารานเเละอิซาเบล ช็อก เพราะคำพูดของหัวหน้าตนเองที่เถียง

คนยศสูงอย่างไม่คิดกลัวเกรง " นี่ ! เเกกล้าพูดอย่างนี้กับชั้นเหรอ " ฟาราก้อน

พูดติคนที่ไม่คิดจะยอมรับยศของตัวเอง อย่างดุดัน"นี่! รีไวล์นายพูดอย่างนั้นได้ยังไงน่ะ"

อิซาเบลรีบปิดปากลูกพี่ตัวเองก่อนที่จะเกิดปัญหาไปมากกว่านี้

" ผมขอโทษเเทนหมอนี้นะครับ ขอโทษจริงๆนะครับ " ฟารานขอโทษชายยศสูง

ที่พวกของตัวเองไปจุดฉนวนสงครามกับชาวบ้านเเบบไม่เกรงกลัวอะไร

" เหอะ ! เป็นทหารสำหรับพวกเเกคงต้องฝึกระเบียบวินัยกับมารยาทอีกเยอะ

วันหลังหัดเคารพหัวหน้า(เน่า) ตัวเองบ้างล่ะ " ฟาราก้อนบอกกับชายตัวเตี้ยที่พูดอะไร

ต่ออะไรได้เเบบไม่กลัวปาก " ครับ / ค่ะ " ฟารานกับอิซาเบลรีบพูดกับฟาราก้อนด้วย

ความรู้สึกสะดุ้งเฮือก เสียงฝีเท้าของฟาราก้อน " เเม็กโนเลีย มากับชั้น " 

" คะ..ค่ะ ! " อิซาเบลพูดด้วยความรู้สึกเฉียดตาย พร้อมกับเดินไปกับฟาราก้อน

" งั้นเจอกันน้า ! " อิซาเบลตะโกนหาเพื่อนของตัวเอง ปึง ! เสียงประตูปิดลงพร้อมกับความเงียบสงบ รีไวล์เดินไปหยิบไม้กวาดมาสองอันพร้อมกับโยนไปให้เพื่อนผมเงินของตัวเอง " อ้อ ! เเต้งกิ้ว " ฟารานพูดขอบคุณเพื่อนของเองอย่างเอ๋อเอ๋อ

" เป็นอะไรไปรึป่าวฟาราน " รีไวล์พูดพลางปัดเศษผงบนพื้นอย่างคล่องแคล่ว

ด้วยนํ้าเสียงเย็นเยือก " เปล่า เเค่คิดว่าตั้งเเต่มีเด็กนั้นเข้ามามันก็ไม่เหมือนเดิมนะเเหละก็นะบ้านมันก็ครื้นเครงขึ้นเเหละนะ เเต่ถ้าบอกเด็กนั้นเรื่องนั้น เด็กนั้นคงไม่โวยวายอะไรมากหรอกเเต่เด็กนั้นคงช็อกไม่น้อย " ฟารานพูดเเก้ต่างรีไวล์ที่ตัดสินอารมณ์คนอื่นด้วยสีหน้า เสียงเจรจายังดังต่อไปเรื่อยๆ พร้อมกับเศษผงที่ค่อยๆหายไปตามเเต่ล่ะส่วนของห้อง " เฮ้อ ! เสร็จซะที " ฟารานถอนหายใจราวกับเพิ่งผ่านสงครามมาพลางยื่นไม้กวาด

ให้กับรีไวล์ให้กับพร้อมกับล้มตัวลงบนเตียง รีไวล์เดินไปเก็บไม้กวาดพร้อมกับ

เดินไปล็อกประตูห้อง เเล้วเดินมาหาฟาราน

พร้อมกับประการิมฝีปากลงบนริมฝีปากสีเเดงอ่อนของฟาราน

" ระ รี..ไวล์ จะไม่เป็นไรหรอ " ฟารานพูดด้วยความระเเวง " ไม่เป็นไรหรอกไม่มีใครมาเห็นหรอกน่า ไม่ต้องกลัวหรอก " รีไวล์พูดเพื่อรับประกันความปลอดภัยให้กับฟาราน

ตัดมาที่โรเซ่

" น้าฟาราก้อน น้าฟาราก้อนเเล้วคนที่น้าเออวินพามาอยู่ไหนอ่ะ " โรเซ่เเหกปาก

ถามฟาราก้อนเเบบทันทีทันใด " น้าจะอยู่ในห้องของเค้าน่ะเเหละฉันพึ่งพาพวกนั้นไป

ส่งที่ห้องนั้นเอง " งั้น พวกเค้าได้กินอะไรหรือยังค่ะ " เจสสิก้าถามฟาราก้อน

" น่าจะยังเเหละอย่าไปสนใจอะไรสวะ พวกนั้นเลย " ฟาราก้อนพูดสบประมาทคนจากเมืองใต้ดิน " งั้นขอยืมกุญแจห้องของพวกเค้าหน่อยได้มั้ยค่ะพอดีจะเอาซุปไปให้น่ะค่ะ "

" อืม งั้นตามใจพวกเธอก็ เเล้วกัน ฟาราก้อนคนนี้จะไม่ห้ามพวกเธอก็เเล้วกัน "

 ฟาราก้อนพูดพลางยื่นกุญแจห้องของพวกรีไวล์ให้ ให้กับโรเซ่เเล้วก็ไปพร้อมกับ

ความรู้สึกถึงความชิงชัง พวกคนจากเมืองใต้ดิน "

 " เดี๋ยวชั้น จะไปเอาซุปมาก่อน นะเจสไปด้วยกันมั้ย? " 

 "ไม่ล่ะเดี๋ยวชั้นกับอีริคต้องไปหา ผู้บัญชาการ เออวินก่อน "

" งั้นเดี๋ยว เจอกันที่เดิมนะเจส " โรเซ่พูดพลางโบกมือลาเพื่อนตัวเองพร้อมมืออีกข้างที่

ถือถ้วยซุปข้าวโพดไว้ที่มืออีกข้าง " พี่ พี่คิดว่าเค้าจะเป็นคนแบบไหนเหรอ คนที่ ผู้บัญชาการ เออวินเอามาน่ะ " เจมส์ ถามคนที่อาวุโสกว่าตัวเองสามวัน 

" ไม่รู้สิ ยังไงก็ต้องลองไปเจออ่ะนะ " เจมส์กับโรเซ่เดินผ่านทางเดินไปโดยที่ไม่รู้เลยว่ายิ่งเดิมเร็วเท่าไหร่ความซวยก็ยิ่งใกล้เข้ามาเท่านั้นพอถึงหน้าห้องของรีไวล์ เจมส์กับโรเซ่

หยุดพร้อมกับหยิบกุญแจสีทองออกมาเปิดประตูออกมา ประตูไม้เรดวู๊ดที่เเกะสลักเป็นลายสวยงามค่อยๆเปิดออกพร้อมกับภาพที่หน้าตกใจของชายที่เเข็งเเกร่งที่สุดในโลก

ในสภาพชวนขนลุก " ขอเข้ามานะค่ะ " โรเซ่ตะโกนเซอร์ไพรส์คนที่อยู่ข้างในเพื่อสร้าง

ความประหลาดใจ " พร้อมกับความช็อกเเบบน็อตหลุดของทั้งสองฝ่าย

" ผมเอาซุปมาให้ … งะ งั้นวางไว้ตรงนี้นะครับ " เจมส์วางถาดใส่ซุปไว้หน้าห้อง

" งั้นพวกเราขอตัวนะค่ะ/ครับ ขอโทษที่มารบกวน " ทุกคำพูดดําเนินต่อไปด้วยความหน้าด้านของโรเซ่เเละเจมส์ กับความหน้าเเตกของรีไวล์เเละฟาลาน 

ปึง ! เสียงประตูที่ปิดลงพร้อมกับเสียงฝีเท้าที่วิ่งเเบบเผ่นป่าราบ เรียกสติของ ฟาลาน

กลับมา " เราจะเอาอย่างไรดีล่ะรีไวล์ " ฟาลานรีบปรึกษากับคนที่เป็นที้งหัวหน้า

เเละคนรัก( เเบบลับๆ ) ของตัวเอง " ชั้นจะ  .…ไปฆ่าไอ้เด็กเวรพวกนั้น " 

เสียงเเหบเเห้งของรีไวล์พูดพร้อมกับสัญชาตญาณเเห่งการฆ่าที่กําลังจะไปเด็ดหัวศัตรู

เเบบไม่คิดเกรงกลัวว่าเด็กพวกนั้นจะเป็นลูกเต้าเหล่าใคร พร้อมกับวิ่งออกไป

จัดการคุย (ฆ่าปิดปาก)กันให้เรียบร้อย " ชิ ไอ้เด็กเวรพวกนั้น " รีไวล์สบทกับตัวเองเบาๆ

รีไวล์วิ่งออกไปเรื่อยๆ จนเจอกับผู้หญิงในชุดสีขาวตรงบันไดพร้อมกับกระโจนเข้าไป

หาเจ้าของขุดสีขาว " เเกอยู่นี้เองสินะ " รีไวล์กระโดดลงไปคร่อมตัวลงบนผู้หญิง

ในชุดสีขาว " เอ๊ะ ! ผิดคนหรอเนี่ย " รีไวล์รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ อย่างรวดเร็ว

เเต่นั้นก็ช้าพอที่จทําให้ได้เเผลจากการโดนเตะ มาเเผลหนึ่ง

" อย่ายุ่งกับน้องสาวของฉันไอ้สวะ "เสียงของชายผมทองนัลย์ ตาสีฟ้าพูดออกมา

อย่างรวดเร็ว " ห๊า ! เเกว่าไงนะ " รีไวล์ ยืนขึ้นรีบค้านออกมาก่อนที่จะโดนส้นของรองเท้าส้นสูงเหยียบย่ำลงไปบนร้องเท้าหนังสีดำเเวววาวของตัวเอง

" อย่ามายุ่งกับชั้น " เสียงหวานของเจ้าของเรือนผมสีทองพูดออกมาจากริมฝีปากสีแดงสดจากลิปสติกสีสด กับหน้าที่เต็มไปด้วยเครื่องสำอาง " พี่ค่ะไปกันเถอะ หนูไม่เป็นอะไรมากหรอก " มิเชลพูดพลางดึงเสื้อที่เเขนของคนเป็นพี่ " เเต่ว่า … " 

มิเคะพูดพลางเคียดแค้นคนที่มาทําร้ายน้องสาวสุดที่รักของตัวเองยิ่งกว่าคนที่โดนทําร้ายเพราะ ชายสูง 160 เซนติเมตรที่เกิดล็อกเป้าหมายผิดคนซะงั้น 

" ช่างมันเถอะค่ะ  เเล้วอีกอย่างหนูเองก็ไม่อยากให้พี่ต้องปวดคอเพราะ

ยืนมองคนที่เตี้ยกว่าเป็นศอกหรอกนะค่ะเดี่ยวคุณเเม่บนสวรรค์เค้าจะ

ไม่สบายใจเอา นะคะ "