ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : Watsonia
Chapter: 1 Watsonia
เสียงระฆังดังก้องไปทั่วปราสาทของหน่วยสํารวจ พร้อมกับเสียงเดิน
กุกกัก กุกกัก ของม้าสีขาวที่ กระทบกับพื้นหิน พร้อมกับร่างคน 7 คนที่อยู่บนม้า
ดวงตาสีเขียวมรกต มองออกไปนอกหน้าต่างมือขาวนวลเเตะที่ กระจกใสเย็น เย็น
" พี่กลับมาเเล้ว " เธอพูดเบาเบากับตัวเองเเต่มันก็ดังพอที่จะทําให้สี่หน่อเเสบที่นั่งอยู่ในห้อง
ได้ยิน อีริค กับเจสสิก้า หันมามอง " งั้นพ่อก็กลับเเล้วสินะครับ " อีริคพูดพลางวางชิ้นส่วนจิ๊กซอว์ลง
เจมส์ กับโรเซ่ หันมาตามคําพูดของอีริค " น้ามิเคะกลับมาเเล้วเหรอค่ะ "
" คิดว่าใช่นะ " หญิงสาวผมยาวบลอนด์ ในชุดสีขาว ยาวหันมา " พี่กลับมาพร้อมกับน้าเอลวิน "
" เหรอค่ะ " โรเซ่รีบกระโดดขึ้นมาบนเตียงพร้อมกับมองออกไปนอกกระจกอย่างสนอกสนใจ
" เอ๊ะ! พี่ครับมีใครไม่รู้มาด้วยล่ะ เค้าไม่ได้ใส่เครื่องเเบบด้วยล่ะ ตั้งสามคนเเหนะ "
" ไหนๆ ขอดูหน่อย " เจสสิก้ากระโดดขึ้นมาบนเตียงเพิ่มอีกคนทําให้เตียงสีขาวฟูฟูยวบลงไปสักพัก อีริคชะโงกหน้าผ่านหัว โรเซ่ กับ เจมส์ออกไป ด้วยส่วนสูงของเขาทําให้สามารถมองผ่านออกไปได้สบายสบาย " งั้นชั้นไปดูข้างล่างนะ " โรเซ่ตะโกนหลังจากถีบตัวลงจากเตียงเเล้ว
สับขาวิ่งออกไป พร้อมโพล่หน้ากลับมาเเล้วถามว่า " ไม่ไปด้วยกันเหรอ "
อีริคเดินออกไปด้วยหน้าเบื่อหน่าย " เฮ้อ ! ไปก็ด้วยก็ได้ " มิเชลรีบวิ่งออกไปพร้อม กับ
เจมส์กับเจสสิก้า ที่วิ่งตามไป ติดๆ พอถึงข้างล่าง โรเซ่รีบวิ่งไปที่โรงเลี้ยงม้า พร้อมกับเกาะไหล่
ของมิเคะ " น้ามิเคะมีใครมาหรอค่ะ " โรเซ่ตะโกนถามโดยไม่สงสารสุขภาพหูชาวบ้านเลยด้วยซ้ำ
" อ้อ เป็นทหารใหม่ที่เจ้าเออวินเอามาน่ะซิ ลองถามหมอนั้นดูซิ " โรเซ่หันไปหาเออวินระหว่างที่
อีริคเอาผ้าขนหนูมาให้เอลวินเช็ดเหงื่อ " ว่าเเต่พ่อครับมีใครมาหรอครับ "
อีริคถามตัดหน้าก่อนที่โรเซ่ กับเจมส์จะได้ถาม " อ้อ! หมายถึงรีไวล์นะหรอ เค้าเป็นทหารใหม่ที่จะมาเข้าทีมสํารวจ น่ะ " ผู้ชายผมทองพูดพลางเช็ดเหงื่อที่หน้า " เเล้วเค้าอยู่ที่ไหนล่ะค่ะ " เจสสิก้าพูด
เเบบอยากรู้อยากเห็นพลางเกานิ้วมือไปด้วยเพราะเเผลที่เกิดจากการ หกล้มตอนตกบันได
" น่าจะอยู่ที่ห้องของเค้าน่ะ เเล้วที่สำคัญนอกจากรีไวล์ ยังมี ทหารใหม่ชื่อ ฟาลาน กับ อิซาเบลด้วย
ว่างลองไปหาสิ พวกเค้าฝีมือดีมาก มากเลยนะเอาจริง จริง เผลออาจจะมากกว่าชั้นด้วยซ้ำ "
" ผู้อำนวยการค่ะเดี่ยว มีประชุมนะค่ะ ในอีกสองชั่วโมง " เสียงผู้หญิงผมทอง พูด
" ได้เดี๋ยวฉันไป งั้นเดี่ยวพ่อไปก่อนนะอีริค " ชายผมทองตัวสูงเดินออกไป
มิเชลเดินมาพร้อม กระติกน้ำยื่นให้มิเคะ " พี่ไปไหนมา " มิเชลถามพร้อมหน้าตาสงสัย
" เมืองใต้ดิน " มิเคะ พูดพลางปาดหยดน้ำออกจากหนวด " อ้อ เเล้วก็ตอนประชุมขอเเรงเธอไปช่วยเขียนรายงานได้มั้ย พอดีว่าเลขาของเออวินเกิดบาดเจ็บตอนไปเมืองใต้ดิน "
" ได้ค่ะ " มิเชลตอบ พร้อมกับเดินตามเออวินไป
" ลุงมิเคะ ลุงมิเคะ เเล้วทหารคนใหม่ที่น้าเออวิน พามาเค้าเก่งมากเลยเหรอ " เจมส์ ถาม พร้อม กับหน้าตาอยากรู้อยากเห็นของเจสสิก้ากับโรเซ่ " ทำไมถึงถามอย่างนั้นละเจมส์
" ก็ถ้าไม่เก่งจริงๆน้าเออวินไม่พูดอย่างงั้นหรอก " โรเซ่พูดตรง ตรงเเบบขวานผ่าซาก
" งั้นก็ต้องลองดูเองเเล้วล่ะ เอาล่ะ ฉันต้องไปเเล้ว " มิเคะพูดพลางเดินไปพร้อมกับทิ้งหน้าตาขี้สงสัยของเหล่าสี่หน่อเเสบไว้
ณ ห้องประชุมใหญ่ของทีมสำรวจ …
ปึง! เสียงชายผมดำไว้หนวดกําลังทุบโต๊ะอย่างเเรง
" บ้าไปเเล้ว บ้าไปเเล้ว พวกคุณจะบอกว่าให้ ยอมรับพวกอาชญากรจากเมืองใต้ดินพวกนั้นเข้าทีมสํารวจเนี่ยนะครับ ถามจริง พวกคุณคิดอะไรกันอยู่กันเเน่ "
" ผมเห็นด้วยกับความดคิดของฟราก้อนนะครับ เราไม่ควรยอมรับคนพวกนั้นเลยด้วยซ้ำ พวกเบื้องบน จะคิดยังไง ล่ะครับ คุณคิดถึงเรื่องนี่หรือยัง "
" เเต่ผมเห็นด้วยกับความคิดของเอลวินเพราะ เเม้เเต่เลขาของเขาที่เชี่ยวชาญด้านอาวุธเเละทักษะยังพลาดท่าให้เค้า ถ้าเราตัดเรื่องชนชั้นออกไปละก็เราก็จะได้ทหารใหม่ฝีมือดีมาอีกคน "
" ผมเห็นด้วยนะครับกับความคิดของผู้บัญชาการเออวินนะครับ " เเดเนียลเห็นด้วยกับความคิดของผู้บังคับบัญชาเออวิน " งั้นมติของเรามีสองคนที่ไม่เห็นด้วยส่วนความคิดของ
ผม คีธเเล้วก็ เเดเนียล กับ ฮันจิ ดังนั้น มติ ถือว่าเป็นการอนุมัตินะครับ "
" ก็ได้เเต่ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาคนที่รับผิดชอบการกระทำของคุณคือตัวคุณเองนะครับ "
" เเน่นอน ครับ! ถ้ามันเกิดขึ้นผมจะจัดการกับมันเองครับ "
" งั้นช่วยรักษาคำพูดของคุณด้วยล่ะกัน คุณเออวิน สมิท ผมไว้ใจคุณนะ อย่าทําให้ผมผิดหวังล่ะ "
พอชายผมดําพูดจบก็เดินออกไป พร้อมกับเลขาหน้าเหี้ยมของเค้า ปึง! เสียงประตู
ทำลายความเคร่งขรึมในห้อง ปับ! " เสียงชายส่วนสูง 188 เซนติเมตรทิ้งตัวลงบนโซฟา
พร้อมกับถอดเสื้อสูตเนื้อหนาเเล้วนอนตัวลงบนโซฟาอย่างหมดอาลัยตายอยาก
" เฮ้! เฮ้! เออวิน เกรงใจลูกน้องที่นั่งอยู่ในห้องสองตัวนี้ กับอดีตเจ้านายคนนี้หน่อยเถอะ " คีธพูดพลางเอื้อมที่ลูกน้องตัวเองนอนอย่างกับศพ " ขอโทษนะครับเเต่เมื่อคืนผมนอนดึกไปหน่อย "
" ดื่มหนักไปนะสิท่า " คีธพูดด้วยนํ้าเสียงเอื้อมเอื้อม
" งั้นถ้าไม่มีธุระอะไรเเล้วผมขอตัวกลับก่อนนะครับ " เเดเนียลพูดกับเออวิลที่นอนตายอยู่บน
โซฟา " เห็นมั้ยขนาดลูกน้องยังหนีเลยเนี่ย " "อ่า ไม่ใช่หรอกครับ ผมมีอย่างอื่นที่ต้องไปทํา งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ " " เชิญเลยเชิญเลยยังไงก็ขอบคุณมานะเเดเนียล "เออวินพูดพลางโบกมือลา
ปึง ! เเดเนียลปิดประตูไม้ที่เเกะลายสวยงามบนประตู " ขอบคุณมากเเดเนียล " อีริคพูดพลางโอบไหล่เเดเนียล " ไม่เป็นไรครับผม ยังไงพรุ่งนี้ผมนัดประชุมให้นะหัวหน้า "
" อื้อขอบคุณมากเเดเนียล " อีริคพูดขอบคุณลูกน้องคู่ใจของตัวเอง
พร้อมกับโบกมือลาลูกน้องของตนเอง
ตัดมาที่เออวิน " นี่ เออวินจะนอนก็ไม่ห้ามหรอกนะเเต่ช่วยไปนอนดีดีเถอะ นอนเป็นศพ
อย่างนี้ให้เอาไปฝังด้วยเลยมั้ย ว่าเเต่เมื่อคืนนี้ไปดื่มกับสาวที่ไหนอีกนะสิท่า "
ฝึด! เสียงเออวินซูดน้ำลายเข้าปาก " ว่าไงนะครับ " เออวินตาตื่นเป็นไก่ตาเเตก
" พูดถูกสินะ " คีธพูดเเบบเงียบเชียบเเต่ลึกไปถึงทรวง " ใครบอกผู้บัญชาการเนี่ยครับ "
" ไม่รู้สิใครน้า " คีธทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เพราะรู้ดีว่าถ้าบอกไม่เกินสามวันลูกน้องสายข่าวของเขาได้ลาโลกไปนอนหลุมเเน่ " เอาเป็นว่าก็อย่าทำอะไรให้มันมากก็เเล้วกัน เกรงใจลูกนายด้วย "
คำพูดของคีธดึงสติที่ล่องของเออวิน กลับ " อ้อ! ครับ " เออวินตอบเเบบลวกๆ พลางนึกได้ว่าเค้าเองก็ไม่ได้เป็นหนุ่มเเล้วอายุ ก็ปาไปเกือบจะสี่สิบเเล้วเเละก็ยังมีลูกที่โตจนจะเป็นหนุ่มเเล้วอีกคน
" ว่าเเต่ " คีธพูดเบาเบากับเออวิน เเต่มันดังพอที่ทำให้สติของเออวินกลับมาได้ " ครับ "เออวินตอบ
" จะว่าไปอีริคมันก็ดูคล้ายกับนายอยู่นะยังไงอายุมันก็ขนาดนี้เเล้วระวังอย่าให้พลาดเหมือนนายนะ
จริงอยู่ที่อีริคอาจจะรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นเหมือนที่นายทําได้เเต่อย่าให้มันเกิดเป็นเเผลใจเหมือนนายดีกว่า เด็กนั้นเข้าวงจรอันตรายมากกว่านายด้วนายด้วยซ้ำ " คีธบอกเออวินด้วยสายตาดุดัน
กับเออวินที่น่าตาเหมือนกับคนติดยาที่นอนอยู่บนโซฟา
" งั้นฉันขอตัวก่อนดีกว่าใช่สมองคุยนายเเล้วรู้สึกว่าใช้พลังงานไปมากกว่าวิ่งข้ามประเทศซะอีก "
" เเล้วผู้บัญญชาการจะไปไหนครับ " เออวินดักคอคีธไม่ให้เรื่องของตัวเองรั่วไหลไปมากกว่านี้
"ฉันไม่พูดเรื่องของนายหรอก เเล้วที่จะไปก็เเค่จะไปเอามื้อเย็นที่ยัยเจโซฟินทําใส่ท้องเท่านั้นเเหละ"
" อ้อหมายถึงซุปข้าวโพดของโรเซ่นะเหรองั้นฮันจิช่วยไปเอาให้หน่อยสิอ้าว ! หลับไปตอนไหนเนี่ย"
" ก็คงเป็นตอนที่ฉันกับนายนั่งเถียงกันนี้เเหละ งั้นเดี๋ยวฉันไปก่อนเเล้วเดี๋ยวฉันจะลากยัยสี่ตานี่ไปให้ด้วยนายเองก็ไปหาอะไรกินได้เเล้วนี่ก็เลยเที่ยงมาเเล้วงั้นชั้นไปก่อนล่ะ "
คีธพูดพลางลากฮันจิที่หลับน้ำลายยืดออกไปด้วย ปึง ! เสียงประตูปิดลงพร้อมกับทิ้งให้เออวินอยู่คนเดียวในห้องทํางานระหว่างนั้นชายผมทองร่างสูงหยิบรูปถ่ายออกมาจากกระเป๋า
" ผมขอโทษนะลิซ่า "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น