คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [SF]Love U My Teacher[TVXQ]*Chap 3**
Chapter 3
3 วันต่อมา....
“วอ 1 วอ 2 ทราบแล้วเปลี่ยน ครืดด ครืดด...”ริมฝีปากอวบอิ่มพูดผ่านเครื่องมือสื่อสารเครื่องใหญ่ที่มีลักษณะคล้ายโทรศัพท์รุ่นกระดูกหมาที่ใช้กันเมื่อสมัยปู่ ย่า ตา ยาย=__=”
“วอ 3 วอ 4 ไม่ทราบว่ะ...เอ้ย!!กรูล้อเล่น ทราบๆๆ”
“-___-^”
“แล้วจะวอทำไมวะ ก็นั่งอยู่ข้างๆกันเนี่ย ไอ้โลมา- -*”ชางมินถามอย่างงงๆ นั่งใกล้กันขนาดนี้จะวอหาพระแสงอะไรครับคุณเพื่อน!!?
“เอาหน่า~แค่ลองของใหม่เฉยๆ แล้วแกจะช่วยฉันยังไงฟระ!”
“คอยดูต่อไปเถอะ ไอ้โลมา ฮี่ๆ”ชางมินยิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนจะลุกไปทำตามแผนที่เค้าคิดไว้เมื่อกี้-*-
“อ๊ะ!ครูไก่ เอ้ย!ครูยูชอนหวัดดีฮะ”ชางมินพุ่งไปที่เป้าหมายทันทีก่อนจะส่งยิ้มหวานไปให้
“อ่อ...อืม สวัสดีชิม ชางมิน”ยูชอนทักลูกศิษย์ด้วยใบหน้าเรียบเฉยที่ไม่สามารถรับรู้ได้ว่าเจ้าตัวกำลังคิดอะไรอยู่
“ผมรู้เรื่องครูกับไอ้จุนซูแล้วนะ...”ชางมินพูดด้วยเสียงเรียบเฉย...เค้าก็พึ่งรู้เมื่อคืนนี้เองไอ้โลมาเล่าซะหมดเปลือกเห็นภาพเลยคร้าบบ~~...
“อืม...แล้วไง?”ยูชอนมีสีหน้าอึ้งเล็กน้อย แต่ก็เก็บอาการได้ทัน...แต่มีหรือจะรอดสายตาสัปรดของชิม ชางมิน...
“ครู...ไม่ได้ชอบไอ้จุนซูใช่มะ?แต่ถ้าไม่ชอบ...ครูจะไปจุ๊บกะมันทำไม?”ชางมินถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยตามเดิม ก่อนจะเหล่ไปที่จุนซูที่หลบหลังพุ่มไม้ใกล้ๆ...ขอโทษนะจุนซูฉันขอนอกแผนนิดนึงละกัน...
“มันไม่ใช่เรื่องของเธอนะ ชิม ชางมิน”ยูชอนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆจนชางมินชะงักไปทันที
“กะ...ก็นั่นมันเกี่ยวกับเพื่อนผมนะครับ!!”
“...”ยูชอนไม่ตอบอะไรแต่กลับเดินหนีออกไปซะเฉยๆจนชางมินแทบตั้งสติไม่ทัน...เป็นครูที่เชือดเฉือนจิตใจเด็กได้เลือดเย็นจริงๆ...
“อ๊ะ!พี่ชางมิน!!”ยูฮวานเดินมาเกาะแขนชางมินก่อนจะยิ้มหวานส่งไปให้...เมื่อกี้พี่ชางมินคุยอะไรกับไอ้พี่ไก่นะ ชิส์!-3-…
“น้องยูฮวาน...มาทำอะไรที่นี่ครับ?”ชางมินถามคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงนิ่มๆผิดกับที่คุยกับยูชอนลิบลับ(นู่มินตีสองหน้าอะเป่าเนี่ย=__=)
“ก็ผมเห็นพี่ชางมินคุยกับพี่ยูชอนอะ เลยวิ่งมาหากลัวพี่ยูชอนหาเรื่องพี่ชางมินอะ”ยูฮวานพองลมจนแก้มทั้งสองข้างบวมกลมจนชางมินแอบขำกับความน่ารักของคนตัวเล็ก
“ป่าวหรอก...พี่แค่คุยกับครูยูชอนเรื่องเรียนหน่ะ”
“อ่า...หรอฮะ พี่ชางมินตกลงเราคบกับแล้วใช่มั้ยฮะ”ยูฮวานจ้องตาชางมินนิ่ง ก่อนที่ตากลมๆจะเอ่อคลอไปด้วยน้ำใสๆที่จะไหลออกมาได้ทุกเมื่อ
“หืม~แบบนี้เค้าไม่ได้เรียกว่าคบกันหรอกเหรอ...อย่าร้องไห้สิ พี่ไม่ชอบเลยนะยูฮวาน”ชางมินเกลี่ยน้ำใสๆด้วยนิ้วเรียวก่อนจะรวบคนตัวเล็กมากอดแนน...
“พี่ชางมินอายเค้าน้า~~”ยูฮวานทุบแขนคนตัวใหญกว่าแรงๆก่อนจะซุกหน้าลงกับอกแกร่งเพื่อบดบังแก้มแดงๆของตัวเอง
“พี่พาไปกินไอติมดีกว่า เผื่จะได้อารมณ์ดีขึ้นมาไงเนอะ”ชางมินจูงมือเล็กไปที่ร้านไอศครีมที่อยู่ใกล้ๆ
......ชางมินนายลืมเพื่อนนายอีกแล้วนะ!!=__=!!......
จุนซูที่แอบมองอยู่หลังพุ่มไม้กุมหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองแน่น...ทำไมเดี๋ยวนี้ความรู้สึกนี้ถึงออกมารุนแรงขึ้นเรื่อยๆนะ แค่เห็นหน้าก็ทำให้ใจเต้นแรงขนาดนี้ได้แล้ว...จุนซูคิดในใจก่อนจะมองตามยูชอนที่เดินออกไปห่างจากบริเวณนั้นเรื่อยๆ
“เฮ้ย!!แล้วไอ้ชางมินหายไปไหนแล้ววะ!!”จุนซูโผลงขึ้นมาเสียงดังก่อนจะวิ่งไปที่ๆก่อนหน้านี้ชางมินกับยูชอนยืนอยู่...ไอ้บ้าเป็ดแกลืมฉัน 2 รอบแล้วนะเว้ย!!...
“ไอ้เป็ดบ้า ถ้าเจอนะฉันจะแกออกเป็นชิ้นๆ แง่ง!!”จุนซูพูดอย่างฉุนๆก่อนจะเดินตามหาชางมินต่อไป
++++++++++++++++++++++++
“แจจุง!!โบแจ!!แจจุง...คุยกันก่อนสิ!!!”ยุนโฮตะโกนไล่หลังคนสวยที่เดินนำลิ่วไปไกลแล้ว...ไม่องไม่อายมันแล้ว!!หมีขอด้านซักวัน...(ได้ข่าวว่าแกด้านตั้งแต่เริ่มเรื่อง- -“)
“โบแจ...ฟังยุนก่อนสิเมื่อคืนยุนอธิบายได้นะ!!”ยุนโฮวิ่งไปจับแขนเล้กนั่นทันทีก่อนจะกระชากให้เจ้าของแขนเล็กนั้นมาประชิดตัว
“ไม่ฟัง!!ฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้นแหละ!!นายนอกใจฉัน!!”แจจุงตวาดเสียงลั่นก่อนจะปาดน้ำตาที่จะไหลอยู่รอมร่อ ...
“โบแจ...”
+++เมื่อคืน+++
“ไอ้ยุนวันนี้แกจะไปทำงานพิเศษอีกป่าววะ”จุนซูถามเพื่อนตัวโตก่อนจะเอาคางเกยโต๊ะอย่างเซ็งๆ
“ไปดิ เงินยังไม่พอซื้อแหวนให้โบแจเลยอะ”ยุนตอบก่อนจะเอาถุงใส่เงินลายหมีสีม่วงของตัวเองมาเหวี่ยงเล่น- -*
“บ้านแกก็ออกจะรวย ทำไมไม่ขอเงินพ่อแกแม่แกมาซื้อวะ”ชางมินพูดเสริมขึ้นมา...บ้านก็รวยเป็นถึงบริษัทใหญ่ยักษ์จะไปทำงานพิเศษหาเงินเองทำไมฟระ!!...
“ฉันอยากซื้อของให้แจด้วยน้ำพักน้ำแรงของฉันเองเฟ้ย!!ไม่อยากใช้เงินของพ่อของแม่”
“ไอ้ยุนมรึงแมร่งโคดแมนเลยหว่ะ!!”จุนซูตบบ่าเพื่อนอย่างชอบอกชอบใจ
“เฮ้ยๆน้อยหน่อยไอ้โลมา ครีบแกไม่ใช่เบาๆ”
“โทดทีหว่ะไอ้ยุน แหะๆ”จุนซูยิ้มแห้งๆก่อนจะเก็บมือทำท่าสงบเสงียม- -“
“งั้นกรูไปแล้วนะ!!ไปหล่ะ”ยุนโฮบอกลาก่อนจะขี่มอเตอร์ไซด์คันเก่งไปที่ร้านทำงานพิเศษทันที
-----คลับ อะโลฮ้าเทอร์เลอร์บี้---(=__=”นั่นชื่อร้านเหรอ)
“อ๊ะ มาแล้วหรอยุนโฮ ไปเปลี่ยนเสื้อเร็ว!!วันนี้พี่มีชุดคอเล้คชั่นใหม่” ‘ยุนอา’ลูกพี่ลูกน้องของยุนโฮทักเสียงใสก่อนจะลากน้องชายไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหน้าผมให้ดึงดูดลูกค้ามากกว่านี้
“พี่อย่าเอาผมไปแต่งชุดทุเรศๆก็แล้วกัน”ยุนโฮพูดเสียงเรียบก่อนจะเดินตามยุนอาไปแต่โดยดี
20 นาทีผ่านไป...
“โอ้~~เลิศมากเลยค่ะคุณพี่”เสียงสตรีเพศที่ 3 กรี้ดกร๊าดเสียงใสแสบแก้วหูเมื่อเทพบุตรสุดหล่ออย่างยุนโฮย่างกรายออกมา...
ยุนโฮสวมชุดเจ้าชายสีขาวพร้อมกับผ้าคลุมสีแดง และมงกุฏเล็กๆบนศรีษะผมถูกจัดให้ดูเรียบร้อยแฝงความเทห์เอาไว้...แต่ชุดจะดูสง่างามกว่านี้ถ้าคนที่สวมใส่อยู่นั้นไม่ทำหน้าบูดเป็นหมีกินผึ้งอยู่อย่างนี้- -“
“อย่าทำหน้าบูดดิไอ้น้องรัก ชุดนี้ออกจะเริ่ด~”ยุนอาลูบไล้ชุดที่ตัวเองออกแบบไปทั่วก่อนจะตบไหล่นน้องชายแรงๆเป็นของขวัญ 1 ที
“เริ่ดบ้านพี่ดิ...น่าเกลียดจะตาย ถ้าโบแจมาเห็นต้องหัวเราะเยาะแน่เลยอะT^T”ยุนโฮเบะหน้าเหมือนเด็กๆก่อนจะแหมะก้นลงกับเก้าอี้ไม้หน้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
“เฮ้ย!!คิดจะอู้หรอ ฉันรับแกมาให้ต้อนรับแขกไม่ใช่มาอู้เว้ย!!ถึงแกเป็นน้องแต่ฉันก็ไม่ละเว้นแกนะ ไอ้ยุน!- -+”ยุนอากระชากยุนโฮให้ลุกไปทำงานก่อนจะประเคนส้นเท้าแสนสวยไปที่ก้นงอนๆนั่นอีก 1 ที
“อั๊ก!ไอ้พี่บ้าไปทำงานก็ได้เฟ้ย!!”ยุนโฮลูบก้นตัวเองป๋อยๆก่อนจะเดินไปทำงานทันที...รีบไปทำงานก่อนที่จะเป็นกระสอบทรายให้ไอ้พี่บ้าพลังนั่นดีกว่า...
“อ๊าย~~!!เด็กนี่หน้าตาเย้นชาเทห์บาดใจแบบนี้เจ๊ชอบ”หญิงมีอายุคนหนึ่งฉุดมือยุนโฮไปที่ดต๊ะของเธอก่อนจะลูบคลำร่างกำยำของยุนโฮอย่างหลงไหล แต่ยุนโอกลับทำหน้าแหยงยัยป้าพวกนี้เต็มทน- -“
“เอ่อ...ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ พอดีผมมีงานต้องทำ”ยุนโฮพยายามแกะมือของหญิงแก่แม่ม่ายพวกนี้ให้หลุดจากตัว ก่อนจะรีบลุกออกจากบริเวณนั้นทันที...นึกว่าจะเสียเวอร์จิ้นให้ยัยป้าแก่พวกนั้นซะแล้ว- -;;...(แกเสียให้แจตั้งนานแล้วไม่ใช่รึไงยุน-..-)
“อ๊ะ!!ขอโทษค่ะ โครม!!~~”ขณะที่ยุนโฮกำลังวิ่งหนียัยป้าแก่อยู่นั้นก็ไปชนกับหญิงสาวสวยคนหนึ่งเข้าทำให้ล้มลงไปทั้งคู่ ยุนโฮคร่อมตัวหญิงสาวคนนั้นด้วยสีหน้าอึ้งๆ ผู้หญิงคนนั้นก็เช่นกัน!!
ขณะเดียวกัน ทางด้านแจจ๋า~-..-
“เฮ้อ~~คงจะใช่ที่นี่นะ”แจจุงมองแผนที่ที่จุนซูกับชางมินจดมาให้ชื่อร้านที่ค่อยน่าฟังเท่าไหร่ตระหง่านอยู่ตรงหน้า’คลับ อะโลฮ้าเทอร์เลอร์บี้’ ที่เค้าได้แผนที่นี้มาเพราะ จุนซูกับชางมินโทรมาบอกว่าให้ไปที่ๆนี้ แล้วจะรักยุนโฮมากยิ่งขึ้น...
“เอ่อ...ขอโทดนะครับ”แจจ๋าเข้าไปในร้านดังกล่าวก่อนจะพบกับฝูงชนมากมายที่มามุงดูเหตุการณ์อะไรซักอย่าง...แจจุงแทรกผ่านฝูงชนด้วยความยากลำบากก่อนจะตกใจแทบช๊อคเพราะคนตรงหน้านั้นเป็นคนที่เค้ารู้จักดี...
“ยุนโฮ!!!”
“แจจุง!!”
ทั้งสองมองหน้ากันนิ่งจนยุนโฮได้สติลุกออกจากตัวของหญิงสาวที่อยู่ใต้ร่างเค้าทันทีก่อนจะรีบวิ่งไปหาแจจุงที่วิ่งหนีออกไปก่อนแล้ว...
“แจจุง!!แจจุง!! โธ่เว้ย!!”ยุนโฮวิ่งไล่ตามแจจุงสุดชีวิตแต่ก็ไม่ทันเพราะแจจุงวิ่งขึ้นรถแทกซี่หนีไปแล้ว...ยุนโฮสบถเสียงดังก่อนจะกลับเข้าร้านไปทำงานตามเดิม...ถึงอยากจะกลับไปง้อแจจุงแค่ไหนแต่ก็ต้องทำงานเอาเงินไปซื้อแหวนให้แจจุงให้ได้ก่อน...จะได้ง้อไปในตัวด้วยเลย...
++++ปัจจุบัน++++
“ยุนโฮ...ขอเวลาฉันคิดซักพักนะ..”แจจุงผลักยุนโฮออกก่อนจะวิ่งหนีไปพร้อมน้ำตา
“โบแจนาย...เคยเชื่อใจฉันบ้างรึปล่าว...”ยุนโฮพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะหาที่สงบๆเพื่อทบทวนความสัมพันธ์ของเค้ากับแจจุง...ครูกับนักเรียนจะรักกันได้จริงรึปล่าวนะ...
+++++++++++++++++++++++++++++
“ฮึกๆ ...ยุนโฮ...ไอ้เด็กบ้า...”แจจุงนั่งกุมใบหน้ามนที่เปรอะไปด้วยน้ำตานั้น...เค้าผลักยุนโฮแล้วหนีมาที่ห้องพยาบาลนี้ ห้องที่เงียบสงบไม่มีแม้แต่เงาคนที่จะย่างกรายเข้า
“เราหน่ะ...เราหน่ะ ยังจะรักกันได้อยู่อีกรึปล่าวยุนโฮ...ความรักที่ผิดเกินไป...ความรักของครูกับนักเรียนหน่ะ...”แจจุงยังคงพึมพำกับตัวเอง...นั่งคิดถึงความสัมพันธ์ของเค้ากับยุนโฮต่างๆนาๆ...ก่อนจะนึกถึงภาพเหตุการณ์ตอนที่ยุนโฮขอเค้าคบและก็ให้สัญญาร่วมกันใต้ต้นไม้ศักสิทธิ์...
.....................................................
“โบแจ...ความรักในแบบของนายเป็นแบบไหนหรอ?...”ยุนโอโอบเอวแจจุงให้แน่นขึ้นก่อนจะจับหัวกลมๆมาพิงไหล่...
“ความรักในแบบของฉันนะหรอ...อืม...ก็คงเป็นความซื่อสัตย์ต่อคนรักหล่ะมั้งและก็เชื่อมั่นในตัวคนรัก แค่นี้หล่ะ...”แจจุงตอบก่อนจะหลับตาลงรับลมที่พัดเบาๆผ่านหน้ามนสวยนั้นไป...
“ความรักของฉันหน่ะ...มันคือความเชื่อใจ...เพียงแค่เรามีความเชื่อใจต่อคนรักหน่ะ ก็จะผ่านอุปสรรคไปได้เองแหละ”ยุนโฮพูดด้วยสายมุ่งมั่นก่อนจะยิ้มบางๆมาให้ร่างบางที่ซบอยู่ที่ไหล่ ร่างบางยิ้มตอบรับอย่างเขินอาย ก่อนจะก้มหน้างุดๆแทบจะมุดเข้าไปกับไหล่กว้างของยุนโฮได้อยู่แล้ว...
“แจจุงเรามาสัญญากับต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ต้นนี้กันมั้ย...ต้นไม้ที่เราคบกัน...สัญญาว่า’เราจะรักและเชื่อใจกันตลอดไปไม่ว่าจะมีอุปสรรคมากวนใจก็ตาม...’”
“อื้ม..!!ฉันสัญญา”แจจุงและยุนโฮเกี่ยวก้อยสัญญากัน ณ ที่ตรงนั้นที่ๆเราคบกัน...สายลมแผ่วเบาพัดผ่านทั้งคู่ต้นไม้ปลิวสไว เหมือนเป็นสักขีพยานของคำสัญญาที่จะคงอยู่ชั่วนิรัน...
.....................................................................
“ขะ...ขอโทษ...ฮึก!ขอโทษนะยุนโฮ...ฮึก...ฮือๆๆ...”แจจุงซบหน้าลงกับหมอนของห้องพยาบาลก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่...ขอโทดนะยุนโฮ...ขอโทษที่เป็นคนรักในอุดมคติของนายไม่ได้...
“แจจุง...มาทำอะไรที่นี่...”เสียงทุ้มต่ำของใครบางคนดังมาทางประตู...ร่างบางเงยหน้าขึ้นมองทั้งๆที่ยังไม่ได้เช็ดคราบน้ำตาที่ไหลออกมาอยู่เรื่อยไป
“ยุชอน...”แจจุงครางชื่อคนตรงหน้าออกมาเบาๆก่อนจะรีบเช็ดคราบน้ำตาที่เปรอะเต็มใบหน้าหวานแต่ก็ไม่รอดพ้นสายตาของยูชอนไปได้หรอก...
“นาย...ร้องไห้งั้นหรอแจจุง...”ยูชอนตรงเข้าไปหาร่างบางทันทีก่อนจะใช้นิ้วเรียวเกลี่ยน้ำใสๆออกจาหางตาที่มีเหลือประปรายอยู่ของร่างบางอย่างแผ่วเบา ก่อนะจะกอดร่างบางตรงหน้าแน่น...
“ยูชอน...ฮึก...ฮือ!~~”แจจุงซุกหน้าลงกับอกแกร่งอย่างหาที่พึ่งก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ยูชอนได้แต่ลูบหัวปลอบเบาๆ ยูชอนจ้องมองร่างบางที่กำลังสั่นด้วยแรงสะอื้นอย่างใช้ความคิด...ทำไมถึง รู้สึกกับแจจุงแตกต่างออกไปจากแต่ก่อน...มันไม่ใช่ทำเพราะความรักแต่ทำเพราะ...ห่วงใยในฐานะ...อะไรกัน?
“แจจุง...อย่าร้องไห้นะ ขอร้องหล่ะอย่าร้องไห้เพราะเรื่องของยุนโฮเลยนะ”ยูชอนพูดออกมาเบาๆก่อนจะดันร่างของแจจุงที่ยังคงอึ้งอยู่ให้เงยหน้ามาสบตา...
“ยูชอน...”แจจุงสบสายตาของยูชอนนิ่ง...เค้ารู้ตั้งนานแล้วว่ายูชอนน่ะชอบเค้า...และจุนซูก็ชอบยุชอนเช่นกัน...แต่ตอนนี้ที่เค้าสบสายตากับยูชอนในสายตาของร่างสูงตรงหน้าไม่มีเงาของเค้าอยู่ในแววตาแต่เค้ากลับเห็นเงาของใครอีกคนที่ซ้อนทับเค้า...คิม จุนซู
“...”แจจุงจับใบหน้าคมก่อนจะก้มลงจูบริมฝีปากหนานั้นอย่างแผวเบาและนุ่มนวล...ยูชอนอึ้งไปชั่วขณะแต่ก็ตอบรับสัมผัสของร่างบางได้ดี...ทั้งสองจูบกันดูดดื่มและเนิ่นนานเหมือนพิสูจน์อะไรบางอย่างจากรสจูบนี้...พิสูจน์ความรู้สึกของคนทั้งคู่ว่ารุ้สึกเช่นไร...
++++++++++++++++++++++++++++++
“ชิส์!!เจ้าชางมินหายไปไหนของมันนะ”จุนซูสบถเสียงดังก่อนจะยืนหอบพิงเสาเพื่อลดอาการเหนื่อยที่แทบทำให้เค้าเป็นลม
“หืม?นี่ฉันเข้ามาเขตห้องพยาบาลเมื่อไหร่เนี่ย...บางทีเจ้าชางมินอาจจะมาแอบงีบอยู่นี่ก็ได้ ถ้าจับได้หล่ะก็แม่จะจับตัดเจ้าเป็ดน้อยทิ้งไม่ให้มีความสุขกับน้องมินฮวานเลย!!”จุนซูยิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนจะเดินไปที่ห้องพยาบาลภายในตึก...ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก...เสียงหัวใจของร่างเล็กเต้นรัวไปหมดจนแทบจับจังหว่ะไม่ได้...ทำไมรู้สึกแปลกๆนะเรา- -“
“...”เมื่อไปถึงหน้าประตูห้องจุนซูก็แทบจะล้มตึง ในหัวมันขาวโพลนไปหมด...ภาพตรงหน้ามันทำให้เค้าเจ็บเจียนตาย...หัวใจที่เต้นรัวนั้นกลับเต้นช้าลงๆ เหมือนกับว่ามันจะหยุดเต้นในทันที..
“ครูแจ...ครูยูชอน...”ร่างเล็กครางออกมาด้วยเสียงเบาหวิวในคอแห้งผาก...เพียงแค่ครางชื่อคนตรงหน้าได้ก็แทบขาดใจ...
“อ๊ะ!!จุนซุ!!”ยูชอนที่ตั้งสติได้รีบผลักแจจุงออกทันทีก่อนจะจ้องหน้าจุนซูอย่างรุ้สึกผิดอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรออกมาแต่กลับถูกร่างเล็กนั้นขัดขึ้นมาเสียก่อน
“นะ...นายสองคน....ครูแจ...ครูหักหลังเพื่อนผมและหัวใจของผม..และปาร์ค ยูชอน.นาย...นายมันหน้าไม่อายที่สุด!!!”ร่างเล็กวิ่งออกไปโดยไม่หันมามองทั้งคู่อีก...ร่างเล็กหยุดยืนท่ามกลางสายฝนที่สาดลงมา..เหมือนพระเจ้ากำลังตอกย้ำความเจ็บปวดที่เขาได้รับ..ภาพของทั้งคู่ยังคงติดตาของร่างเล็ก ภาพที่ครูคิมแจจุงคนรักของเพื่อนเขา...กับอาจารย์ปาร์ค ยูชอน คนที่เขารักอย่างหมดหัวใจ...กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม...
“จุนซู!!!จุนซู!!!”ยูชอนทำท่าจะวิ่งตามร่างเล็กไปแต่กลับถูกมือบางห้ามไว้เสียก่อน ยูชอนทำหน้าขัดใจเล็กน้อยแต่ก็ยอมนั่งลงที่เดิมแต่โดยดี
“ยูชอน...ก่อนที่นายจะตามจุนซูไปหน่ะ...นายรู้สึกรึปล่าวว่ารู้สึกยังไงกับเขากันแน่...ถึงนายจะไปฉุดรั้งเค้าเอาไว้เค้าก้ไม่ได้เสียใจน้อยลงไปหรอกนะยูชอน...เพราะนายน่ะยังไม่รู้ตัวเองเลยว่ารู้สึกยังไง”
แจจุงพูดแข่งกับสายฝนที่พร้อมกันสาดเทลงมาอย่างไม่หยุดหย่อน ยูชอนก้มหน้านิ่งเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง...
"ฉันน่ะ...จะบอกอะไรให้นะยูชอน ในแววตาของนยน่ะไม่มีฉันอยู่แล้ว แววตาของนายน่ะเต็มไปด้วยภาพของใครอีกคนที่ไม่ใช่ฉัน...คนนั้นน่ะ คือเจ้าเด็กนั่นนะ..."แจจุงพูดเพื่อเตือนสติยูชอนก่อนที่เรื่องมันจะสายเกินไป...เค้าน่ะไม่อยากให้เพื่อนและลูกศิษย์ตัวเองต้องมาทนทุกข์กับความรัก...อยากให้มีความสุขด้วยกันซักที...
"จุนซู..."ยูชอนนั่งคิดถึงความรู้สึกแปลกๆของเค้าที่มีต่อเจ้าตัวเล็กนั่น...จุนซูทำให้เค้าใจเต้นไม่เป็นจังหวะแทนที่จะเป็นแจจุง...จุนซูทำให้เค้ามีความสุขทุกครั้งที่อยู่ใกล้...และจุนซูก็รู้สึกแบบนี้เหมือนกับเค้าใช้มั้ย?!
"และอีกอย่าง...จูบของนายน่ะไม่มีรสชาติเอาซะเลย...รสชาติของความรักน่ะไม่มีอยู่เลยยูชอน..."แจจุงพูดครั้งสุดท้ายก่อนจะยิ้มบางๆให้ยูชอนอย่างให้กำลังใจ ยูชอนยิ้มตอบรับก่อนจะรีบวิ่งออกไปตามร่างเล็กอย่างรวดเร็ว...ขอบคุณนะแจจุง...ขอบคุณที่ทำให้ฉันรู้ใจตัวเอง...
"เฮ้อ~~จะไปง้อเจ้าเด็กบ้ายุนโฮยังไงดีน้า~~"แจจุงยิ้มบางๆก่อนจะเดินออกไปจากห้องพยาบาลแสนเงียบนั่นอีกคน...สงสัยคงเมาเป็นหมีบ้าอยู่ละมั้ง คิกๆ...
+++++++++++++++++++++
"ไอ้ชางมิน...แกรุ้ม้าย~แจจ๋าน่ะโกรธฉ้านแล้วหายปายเลยนะเว้ย~~"เสียงทุ้มยานคางบ่งบอกถึงอาการของเจ้าของเสียงได้เป็นอย่างดี...เมาเละเป็นหมีบ้าจริงๆ-__-"...
"เฮ้ยๆ!!ไอ้ยุนพอเหอะแกกินเหล้าไปจะ 10 ขวดแล้วนะเว้ย!!"ชางมินรีบฉกเหล้าในมือยุนโฮออกทันทีก่อนที่ไอ้หมีบ้านี่จะซดเข้าปาก...ให้ตายเถอะ!อดไปเดทกับน้องยูฮวานแถมยังต้องมานั่งแบกหมีกลับบ้านอีกหรอวะกรู- -^...
"ไอ้เชี่ยมินมรึงห้ามกรุมายว้า~~ห๊า!!~งือ..."ยุนโฮฟุบหน้าลงกับตกก่อนจะโวยวายด้วยน้ำเสียงอู้อี้ยานคางจนชางมินแทบจับใจความไม่ออก
"เฮ้อ~~ให้ครูแจมาช่วยละกัน...เคลียกันเองมินไม่ยุ่งแล้วคร้าบบ!"พูดเสร็จชางมินก็รีบหยิบโทรศัพท์สุดแสนจะแพงของตัวเองโทรหาครูโบแจต้นเหตุที่ทำให้ไอ้หมีติดเมียกลายเป็นหมีบ้าไปได้-__-"
(ฮัลโหล...ชางมินหรอยุนโฮหล่ะ!?)
"พอรับสายก็ถามหาไอ้ยุนเลยนะครู...ผมโทรมาก็จะบอกให้ครุมาช่วยดูไอ้ยุนให้หน่อยเนี่ยแหละ"ชางมินตอบอย่างหมั่นไส้...พอมีเรื่องอะไรซวยกรุทุกทีเลยไอ้คู่นี้- -*...
(ตกลงยุนโฮอยุ่ไหนหล่ะ คงไม่ได้เมาเป็นหมีบ้าอยู่หรอกนะ)ปลายสายถามอย่างขันๆ พอทะเลาะกันทีไรยุนโฮจะไปนอนเมาแอ๋กลางร้านเหล้าทุกที...
"ถูกต้องนะคร้าบบ!!มันเมาเป็นหมีบ้าอยู่เนี่ยแหละ ครูมาที่ร้านxxxนะ แล้วมาเคลียกันเอง ผมจะไปดูไอ้จุนซูหน่อยพอดีผมลืมมันไว้ที่โรงเรียนอะ"
(อืมๆเดี๋ยวครูรีบไป...แต่จุนซูหน่ะไม่ต้องตามหาหรอก พอดีครูให้เค้าปรับความเข้าใจกับใครนิดหน่อย)
"อ่อ...เข้าใจและครูรีบมาหล่ะ เดี๋ยวผมต้องไปรับน้องยูฮวานไปดินเนอร์ คิกๆ"
(-*- ตู้ดๆๆๆๆ)
"อะไรฟระแค่บอกจะพอน้องยูฮวานไปดินเนอร์ตัดสายทิ้งเฉยเลย วุ้ว!-3-"ชางมินบ่นเล็กน้อยก่อนจะมองไปที่ร่างของหมียักษืที่ตอนนี้ไปเข้าเฝ้าพระอินทร์เรียบร้อยแล้ว-*-
"หาเรื่องมาให้กรูทุกทีอะ ไอ้บ้า!นี่แหนะหมั่นไส้"ชางมินเตะไปที่ร่างกำยำของยุนโฮอย่างหมั่นไส้จนยุนโฮนั้นถึงกับ...กระเด็นตกเก้าอี้- -;;
ผลัก!!
"แอ๊ก!x[]x"ยุนโฮครางออกมาด้วยความเจ็บเล็กน้อยก่อนจะฟุบหน้าหลับต่อ- -(ไอ้หมีมันถึก- -")
"กรูหมั่นไส้มรึงจิงๆไอ้หนังเหนียว- -^"
++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น