คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SF]Love U My Teacher[TVXQ]*Chap 1**
Love U My Teacher!!><รักนะครับคุณครูของผม!!!
Chapter 1
“แง่มๆ แจ๊บๆ ฟรี้~~”เสียงกรนแหลมๆดังขึ้นมาขณะที่กำลังอยูในช่วงการสอนของอาจารย์ปาร์ค ยูชอน...ร่างสูงมองลอดผ่านแว่นสายตาก่อนจะขมวดคิ้ววุ่นเมื่อเห็นร่างของเจ้าของเสียงกรนนั้น
......หลับได้หลับดีนะคาบเรียนของฉันเนี่ยคิม จุนซู - -^......
“จุนซู...จุนซู ตื่นเหอะๆ” ชิม ชางมินเพื่อนสนิทของจุนซูสกิดร่างเล็กเบาๆเมื่อไปสบสายตาอำมหิตของอาจารย์ปาร์ค ยูชอน.....กรุจะโดนงับหัวมั้ยวะ....
“อื้ม...อย่าสิชางมิน..”ร่างเล็กครางออกมาเบาๆด้วยความรำคาญก่อนจะปัดมือชางมินออกไปห่างๆ แล้วหลับต่อไปอีกรอบ....ตื่นมาเหอะไอ้จุนซูเพื่อนมรึงจะโดนคู่อริมรึงงับหัวแล้วเว้ย!! …
“จุนซู..อ๊ะ..ครูยูชอน..”ชางมินทำท่าจะเรียกอีกครั้งแต่กลับถูกยูชอนจุ๊ปากห้ามไว้..
“คิม จุนซู ตื่นได้รึยังครับ...”ยูชอนเอาปากแนบหูร่างเล็กก่อนจะกระซิบเบาๆ และนั่นถึงกับทำให้ร่างเล็กสดุ้งตื่นขึ้นมาทันที…
“ไอ้ชางมินใครใช้ให้มรึง… ครูไก่!!!”ร่างเล็กทำท่าทีจะต่อว่าเพื่อนสนิทที่ใช้วิธีปลุกพิเรนชวนสยิวก้นโลมาของเค้า..แต่ยังไม่ทันพูดจบประโยคร่างเล็กก็แทบสดุ้งตกเก้าอี้อีกครั้ง...ก็ครูประจำคาบนี้ที่หน้าตาละม้ายคล้ายไก่กำลังยืนเท้าสะเอว ทำหน้าตากวนประสาทอยู่ตรงหน้าอยู่นี่ไงหล่ะ!!!
“ไงครับคิม จุนซูวิธีปลุกของครูใช้ได้ผลดีนะ...”ยูชอนยิ้มกวนๆก่อนจะเดินไปหน้าชั้นเพื่อสอนต่อ
“อะ...ไอ้ครูบ้า!!”จุนซูเมื่อตั้งสติได้ก็ตะโกนด่าตามหลังทันทีมือเล็กๆกอบกุมหน้ากลมๆของตัวเองทันทีเพื่อปกปิดแก้มแดงๆของตัวเอง.......อะ...ไอ้ครูบ้า ปลุกดีๆไม่เป็นรึไงเล่า!!ชอบทำให้ใจเต้นอยู่เรื่อย....(คนแต่งขอกรี้ดที>////<~)
“นี่...จุนซูเป็นไรไปวะ..หน้าแดงเลยมึง อย่าบอกว่ามรึงหวั่นไหวกะศัตรูตัวเองนะเว้ย!!55+”
“พ่อมรึงสิไอ้มิน...กรูไม่ได้หวั่นไหวเว้ย!!”ถึงปากจะบอกไปงั้นแต่หน้ากลมๆตัวเองกลับมีเลือดฝาดเพิ่มขึ้นไปอีก...ตอนนี้กลายเป็นซาลาเปานึ่งไปแล้ว
“เอ้า!เกี่ยวไรกะพ่อกรูวะ! ระวังจากศัตรูริมฝีปากจะกลายเป็นศัตรูหัวใจมรึงนะเว้ย 55+”
“เด๋วมรึงได้เจอตรีนกรูแน่ไอ้ห่ ามินปากเป็ด!!!”
“นี่คุณชิม ชางมิน กับคุณคิม จุนซู อยากโดนหักคะแนนมากมั้ยครับ?”ครูหน้าไก่ที่ยืนมองอยู่นานรีบห้ามทันทีก่อนที่คาบเรียนของเค้าจะกลายเป็นศึกเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดไปซะก่อน
“ฝากไว้ก่อนเหอะมรึงไอ้หน้าเป็ด- -+”
“อย่าลืมเอามาคืนนะไอ้โลมาสับสนรัก-..-+ 55+”
“หึ๋ย!~ไอ้เป็ดเวรเอ๊ย!”จุนซูนั่งกร่นด่าชางมินตลอดคาบเรียน...เพื่อระบายความแค้นออกมา...กรุชอบศัตรูตัวเองกรูผิดหรอไอ้หน้าเป็ด!!...
_+*พักกลางวัน*+_
“ไอ้จุนซู๊วววววววววว!!ชางมินนี่!!~~~หมีมารับไปแหลกข้าว อ้าว อ้าว อ้าว”เสียงทุ้มต่ำของ”ยุนโฮ”เพื่อนสนิทอีกคนของจุนซูที่มารับเสด็จพ่อโลมาขี้เซาไปรับประทานอาหารกลางวันด้วยกันดังลั่นห้องเฉกเช่นทุกวันจนทุกคนภายในห้องกลับชินไปเสียแล้ว- -“...ก็แมร่งมาตะโกนให้พวกกรูฟังทุกวันจนหูพวกกรูกว้างจนรับเสียงมรึงได้อยู่แล้ว- -*...
“มันยังไม่ตื่นหรอกไอ้ยุน...วันนี้มันพึ่งอารมณ์ไม่ดีโดนครูไก่เล่นฉากสยิวใส่ เลยระบายอารมณ์ด้วยการนอน”ชางมินบอกก่อนจะทำหน้าเซ็งๆกับการระบายอารมณ์ของเพื่อน...พออารมณ์บูดทีไรนอนได้นอนดี นอนจนพวกกรูไม่ได้ไปแดรกข้าวแล้วคร้าบ~T T…
“ฉากสยิวอะไรของมรึงวะ?!”
“ก็วันนี้ไอ้ครูไก่แมร่งปลุกไอ้โลมาด้วยเสียงทุ่มอันทรงเสน่ห์ ไม่ใช่แค่เสียงอย่างเดียว มีกระซิบปลุกถึงข้างหูเลยอะมรึงเอ๊ย!!”ชางมินใส่อารมณ์กับเหตุการที่เกิดกับเพื่อนเต็มที่จนยุนโฮแทบไม่ต้องนึกภาพตามก็เหมือนมีเหตุการณ์มาอยู่ตรงหน้า...- -“
“เออๆเข้าใจและ แต่รีบปลุกไอ้ห่านี่ก่อนดีกว่า ก่อนหมีจะพิโรธแดรกโลมาทั้งตัว”ยุนพูดด้วยน้ำเสียงขุ่นๆเนื่องจากท้องหมีตอนนี้แทบกินโลมาได้ทั้งตัวอยู่แล้ว...ถ้าไอ้โลมาไม่ตื่นภายใน 2 วิหมีจะกินมันทั้งตัวซะเลย…(O..Oยุนจะเอาโฮซูหรอนี่!!ครึๆ)
“ผลั๊ก!! ไอ้จุนซูตื่นดิ๊...สามีมรึงจะกินกรูและ”ชางมินเอาตียนสกิดด้วยฝ่าเท้าเบาๆ(เบาแล้วหรอมิน- -“) ก่อนจะเหลือบไปมองยุนที่ทำหน้าจะกินเค้าไปทั้งตัว...ทำไมวันนี้มีแต่คนจะกินตรูฟระTOT…
“อืม... พักแล้วหรอไปกินข้าวกัน ปะๆ”จุนซูตื้นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงียแต่เมื่อเห็นหน้ายุนโฮหมีใหญ่ที่หิวโซพร้อมจะขย่ำเหยื่อได้ทุกเมื่อก็ถึงกับหายง่วงและฉุดมือยุนโฮเดินไปโรงอาหารเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนชางมินเดินตามแทบไม่ทัน...เนียนไว้ก่อนก่อนที่ไอ้หมีจะกินกรู- -“…
“เนียนใหญ่เลยนะมึง...เฮ้อ~กรูขี้เกียจทะเลาะยิ่งหิวๆอยู่เปลืองพลังงานกรู”ยุนโฮบ่นขึ้นมาเบาๆกับอาการเนียนได้โล่ของเพื่อนต่างสายพันธ์ของตัวเอง
“เฮ้ย!นั่นครูแจจุงสุดสวยของมรึงนี่หว่าไอ้ยุน!!มากับใครวะมรึงดูดิ๊!”จุนซุชี้ไปทางครูแจสุดสวยของคุณหมีเพื่อนเลิฟที่กำลังเดินไปกับใครอีกคนที่จุนซูคุ้นหน้าคุ้นตาแต่นึกไม่ออกซักกะที
“ขอฉันเพ่งก่อนนะเว้ย!!นั่นมันครูไก่ศัตรูหัวใจมรึงนี่หว่า!มาเดินไรกับว่าที่ลูกสะใภ้แม่กรูวะ!- -^”ยุนโฮพูดอย่างเนียนๆ จนโลมาแทบอยากจะประเคนครีบไปที่หัวมันจริงๆ...เค้าไปเป็นเมียแกเมื่อไหร่วะไอ้ยุนแต่...ศัตรูหัวใจมันคุ้นๆรูหูจริงๆ...
“ผลั๊ว!! ไอ้ห่าหมีมรึงเอาเชื้อไอ้ห่าเป็ดมาใช่มะ...ศัตรูหัวใจแป๊ะมรึงสิ”ในที่สุดโลมาก็ทนไม่ไหวประเคนครีบใส่หัวหมีทันทีก่อนจะเสหน้าไปอีกทางเพื่อกลบหน้าที่เริ่มขึ้นสีของตัวเอง...พูดงี้กรูเขินหมดไอ้เพื่อนเวร-////-…
“มรึงเลิกมองกันได้และ ตอนนี้ท้องของเพื่อนมินมันร้องเป็นเสียงโอเปร่าแล้วคร้าบบ!!~”ชางมินโอดครวญเสียงดังก่อนจะกุมท้องตัวเองเหมือนแสดงให้ดูว่า’กรูโคดหิวจิงๆนะโว้ย!’
“ปะๆ ไอ้โลมาไปได้และมองตาละห้อยอยู่นั่นหล่ะ...กรูนี่ต้องห่วงครูโบแจมากกว่ามรึงอีกนะเว้ย!!ห่วงว่าไอ้ครูไก่ของมรึงจะงาบครูโบแจว่าที่สะใภ้ตระกูลชองของแม่กรุรึป่าว...ไปๆเร็วๆกรูหิว!!”ยุนโฮจัดการลากเพื่อนที่วิญญาณหลุดตามครูโบแจและไอ้ครูไก่ไปเรียบร้อยแล้วเพื่อไปหาอะไรกระแทกปากก่อนจะฉุกคิดขึ้นมาได้บางอย่างที่ทำให้หมีขมวดคิ้ววุ่น...ไอ้โลมามันคิดอะไรกับครูโบแจป่าววะ!!มองตาละห้อยแบบนั้นไม่ใช่หลงเสนห์ในหน้าตาหวานๆของเมียตรูนะเฟ้ย!!...(=__=เอิ่ม..ยุนเค้าไม่มีใครแย่งโบแจแกหรอกนะ- -^ชั้นแต่งยูซูไม่ใช่ทูคิมเว้ย!!)(กะเผื่อคนแต่งชอบของแปลก-..- : ยุน)
“ซู้ดดดดดดดดดด!!~~ง่ำๆ แจ๊บๆ ไอ้โออาเอิงไอ่แอกอ๋ออะ!?” ชางมินสูดเส้นราเมนในชามเข้าปากคำโตเคี้ยวตุ้ยๆก่อนจะถามพ่อโลมาที่ตอนนี้ทำหน้าซึมเหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบด้วยภาษาต่างดาว- -“
“พูดอะไรของมรึงวะไอ้เป็ด- -*!!?แล้วมึงอะ..เป็นไรวะไอ้จุนซู!?”ยุนหันไปด่าชางมินที่ถามภาษาต่างดาวจนมันฟังไม่รู้เรื่องก่อนจะหันไปถามจุนซูที่ยังคงทำหน้าซึมไม่พูดไม่จาตั้งแต่เห็นครูโบแจและครูไก่…ถ้ามึงยังไม่เลิกทำหน้าซึมนี่กรูคิดว่ามึงชอบครูแจของกรูจิงๆนะเนี่ย!!-“-…
“เรื่องของกรู...กรูไม่เป็นไรกินไปเหอะ เฮ้อ~...”
“แมร่ง...ไม่ยุ่งก็ได้อุตส่าห์เป็นห่วง ง่ำๆ”ยุนเบ้หน้าก่อนจะหันไปกินราเมนในชามต่อ
“ขอบใจ...ถ้าไม่ติดที่มรึงคบกับครูโบแจนี่กรูคิดว่ามรึงชอบกรูเลยนะเนี่ยไอ้ยุน...เฮ้อ~~”จุนซูถอนหายใจอีกครั้งด้วยความเบื่อหน่าย...ในหัวก็คิดถึงเรื่องครูโบแจกับครูยูชอน...เค้า 2 คนจะไปไหนกัน?ไปทำอะไร?ไปที่ไหน?หลายคำถามในหัวกลับตีกันวุ่นไปหมด...และถ้าทั้ง2คนนั้นคบกันเค้าจะทำยังไงนะ...แต่คบกันไม่ได้นี่หว่าเพราะครูโบแจก็คบกับไอ้ยุนอยู่....แล้วแต่ทั้งคู่เกิดจะกิ๊กกันขึ้นมาหล่ะ!!?...โอ๊ยยยยย!!~โลมาเครียดฟุ้ย!!...
“ชางมิน...ไอ้ห่านี่เป็นไรวะนั่งเอามือทึ้งผมตัวเองอยู่ได้”ยุนโฮสกิดชางมินที่นั่งอยู่ข้างๆให้ดูโลมาที่กำลังนั่งทึ้งผมตัวเองอย่างบ้าคลั่ง- -“
“จะไปรู้มันหรอ...กรูไม่ใช่แม่มัน ซู้ดดด!!~~ง่ำๆ” ชางมินตอบก่อนจะก้มหน้าโซ้ยราเมนถ้วยที่ 3 ต่อ(= =;;นั่นกระเพาะหรอลูก)
“ขอบคุณมากเลยไอ้เชี่ยเป็ด!!=[]=^”
+++++++++++++++++++++++++++++++++
+++ทางด้านแจจุงและยูชอน+++
“นี่แจ วันนี้ไปกินร้าน”ทงบังจา”กันมั้ย?”ยูชอนถามด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มของตัวเองก่อนจะจ้องหน้าแจจุงตาไม่กระพริบ...ใบหน้าเรียว ผิวขาวอมชมพู ริมฝีปากอวบอิ่ม นิสัยขี้เล่นและเป็นกันเอง คนๆนี้แหละที่เค้าหลงรักมานาน...แต่สถานะตัวเองตอนนี้กลับเป็นได้แค่...”เพื่อนสนิท”
“ไปสิ...แต่ฉันต้องรีบกลับมาจัดตารางสอนเด็กคาบต่อไปอีกนะ”แจจุงตอบตกลงก่อนจะยิ้มละมุ้นไปให้ยูชอน(จิงๆแจอยากรีบกลับไปหายุนใช่มั้ยหล่ะ ครึๆ-..-)
“อื้ม!งั้นไปกันเลยเถอะเดี๋ยวกลับมาไม่ทัน”ยูชอนดึงมือแจจุงมากุมไว้ก่อนจะพาเดินไปที่ร้านอาหารอย่างรวดเร็ว...เวลาแบบนี้เท่านั้นที่เค้าจะกอบกุมมือเล็กนี้ได้...แค่เพียงเท่านี้ที่เพื่อนสนิทคนนี้ต้องการ....
++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ไอ้ห่ายุ่น ไอ้หน้าหมี ไอ้หยุ่นยุ๊น ไอ้ฟรายยุนโฮ!!~”เสียงโลมาแผดลั่นสะท้านทั่วห้องตะโกนใส่หูยุนโฮไม่ยั้ง...จนเจ้าตัวแทบทำหนังสือ(โป๊- -“)ที่อยู่ในมือหล่น...กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย- -*…
“อะไรของมรึงวะไอ้โลมา!!กำลังอ่านมันส์ๆ”
“กรุจะบอกว่ากรูกะไอ้มินจะกลับห้องแล้วนะเว้ย!!แล้วกรูจะบอกอีกว่า...เมียมรึงอะอยู่หน้าห้องจ้องมรึงจนตาจะถลนแล้วเว้ย!!555+”จุนซุบอกชะตากรรมของเพื่อนก่อนจะเผ่นแน๊บกลับเข้าห้องของตัวเอง...ชิบหายแล้วตรูโบแจเห็นดึงหูกรูยานแน่เลยคร้าบบบ~~TOT…
“ชอง ยุนโฮ หลังเลิกเรียนไปหาครูที่ห้องพักครูด้วยนะ”แจจุงพูดน้ำเสียงเย็นๆจนทำให้คนฟังนั้นถึงกับเสียวสันหลังวาบ...ตายแน่ๆเลยกรู ไอ้โลมา ไอ้เพื่อนเวร!!~…
“ครับT T”
“เอาหล่ะเริ่มสอนได้จ๊ะ...นั่งที่ให้เรียบร้อยนะนักเรียนทุกคน!!”และการเรียนการสอนสุดสยองของยุนโฮก็เริ่มขึ้น...ถึงโลมาเพื่อนรัก...เพื่อนยุนลาก่อน อาเมน...(=_=”แค่เรียกไปห้องพักครูทำหยั่งกะจะลาไปตายงั้นแหละ-“-)
+++++++++++++++++++++++++++
ร่างเล็กๆของใครบางคนกำลังนั่งก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืออย่างตั้งใจ หัวกลมที่ผงกขึ้นลงเหมือนพยายามจะเข้าใจบทเรียนในหนังสืออย่างใจจดใจจ่อ...ถ้าคนภายนอกดูอาจจะคิดว่าเด็กคนนี้ตั้งใจเรียนหนังสือมาก แต่ถ้าหากดูดีๆแล้วคุณจะเห็นว่า...หนังสือมันกลับหัวอยู่หน่ะ!!
“ผลั๊ว!!ไอ้จุนซู มรึงหลับอยู่นั่นแหละ นั่นๆน้ำลายเยิ้มแล้ว..หยี๋~อุบาทหว่ะ”ชางมินตบหัวกลมๆที่ผงกขึ้นลงเพราะเจ้าตัวนั้นกำลังไปเข้าเฝ้าพระอินทร์อยู่เต็มแรง ก่อนจะทำท่าขยะแขยงเพราะน้ำลายที่ไหลเยิ้มออกมาจากปากอวบอิ่มนั่น- -“
“แจ๊บๆ อืมๆ กรูกำลังตั้งใจเรียนอยู่นี่ไงเล่า!!”จุนซูเคี้ยวน้ำลายแจ๊บๆก่อนจะหันไปด่าชางมินทั้งๆที่ตาตี่ๆนั่นใกล้จะปิดเต็มทีและสุดท้าย...มันก็ปิดไปอีกรอบจนได้ -*-
“เฮ้อ~~กรูต้องเรียนให้มรึงอีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย”ชางมินบ่นออกมาเบาๆก่อนจะจ้องหน้ากลมๆที่กำลังหลับไหล...ใบหน้ายามหลับเปื้อนยิ้มละมุนบ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังหลับฝันดี ขนตาแพยาวชวนมอง แก้มที่อมชมพูระเรื่อแลดูน่ารัก ปากอวบอิ่มน่าสำผัสที่อยากลิ้มลองความความหวานดูซักครั้งแต่ไม่ติดที่ว่า...คราบน้ำลายวงใหญ่ที่ติดอยู่ที่แก้มมัน!!(เสียเซ๊ลหมดเลยวุ้ย- -“อุตส่าอธิบายซะเริด~)
เก๊งๆ!!~~ เก๊งๆ!!
เมื่อเสียงหมดคาบเรียนดังขึ้นนักเรียนทุกคนต่างเก็บข้าวเก็บของเข้ากระเป๋าของตัวเองยกเว้นคิม จุนซูที่ยังนอนอืดเป็นโลมาเกยตื้นอยู่ที่โต๊ะ
“จุนซุ...จุนซู เฮ้ย!!ไอ้จุนซู!!”ชางมินตะโกนใส่หูร่างเล็กเสียงดังแต่ร่างนั้นกลับไม่มีสัณญานตอบรับกลับมานอกจากเสียงครางงึมงัมในลำคอ
“ชิม ชางมิน เดี๋ยวครูปลุกเองกลับบ้านไปก่อนเถอะ”ชางมินพยายามเรียกอีกครั้งแต่กลับมีเสียงของครูยูชอน คู่อริและปัญหาหัวใจของคนตัวเล็กกับขัดขึ้นมาเสียก่อน
“อ่า...ครับๆ”ชางมินรับคำก่อนจะเดินออกไปข้างนอกทันที เฮ้อ~จะกลับเลยหรือนั่งรอมันก่อนดีฟระกรู...
“เอ่อ...พี่ชางมินรึปล่าวฮะ”อยู่ๆก็มีเด็กน้อยน่ารักเดินเข้ามาหาชางมินที่ยืนเอ๋อรับประทานอยู่...คนอะไรฟระน่ารักโฮกเลย-.,-…(มินจ๋าเก็บอาการหน่อยลูก- -“ )
“ครับ...น้องชื่อ...”
“ยูฮวานฮะ ปาร์ค ยูฮวาน”
+++++++++++++++++++++++++++++
ภายในห้องเรียนเล็กๆที่เมื่อไม่นานมานี่คับคั่งไปด้วยเหล่านักเรียนมากมายแต่เมื่อพระอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้านักเรียนต่างๆก็พากันหายไปเหลือไว้เพียง โลมาขี้เซากับพ่อไก่ขี้แกล้ง...
“คิกคิก ตอนหลับดุน่ารักกว่าตอนแผลงฤทธิ์อีกนะ คิม จุนซู”ยูชอนหัวเราะคิกคักก่อนจะเอามือเกลี่ยผมหน้าม้าที่ปรกลงมาปิดใบหน้าขาวๆนั้น ก่อนจะจ้องมองใบหน้ากลมๆนั้นเนิ่นนาน...จนกระทั่ง...
“อืม....ชางมิน”จุนซูปรือตาขึ้นช้าๆก่อนจะขยี้ตาเล็กน้อยดูน่ารักเพื่อไล่ความง่วงงุนที่มี ก่อนจะเอ่ยเรียกชื่อเพื่อนสนิทของตัวเอง...
“ไง~คุณนักเรียน คิม จุนซู”ยูชอนยิ้มยียวนก่อนจะโบกมือหย๋อยๆเป็นการทักทาย
“อะ...ไอ้ครูไก่!!”จุนซูตะโกนเรียกชื่อคนตรงหน้าเสียงดัง ก่อนจะมองไปรอบๆห้องเพื่อหาเพื่อนของเค้า...อะ..ไอ้ชางมินพรุ่งเจอตัวมรึงตายแน่!!...
“ตกใจขนาดนั้นเชียว...ว้า~แกล้งไม่สนุกเลยแฮะ”ยูชอนบ่นออกมาเบาๆ แต่สีหน้ายังคงยิ้มกวนประสาทอยู่ทำให้จุนซูน้อยสติขาดผึง!!วิญญาณนักสู้เค้าสิงห์ทันที!!
“อะ...ไอ้ครูบ้า!!ตายซะเถอะ!!อ๊ะ!”จุนซูปล่อยหมัดเล็กๆของตัวเองไปที่หน้าหล่อๆของยูชอนทันทีแต่ยูชอนที่ว่องไวกว่ากลับรับหมัดเล็กๆนั่นได้สบายๆ
“อ้ากกก!!~~”จุนซูปล่อยไปอีกหมัดแต่ก็เป็นเช่นเดิมครูไก่สุดหล่อรับได้อย่างแม่นยำแค่นั้นไม่พอกลับรวบมือเล็กๆทั้งสองข้างนั้นและจับไว้แน่นเพื่อไม่ให้เจ้าของมือเรียวนั้นดิ้นหลุดไปได้
"อ๊ะๆ อย่าใช้กำลังสิคุณนักเรียนไม่น่ารักเลยนะ"
"ใครจะไปน่ารักให้แกดูเล่า!!ชิส์"จุนซูสบัดหน้าหนีก่อนจะพยายามดิ้นอีกครั้งแต่ก็ไร้ผล...ไอ้ครูไก่มันไปเอาแรงมาจากไหนฟระ...
"แปปนะแจจ๋า~เดี๋ยวยุนไปเอาสมุดก่อนน้า~เดินไหวอะเป่า คิกๆ"เสียงทุ้มต่ำที่คุ้นหูนักสำหรับจุนซูดังขึ้นจนทั้งสองรีบมองตามเสียงนั้นทันที ก่อนจะรีบหาที่หลบภัยเพื่อไม่ให้คนจับได้ว่าครูกับนักเรียนอยู่ด้วยกัน 2 ต่อ 2
"ก็เพราะนายนั่นแหละไอ้หมีบ้า!!ฉันเรียกนายมาทำโทษนะไม่ใช่ทำโทษฉัน"เสียงหวานๆของครู แจจุงที่ยูชอนจำได้ดีตะโกนไล่หลังเจ้าหมีหื่น ก่อนจะก้มหน้างุดๆเพื่อกลบความอาย
"อ่าา...ยุนขอโทษน้า~เดี๋ยวไว้คราวหน้าหมีจะทำแบบอ่อนโยนนะครับ คิกๆ แต่พ่อหมีขอไปเอาสมุดก่อนนะครับ"ยุนโฮเดินไปที่นั่งประจำก่อนจะรื้อหาสมุดการบ้านของตัวเองจนไม่ได้สังเกตุเงากลมๆที่อยู่หลังห้องที่ขณะนี้แทบจะรวมเป็นคนเดียวกันอยู่แล้ว
"ไอ้ครูไก่เขยิบออกไปหน่อยได้มั้ยวะ!!"จุนซูแว๊ดใส่ก่อนจะดันอกของยูชอนให้ออกห่าง...เบียดจนแทบจะเอาหัวทะลุอกมันอยู่แล้ว...
"อยู่นิ่งๆหน่า...อยากให้เพื่อนนายจับได้รึไง"
"ชิส์ ฉันไม่ได้เป็นคนขออยู่กับนายนี่หน่า...ไม่งั้นก็คงไม่ต้องมาหลบๆซ่อนๆที่นี่หรอก วู้ว!"จุนซูบ่นงึมงำๆ ก่อนจะหัวกลมๆซุกกับอกอุ่นๆของยูชอน...เวลาแบบนี้เท่านั้นที่สมามารถทำแบบนี้ได้...ทำตามที่ใจต้องการไม่ต้องฝืนใจตัวเอง...
"อ๊ะ!!เจอแล้วๆ แม่หมีไปกันเถอะจ๊ะ ไปผลิตลูกหมีกัน"ยุนโฮโอบเอวแจจุงแน่นก่อนทั้งคู่จะเดินออกไปด้วยกัน...(- -"ทำไมยิ่งแต่หมีมันยิ่งด๊านด้าน เหอะๆ)
"เฮ้อ~~ไปซักที...ไอ้ห่ายุนนี่พูดอะไรเลี่ยนๆก็เป็นวุ้ย!"จุนซูถอนหายในเฮือก ก่อนจะหันไปมองหน้ายูชอนที่ตอนนี้กลับนิ่งงันแววตาฉายแววเศร้าอย่างเห็นได้ชัด
"ค...ครูยูชอน..."จุนซูครางชื่อคนตรงหน้าออกมาอย่างแผวเบาชื่อที่เค้าไม่ได้เรียกมานาน...
"..."
"ครูฮะ...ผมอยากแบกรับความเจ็บปวดของครูนะ..."จุนซูเอามือเล็กๆของตัวเองกุมใบหน้าของยูชอนอย่างแผ่วเบา...ไม่อยากเห็นคนตรงหน้าเจ็บปวด อยากแบกรับความเจ็บปวดของเค้า แต่เค้าจะทำอย่างงั้นได้อย่างไรเมื่อเค้าเป็นได้แค่...คู่กัดและลูกศิษย์...
"..."ทั้งคู่จ้องตากันเนิ่นนานก่อนใบหน้าคมจะเลื่อนใปใกล้ใบหน้ากลมๆนั้น ไม่รู้อะไรดึงดูดให้เข้าไปใกล้อย่างนี้แต่เค้าอยากมีใครซักคนที่มาช่วยแบ่งเบาความเจ็บปวดของเค้าออกไปที...
"คะ...ครูยูชอน...อืม..."ริมฝีปากหนากดทับริมฝีปากอวบอิ่มนั้นทันที ในหัวทั้งคู่ขาวโพลน...ไม่สามารถบังคับร่างกายตัวเองได้...ทำได้แค่ปล่อยไปตามความรู้สึกและความต้องการของตัวเอง...
ความคิดเห็น