สาวเปิ่นหัวใจเกินร้อย

ลำดับตอนที่ #9 : ~!!#มีฉัน มีเธอ เรื่องยุ่งๆก็เกิด ( ตอนจบ)#!!~

ฉันงัวเงียตื่นมาเข้าห้องน้ำกลางดึก  นายโหดยังคงหลับอย่างสบายใจเฉิบ  แถมยังกรนนิดๆด้วย น่ารักจริงๆเลย



ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากทำธุระเสร็จ  แต่ฉันรู้สึกว่าบรรยากาศรอบข้างมันแปลกๆยังงัยชอบกลเหมือนมีใครกำลังจ้องมองอยู่   ด้วยความสงสัยฉันจึงติดสินใจเดินตรวจความเรียบร้อยในบ้านอีกครั้งหนึ่ง



‘ ห้องนอน!! เรียบร้อยดี’

‘ห้องครัว!!เรียบร้อยดี’

‘ห้องน้ำก็ยังปกติดี’

“ ฉันคงคิดมากเอง” ฉันพูดปลอบใจตัวเอง  แต่ความรู้สึกกลัวที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้สาเหตุนี่มันเพราะอะไรกันแน่



แล้วฉันก็เดินกลับมาที่ห้องรับแขก  ในห้องนี้ก็ยังคงปกติดี  เว้นแต่........

นายโหดล่ะ  นายโหดหายไปไหน  ในวินาทีที่ฉันคิดอยู่นั้นเอง  จู่ๆก็มีมือมาปิดปากฉัน แล้วคนๆนั้นก็สั่งให้ฉันหมอบลง โดยมีเขาประกบอยู่ข้างๆ  ฉันรีบหันไปมองบุคคลผู้นั้น



“ นายเล่นอะไรของนายเนี่ย  ตกใจหมดเลย” ฉันรู้สึกวางใจขึ้นเมื่อรู้ว่าคนๆนั้นคือนายโหด



“ เงียบน่ะ”  อะไรกันไม่อยากฟังเสียงฉันขนาดนั้นเลยเหรอ

แล้วนายโหดก็กดหัวฉันให้แนบกับพื้น   นายเพี้ยนรึเปล่าเนี่ย



“ มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ” ฉันกระซิบถามเขาเบาๆ



“ ดูที่หน้าต่างสิ”  นายโหดตอบ

เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นมองที่หน้าต่าง  ฉันไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลย  มีบุคคลลึกลับสองคนทำท่าด้อมๆมองๆเข้ามาในบ้านฉัน  



“ นั่นใคร” ฉันหันไปถามนายโหด



“ ลูกน้องแม่ฉัน”



“ แล้วทำไมนายต้องหลบล่ะ”



“ ก็มันจะทำให้เธอ..”  จู่ๆนายโหดก็หยุดพูดกระทันหัน



“ ช่างมันเถอะ  แล้วฉันจะอธิบายให้เธอฟังทีหลัง” มีความลับอะไรอีกแล้วเหรอเนี่ย

เราสองคนหมอบอยู่อย่างนั้นจนเห็นว่าชายสองคนนั้นไปแล้วจึงลุกขึ้นนั่ง



“ มันไปแล้วเหรอ”  ฉันถามเพื่อความแน่ใจ



“ อาจจะกลับมาอีกก็ได้”แม้แต่นายโหดเองก็ยังไม่แน่ใจเลย  



“ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ล่ะ”  ฉันเริ่มเก็บความสงสัยไว้ไม่อยู่



“ ถ้าพวกนั้นเห็นฉันอยู่กับเธอ  เธอจะเดือดร้อน”นายโหดตอบคำถามฉันพลางก้มหน้าลง



“ ช่วยพูดให้ฉันเข้าใจมากกว่านี้หน่อยได้มั้ย”  ฉันไม่เห็นว่าคำตอบที่นายโหดตอบฉันจะช่วยสร้างความกระจ่างสักเท่าไหร่



“ ช่างมันเถอะน่า” แล้วนายโหดก็เอามือมาขยี้หัวฉันจนผมยุ่งไปหมดแล้ว  มิหนำซ้ำยังหัวเราะออกมาอีก



“ โอ๊ย!!!!”  นายโหดอุทานเมื่อเขาพยายามจะลุกขึ้น



“ นายเป็นอะไรเหรอ”ฉันรีบเข้าไปพยุงนายโหด



“ สงสัยแผลจะฉีก  ตอนที่หมอบลงน่ะ”



“ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ไปนั่งพักก่อนเถอะ”ฉันพาเขาไปนั่งที่โซฟา  แล้วไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลออกมาก่อนจะนั่งลงข้างเขา



“ ไหนขอดูหน่อยซิ”  ฉันเปิดผ้าพันแผลออก  แล้วค่อยซับเลือดที่แผลอย่างเบามือ



“ เบาๆหน่อยสิ”  นายโหดพูดพลางทำหน้าบึ้ง



“ นี่ก็เบาที่สุดแล้วนะ  งั้นนายก็ทำเองแล้วกัน” ฉันเริ่มงอนนิดๆ



ฉันเห็นนายโหดไม่พูดโต้ตอบ  แต่เขากลับทำหน้าจริงจัง



“ นายเป็นอะไรอีกล่ะ”  ฉันเดาใจนายโหดไม่ถูกเลยจริงๆ



และแล้วนายโหดก็เอื้อมมือมาจับมือฉันก่อนจะเอาไปวางแนบบนอกเขาตรงส่วนที่เป็นตำแหน่งของหัวใจ



“ เธอรู้สึกใช่มั้ยว่าเวลาฉันอยู่กับเธอหัวใจฉันจะเต้นแรง” สายตาของเขามองเข้ามาในดวงตาของฉันทำให้ฉันรู้สึกถึงความอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก  มือของฉันยังคงแนบอยู่ที่อกของเขา  ฉันรู้สึกว่าหัวใจเขาเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ



“ เอ่อ..ฉัน”ฉันไม่รู้ว่าควรทำยังงัยจึงได้แต่ก้มหน้ามองพื้น



“ เธออย่าเป็นอะไรไปนะ  ถ้าฉันขาดเธอฉันคงอยู่ไม่ได้”



“ ทำไมนายพูดเหมือนจะมีอะไรเกิดขึ้นกับฉันล่ะ”  ฉันเงยหน้าขึ้นถามเขา



“ อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้” นายโหดเอานิ้วชี้มาแตะปากฉัน  แล้วเขาก็เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ



30เซน  20เซน  10เซนนี่ฉันยังมีกะจิตกะใจมาวัดระยะอยู่อีกเหรอเนี่ย นี่ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงจะหลับตาลงแล้ว



แต่แล้วนายโหดก็หยุดชะงักก่อนจะกลับไปนั่งท่าปกติ  อะไรของนายเนี่ย ฉันงงจริงๆเลย



“ ฉันไม่จูบเธอหรอก”



“ ทะ..ทำไมล่ะ”  ฉันรู้สึกอารมณ์ค้างๆยังงัยไม่รู้



“ ฉันจะรอจนกว่าเธอจะยอมโดยความสมัครใจ”  อะไรกันฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อยนี่



“ แล้วนายคิดยังงัยกับฉันกันแน่ล่ะ”ในที่สุดฉันก็ถามคำถามนี้ออกมาจนได้หลังจากที่ต้องทนสับสนมานาน



“ จนป่านนี้เธอยังไม่รู้อีกเหรอยัยเฉิ่ม”นายโหดขำกับคำถามของฉัน



“ แล้วยังงัยล่ะ” ฉันยังคงถามเขาต่อ



“ ฉันก็.…..”

แอ็ด!!!! มีเสียงเปิดประตูมาขัดจังหวะ  นายโหดเลยหยุดพูดทันที  ทั้งๆที่จะได้รู้แล้วแท้ๆ  ไม่น่าเลย!!



“ แม่!!!!!”  ฉันอุทานออกมาเมื่อเห็นคนที่เปิดประตูเข้ามานั้นคือแม่ฉันเอง



“ อ้าว!!แกยังไม่นอนอีกเหรอ”  แม่ทำท่าแปลกใจ



“ ไหนว่าจะกลับวันจันทร์ไม่ใช่เหรอคะ”



“ พอดีงานเสร็จเร็วน่ะ  แม่เลยรีบกลับมาก่อน”  แล้วแม่ก็เริ่มสังเกตเห็นผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างฉัน  แม่ทำท่าจะพูดอะไรบางอย่างแต่ฉันรีบพาแม่ออกมาห่างๆนายโหด



“ มันไม่ใช่อย่างที่แม่คิดนะคะ”  ฉันรีบอธิบายข้อเข้าใจผิดเมื่อครู่



“ แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรแกนี่  นั่นมันแฟนแกไม่ใช่เหรอ”  ก็ที่ฉันกลัวแม่เข้าใจผิดก็คือเรื่องนี้นั่นแหละ



“ มันไม่ใช่.......”  



“ แกไม่ต้องมาอายแม่หรอก  เด็กสมัยนี้มีแฟนก็เป็นเรื่องธรรมดาแล้ว  เดี๋ยวแม่จะไปคุยกับเขาสักหน่อยนะ” แล้วแม่ ก็เดินตรงไปหานายโหด



“ ดะ..เดี๋ยวสิ”  ฉันห้ามแม่ไม่ทันแล้ว



“ ตามสบายนะจ๊ะ  บ้านนี้ยินดีต้อนรับเธอทุกเมื่อ”แม่ทำหน้าตายิ้มแย้มให้นายโหด



“ ครับ  งั้นก็ขอรบกวนด้วยนะครับ”นายโหดพยายามพูดจาให้อ่อนน้อมที่สุด  เห็นแล้วหมั่นไส้  ทีกับฉันแล้วกวนประสาทอยู่เรื่อย



“ แล้วนั่นไปโดนอะไรมาล่ะจ๊ะ”  



“ อุบัติเหตุนิดหน่อยนะครับ”

แล้วสองคนนั้นก็คุยกันอย่างถูกคอ  ฉันจึงเดินเข้าห้องนอนเพราะรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน



“ สองคนนั้นคุยอะไรกันนักหนานะ”  ฉันรู้สึกสงสัยมาก  แต่ฉันก็ง่วงนอนมากเช่นกัน  แล้วฉันก็เผลอหลับไป



.....................................................เวลาผ่านไป..........................................

“ มิชิโยะ ตื่นได้แล้ว” แม่เคาะประตูห้องนอนฉัน



“ ขอนอนต่ออีกหน่อยนะคะ”  ฉันพูดด้วยเสียงที่งัวเงีย



“แกจะบ้าเหรอ  แฟนแกเขาจะไปแล้ว  ออกมาส่งเขาเดี๋ยวนี้เลยนะ”  แม่พูดเป็นชุดเลย  แต่เดี๋ยวนะ  เมื่อกี้แม่ว่างัยนะ  นายโหดจะไปแล้วเหรอ

ฉันรีบลุกจากเตียงก่อนจะใส่เสื้อนอกออกไป



“ จริงๆแล้วไม่ต้องปลุกเธอก็ได้ครับ  ผมรบกวนเธอมามากแล้ว แล้วก็ขอบคุณ  คุณน้ามากเลยนะครับที่ให้ความกรุณาผม”  นายโหดโค้งให้แม่ก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน



“ ดูแลตัวเองดีๆล่ะ  แล้วเจอกันใหม่”  นายโหดเอามือลูบหัวฉัน  ฉันรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก  ฉันไม่อยากให้นายโหดไปเลย



“ อือ..นายด้วยล่ะ”   แล้วฉันก็ส่งยิ้มแบบเศร้าๆให้เขา



“ ไม่เห็นต้องเศร้าเลยยังงัยเราก็ต้องเจอกันอีก”  นายโหดขำกับท่าทางของฉัน



“ ใครเศร้าเพราะนายกันล่ะ” ฉันรีบกลบเกลื่อนอาการเศร้าทันที  เพราะกลัวนายโหดจะไม่สบายใจ



“ งั้นก็ดีแล้ว ”  

ฉันมองนายโหดเดินจากไป  ทำไมฉันถึงรู้สึกเศร้าอย่างนี้นะ  แล้วฉันจะได้เจอเขาอีกเมื่อไหร่ล่ะ  แล้วเขาคิดยังงัยกับฉันกันแน่นะ  ในหัวฉันยังคงมีแต่เรื่องน่าสับสนเต็มไปหมด  โอ๊ย!!! ปวดหัว -_-“



@@@@@@@ จากผู้แต่ง@@@@@@@



ตอนนี้สั้นไปหน่อยนะคะ



ยังไม่ได้คิดตอนต่อไปเลยอะ



แต่น่าจะสนุกเหมือนเดิม อิๆๆๆๆ



ช่วยติดตามกันต่อนะจ้า