สาวเปิ่นหัวใจเกินร้อย

ลำดับตอนที่ #6 : ~$มีฉัน มีเธอ เรื่องยุ่งๆก็เกิด1$~

นี่ก็เป็นสัปดาห์ที่2แล้วนะ ที่ฉันได้ไปฝึกเรียนเทควันโด  โดยมีอาจารย์นามิผู้แสนใจดีเป็นผู้ฝึกสอน



วันที่ฉันเข้าไปเรียนวันแรกเป็นวันที่สุดแสนจะทรมาน แต่ฉันก็มีแรงบันดาลใจที่จะต้องทำให้ตัวเองเข้มแข็งขึ้น  



เพื่อจะได้ไม่ต้องตกเป็นเหยื่อของพวกยัยโยโกะกับอาคาริอีกต่อไป   ส่วนนายโหดก็ไม่ได้มารังแกหรือแกล้งฉัน



เลย  และฉันก็ไม่ได้เห็นหน้าเขามาหลายวันแล้ว หลังจากวันนั้นที่ฉันไปล่วงรู้ความลับเรื่องที่ 2 ของเขา  แต่ช่าง



เหอะมันไม่เกี่ยวกับฉันนี่  สิ่งสำคัญตอนนี้คือต้องตั้งใจฝึกเพื่อจะได้เปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทางที่ดีขึ้น



ยัยเซร่าเพื่อนฉันก็เริ่มจะสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงในตัวฉันและวันนี้เราก็นัดเจอกันเพื่อทดสอบอะไรบางอย่างที่เซร่ายังเก็บเป็นความลับ  



‘แล้วมันอะไรกันล่ะ’ ฉันนึกอยู่ในใจหลังจากมายืนรอยัยเซร่าที่หน้าคอนวิเนี่ยนตั้งนานสองนานแล้ว



ฉันหันซ้ายทีขวาทีก็ยังไม่เห็นวี่แววของยัยเซร่าเลย  และแล้ว.........



ฉันก็ชนกับใครบางคน  ฉันรีบเงยหน้าขึ้นมองทันที  และชายคนนั้นก็ยิ้มให้ฉัน



“เอ่อ....ขอโทษค่ะ  ฉันมัวแต่เหม่อ  เลยไม่ได้ดูทางให้ดี” ฉันรีบขอโทษขอโพยเขาเป็นการใหญ่  หลังจากที่เห็นเขาทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจ



“ ไม่เป็นไรหรอก  แต่ถ้าจะให้ดีต้องไปกินข้าวกับพี่มื้อนึงก่อนนะ” ชายคนนั้นรีบเอามือมาโอบเอวฉัน  



‘เฮ้ย!!! หรือว่านี่เขาจะมาจีบฉัน’ ฉันยืนนึกเพ้อเจ้ออยู่ในใจ  แล้วก็สำรวจดูหน้าตาของชายคนนั้น  โอ้พระเจ้า!!!



ต่อให้ฉันตายฉันก็ไม่ยอมมีแฟนแบบนี้เป็นอันขาด  ก็ดูสิ  หัวที่แหลมเหมือนทรงทุเรียน แล้วไหนจะเจาะคิ้วเจาะ



จมูกอีก สยองชะมัด   แต่ทำไมมันทะแม่งๆนะ หรือนายคิดจะลวนลามฉัน  ฉันเพิ่งจะใช้หัวสมองอันน้อยนิดทำ



ความเข้าใจกับเหตุการณ์ที่ฉันเผชิญอยู่   แย่ล่ะสิ!!! แล้วฉันจะหนียังงัยล่ะ

“ ว่างัยน้องสาวจะไปกับพี่มั้ย” นายหัวทุเรียนยังคงถามฉันเช่นเดิม  แต่ฉันก็เอาแต่ก้มหน้า



“ งั้น..ไม่ตอบก็แสดงว่าตกลงใช่มั้ย นั้นไปกันเถอะ” นายหัวทุเรียนโอบเอวฉันแล้วพาฉันเดินไปกับเพื่อนของเขาอีก 3 คน  โอย!! ฉันอยากจะบ้าตายเพื่อนนายหัวทุเรียนแต่ละคนทำสายตาแทะโลมฉันจนฉันขนลุกเลยล่ะ



‘ยัยมิชิโยะเอ๋ย นี่ก็เป็นบททดสอบอีกบทหนึ่งของเธอนะ  สู้มันไปสักตั้งสิ’ใจฉันมันก็อยากสู้อะนะ  แต่เมื่อเทียบกำลังแล้วฉันเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด  แล้วฉันจะทำยังงัยล่ะ



“ มิชิโยะ  เธอไปทำอะไรอยู่ตรงนั้นน่ะ  แล้วพวกนายก็หยุดเล่นกันได้แล้ว” เซร่ารีบตรงรี่เข้ามาห้ามเหตุการณ์  แต่ทำไมเธอพูดเหมือนกับเธอรู้เรื่องทั้งหมดล่ะ



ชายทั้ง 4 คนรีบทำตัวตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น



“ เซร่า!!!!! .” ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดเพื่อนซี้



“ ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย”เซร่าเอามือลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน



“ นี่มันอะไรกัน  ใครใช้ให้พวกนายทำนอกเหนือคำสั่ง!!!.”  เซร่าตะหวาดเสียงใส่พวกของนายหัวทุเรียน



“ ฉันก็แค่อยากให้ยัยเฉิ่มนี่มีความสุขเร็วขึ้นงัย  ดูท่าทางยังเวอร์จิ้นอยู่  น่าสนใจดีนี่” นายหัวทุเรียนพูดขึ้นพร้อมเอาลิ้นเลียปาก  ฉันเห็นแล้วรู้สึกขยะแขยงคนพวกนี้จริงๆ



“ มันเกิดอะไรขึ้นเหรอเซร่า  ช่วยอธิบายให้ฉันเข้าใจหน่อยสิ” ฉันทำสายตาค้อนไปที่เซร่าเพราะรู้ว่าเธอก็มีส่วนเกี่ยวข้อง



“ ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้นะ  ฉันแค่จ้างพวกนี้มาเพื่อทดสอบปฏิกิริยาของเธอ  เพราะหมู่นี้เธอดูแปลกไปเหมือนมีความลับอะไรกับฉัน  วันๆเอาแต่นั่งเหม่อเหมือนคนกำลังมีความรัก  เห็นแม่เธอก็บ่นว่าผลการเรียนเธอตกต่ำลงไม่ใช่เหรอ”



“ แล้วทำไมเธอไม่ถามฉันล่ะ”



“ นี่!! ยัยมิชิโยะ  เธอพูดอย่างกับว่าฉันไม่รู้จักเธอดีนั่นแหละ  ฉันรู้หรอกน่า  ว่าถามเธอไปก็คงไม่มีคำตอบออกมาจากปากเธอหรอก” ยัยเซร่าพูดอย่างน้อยใจ  

แต่มันก็จริงอย่างที่เธอพูดเพราะฉันชอบเก็บเรื่องส่วนตัวไว้คนเดียวไม่ยอมบอกใคร   แล้วที่ฉันทำตัวแปลกก็เพราะฉันทุ่มเทเวลาให้กับการฝึกเทควันโดมากเกินไป   แต่เรื่องใจลอยนี่มันเพราะอะไรนะ  ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน



“ นี่พวกเธอ  หยุดพูดเรื่องไร้สาระกันได้แล้ว  และฉันขอประกาศว่าสัญญาว่าจ้างเป็นโมฆะ เพราะฉะนั้นฉันก็มีสิทธิ์จะทำอะไรก็ได้กับยัยเฉิ่มนี่” นายหัวทุเรียนรีบพูดแทรกขึ้น  



“นายตัดสินใจเอาเองไม่ได้นะ” เซร่ารีบเถียงขึ้นทันที



“ ฉันไม่สนหรอก  เฮ้ย พวกเราไปจับตัวยัยเฉิ่มมาแล้วรีบไปกันเถอะ”นายหัวทุเรียนสั่งลูกน้องโดยไม่แยแสเซร่าเลย



“ จะทำอะไรน่ะ  ฉันไม่ยอมให้พวกนายแตะต้องมิชิโยะหรอก” เซร่ารีบวิ่งเข้ามาขวางไม่ให้พวกนายหัวทุเรียนมาจับฉันไป  ( ฉันซึ้งจริงๆเลยนะ)



“ ถอยไปน่า  เธอไม่เกี่ยว  อยากเจ็บตัวใช่มั้ย” นายหัวทุเรียนพูดเป็นเชิงเตือน



“ ฉันไม่ถอย  ถึงตายฉันก็ไม่ยอมให้นายทำอะไรมิชิโยะหรอก”

เพี๊ยะ!!!!

“ ปากดีนักนะ ยัยนี่” นายหัวทุเรียนตบหน้าเซร่าอย่างแรงจนเธอเซมาที่ฉัน



“ พอเถอะเซร่า  เราพูดกันดีๆก็ได้นี่ ไม่เห็นต้องรุนแรงอย่างนี้เลย” ฉันพูดด้วยความเป็นห่วง



“เธอยังไม่เข้าใจ  ไอ้พวกนี้  ห้ามหรือพูดยังงัยมันก็ไม่ฟังหรอก”  เซร่าพูดอย่างเหนื่อยอ่อน



“ ยังไม่ถอยไปอีกใช่มั้ย  เฮ้ยพวกเราซัดนังนี่ให้หมอบเลย” นายหัวทุเรียนใช้ให้พวกเพื่อนๆรุมทำร้ายเซร่า  แต่ฉันไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหรอก  ฉันชักทนไม่ไหวแล้วนะ



ฉันวิ่งเข้าไปต่อยหน้านายหัวทุเรียนอย่างจัง  แฮะๆๆแต่นี่ไม่ใช่ท่าเทควันโดหรอกนะ  มันเป็นท่าที่เป็นไปตามอารมณ์ฉันเอง  แต่ท่าต่อไปนายเตรียมรับไปได้เลยเพราะฉันจะเอาจริงแล้ว  ฉันทั้งเตะ  ทั้งต่อยด้วยความคล่องแคล่วแต่เพราะพวกของนายหัวทุเรียนมีเยอะกว่าฉันจึงทำอะไรไม่ได้มาก



“ เซร่าหนีไปไม่ต้องห่วงฉัน”



“ ฉันไม่ทิ้งเธอหรอก”



“ นั้น รีบตามคนมาช่วยเร็วฉันจะไม่ไหวแล้วนะ” ฉันหันไปสั่งเสีย  เอ๊ย!! สั่งเซร่า  แล้วหันกลับไปสู้กับพวกนายหัวทุเรียนต่อ

เซร่ารีบวิ่งออกไป  ฉันก็ได้แต่เตะต่อยไปโดยไม่ได้ดูทิศทางแต่อย่างน้อยฉันก็ซัดนายเตี้ยลงไปนอนกับพื้นได้ก็แล้วกัน  แต่ยังเหลืออีก 3 คน แล้วฉันจะสู้ไหวมั้ยเนี่ยT_T

“ แฮ่กๆๆๆ” ฉันเริ่มหายใจถี่ขึ้น หมัดแต่ละหมัดก็ดูเหมือนจะอ่อนกำลังลงจนไร้ซึ่งเรี่ยวแรง



“ โอ๊ะโอ๋!!!! ยอมซะแต่แรกก็สิ้นเรื่อง” นายหัวทุเรียนยังคงพูดต่อไป  แล้วเริ่มผลักฉันไปติดผนังในตรอกแคบๆ แห่งหนึ่ง



“ นายจะทำอะไร  ปล่อยฉันนะ”ฉันเริ่มดิ้นรนอีกครั้ง   แต่นายหัวทุเรียนกลับไม่สนใจ  เขายังคงเอาฝ่ามือลูบแก้มฉันจนทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงเขามากขึ้น   แล้วเขาก็เอาหน้าเข้ามาใกล้หน้าฉันจนเราห่างกันแค่ไม่กี่เซน

ไม่นะ >.< ฉันจะเสียจูบแรกให้นายเฮงซวยคนนี้ไม่ได้   ฉันได้แต่ทำเสียงอู้อี้อยู่ในลำคอเพราะพูดไม่ออก

และก็เหมือนสวรรค์จะเป็นใจให้ฉันรอด เพราะมีคนมาช่วยฉันแล้ว



“ เฮ้ย!!!ไอ้หัวหนาม  แกคิดจะทำอะไรน่ะ” มีเสียงห้าวๆของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นมา

แล้วเขาก็ตรงมาทางนายหัวทุเรียนจังหวะนั้นเองที่นายหัวทุเรียนเผลอ  ฉันก็เตะเขาอย่างจังแล้วรีบวิ่งหนีออกมา

ฉันเห็นเซร่ายืนอยู่พร้อมกับชายร่างสูงโปร่งคนนั้น



“ เธอไม่เป็นไรใช่มั้ย” เซร่ารีบถามฉันด้วยความเป็นห่วง



“ เอ่อ....ขอบคุณมากนะคะที่มาช่วย” ฉันโค้งให้ชายคนนั้น



“ นี่ยัยเฉิ่ม  สมองฟั่นเฟือนจนจำฉันไม่ได้แล้วเหรอ”

เฮ้ย!!! เสียงนี้มัน  ‘ทำไมโลกมันช่างกลมแบบนี้  ทำไมต้องเป็นนายโหดด้วย  ทำไมเขาต้องมาเห็นฉันในสภาพนี้ด้วย  แล้วทำไมเราต้องแคร์ความรู้สึกเขาด้วย’  คำถามเหล่านี้ผุดขึ้นมาเมื่อฉันเห็นนายโหดอยู่ตรงหน้า    เกิดความเงียบระหว่างเราสามคนชั่วขณะ



แล้วจู่ๆเซร่าก็พูดขึ้นทำลายความเงียบ



“ เอ่อ..รู้จักกันเหรอ”เซร่าทำหน้าเหลอหลา



“ ก็ไม่เชิงหรอก” ฉันรีบตอบทันควัน



“ งั้นก็โชคดีแล้วล่ะ  เมื่อกี้ฉันไปเจอคุณคนนี้เข้า  เห็นหน่วยก้านดีก็เลยขอร้องให้มาช่วยเธอน่ะ”



“ เหรอ” ฉันไม่มีอะไรจะพูด



“ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรเหรอคะ”เซร่าหันไปถามนายโหดตามมารยาทแต่ฉันเห็นเธอทำสายตาหวานเยิ้มให้นายโหด  ก็เป็นธรรมดาเวลาเจอผู้ชายตรงเสป็คอะนะ  แต่ทำไมต้องเป็นนายโหดด้วย  ฉันรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเมื่อคิดว่าเซร่าชอบนายโหด



“ ชิโนบิ ฮิโระ” นายโหดตอบได้ห้วนมากๆ



“ หรือว่าคุณจะเป็นหลานเจ้าของโรงฝึกเทควันโด”



“ อ๋อ!! น้านามินะเหรอ  อืม..จะพูดยังงัยดี  ก็คงเป็นงั้นล่ะนะ”นายโหดตอบแบบกวนๆ



“ อะไรนะ  นายรู้จักคุณนามิด้วยเหรอ” ฉันถามซ้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ



“ ก็เขาเป็นน้าฉันนี่  แล้วฉันก็ไปฝึกอยู่บ่อยๆแต่พักนี้ไม่ค่อยได้ไปน่ะ”  ถึงว่าล่ะ  ฉันถึงไม่เห็นนายโหดเลย -_-“



“ เป็นไร” นายโหดถามฉันเมื่อเห็นฉันทำหน้าแปลกๆ



“ เปล่าๆไม่มีอะไร  แยกย้ายกันกลับเหอะ” ฉันรีบพูดตัดบทก่อนที่นายโหดจะพูดมากไปกว่านี้



“ เธอเปลี่ยนไปนะ” นายโหดพูด



“ ฉันเปลี่ยนตรงไหน” ฉันยังคงไม่สนใจสิ่งที่เขาพูด



“ ก็เธอดูเข้มแข็งขึ้น  แล้วท่าเตะเมื่อกี้ก็สวยมากเลย”



“ นายพูดอะไรน่ะ” ฉันหน้าแดงอย่างบอกไม่ถูก  นายชมคนอื่นเป็นด้วยเหรอนายโหด



“ เอ่อ...ท่าทางฉันจะเป็นส่วนเกินนะ” เซร่าพูดขึ้นมาบ้างเมื่อเธอเห็นว่าไม่มีช่องว่างให้เธอเลย



“ งั้นฉันไปล่ะ”



“ เดี๋ยวสิ  งั้นก็กลับพร้อมกันเลยสิ” แล้วเราก็เดินออกจากตรอกแคบๆนั้นอย่างเงียบๆเพราะแต่ล่ะคนไม่พูดอะไรเลย

แต่ทันใดนั้น.........

ฉึก!!!!

“ หนอยแน่ะแก  บังอาจมาขวางฉันได้”

ฉันรีบหันไปดูตามเสียงนั่น  แล้วฉันก็พบ.....นายโหดโดนแทงด้วยมีดของนายหัวทุเรียน   แต่นายหัวทุเรียนเผ่นแน้บไปแล้ว



“ โถ่เว๊ย!!! พลาดท่าจนได้”นายโหดยืนกุมแผลที่หน้าท้องของตัวเองไว้



“ นายเป็นไรมากรึเปล่า” ฉันพูดด้วยความตกใจ



“ ไปโรงพยาบาลดีมั้ย” เซร่าเสนอความคิดเห็น



“ นั้นฉันจะไปเรียกแท๊กซี่นะ”ฉันรีบวิ่งออกไปแต่นายโหดก็จับมือฉันไว้



“ ไม่ต้อง  ฉันไม่อยากไปโรงพยาบาล” นายโหดพูดขึ้น



“ ทำไมล่ะ” ฉันกับเซร่าถามขึ้นพร้อมกัน



“ ฉันขี้เกียจต่อความยาวสาวความยืดกับตำรวจน่ะ  เดี๋ยวก็ต้องโดนเรียกตัวไปสอบสวนอีกรวมทั้งพวกเธอด้วย”

มันก็จริงอย่างที่นายโหดพูด  



“ แล้วเอางัยดีล่ะ” ฉันพูดอย่างจนใจเมื่อเห็นสภาพของนายโหดแย่ลงเรื่อยๆเพราะเสียเลือดมาก



“ งั้นไปบ้านมิชิโยะก่อนสิ  อยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่ไม่ใช่เหรอ” เซร่ารีบเสนอความคิดเห็น  แต่นั่นมันบ้านฉันนะเอาไปพูดตามใจตัวเองได้งัย



“ แต่......” ฉันรีบพยายามคัดค้าน



“ หรือเธอจะให้เขาตายตรงนี้”



และสุดท้ายฉันกับเซร่าก็พานายโหดมาถึงบ้านจนได้  แต่วันนี้แม่ออกไปเยี่ยมญาติที่นอกเมืองคงไม่เป็นไรหรอกนะ    

เรารีบพานายโหดไปนอนที่โซฟารับแขก  นายโหดเริ่มมีไข้ขึ้นสูง  เป็นเพราะฉันแท้ๆเลยถึงทำให้นายเดือดร้อน  

ฉันกับเซร่าช่วยกันทำแผลให้นายโหด  หลังจากนั้นเขาก็นอนหลับยาวไปเลย



“ เอ่อ...ฉันมีธุระต้องทำต่อ  งั้นฉันไปก่อนนะ” เซร่าพูดขึ้นหลังจากเงียบมานาน



“ ธุระอะไรล่ะ  เป็นแบบนี้ทุกที” ฉันพูดอย่างเบื่อๆก็เซร่าใช้เหตุผลนี้ทุกทีนี่



“ เหอะน่า  แล้วเรื่องวันนี้ฉันก็ต้องขอโทษด้วยนะ”



“ ช่างมันเถอะ” ฉันส่งยิ้มให้เซร่าก่อนจะไปส่งเธอที่ประตู



แล้วฉันก็เดินเข้าบ้าน   โอ้พระเจ้า!!! ฉันต้องอยู่กับนายโหดสองต่อสองเหรอเนี่ย  ฝันร้ายชัดๆ  หรือ( ฝันดีกันแน่นะ) V_V



@@@@@@@@โปรดติดตามอ่านต่อตอนหน้า  @@@@@@@@

ตอน 6 แล้วนะ



ยังงัยก็ช่วยติดตามกันต่อไปนะจ๊ะ



หลังจากนี้ก็ติดสอบหลายอย่างแล้ว



แต่สัญญาว่าจะมาอัพหลังสอบบ่อยๆจ้า



ช่วยกันลุ้นกับความรักวุ่นๆนี้ด้วยนะจ๊ะ  ^_____^



ช่วยเม้นท์กันด้วยนะจ๊ะคุณผู้อ่านทุกท่านถ้าเกิดผิดพลาดอะไรจะได้ปรับปรุง