สาวเปิ่นหัวใจเกินร้อย

ลำดับตอนที่ #3 : !!คำเตือนและการพบกันที่แปลกประหลาด!!

ปิ๊นๆๆ!!! นี่เธอ   เดินระวังหน่อยสิเดี๋ยวชนซะนี่



ฉันหันไปหาคนที่ตะโกนตามหลังฉันมา  ใช่แล้วล่ะ  ตอนนี้ฉันกำลังเดินใจลอยอยู่ข้างถนนหลังจากที่ออกมาจากห้องพยาบาลแล้ว



“ เหวอ!!! ผีหรือคนเนี่ย” ไอ้คนขับรถเมื่อกี้ทำหน้าผวาเมื่อเห็นหน้าฉัน



“ มีอารายเหรอค้า” ฉันพูดอย่างหมดอาลัยตายอยาก



“ เหวอ!!! ไปดีกว่าน่ากลัวจริงๆ” แล้วคนขับรถนั่นก็รีบขับบึ่งออกไป



“ อะไรของเค้านะ” ฉันเริ่มเดินลากกระเป๋าไปตามถนนเรื่อยๆโดยไม่มีจุดหมาย



“ เฮ้อชีวิตฉันคงจบแค่นี้ละมั้ง” ฉันพึมพำกับตัวเองไปตลอดทางโดยไม่สังเกตว่าคนที่เดินสวนกับฉันจะผวากันแค่ไหน

............................................................................................................

กิ๊งก่อง!!!!!! มีใครอยู่บ้านมั่งคะ   หนูกลับมาแล้ว”  ฉันยืนตะโกนอยู่หน้าบ้านตัวเอง



“ กลับมาแล้วเหรอ”  แม่กำลังวิ่งมาเปิดประตูให้ฉัน  ฉันพยักหน้าอย่างเหนื่อยๆแทนคำตอบ



“ ตายแล้ว!! นี่แกไปทำอะไรมาทำไมหน้าตาโทรมอย่างนี้ล่ะ” แม่เอามือมาลูบหน้าฉันและรีบลากฉันเข้าบ้าน ( สงสัยไม่อยากจะตกเป็นขี้ปากชาวบ้านอีกตามเคย) -_-



“ แล้วที่อาจารย์โทรมาบอกว่าแกโดนรถเฉี่ยวน่ะ เป็นงัยบ้าง” แม่รีบสำรวจหารอยฟกช้ำดำเขียวตามตัวฉัน  แต่มันจะไปมีได้งัยล่ะ



“ แม่คะ  หนูไม่เป็นไร  แต่ขอให้หนูอยู่ตามลำพังสักพักเถอะค่ะ”  ฉันรีบเดินเข้าห้องตัวเองทันที



“ นี่!!! แกต้องอธิบายให้แม่เข้าใจก่อนนะ   เมื่อวานแกหายไปไหนมาทั้งคืนไม่ยอมกลับบ้าน”

แม่กำลังทุบประตูให้ฉันออกมาแต่ฉันไม่ออกไปให้โง่หรอก ( ฉันอยากอยู่คนเดียวนี่นา)

ฉันเดินช้าๆไปที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วนั่งลงสำรวจหน้าตาตัวเอง



“ นั่นฉันจริงๆเหรอ” ฉันพูดหลังจากมองกระจกแล้ว



“ ทำไมโทรมอย่างนี้นะ  ดูสิตาก็เหมือนหมีแพนด้า” ฉันเอามือไปสัมผัสตาที่บวมเป่งของฉัน  ซึ่งแน่นอนว่ามันเกิดจากการร้องไห้  ( จะไม่ให้ร้องไห้ได้งัย  ก็ฉันดันไปมีศัตรูเป็นนายสุดโหดของโรงเรียน) = _ =

หลังจากที่นายโหดเดินออกไปจากห้องพยาบาล  ฉันปล่อยโฮออกมาเลยล่ะ



“ เรานี่มันบ้าจริงๆ” ฉันดันนึกถึงเหตุการณ์ในห้องพยาบาลขึ้นมาได้  แต่ช่างเหอะ  ฉันเริ่มแกะยางผูกผมที่ตอนนี้พันกันมั่วตั้วเป็นทรงยัยบ๊องไปแล้ว



“ ไปอาบน้ำดีกว่า” ฉันเริ่มทนกับกลิ่นของตัวเองไม่ไหว  ( ก็ไม่ได้อาบน้ำมา 2 วันแล้วนี่)



ฉันรีบถอดเสื้อผ้าก่อนจะนุ่งผ้าเช็ดตัวเพื่อไปอาบน้ำ



ซ่า!!! หยดน้ำจากฝักบัวไหลลงรดทั่วร่างกายฉัน  เฮ้อสบายจริงๆเลย  เพิ่งจะเห็นข้อดีของการอาบน้ำก็คราวนี้ล่ะ^_^



  ชาลัลล่า   ชาลัลล่า!!! มีเสียงดังมาจากมือถือของฉัน  ใครโทรมาขัดจังหวะเวลาสบายๆอย่างนี้นะ

ฉันรีบเปิดประตูห้องน้ำแล้วเดินออกมาเพื่อรับโทรศัพท์

ฉันมองเบอร์ที่โชว์ที่หน้าจอ  เฮ้ย!!นี่มัน

ติ๊ด!!! ฉันรีบกดรับเพราะมันเป็นเบอร์ของเซร่าเพื่อนซี้ฉันเอง



“ ฮัลโหล  เซร่าเหรอมีธุระอะไร” ฉันพูดอย่างสบายใจ



“ เห็นว่าเธอโดนรถเฉี่ยวเหรอ” เซร่าพูดด้วยความเป็นห่วง



“ ก็นิดหน่อยอะนะ” ฉันไม่อยากจะเล่าความจริงเลย  ขอโทษนะเซร่า



“ ฉันไปบ้านเธอได้มั้ยแบบว่ามันคิดถึงน่ะ” เซร่าเพื่อนฉันขี้เล่นอีกเช่นเคย



“ มาสิ  ฉันมีเรื่องอยากปรึกษาอยู่พอดี” ฉันดีใจจริงๆเลยนะที่เธอจะมา



“ อืม!! งั้นฉันจะรีบไปนะ  บาย” รีบร้อนจริงๆนะเซร่า



“ บายจ้ะ”

ติ๊ด!!! ฉันกดวางสายแล้วรีบเข้าไปอาบน้ำต่อ



................................................5 นาทีผ่านไป........................................................



“ มิชิโยะ  เปิดประตูหน่อยสิลูก พอดีแฟนลูกเขามาหาแน่ะ” ฉันได้ยินเสียงแม่ตะโกนอยู่ข้างนอก  ไม่รู้เล่นมุขอะไรฟงแฟนที่ไหนกันล่ะคะ  นั่นเซร่าเพื่อนหนูต่างหาก



ฉันก้าวออกมาจากห้องน้ำแล้วรีบวิ่งไปที่ประตู   อะไรจะมาถึงเร็วขนาดนี้นะเซร่า  ด้วยความรีบร้อนฉันจึงรีบเปิดประตูโดยไม่ได้แต่งตัวให้เรียบร้อย  ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว



“ เข้ามาเลยจ๊ะ” ฉันรีบเปิดประตูให้แล้วรีบเดินไปใส่เสื้อ



“ ทำไมมาเร็วจังล่ะ” ฉันพูดโดยไม่ได้หันไปดูเลย



ปัง!!! มีเสียงประตูปิดอย่างแรง  ฉันจึงหันไปดู



กรี๊ด!!! ฉันกรีดร้องสุดเสียง  ก็คนที่ฉันคิดว่าเป็นเซร่าน่ะ  จริงๆแล้วมันไม่ใช่ ( มันคือ  มันคือ..........)



“ เจอกันอีกแล้วนะ” มันเป็นเสียงที่คุ้นเคย



“ นายอีกแล้วเหรอ” ฉันรีบถอยกรูดไปที่มุมห้องด้านตรงข้ามกับคนที่เข้ามา



“ ห้องเธอนี่ก็น่าอยู่ดีนะ  แต่เล็กกว่าห้องฉันเยอะเลย” คนๆนั้นเดินสำรวจไปเรื่อยๆ

ก๊อกๆ!!!!!มีอะไรเกิดขึ้นเหรอมิชิโยะ  เห็นกรี๊ดซะดังลั่นเลย” แม่รีบเคาะประตูถามด้วยความเป็นห่วง



“ ช่วยด้ว.......” คนๆนั้นรีบวิ่งเข้ามาหาฉันแล้วรีบเอามือปิดปากฉันไว้



“ อย่าร้องออกมานะ” คนๆนั้นขู่ฉัน  ใช่แล้วล่ะคนคนนั้นก็คือนายโหดนั่นเอง



“บอกแม่เธอไปสิว่าไม่มีอะไร”อีตาโหดสั่งให้ฉันพูด

เขาจึงปล่อยมือออกจากปากฉันแต่แขนอีกข้างยังคงกอดฉันไว้เพื่อไม่ให้หนี  ทำงัยดีล่ะตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยถูกผู้ชายกอดเลย  ฉันรู้สึกคล้ายจะเป็นลม



“ เรื่องอะไรฉันจะต้องทำตามคำสั่งนายด้วยล่ะ” ฉันจึงรวบรวมความกล้าตะโกนออกไปอีกครั้ง



“ ช่วยด้ว.......” แต่นายโหดก็เอามือมาปิดปากฉันไว้ทัน



“ นี่ยัยเฉิ่ม  ขืนเธอตะโกนอีกครั้ง  ฉันจะจูบเธอจริงๆนะ”



‘ว่างัยนะ นายจะจูบฉันเหรอ  ไม่มีทาง!!  ฉันไม่ยอมเสียจูบแรกให้กับคนเลวๆอย่างนายหรอก’ ฉันนึกอยู่ในใจ  ก่อนจะถอนใจเบาๆออกมาก็มันรู้สึกอึดอัดนี่ ที่มีคนมากอดไว้แบบนี้



“ ก็ได้ๆ” ฉันพูดอย่างจำใจ



“ งั้นบอกแม่เธอไปสิ ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น”



“ รู้แล้วน่า” ฉันรีบเดินไปที่ประตูโดยมีนายโหดเดินตามไปด้วย  แล้วฉันก็ตะโกนออกไปว่า



“ ไม่มีอะไรค่ะแม่  แค่เล่นกันนิดหน่อย”



“ เหรอจ๊ะ แฟนแกนี่ทั้งขี้เล่นทั้งหล่อเลยนะ ไม่นึกเลยว่าแกจะหาคนดีๆได้ถึงขนาดนี้” ไปกันใหญ่แล้วแม่  หนูไม่ได้เป็นแฟนกับนายโหดนี่นะ  แล้วเขาก็ไม่ได้ดีอย่างที่แม่คิดด้วย



“ งั้นตามสบายนะ  เดี๋ยวแม่ทำกับข้าวไว้ให้นะ”  ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าแม่หายเข้าไปในครัวแล้ว  ฉันจึงหันไปเผชิญหน้ากับนายโหด



“ นายบอกแม่ฉันเหรอว่านายเป็นแฟนฉัน” ฉันเงยหน้าขึ้นถาม



“ แน่นอน  ไม่งั้นฉันจะได้เข้ามาในห้องนี้เหรอ” นายโหดพูดพลางเสยผมตัวเองพลาง  โด่!! คิดว่าหล่อแล้วเหรอ ( แต่ก็หล่อนะ)



“ แล้วนายจะมาหาฉันทำไมมิทราบ” ฉันชักสีหน้าบูดๆใส่นายโหด  เมื่อเห็นว่าเขากำลังใช้กระจกในห้องฉันเพื่อแต่งทรงผมตัวเอง



“ คงมาดูเธอโป๊มั้ง” นายโหดหันขวับมาทำตากรุ้มกริ่มใส่ฉัน



จริงสิ !!ฉันลืมไปเลยว่าฉันยังไม่แต่งตัว  ฉันจึงรีบไปหลบอยู่หลังตู้เสื้อผ้า



“ อย่ามองนะ” ฉันทำสายตาติเตียนไปที่นายโหด



“ ฉันก็ไม่ได้อยากดูอะไรเธอนักหนาหรอกน่า” ถึงนายจะพูดอย่างนั้น  แต่ไอ้สายตาที่ไม่เลิกจ้องฉันมันหมายความว่ายังงัย



ฉันรีบหยิบชุดแล้วไปเปลี่ยนในห้องน้ำ



“ อย่ายุ่งของส่วนตัวของฉันล่ะ” ฉันตะโกนออกมาจากในห้องน้ำเพราะรู้สึกว่ามันแปลกๆพิกล



.................................................สักครู่ต่อมา................................................



“ เสร็จแล้ว  นายมีธุระอะไรก็ว่ามา  โอ้..ไม่นะ” ฉันวิ่งเข้าไปหานายโหดที่ตอนนี้กำลังแอบเปิดอ่านจดหมายของฉัน  แล้วก็นอนอยู่บนเตียงฉันด้วย



“ นาย!!! นายทำอะไรน่ะ”



“ ก็เห็นอยู่ไม่ใช่เหรอว่าฉันกำลังอ่านจดหมาย  เธอนี่เชยจริงๆเลยนะ” นายโหดอมยิ้มในขณะที่พูด



“ โอ้!! แล้วนี่อะไรล่ะ  กลอนน้ำเน่าเหรอ” อีตาโหดเปิดอ่านจดหมายที่ฉันเคยเขียนให้คนที่ฉันชอบแต่ไม่กล้าส่งอย่างว่าเล่น



“ อ๊าย!! >0< นายจะทำอะไรน่ะ  เอาคืนมานะ”



“ ฮ่าๆๆ!!! เชยจริงๆเลย  กลอนอะไรเนี่ย”

‘ฉันรักเธอมาตลอด  ฉันเฝ้ามองเธอด้วยดวงตาที่เศร้าสร้อยเพื่อหวังว่าเธอนั้นจะรับรู้ถึงความรู้สึกของฉันบ้าง” นายโหดอ่านกลอนของฉันออกมาดังๆ



“ หยุดอ่านเดี๋ยวนี้นะ” อยู่ๆน้ำตาก็ไหลลงอาบแก้ม  ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้



“ อะไรกันเรื่องแค่นี้ถึงกับร้องเลยเหรอ”  นายโหดพูดเสียงอ่อนลง



“ นายมาที่นี่เพื่อเรื่องแค่นี้ใช่มั้ย” ฉันพูดด้วยเสียงสะอึกสะอื้น



“ เปล่าหรอก  ฉันมีธุระอื่นต่างหาก”



“ มีอะไรอีกล่ะ”



“ ฉันแค่แวะมาเตือนเธอน่ะ  ว่าพรุ่งนี้เธอต้องรับศึกหนักแน่  แล้วก็ห้ามบอกว่าฉันเป็นแฟนเธอนะ  เดี๋ยวโยโกะจะเข้าใจผิดแล้วฉันก็ไม่ได้มีรสนิยมต่ำจนมาชอบยัยเฉิ่มอย่างเธอหรอก”



“ งั้นเหรอ” ฉันยังไม่หยุดร้องไห้เลย  แล้วคำพูดเมื่อกี้ก็ทำให้ฉันดูไร้ค่าเข้าไปอีก



“ เอ้านี่” นายโหดเดินลงมาจากเตียงแล้วมานั่งที่พื้นข้างๆฉันเพื่อส่งผ้าเช็ดหน้าให้

ทำไมผ้าเช็ดหน้าผืนนี้คุ้นตาฉันมากเลย



“ นี่มันของฉันนี่” ฉันรีบคว้าผ้าเช็ดหน้าจากมือนายโหดทันที



“ ฉันเก็บได้น่ะ  งัยก็ใช้เช็ดน้ำตาไปก่อนนะ  เดี๋ยวแม่เธอจะว่าฉันเอาได้”

โด่!! ที่แท้ก็รักษาภาพพจน์ตัวเองชัดๆ  นิสัยดีจริงจริ๊ง



“ ถึงเวลาแล้วล่ะ  ฉันต้องไปแล้ว  แล้วเจอกันใหม่ในฐานะศัตรูนะยัยเฉิ่ม” นายโหดกำลังจะกระโดดลงไปทางหน้าต่างห้องนอนฉัน



“ เดี๋ยวสิ” ฉันรีบวิ่งไปหาอีตาโหดก่อนที่เขาจะหนีไป  แต่ไม่ทันซะแล้ว  นายโหดหายไปแล้ว

อะไรกันมาทำให้ฉันร้องไห้แล้วก็หนีไปเนี่ยนะ

“ เฮ้อ!! แล้วมือถือนี่จะทำงัยดี” นายโหดดันทิ้งมือถือไว้  แล้วฉันก็นึกอะไรออก

คอยดูนะจะเอาคืนซะให้เข็ด  แล้วฉันก็หันไปทำตาเจ้าเล่ห์ใส่มือถือของนายโหด



ก๊อกๆ!!! “กับข้าวเสร็จแล้วจ้า มิชิโยะพาแฟนมากินด้วยสิ”



ตายแล้วฉันจะบอกกับแม่ว่ายังงัยดีล่ะ  ก็นายโหดดันหายไปซะเฉยๆ



“ เสร็จแล้วเหรอคะแม่  งั้นเราไปกินกันเถอะค่ะ” ฉันรีบพาแม่ออกห่างจากห้องให้มากที่สุด



“ แล้วแฟนแกล่ะ”



“เอ่อ... เขามีธุระด่วนก็เลยกลับไปแล้วล่ะค่ะ  เขาฝากขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้บอกลา”

แล้วทำไมฉันจะต้องแก้ตัวให้นายโหดด้วยล่ะ



“ งั้นเหรอ  ไม่เป็นไรหรอก”



หลังจากฉันกินข้าวกับซุปมิโซะเสร็จฉันก็เข้าไปในห้องนอน และพบข้อความในมือถือซึ่งมาจากเซร่า  ข้อความนั้นเขียนว่า



‘ ขอโทษด้วย  พอดีติดธุระสำคัญน่ะ’

โด่!! แล้วเพิ่งส่งมาเนี่ยนะ

แต่ช่างเหอะรีบนอนดีกว่าพรุ่งนี้ฉันคงต้องรับศึกหนักอย่างที่นายโหดว่าจริงๆ @_@