เจ้าหญิงแห่งดินแดนเดียวดาย

เนื้อเรื่อง

ฉันมองไปยังท้องฟ้ากว้าง  

มีเพียงความมืดมิดยามรัตติกาลเป็นเพื่อน



เพื่อน...ที่ฉันมิอาจไขว่คว้าและจับต้อง

เพื่อน...ที่ฉันทำได้เพียงจับตามองการดำเนินไป



ความเหงา...เหงาใช่ไหม   ฉันไม่อาจรู้ได้

เพราะฉันไม่รู้ว่าความเหงาคืออะไร

มันอาจจะเป็น   ความเศร้า   ที่ต้องอยู่คนเดียว

หรืออาจจะเป็น  หัวใจที่ไขว่คว้าหามิตรภาพ



ความมืด   ช่างน่าอึดอัดและทรมาน

แต่ความมืด   ก็เป็นเพื่อนเพียงหนึ่งเดียวของฉัน

แล้วฉันต้องทนกับความทรมานนี้อีกนานเท่าไรกัน



จู่ๆ   ฉันก็มองเห็นบางสิ่ง

บางสิ่งที่มิใช่ความมืดมิด

หากเป็นแสงสว่าง   แสงสว่างที่ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่น

แสงสว่างที่ทำให้ฉันรู้สึกดีกับมัน


และฉันก็พบว่า...ไม่เห็นจำเป็นจะต้องทนอยู่กับความมืดซักนิด

เพราะตอนนี้ฉันมีแสงสว่างเป็นเพื่อนแล้ว


ความืดจางหาย    ความสุขเข้ามาแทนที่

และไม่นาน   แสงสว่างนั้นก็จากฉันไป


เหลือเพียงความมืดมิดเป็นเพื่อนของฉัน  อีกครา