รักเผ็ดๆ...ของยัยเป็ดขี้เหร่

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 : ทะลวงกองบก.

        ตื่นเช้ามาไม่รู้ทำไมหน้ามันยิ้มไม่หุบเลย ยิ้มแม้กระทั่งเวลาแปรงฟันอยู่ ฉันเป็นบ้าอะไรเนี่ย ดูไปดูมาฉันก็สวยนะ แล้วทำไมไอ้หนังสือพิมพ์มันต้องเขียนอย่างงั้นด้วยเนี่ย ไม่รู้ล่ะ ฉันจะต้องสวย ซักวัน ฉันต้องสวยแน่นอน  

"ยังไงฉันต้องสวย" ยืนพูดอยู่หน้ากรอบหนังสือพิมพ์ที่แปะข้างฝาอยู่ พลางแกะกรอบรูปเอาหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นออกมา ฉีก ฉีก ฉีก ฉีก  แล้วทิ้งลงถังเลย ฮ่าๆๆ สะใจมากเลย เพราะว่ามีคนชมฉันสวย ฉันก็ต้องสวยแน่นอน ซักวัน พวกหนุ่มฮอตต้องเหลียวหลังมองฉันจนคอเคล็ดเลย หึหึ



"นี่ไอ้เป็ด เป็นอะไร ทำไมยิ้มหน้าบานเป็นจานใส่ผลไม้ร้านป้าแหวนอย่างงั้นอ่ะ" เฟิร์น เพื่อนฉันที่เพิ่งสนิทกันวันที่ฉันทะเลาะกับไอ้สวยพูดขึ้นหลังจากที่มันนั่งจ้องหน้าฉันอยู่นาน



"อืม....ก็ไม่รู้เหมือนกัน เหมือนว่ากล้ามเนื้อเกร็งมั้ง หุบยิ้มไม่ได้เลย เป็นตั้งแต่ตื่นแล้วเนี่ย^o^"            



"เหอะๆ น่าสงสารจัง หรือว่า....มีหนุ่มมาจีบล่ะ แล้วที่พูดนั่นหาข้ออ้างเอา เมคสดๆล่ะสิ ใช่มะ" ทำไมมันรู้ดีไปหมดทุกเรื่องเลย เพื่อนพวกนี้

สมองไวเหมือนหูหมาจริงๆ เบื่อมากพวกรู้ทันเนี่ย



"บ้าเหรอ ใครจะมาจีบฉันล่ะ ฉันมันขี้เหร่ประจำโรงเรียนแล้วนะ" พูดด่าตัวเองอย่างไม่อาย เพราะหน้าด้าน เอ้ย! ไม่ใช่ เพราะชินต่างหาก



"อ้าว! พูดอย่างงี้แสดงว่าจริง ใครหนอ...เขาเป็นใครหนอ" ไม่ต้องมาร้องเพลงชิงร้อยยิงล้านเลย จ้างให้ก็ไม่บอก



"ผู้ชายคนไหนจะมาชอบฉันล่ะ ฉันมันหน้าตาไม่ดี O3O"  โกหกไปงั้นแหละ เพราะกลัวโดนล้อ



"ผู้ชายคนไหนล่ะ ไอ้บอสรึเปล่า..." พายเพื่อนยัยเฟิร์นวิ่งเข้ามาสมทบ ถ้ารู้ว่าปากอย่างงี้นะ ไม่คบดีกว่า เฮอะ! เสียอารมณ์



"บ้าเหรอ บอสน่ะ เตี้ยแมะแต๊ะขนาดนั้นฉันจะชอบมันทำด๋อยอะไรล่ะ"



"งั้น.....เติ้ลอ่ะชอบป่ะ"  แจม เพื่อนพายวิ่งเข้ามานินทาสมทบ เติ้ลที่นั่งข้างๆรีบหันขวับมาแล้วถลึงตาใส อย่าทำเลยนะ เห็นแล้วมัน....อุจาดตา

อ่ะ หน้าตาก็อย่างกับอึ่งอ่างพองลม



"บ้า ไอ้เติ้ลเนี่ยนะ ถ้าจะให้คบกับเติ้ลฉันยอมไปจูบคางคกจะดีกว่าอีก อีกอย่าง เติ้ลน่ะ ของแกไม่ใช่เหรอ" ไม่รู้ทำไมนะ แค่ฉันพูดแค่นี้ยัยแจ

มกับเติ้ลมันก็หน้าแดงแล้ววิ่งไล่ทุบฉัน ฉันวิ่งหนีรอบห้อง 2 รอบแล้วกลับมานั่งที่เดิม แล้วมันก็เบื่อ เลิกตีฉันเลย สงสัยเหนื่อย  -o-



"แล้วมีนอ่ะ แกชอบมันไหม" เบลล์ เพื่อนแจมวิ่งมาถามจากหลังห้อง ฉันคุยกันดังขนาดนั้นเชียวเหรอเนี่ย แล้วดูเพื่อนฉันดิ เป็นลูกโซ่

เชียว...- -"



"บ้าเหรอ มีนอ่ะ ฉันยกให้แก" เบลล์มันชอบมีนมาก คุยกันทุกคืน ฉันสงสารพ่อแม่มันมากเลย ค่าโทรศัพท์ไม่รู้กี่บาท คุยกันวันละ 2 ชั่วโมง

เชียว อะไรจะสวีทกันปานนั้น ทั้งๆที่มีนมันก็หน้าตาธรรมดามาก...แบบว่าหน้าที่คนทั่วไปเห็นได้ทุกๆวัน ประมาณ ซี ศิวัฒน์ อ่ะ (ก็เห็นกันทุกวัน

ในทีวีไง ใช่มะ ^^)



"แล้วมันใครกันล่ะเนี่ย...ทำเล่นตัวไปได้ หรือว่าเป็นโซดา"บลู เพื่อนของเบลล์อีกทอดถามต่อ นี่มันจะอยากรู้ไปทำไมเนี่ย



"ทำไม แค่ผู้หญิงน่ารักอย่างฉันยิ้มเนี่ย มันต้องมีเหตุมีผลขนาดนั้นเชียว โซดาหน้าตาอย่างกับผัดเผ็ดกบ อย่าหวังๆ"



"แหวะ พูดเลี่ยนน่าอ้วกจริงๆเลย" เฟิร์นพูดแทรกตั้งแต่ฉันพูดคำว่าน่ารักแล้ว



"เข้าข้างตัวเองไปรึเปล่า อย่างแกเนี่ยนะน่ารัก" ยัยบลูมันพูดจี้ใจดำฉันมากเลย ฉันนี่ออกจะน่ารักน่าชังน่าทนุถนอมน่ากอดเหมือนชัคกี้ผีน่ารัก

ปานนี้  - -^



"งอนแล้ว กะว่าจะเลี้ยงข้าวแกหน่อย ไม่เลี้ยงแล้ว เฮอะ!"



"บ้านฉันมีอันจะกินย่ะ" กรี๊ดๆ อ้าก!! ทำไมฉันเถียงมันไม่ได้ ฉันออกจะเถียงเก่ง ว้าก!!



พักกลางวันก็เดินไปร้านข้าวขาหมูเพื่อซื้อข้าวกิน 15 บาทแน่ะ แพงจัง (อาหารมันก็ 15 บาทกันเกือบทุกร้านแหละ ทำงกไปได้)



"นี่กินข้าวขาหมูนี่ๆไม่กลัวอ้วนเหรอเป็ด"



"ไม่กลัวหรอก ยังอ้วนได้อีกเยอะ" ฉันมองปราดไปบนโต๊ะของพวกเพื่อนๆฉัน โถ่!แล้วพวกแกกลัวอ้วนกันมากเลยใช่ไหมเนี่ย มีข้าวมันไก่หนัง

ล้วน ข้าวหน้าเป็ด ก๋วยเตี๋ยวเรือกระเทียมเจียวลอยเต็มไปหมด แฮมเบอร์เกอร์ โห กลัวอ้วนมาก....



กินข้าวได้สักพักฉันก็เห็นพี่แม็คเดินมาจะหาโต๊ะนั่ง ฉันเลยโบกมือหย็อยๆให้พี่เขา พี่เขายิ้มให้นิดนึงแล้วรีบเดินมาที่โต๊ะ



"หาที่กินยากจริง....ครูปล่อยเลทน่ะ ลงมาคนก็เต็มไปหมด" พี่แม็คพูดๆแล้วบรรจงจิ้มกุ้ยช่ายที่ซื้อมาเข้าปาก



"กินหน่อยดิ" ฉันพูดแล้วรีบจิ้มกุ้ยช่ายเข้าปากทันที อืม...อร่อย งั่มๆ



"โถ่...พี่ยังไม่ได้ให้เลย เอาไปกินซะละ แต่ไม่เป็นไรหรอก วันนี้พี่จะไปกินบ้านเป็ดอีก :P" ทำแลบลิ้นแพลบๆ โถ่...คิดว่าน่ารักมากเหรอ(น่า

รักมากเลยแหละ)



"งั้นกินหมดเลยนะ" พูดแล้วยกส้อมขึ้นเลียปากเหมือนผีในเรื่อง ปอบ-หวีด-สยอง  พี่แม็ครีบยกจานหนีทันที



"ทำงกไปได้ โถ่...อดกินเลยเรา"



"นี่เป็ด อย่าลืมว่าเรานั่งหัวโด่อยู่นี่นะ" ยัยเบลล์มันรีบโพล่งขึ้นมาแล้วมองฉันยิ้มๆ ยิ้มอะไรกันยะ

        

"แหะๆ...ลืมไปเลย เอ่อ..."



"..."



"นี่พี่แม็ค เพื่อนบ้านฉันเอง แล้วนี่เฟิร์น พาย บลู เบลล์ แจม"



"ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก ผมแม็คครับ" พี่แม็คก้มๆหน้านิดนึงก่อนจะกินต่อ



"เฟิร์นเป็นเลสเบี้ยน พายมันเป็นทอม เบลล์มันมีแฟนแล้ว แจมก็มีแล้ว บลูมันแฟนพายน่ะ เพราะฉะนั้นจีบไม่ได้"



"บ้า" ยัยเพื่อนตัวดีของฉันรีบพูดขึ้นมาพร้อมกันทันที



"อะไร แกหาว่าฉันเป็นเบี้ยนเหรอ แล้วฉันจะไปแอบชอบไอ้เต้ยไปทำติ่งอะไรล่ะเนี่ยฮะ" เฟิร์นมันด่าขึ้นมา สงสัยเป็นจิตอ่อนๆเหมือนฉันแน่

เลย คิกๆมีเพื่อนเป็นด้วย(แต่ฉันโรคจิตหนักกว่าอ่ะ)



"อ่าว...แล้วนี่แกชอบเต้ยมันเหรอ เดี๋ยวฉันไปบอกมันดีกว่า มันนั่งอยู่ที่ม้านั่งในสวน โฮะๆ ไปละ"นังพายตัวดีรีบลุกขึ้น แต่มันโดนเฟิร์นจับไว้

ได้ก่อน มันเลยได้แต่วิ่งอยู่กับที่เหมือนเล่นฟิตเนสยังไงอย่างงั้นแหละ



"เฟิร์นมันมันชอบเต้ย!!!!!" ยัยพายมันไม่เข็ดรีบตะโกนดังทั่วโรงอาหาร เฟิร์นรีบฟุบหน้าลงกับโต๊ะสงสัยจะอาย คนทั้งโต๊ะหัวเราะสติแตก

เหมือนเพิ่งออกจากศรีธัญญามา



"ไอ้พวกบ้า" เฟิร์นด่าพวกฉัน ก็เอ๊ะว่าทำไมถึงรู้สึกคันๆหน้าอยู่ เพราะโดนด่านี่เอง (o_o)



"กินข้าวๆ" เบลล์รีบพูดแล้วลงมือซัดอาหารตรงหน้าแล้วเก็บจานให้พวกฉันด้วย ฉันรีบลาพี่แม็คแล้วขึ้นไปเรียนทันที



ตอนเย็นก็เดินออกมากับกลุ่มเพื่อน ให้ทายซิ ว่าใครมายืนรอที่แผงขายหนังสือพิมพ์(วันนี้มันไม่ออกแหละ สงสัยสวยมันไม่กล้า ฮิฮิ)



"เรียนเป็นไงบ้าง" พี่แม็คพูดแล้วเอียงคอทำตาหวานให้ฉัน เพื่อนๆฉันมันยิ้มแปลกๆแล้วเดินผ่านไปขึ้นรถเมล์เลย ยิ้มมีพิรุธแฮะพวกนี้ - -++



"ก็ดีอ่ะค่ะ เรื่อยๆ"



"เรื่อยๆอะไร ความรู้ทะลุหูไปเรื่อยเรื่อยเหรอ" พูดจากวนประสาทจริงๆเลย นี่ถ้าไม่หล่อนะ ตบกลิ้งแล้ว แต่ทำไมพอคุยกับพี่แม็ค เขากวนยัง

ไงอาการจิตๆของฉันมันก็ไม่เคยแสดงซักที ทำไมหว่า



"พรุ่งนี้สอบชมรมใช่มะ พี่แม็คอยู่อะไรอ่ะ"



"ชมรมเหรอ...อยู่เพ้นท์ แล้วเป็ดล่ะ" โห!..เพ้นท์ซะด้วย แมนมากเลย



"มวยไทย...เข้ามา 2 ปีแล้ว สนุกดี" พี่แม็คทำหน้าแหยๆ ทำไมต้องหน้าทำขนาดนั้นด้วยเนี่ย เดี๋ยวแม่ตบดิ้นเลย



"โห! สาวเถื่อนแฮะ " พี่แม็คพูดแล้วเอามือมาเล่นผมที่มัดตึงๆของฉัน มันสนุกตรงไหนเนี่ย



"โถ...พี่ก็ชายหนุ่มผู้อ่อนโยนแหละ เรียนเพ้นท์ด้วย"



"ลองไปดูในห้องพี่สิ รูปเต็มเลย ที่พี่วาดอ่ะ"



"เหรอ .... เดี๋ยวเป็ดไปทำงานนะ" พูดแล้วเดินไปที่ร้าน พี่แม็คก็เดินตามมา



"เดินตามมาทำไมเนี่ย"



"อ้าว...ก็พี่จะทำงานนี่ พี่บอกเป็ดแล้วเมื่อวาน" เออ...จริงด้วย ลืมได้ไงหว่า



"น้าปลา เพื่อนหนูเขาขอทำงานด้วยนะ" วิ่งเข้าไปออดอ้อนน้าสุดที่รักของฉันใหญ่ น้าปลามองพี่



แม็คนิดนึงแล้วยิ้มๆ ทำไมคนมองพี่แม็คแล้วต้องยิ้มอย่างงี้ด้วยนะ ชักสงสัย



"แฟนเป็ดเหรอ" ว่าแล้ว ว่าน้าต้องพูดอย่างนี้ เหมือนแม่เลย



"มะ...ไม่ใช่ค่ะ เพื่อนหนู เขาจะขอมาทำงานด้วยอ่ะค่ะ



"เอาสิ เอี๊ยมอยู่หลังร้าน"



"น้าปลาใจดีมากค่ะ จุ๊บๆ รักน้านะ...พี่แม็ค ไปเอาเอี๊ยมกัน" ฉันลากพี่แม็คไปหลังร้านทันทีแล้วหยิบเอี๊ยมสีแดงแรงฤทธิ์ยื่นให้พี่แม็ค



"อ่ะพี่..นี่เอี๊ยม ใส่ซะแล้วทำงานเลยนะคะ"



"ครับๆ แล้วได้กินฟรีไหมอ่ะ"



"ฟรีสิ เรื่องของกินนี่ไม่พลาดเลยนะ" ฉันว่าแล้วก็ผลักพี่แม็คเบาๆ



"เฮ้ย! เจ็บนะเป็ด" อะไรกันว้า ทำเบาๆเอง อ่อนแอชะมัดเลย



"ทำงานๆ" ทำงานกับพี่แม็คอย่างร่าเริง สนุกกว่าทุกวันเพราะได้ยินวาจาอันกวนบาทาตลอดเวลา แล้วก็ได้ตบพี่แม็คตลอดเลย สนุกดี



"อะไรกันเนี่ย ทำไมพี่แม็คได้เงินเยอะกว่าหนูอ่ะ ไม่ยอมนะ แงแงแง"บ่นกระปอดกระแปดอย่างงี้เพราะพี่แม็คได้ 180 ฉันได้ 120 เองอ่า น้า

ลำเอียงมากมายเลย



"ไม่ต้องเลย แม็คเขาทำงานดีกว่าแกอีก" น้านะน้า ใจร้ายที่สุด



"งอนแล้ว" ว่าแล้วก็เดินหนีออกจากร้านเพื่อกลับบ้าน พี่แม็ครีบถอดเอี๊ยมแล้ววิ่งตามมา



"โถ่..เป็ดก็ตั้งใจทำงานสิ จะได้เงินเยอะเหมือนพี่ไง >.O" พี่แม็คพูดแล้วขยิบตาน่ารัก น่ารักจัง >.<



"จ้ะๆ เดี๋ยวไปถึงบ้านพี่เป็ดวิ่งขึ้นห้องพี่เลยนะ"



"ทำไมอ่ะ"



"จะดูว่าพี่วาดรูปเป็นยังไง"



"แล้วเป็ดรู้เหรอว่าห้องพี่ห้องไหน" เออจริงด้วยแฮะ....



"แหะๆ...ไม่รู้"



"เดี๋ยวพี่พาไป" ว่าแล้วก็วิ่งไปที่บ้านี่เขา ยังอิจฉาอยู่เลยนะเนี่ย บ้านอะไรจะใหญ่ปานนี้



เข้าบ้านปุ๊บ พี่แม็คก็พาฉันเดินขึ้นบันไดไป



"ไอ้แม็ค พามันเข้าห้องนอนแล้วเหรอ" เฮ้ย...พี่มายด์มันพูดอะไรเนีย กำกวมสุดๆ



"เออ..." พี่แม็คตอบสั้นๆ ได้ใจความ และกำกวมมาก - -;;



"นี่แหละห้องพี่" พี่ม็คผลักประตูบานใหญ่ออกไป ห้องพี่แม็คใหญ่กว่าห้องนั่งเล่นบ้านฉันซะอีก เตียงคิงไซซ์น่าลงไปนอนเกลือกกลิ้งมาก รูปที่

แขวนผนังไว้ทุกด้านสวยงามเหมือนปิกัสโซ่วาดเลยแหละ ยอมรับว่าพี่เขามีฝีมือจริงๆเลย


"รูปสวยนี่"



"แค่สวยเหรอ พี่ว่ามันสวยมากมากกว่านะ"



"แหวะ...หลงตัวเอง" จริงๆสวยมากเลยแหละ แต่ไม่ชม เดี๋ยวพี่เขาเหลิง - -;;



"โถ่...สวยก็บอกมาเถอะ"



"จ้ะๆ ... ไปกินข้าวกัน"



"อื้ม...กับข้าวของแม่เป็ดพ่อบอกว่าอร่อยมากเลยแหละ"



"ก็แม่เป็ดทำอร่อย ใครๆก็บอกแหละ"

“จ้ะๆ ไปกินข้าวเร็ว” พี่แม็คจับแขนฉันแล้วใช้แรงทั้งหมดดึงตัวฉันไป

“เห็นแก่กินจริงๆเล้ย…เออ ไปก็ไป”

โอ้ย...จะเห็นแก่กินอะไรนักหนาเนี่ย อดดูรูปเลย ชิ...

*-* *-* *-* *-* *-* *-* *-* *-* *-* *-*

“หา...นะ...นี่มันอะไรเนี่ย” ฉันตะโกนออกมาทันทีที่ถึงหน้าร.ร. ทำเอาพี่แม็คและคนรอบๆสะดุ้งไปตามๆกัน

                        ใจแตก !!!!

            สาวน้อยเป็ดของเรา จูงหนุ่มหล่อมาดแมนเข้าบ้านตนเอง หลังจากเข้าไปในบ้านของฝ่ายชายแล้ว เราแทบไม่เชื่อตาตนเองเมื่อได้เห็นภาพปาปารัสซี่ภาพนี้ เนื่องจากชายหนุ่มในภาพนั้นคือ แม็ค หนุ่มหล่อที่เคยมีข่าวคราวที่ว่าเป็ดสาวแอบชอบนั่นเอง  ไม่น่าเชื่อว่าเด็กสาวร.ร.เราจะใจแตกได้ถึงเพียงนี้เชียว

                                                                        กองบ.ก.

“ไอ้สวย” ฉันยืนนิ่งอยู่หน้าแผงอยู่ซัก 2 วินาที ก่อนที่จะเดินเข้าไปในร.ร.ด้วยความเร็ว 660 กิโลเมตรต่อ6วินาที วิ่งไปตึก 4 ที่ตั้งของกองบรรณาธิการหนังสือพิมพ์โรงเรียน

“ไอ้ครูผู้จัดการ” ฉันตะโกนลั่นก่อนที่จะก้าวเข้าไปในห้องซะด้วยซ้ำ นักเรียนในห้องสะดุ้งโหยง ครูๆทั้งหลายหันมามองอย่างตำหนิ

“อะไรกันเป็ด” ฉันคงจะเป็นคนดังมากแหละ เพราะครูทั้งห้องพูดประโยคนี้กันแทบจะทุกคนเลย - -

“หนูควรจะถามครูมากกว่าว่าอะไรกันคะครู ที่มันขึ้นมาอยู่บนหน้าหนังสือพิมพ์วันนี้เนี่ย”ฉัน
ตวาดใส่ อ.ปราณี ผู้จัดการหนังสือพิมพ์ร.ร.โดยอัตโนมัติ

“เธอมีสิทธอะไรมาขึ้นเสียงกับครูหรือ?” อาจารย์ท่านพูดอย่างเย็นชา น่ากลัวเหมือนกบเลยล่ะ
^^

“ทำไมล่ะอาจารย์ หนูเป็นคนๆนึงนี่”

“เธอทำอย่างนี้มีโอกาสที่จะโดนพักการเรียนมากเลยนะ” อาจารย์ท่านเริ่มมีอารมณ์แล้วล่ะ ฉันว่า
นะ เพราะคิ้วอาจารย์เริ่มรักกันมากละ พุ่งมาหากันเชียว

“หนูโดนพักการเรียนก็ยังดีกว่ามาเรียนแล้วเจอหนังสือพิมพ์เขียนเลวๆอย่างนี้น่ะ”

“ทำไม มีอะไรผิดปกติกับหนังสือพิมพ์ครูรึ”

“ไม่มีอะไรผิดหรอกค่ะ หนังสือพิมพ์นี่มันทุเรศอย่างนี้มานานแล้ว”

“ถ้าเธอพูดไม่ดีกับหนังสือพิมพ์ฉันอีกทีนึง เธอโดนพักการเรียนแน่ๆ”

“ก็ดีเหมือนกัน หนูจะได้ไม่ต้องมาเห็นหนังสือพิมพ์แปะหน้าหนึ่งว่าหนูใจแตกหรอก ครูอะไรก็ไม่รู้
ปล่อยข่าวอย่างงี้ไปได้ยังไง”

“ไปห้องปกครองกับครู เดี๋ยวนี้เลย!!!”

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

เวลาผ่านไปนานแสนนานที่หน้าห้องปกครอง แม่ของฉันกำลังคุยกับครูอยู่เรื่องความประพฤติ
ของฉัน แม่ฉันจะด่าอะไรฉันรึเปล่าเนี่ย เฮ้อ....

“เป็ด  กลับบ้าน เดี๋ยวนี้” แม่ฉันตวาดแหวทันทีที่ก้าวเท้าออกมาจากห้องปกครอง

“ครูเขาว่าไงคะ”

“พักการเรียน 3 อาทิตย์แน่ะ” แว้ก! ตั้ง 3 อาทิตย์ ยัยพวกเฟิร์นคงคิดถึงฉันตายเลยล่ะ (หลงตัว
เองไปหน่อยป่าวหว่า คงไม่หรอก คนน่ารักอย่างฉันใครจะไม่คิดถึง คิกๆ ^^*)

“แต่เป็ดไม่ผิด”

“ถึงไม่ผิดยังไงก็ไม่มีสิทธไปตวาดครูเขา” คุณแม่เปลี้ยนไป๋ ฮือๆ...

“แต่ครูเขาก็ไม่มีสิทธจะปล่อยให้ข่าวอย่างนั้นตีพิมพ์นี่คะ” ทำไมฉันกลายเป็นคนมีเหตุผลไปได้
หว่า เมื่อกี้เพิ่งจะสติแตกไปเองนี่

“ใช่...แม่ก็ว่างั้น” เห็นไหม แม่ก็เป็นแม่อยู่วันยังค่ำ เข้าข้างลูกสาวตลอด ^^”

“แต่ว่า......” แม่ฉันพูดแล้วก็กวาดสายตาไปบนหนังสือพิมพ์ร.ร.อีกครั้ง

“อะไรคะแม่”

“เป็ดไปเช้าบ้านผู้ชายมาหรอ มันลงหนังสือพิมพ์น่ะ!” แม่ตวาดแว้ดขึ้นมา ทำเอาขนลุกขนพอง
สยอง มะม่วงดอง ลองของ แมวมอง มองหมา....ฉันเป็นอะไรเนี่ย - -“

“เอ่อ......”

“เข้าไปได้ยังไง” กรรม ... ไม่ให้เราพูดเลยแม่ ฟังหนูอธิบายก่อนสิ

“ก็......” แม่ด่าแน่ๆเลย ทำไงดีล่ะ

“บ้านแม็คเป็นไง สวยไหม”  แป่ว!...โหแม่หนู ทำเอาใจหายใจคว่ำหมด นี่ถ้าใจฉันเป็นถังป่านนี้
น้ำคงหกหมดแล้วล่ะ เฮ้อ....... แล้วดูแม่ฉันสิ ลูกสาวแสนน่ารักเข้าบ้านคนอื่นไม่เป็นเดือดเป็น
ร้อนเลย นี่ถ้าเป็นแม่คนอื่นนะ คงจะจิกหัวลูกแล้ว ตบ! ตบ! ตบ! ตบ! ตบ! ตบ! ตบ! ตบ! ตบ!
ตบ! ตบ! ตบ! ตบ! ตบ! ตบ! ตบ! ตบ! ตบ! ตบ! ตบ! ตบ! ตบ! ตบ! ตบ! ตบ! ตบ! ตบ! ตบ!
ลูกไปแล้วแหละ ^^

3 นาทีผ่านไปไวเหมือนพูด ฉันก็เดินมาถึงบ้าน ฉันบอกแม่ว่าวันนี้จะไม่ไปทำงานที่ร้านน้าปลา
เพราะว่า ‘ขี้เกียจ’ เห็นไหม ฉันเป็นคนดีแค่ไหน ตรงไปตรงมา คิกๆ

“อ้าว! น้องเป็ด  ไหงมาบ้านล่ะ เกเรียนอ่ะดิ ติดเชื้อพี่ไปเยอะนะเนี่ย”  พี่ปาล์มวิ่งมาเสนอหน้า
ทันทีที่เข้ามาในบ้าน ยังไม่ทันจะถอดรองเท้าด้วยซ้ำ ปากไวจริงๆเลย...พี่ฉัน

“โดนพักการเรียนย่ะ ใช่ว่าอยากกลับมาซะหน่อย ถ้ารู้ว่ากลับมาแล้วเจอหน้าแกตั้งแต่พ้นธรณี
ประตูเนี่ย” อุ้ยตายแล้ว! สงบเสงี่ยม จำไว้ค่ะ เราต้องสงบเสงี่ยมนะคะ

“โรคจิต” ดูมัน ดูมัน ไอ้พี่ชายบ้า

“ไอ้บ้า เบ๊อะ ไม่มีแฟนเพราะหน้าตาอย่างกับตุ๊กแกบวดชี ปากก็เลี้ยงชิวาว่าไว้ 2 ตัว มีขี้เรื้อน 1
ตัว อีกตัวเพิ่งติดมานิดหน่อย ไอ้พี่บ้า.........” ว้ายยยย! ปากเร็วกว่าใจหนูค่ะ มันพรั่งพรูออกมา
เอง อย่าว่ากันนะ นะคะ นะคะ พี่ขา

“มีแฟนแล้วหรอก มั่วป่าว...แล้วนี่โดนพักการเรียนเรื่องอะไรเนี่ยเป็ด” โอ้...พี่ชายฉันมีแฟนแล้ว
หรอนี่ ไม่เคยรู้เลย สงสัยเกลียดมันมากจนไม่สนใจมั้ง

“ก็...ไปด่าอาจารย์มา”

“อาจารย์หรอ...ใคร ?”

“อา-จารย์-ปรา-ณี ชัดเจนไหมคะ” ฉันยืนเท้าสะเอวเอียงตัว 45 องศา ทิ้งน้ำหนังที่ขาขวาเอนตัว
เล็กน้อยเป็นท่าเต๊ะของสุดยอดนางแบบ <country-region><place>America</place></country-region> next  top model คนต่อไปและมองหน้าพี่
ชายผู้หน้าตา(ไม่...ไม่..ม่ายยยยยยย)หล่อเหลาขอวฉันที่นั่งกินเลย์แผ่นเรียบรสโนริสาหร่ายที่มี
รอยหยักเล็กน้อยที่มุมด้านขวา (ฉันตาดีจริงๆเลยเนอะ)

“อะ...อะไรนะ คุณยายวอ-รา-นาดอ่ะหรอ ... กล้าจัง” นี่พี่ฉันตั้งฉายาครูด้วยเหรอเนี่ย ฉันก็ตั้ง
นะ แต่อะจารย์ปราณีฉันตั้งว่า ‘เงียบมรณะ’ >.<

“ใช่ ... ทำไมหรอฮะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เป็ดจะไปเล่นเกมข้างบนนะ บ๊ายบาย”

“เออๆ...เฮ้ยเล่นแร็คหรอ เล่นด้วยๆ”

“ป่าว ... เล่นบอมเบอร์แมน”

“งั้นมาแข่งกันดิ”

“โอ้ย...ยังไงพี่ปาล์มก็แพ้เป็ดอยู่แล้วน่า”

“โอกาสยังมี ไปไป เล่นด้วย ตั้งห้องว่ารอปาล์มสุกหล่อนะ”

“สุกหรอ??”

“สุด แหะๆ...พูดผิดนิดผิดหน่อยก็ไม่ได้ ไปไป” ว่าแล้วพี่ปาล์มก็ลากฉันขึ้นบันไดไปทันที

“ย้ากกกก....ระเบิดสี่ทิศ โย่ว” ฉันตะโกนออกมาอย่างอารมณ์ดีหลังจากที่ฉันระเบิดพี่ปาล์มไป 12 รอบแล้ว พี่ปาล์มชนะฉันตั้งครั้งนึงแน่ะ เพราะตอนนั้นฉันไปต้มมาม่ากิน ^^*

‘
พี่ปาล์ม เล่นกันบาวน์กันไหม’ ฉันบรรจงเคาะแป้นพิมพ์ดีดส่งไปหาพี่ชายทางเกม

‘เอาดิ พี่เก่งเกมนั้นนี่’

ต่อมา..

“ไอ้เป็ด” เสียงตะโกนของพี่ชายมาพร้อมเสียงประตูดัง ปัง!! (คงไม่มีประตูที่ไหนดังปิ้งเนอะ)

“ทำไมหรอคะพี่” หมุนตัวกลับไปหาพี่ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังทันทีแล้วยิ้มเหมือนนางงามเชียงใหม่ปี
2122 (ฉันเกิดรึยังเนี่ยปีนั้น)

“ออมมือบ้างดิ” แป่ว...มาซะดัง ไอ้เราก็นึกว่าจะหาเรื่อง ที่แท้ เหอะๆ ลืมบอกไป เมื่อกี้ฉันชนะพี่
เขาตลอดเลยแหละ(ก็พี่มันอ่อนเอง ช่วยไม่ได้ หุหุ)

“อะไรล่ะเนี่ย ก็เล่นเต่าอ่อนเองนี่ เป็ดผิดตรงไหนอ่ะ ไปหาไรกินแปปนะ”

“ไปไหนก็ไป ชิ้วๆ” นี่หรอพี่ฉัน ToT ไล่กันเฉยเลย งอนดีกว่า จำไว้นะคะ ท่านคนอ่าน ฉันงอนพี่
ฉันอยู่ จำไว้ จำไว้นะ

ฉันเดินลงไปเปิดตู้หยิบมาม่าออกมาต้ม ใส่ผงชูรสลงไป แล้วหาจานมาปิด

กริ๊งๆ!!!!

เสียงโทรศัพท์มือถืออันหรูของฉันดังขึ้น ฉันรีบกระโจนไปหาโทรศัพท์ทันที กระโดดข้ามโซฟา
โต๊ะกินข้าวไป แล้วกดรับทันที

“ฮัลโหลว สวัสดีค่ะ” 

“ทำไมไม่มาโรงเรียนฮะยัยเป็ด” เสียงของน้องเฟิร์นเพื่อนรักที่ไม่น่ารักเหมือนชื่อของฉันลอดผ่าน
สัญญาณโทรศัพท์มาสู่ใบหูเรียบเนียนสวยงามของเป็ดน้อยทันที

“4 พยางค์ย่ะ ถูก-พัก-การ-เรียน”

“หา!! อะไรนะ พักการเรียนหรอ ใครพักล่ะนั่น”

“คุณยายปราณี”

“ไปทำอะไรให้ยายเขาโกรธล่ะเนี่ยเจ๊”

“ใครเจ๊แกยะ!”

“ค่ะๆคุณท่าน แล้วไปทำอะไรเข้าเนี่ย กี่อาทิตย์”

“ไปวีนยายแกมาน่ะ ดูหนังสือพิมพ์วันนี้ก่อนสิ”