นิยาย หัวใจข้าพเจ้า : Dek-D.com - Writer

หัวใจข้าพเจ้า

ถ้าเลือกเกิดได้ คุณอยากจะเลือกเกิดเป็นเพศไหนล่ะ หญิง ? หรือว่าชาย ? สำหรับฉัน มันไม่สามารถเลือกได้ เพราะฉันมีทั้งสองอย่างนี้อยู่ในตัวเอง

หัวใจ ข้าพเจ้า รัก I.S.

ผู้เข้าชมรวม

5,524

ผู้เข้าชมเดือนนี้

ผู้เข้าชมรวม

5.52K

ความคิดเห็น

คนติดตาม

หมวด : นิยายวาย

จำนวนตอน : 13 ตอน

อัปเดตล่าสุด : 31 มี.ค. 62 / 16:35 น.

หัวใจ ข้าพเจ้า รัก I.S.

ข้อมูลเบื้องต้น

เลื่อนอัตโนมัติ

ตอนที่ 11 UPDATE แล้ว (ยังไม่จบนะ เดี๋ยวจะทยอยอัพจนจบ)

เนื่องจากต้องเดินทางบ่อย ไรต์ฯ เลยต้องใช้ไอแพดพิมพ์นิยาย ไรต์จะพยายามอัพตลอด พยายามจะไม่ดองแล้วจ้า

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

กำลังโหลด...

คำนิยม Top

"รับวิจารณ์นิยายของ MIND MELODY"

(แจ้งลบ)

ชื่อเรื่อง: หัวใจข้าพเจ้า นามปากกา: Solstice ชื่อเรื่อง(10/10): ชื่อเพราะคะ เป็นชื่อที่ใช้ภาษาแบบทางการ ซึ่งนิยายที่เราวิจารณ์มาไม่ค่อยมีชื่อแบบนี้ มันเลยทำให้นักวิจารณ์รู้สึกว่ามันเพราะคะ ชื่อเรื่องสวยมากเลย พล๊อตเรื่อง(20/20): พล๊อตน่าสนใจมากๆเลยคะ ดูเหมือนพล๊อตจะไม่เหมือนใครและไม่ค่อยมีใครทำ ถึงแม้ว่าจะมีการปลอมตัวเหมือนหนังทั่วไป แต่ว่าเป็นผู้หญิงปลอมตัวเป็นผู้ชายแต่เรื่องนี้ชายปลอมตัวเป็นหญิง ซึ่งตรงนี้เป็นจุดสนใจเลยนะและน่าติดตามมากคะ เรายังงงเลยว่ารินทเป็นใครกันแน่ การดำเนินเรื่อง/เนื้อเรื่องและการบรรยาย (30/30): การเดินเรื่องของไรเตอร์น่าสนใจมากๆเลยคะ ค่อยเป็นค่อยไปดี ไม่ยืดเยื้อ คือเกริ่นมาแล้วเล่าถึงการถามผู้อ่านโดยเอาตัวเอกเป็นคนบรรยายถึงเหตุการณ์ต่างๆรวมถึงตัวเอง ไรเตอร์เขียนได้ดีคะ เนื้อเรื่องเล่าถึงอดีตเป็นมาอย่างไรได้ดี เนื้อหาที่อ่านมาสละสลวยคะ ไม่ซับซ้อนมาก แต่ซับซ้อนตรงที่ว่าตัวเอกนี่เป็นใครกันแน่เนี่ยแหล่ะ เหมาะสมคะเนื้อหาอ่านได้ทุกเพศทุกวัยเลย การบรรยายเป็นไปด้วยดีคะ ไรเตอร์สามารถบรรยายฉาก สถานที่ได้ชัดเจนและการกระทำของตัวละครว่าจะเป็นอย่างไรเขียนได้ชัดเจนมาก บรรยายได้ลุ้นด้วยว่าต่อไปจะเป็นอย่างไรต่อไป ไรเตอร์เขียนได้เยี่ยมเราลุ้นตามเลยนะคะ จะบอกว่ามีนิยายหลายเรื่องที่พล๊อตมันน่าเบื่อ นักเขียน เขียนแล้วทำให้รู้เลยว่าต่อไปเป็นอย่างไร แต่นิยายของไรเตอร์ลุ้นจนตัวโก่งเลยคะ บรรยายได้ลื่นไหล เห็นภาพพจน์ชัดเจน ไม่ติดขัด สรุปแล้วเขียนได้ดีมากคะ พูดจริงจากที่อ่านมาของนักวิจารณ์นะคะ ไรเตอร์ให้เรารู้สึกว่าเป็นอย่างไรเมื่ออ่าน จะบอกว่าเราไม่ได้อ่าน 555 ล้อเล่นค่า รู้สึกว่านิยายของไรเตอร์สนุกมากๆเลยคะ ลุ้นตามและเป็นแนวเรื่องที่ไม่เหมือนใคร การใช้ภาษา(10/10): ภาษาที่ใช้ก็ทั่วไปคะ เหมาะกับนิยายที่ไม่ต้องใช้ภาษาที่สละสลวยเกิน เหมาะสมคะกับการใช้ภาษาของเรื่องนี้ ตัวละคร(5/5): ชอบตัวละครมากๆคะ น่าสนใจ โดดเด่นมากๆเลย บุคลิกภาพในความคิดของเรานะคะน่ารักทุกตัวเลยจ๊ะ เราชอบตัวละครกับพล๊อตมาก ตัวเอกก็ไม่รู้ว่าเพศอะไรต้องติดตามเลย ตัวละครน่าสนใจคะ การจัดตัวหนังสือ(2/5): ตัวหนังสือเห็นชัดนะคะ แต่ไรเตอร์ยังจัดไม่ดีเลยคะ คือจัดองประกอบไม่รู้เรื่อง ตกลงอันนี้คืออันไหนกันแน่ ย่อหน้าก็จัดไม่ตรงว่าอันไหนที่ควรจะเป็นย่อหน้า และการเว้นวรรคยังห่างเกินไปคะ ไรเตอร์จะเว้นห่างมากหลังจากบทพูดของตัวละครคะ บางส่วนไรเตอร์ก็ย่อหน้าได้แต่มันรวมๆกันแล้วไม่เหมือนทำให้นิยายไม่สวยเลยนะคะ ไรเตอร์ลองไปดูแบบการจัดองประกอบในหนังสือนิยายก็ได้คะ นิยายอะไรก็ได้จ๊ะ แล้วนำมาปรับเปลี่ยนก็จะดี เพราะว่าอันที่ทำอยู่ไม่รู้เรื่องและอ่านยากนะคะ จัดให้ดีจะได้สวยและน่าอ่านมากยิ่งขึ้น หน้าปกนิยาย(1/5): หน้าปกนิยายไม่มีใครมากนะคะ มีรูปด้วยเอารูปให้ดูโดดเด่นหน่อยคะ คือให้อยู่ตรงกลาง ข้างใต้รูปก็มีอะไรก็ได้คะ เช่น คำเกริ่นนำเรื่องว่าเรื่องนี้เป็นยังไง มีจุดประสงค์อะไรบ้าง เสร็จแล้วไรเตอร์จะบรรยายอะไรก็สุดจะแล้วแต่เลยคะ แต่จัดให้สวยๆนะคะ เพราะที่ทำอยู่มันไม่มีอะไรโดดเด่นเลยจ๊ะ ก็เหมือนกับนิยาย หน้าปกสวยคนก็อยากอ่าน หน้าปกไม่สวยคนก็ไม่อยากอ่าน เหมือนกันนะ การตกแต่งบทความ(/5): - เพลงประกอบ(/5): - แบนเนอร์(/5): - คะแนนรวม: 78/100 อ่านน้อยลง

โฮคาเงะรุ่นที่ 25 | 23 พ.ย. 57

"ลืมภาพหนุ่มหน้าสวย สาวหน้าหล่อไปได้เลย เพราะนิยายเรื่องนี้แตกต่างเกินกว่าที่คุณคิด! (ระบบวิจารณ์)"

(แจ้งลบ)

หากคุณคิดว่าตัวเอกของเรื่องนี้ ร่างเป็นชายใจเป็นหญิง หรือร่างหญิงใจเป็นชาย คุณคิดผิด! หากคุณคิดใหม่แล้วสรุปว่าตัวเอกในเรื่องนี้เป็นชายแต่ปลอมตัวเป็นหญิง หรือเป็นหญิงแต่ปลอมตัวเป็นชาย คุณก็ยังคิดผิด! เพราะตัวเอกเรื่องนี้มีความแปลกแต่ไม่แหวกความเป็นจริงทางวิทยาศาสตร์แต่อย่างใด เพราะเขาหรือเธอในเรื่องนี้มีตัวตนอยู่จริงและกำลังรอให้คุณพิสูจน์ว่าจริงๆแล้วตัวเอกของเรื่องเป็นชายหรือหญิงกันแน่?! 1. โครงเรื่อง: ได้อ่านชื่อเรื่องแล้ว ‘หัวใจข้าพเจ้า’ ให้ความรู้สึกราวกับว่าเรื่องราวที่เรากำลังจะอ่านต่อไปนี้ เป็นนิยายรักโรแมนติกที่ออกไปทางอารมณ์เศร้าๆเคล้าน้ำตายังไงยังงั้นเลย จากชื่อเรื่องมันหมายถึงหัวใจของตัวเอกที่มีต่อความรักที่กำลังจะพบเจอ ณ ขณะนี้ล่ะสิ (เราลองเดาดูน่ะ=[]=;) ‘วรินท์ หรือ รินทร์ต้องเข้าไปเรียนโรงเรียนหญิงล้วนแห่งหนึ่งซึ่งเป็นครั้งแรกโดยต้องปลอม ไม่สิ !! ต้องบอกว่าแกล้งเป็นผู้หญิงเพื่อเข้าไปเรียนในโรงเรียนแห่งนี้มากกว่า’ อ่านประโยคเกริ่นนำจบลงปุ๊บในหัวของเราก็เกิดความสงสัยขึ้นมาปั๊บ จริงๆแล้วรินทร์เป็นชายแต่ต้องปลอมเป็นหญิง หรือเป็นหญิงจริงๆแต่แกล้งว่าไม่จริง หนุ่มหล่อหน้าสวย หรือสาวสวยหน้าหล่อ เอ๊ะ! ยังไง แต่จะว่าไปชื่อนี้ก็แมนอยู่นะ หรือจะก้ำกึ่งดีล่ะ เชื่อได้เลยว่านักอ่านทั้งหลายคงตั้งคำถามและสงสัยไม่ต่างไปจากเราหรอกว่า... สรุปแล้วตัวเอกเป็นชายหรือหญิงกันแน่! สงสัยใคร่รู้ขนาดนี้ เชื่อว่านักอ่านหลายๆคนคงต้องติดตามเรื่องราวนับจากนี้อย่างไม่ต้องสงสัย หลังจากที่เริ่มต้นอ่านตอนที่1จบ ความสงสัยที่ว่าตัวเอกของเรื่องนี้เป็นชายหรือหญิงก็กระจ่างชัดขึ้นมาทันใด ทั้งๆที่ตอนแรกเรามัวแต่หลงคิดและจินตนาการไปไกลเกี่ยวกับประเด็นของเรื่องรูปร่างหน้าตาอย่างเดียว แต่เรื่องนี้ไม่ใช่อย่างที่คิด แถมความคิดของเราที่คาดเดาเอาไว้ก็ผิดถนัด นั่นเพราะ... ตัวเอกของเรื่องนี้มีสองเพศในร่างเดียวต่างหากล่ะ! อื้อหือ~ แนวเรื่องน่าสนใจและแปลกใหม่สำหรับเราทีเดียวค่ะ จริงๆแล้วเราคิดว่าคุณน่าจะใส่ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้ลงไปในหน้าหลักของบทความเพื่อจูงใจนักอ่านเพิ่มอีกทางก็น่าจะดีนะ เราคิดว่าข้อมูลเบื้องต้นเล็กๆน้อยที่สื่อถึงเค้าโครงหลักของเรื่องมันจะช่วยกระตุ้นให้นักอ่านสะดุดตาสะดุดใจ และอยากลองคลิกเข้าไปอ่านนิยายของคุณในตอนต่อๆไป ยังไงก็ลองดูล่ะกันเนอะ สรุปว่าเค้าโครงของเรื่องนี้ น่าจะพูดถึงเรื่องราวของเด็กมัธยมปลายคนหนึ่งซึ่งก่อนหน้านี้เขาเข้าใจมาโดยตลอดว่าตัวเองเป็นผู้ชาย แต่จู่ๆร่างกายที่เจริญเติมโตตามวัยก็ส่งผลให้สภาพร่างกายของเขาเปลี่ยนแปลกตามไปด้วย และนั่นเป็นเหตุให้เขาต้องเปลี่ยนสถานะเพศชายกลายเป็นเพศหญิงตามฮอร์โมนเพศดังกล่าวที่มีมากกว่า จากการใช้คำนำหน้าว่า ด.ช. มาเกือบ 15ปี ต้องเปลี่ยนมาเป็น ด.ญ. หรือ นางสาว แล้วแบบนี้ถิวีชีวิตของหนุ่มน้อยอย่างเธอ อ๊ะ! ต้องบอกว่าสาวน้อยอย่างเธอสิถึงจะถูก จะดำเนินไปเช่นไร? นักอ่านทั้งหลายคงต้องตามติดชีวิตของเธอนับจากนี้แล้วล่ะ 2. ตัวละคร: ในที่นี้เราขอเอ่ยถึงตัวเอกของเรื่องเพียงคนเดียวล่ะนะ นั่นเพราะตัวละครสำคัญตัวอื่นๆมีลักษณะนิสัยที่แตกต่างกันไป และคงไว้ในความเป็นตัวของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็น พลอย หัวหน้าห้องผู้จริงจัง แถมยังใจดีและมีมนุษย์สัมพันธ์อันเป็นกันเองต่อผู้อื่น มิ้ว สาวYผู้ร่างเริงสดใส ตลกด้วยในที พูดเก่งหรือพูดมากก็ยังไม่แน่ใจ ชอบหยิกแกมหยอกเพื่อนสนิทเสมอ กิ๊ฟต์ สาวน้อยน่ารัก ภายนอกดูเรียบร้อยและพูดน้อยก็จริง แต่ภายในอาจจะแอบโหดและขยันขันแข็งไม่ใช่เล่น (นั่นไง! ว่าจะเอ่ยแค่พระเอกหรือนางเอกหว่า? คนเดียวแล้วเชียว-///-;) วรินทร์ หนุ่มน้อยที่เชื่อว่าตัวเองเป็นผู้ชาย แต่จู่ๆก็ดันกลายมาเป็นผู้หญิง จริงๆแล้วเราก็ไม่ค่อยแน่ใจสักเท่าไหร่ว่าเขาหรือเธอคนนี้มีนิสัยใจคอยังไง แต่เท่าที่สัมผัสได้ ก็ประมาณ นิ่งเงียบเรียบร้อยหรือโนบังคับก็ไม่แน่ใจ จะเรียกว่าสุภาพบุรุษหรือสุภาพสตรีดีล่ะ ขี้อาย ขี้เกรงใจ 3. การใช้ภาษา: เราไม่ขอพูดถึงเรื่องคำผิดนะ แต่จะขอปรบมือดังให้คุณสักหลายๆครั้ง นั่นเพราะไม่มีคำผิดหรือคำตกหล่นเลยสักบท (หรือเราหาไม่เจอก็ไม่รู้ แหะๆ) เอาล่ะ เนื่องจากคุณพึ่งแต่งได้ไม่ถึงสิบบท เราขออนุญาตแนะนำแบบลงลึกระหว่างบทต่อบทตอนต่อตอนเลยนะ -- ตอนที่1 เราคิดว่าประโยคบางประโยคมันขาดๆข้อความอะไรสักอย่างไปนะ ได้แก่ ทั้งสองเติมโตได้ไม่เต็มที่ ฯลฯ แนะนำ อวัยวะทั้งสองเติมโตได้ไม่เต็มที่ ฯลฯ / ระว่าง>ระหว่าง / การการทำ>การกระทำ / น่าจะใส่เสียงตามสายที่ประกาศชื่อตัวเอกให้ไปพบที่ห้องปกครองด้วยก็ดีนะ นั่นเพราะคุณพูดถึงแต่ไม่ยอมใส่แล้วมันให้อารมณ์ประมาณว่า ไม่เห็นได้ยินเสียงประกาศเลย / รู้สึกว่าในบทนี้คุณจะติดคำว่า ‘นั้น’ นะ อ่านๆไปยังไม่ทันพ้นบรรทัดหรือพ้นย่อหน้าก็เจออีกแล้ว ทั้งๆที่ความจริงประโยคที่คุณใช้ก็สมบูรณ์ โดยไม่ต้องเติม นั้น แล้ว เช่น ตามคำประกาศที่ประกาศขึ้นมานั้น / ในครั้งนี้นั้นมันทำให้ฉันตกใจ / สายตาหลายคู่นั้นจับจ้องมา>ทดลองตัดนั้นออกประโยคก็ยังคงความหมายเดิมค่ะ และยังมีประโยคยาวๆที่เต็มไปด้วยคำซ้ำซ้อนส่งผลให้บทบรรยายวกวนและไม่ลื่นไหลเท่าที่ควร ตัวอย่าง บรรยากาศภายในมาคุ การทักทายของเธอ (หมายถึงฉันที่เป็นตัวเอกรึเปล่า?) ไร้การตอบกลับมาจากบุคคลภายในห้องนั้น เธอนั่งก้มหน้ามองอ่านแต่ข้อความภายในเอกสารที่วางกองอยู่ตรงหน้าหลายฉบับนั้นโดยอ่านทบทวนไปมา และจากนั้นจึงบรรจงเซ็นลายเซ็นของเธอลงบนเอกสารต่างๆนั้น>บรรยากาศภายในมาคุ การทักทายของฉันไร้การตอบกลับจากเจ้าของห้อง เธอยังคงนั่งก้มหน้าอ่านข้อความบางอย่างจากเอกสารหลายๆฉบับซึ่งวางกองอยู่ตรงหน้า หลังจากอ่านทวนจนแน่ใจ จึงบรรจงเขียนลายเซ็นของตัวเองลงบนเอกสารเหล่านั้น -- ตอนที่2 เราว่าไม่ใช่แค่ตอนที่1 แล้วละที่คุณโซลสติกส์ติดคำว่า นั้น เพราะตอนที่2 ก็มี เราชักไม่แน่ใจซะแล้วสิว่าตอนที่สาม สี่ ห้า หก จะมีรึเปล่า รบกวนกลับไปอ่านทวนค่ะ หากมีก็ทดลองตัดออก ถ้าเห็นว่าเอาแล้วความหมายเปลี่ยก็ให้คงไว้ แต่ถ้ายังได้ความหมายเดิมก็เอาออกเถอะค่ะ เอิ่ม... ห้องเรียนระดับมัธยมบรรจุนักเรียนได้ตั้ง 300คน เลยเหรอ มันจะเยอะเกินไปรึเปล่า (ขนาดโรงเรียนเรานะ มากสุดก็ 40คนเองU_U;) ยิ่งอ่านลงลึกมาเรื่อยๆยิ่งรู้สึกว่ามันไม่สอดคล้องกันสักเท่าไหร่ ห้องเรียนบรรจุคนได้เป็นร้อยแต่กลับมีนักเรียนน้อยนิด แค่ 33คน เอง ซึ่งไม่สมดุลกับจำนวนโต๊ะเก้าอี้ในห้องเลย / จนต้องหรี่ตาเพื่อปรับแสง (???) นั้นให้ชิน>จนต้องหรี่ตาเพื่อปรับสภาพการมองเห็นให้ชินกับแสง / รู้สึกแปลกๆเหมือนกันนะที่คุณครูเรียกนักเรียนว่า คุณ ถือว่าสุภาพดีค่ะ -- ตอนพิเศษ เล่าโดยบุรุษที่สาม ใช้ในการไขอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดของตัวละครสำคัญอื่นๆนอกเหนือจากตัวเอก บอกได้คำเดียวว่า เป๊ะมาก! ยอมรับเลยว่าคุณบรรยายโดยบุรุษที่สามได้ดีเหลือเกิน จากตอนที่หนึ่งถึงหกที่เราอ่านแล้วรู้สึกว่ามันเหมือนกับการอ่านบทความที่เต็มไปด้วยเนื้อหาล้วนๆ จึงไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่ แต่พอได้อ่านบทนี้มันให้ความรู้สึกของเราเปลี่ยนไป เหมือนกับว่ามันจับต้องได้ และตัวเราเองคล้อยตามสถานการณ์นั้นๆไปพร้อมๆกับตัวละคร ที่สำคัญราวกับว่าเรากำลังดูละครทีวีก็ไม่ปาน (แอบเชียร์ให้คุณเขียนเล่าโดยใช้บุรุษที่สามตั้งแต่ต้น แหะๆ เพราะคุณเขียนได้ดีและเข้าถึงอารมณ์ตัวละครนั้นๆได้มากกว่าบุรุษที่หนึ่งเยอะมาก) -- ขอสรุปโดยรวมเกี่ยวกับการบรรยายตั้งแต่ตอนต้นจนกระทั่งตอนปัจจุบันล่ะนะ จะเรียกได้ว่าคุณใช้บุรุษที่สองกับบุรุษที่หนึ่งบรรยายก็คงไม่ผิด (ในความคิดของเราน่ะนะ^^;) จะว่าไปเราก็รู้สึกตื่นเต้นแปลกๆเหมือนกันนะที่มีโอกาสได้อ่านนิยายในมุมมองของบุรุษสอง แทนที่จะเป็นสามเหมือนอย่างที่เคย โดยรวมแล้วคุณใช้ภาษาได้นุ่มนวล ละมุนละไม เข้าใจง่าย อ่านแล้วให้ความรู้สึกเรียบง่าย สบายๆ สามารถอ่านได้เรื่อยๆ คราวนี้ขอติงเกี่ยวกับการบรรยายที่มีเค้าว่าจะยืดเยื้อและเรื่อยๆจนเกินไป จุดนี้เองที่เราคิดว่ามันกำลังส่งผลให้นิยายของคุณไม่ค่อยน่าลุ้น หรือน่าติดตามต่อเท่าไหร่ เอ่อ... จะว่ายังไงดีล่ะ ลองทำความเข้าใจกับประโยคของเราดูนะ สำนวนภาษาที่คุณใช้ถือว่าดีมากทีเดียวค่ะ แต่ลักษณะการบรรยายความในเนื้อหานิยายมันให้อารมณ์และความรู้สึกมิติเดียว (ไม่งงนะ-O-;) นั่นคือการบรรยายความของคุณมันไม่หวือหวา ไม่ตื่นเต้น เป็นเส้นตรง นอกจากนี้จากข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับเรื่องมนุษย์สองเพศตามหลักการทางวิทยาศาสตร์ที่ตัวคุณเองน่าจะมีความรู้และหารายละเอียดของข้อมูลเหล่านี้มามากพอสมควร ซึ่งเรื่องดังกล่าวมันเป็นอะไรที่ซับซ้อนและละเอียดอ่อนพอดู ยิ่งเอามารวมกับสำนวนภาษาอันนุ่มนวล ละมุนละไมของคุณเข้าด้วยกันแล้ว มันยิ่งนิ่งสลวย (ประมาณว่า อ่านได้แต่ไม่ติด สนุกก็จริงแต่ไม่อินตาม= =;) ส่งผลให้การถ่ายทอดเรื่องราวผ่านตัวหนังสือของคุณมันแลดูเป็นทางการจนเกินไป จะว่ายังไงดีละ มันให้อารมณ์เหมือนเรากำลังอ่านบทความวิทยาศาสตร์ประยุคอะไรสักอย่างที่เกิดขึ้นจริงและสามารถพิสูจน์ได้ มากกว่าที่จะเป็นการอ่านนิยายรัก ตลกขบขัน (ในความคิดเรานะ-O-;) คนอ่านสนใจข้อมูลที่คุณสื่อ แต่ไม่ได้มีอารมณ์ร่วมหรือประทับใจไปกับเรื่องราวของตัวละครที่คุณสร้างขึ้นเลย สรุปว่าตอนนี้คุณมีทฤษฎีที่น่าสนใจ แต่ยังไม่สามารถถ่ายทอดออกมาให้เป็นไปในรูปแบบของนิยายที่น่าลุ้นน่าติดตามได้ (บรรยายส่วนที่เป็นข้อมูลของเนื้อหาสาระได้ละเอียดและรื่นไหลไร้ที่ติ แต่พอเข้าสู่เรื่องราวของตัวละครกลับถ่ายทอดออกมาได้ไม่ค่อยละรื่นนัก มันขาดๆเกินๆ ไม่เป็นเรื่องราวและไม่ปะติดปะต่อ) อาจจะเป็นไปได้ว่าคุณเน้นบทบรรยายมากจนเกินไป ส่งผลให้การกระทำหรือบทพูดรวมถึงอารมณ์ตัวละครมันแลดู ราบเรียบ เอื่อยๆ เรื่อยๆ นิ่งสงบราวกับสายน้ำที่ไร้คลื่น การแก้ไขก็ไม่ยากค่ะ เพียงแค่คุณใส่อารมณ์ของตัวเอกที่บรรยายความให้ตื่นตัว และกระฉับกระเฉงในถ้อยประโยคมากขึ้นกว่านี้หน่อย เพราะเท่าที่อ่านคุณเธอแลดูนิ่งสงบ เอื่อยๆ เฉื่อยๆ ราวกับเด็กที่ไม่ได้ออกกำลังกายมานานแสนนานซะเหลือเกิน หรือถ้าจะให้ดีก็บรรยายโดยใช้บุรุษที่สามไปเลยเพราะดูท่าคุณจะเหมาะกับทางนี้นะ (มีย้ำ แฮะๆๆ) ตัวอย่างการบรรยายที่ตัวเราคิดว่ามีหลากหลายมิติ และพอจะช่วยให้นักอ่านอินไปพร้อมๆกับตัวเอกหรือคล้อยตามไปกับเหตุการณ์ของเรื่องราวต่างๆที่มีได้บ้างน่ะนะ เริ่มจากแนวนิยาย เห็นคุณแจ้งว่าเป็นแนวดราม่า คอมเมดี้ แสดงว่าต้องตลกและเจือความเศร้า และเท่าที่อ่านตัวคุณเองก็น่าจะนำเรื่องด้วยอารมณ์ตลกก่อนแล้วค่อยมาเศร้า ดังนั้นการบรรยายของตัวเอกควรจะมีการหยอดมุกและเล่นคำกับคนอ่านบ้าง อย่างเช่นในตอนต้นที่คุณบรรยายและตัวเอกยังยึดติดอยู่กับความเป็นชาย คุณน่าจะใส่ ครับ ลงไปเพื่อสื่อให้นักอ่านทราบว่าตัวเอกยังไม่ชินที่จะเป็นหญิง และเมื่อตกใจก็มักจะแสดงความเป็นชายออกมา อะไรประมาณนี้ จริงๆแล้วเสียงโวยวายของตัวเอกไม่จำเป็นต้องเซ็นเซอร์ไว้ก็ได้นะ เพราะทำแบบนั้นแล้วมันจะลดความประหลาดใจหรือความตกใจอันเกิดจากจากสถานการณ์ตรงหน้าลงไปถนัดตาเลยค่ะ เราขออนุญาตแนะนำเป็นแนวทางตรงช่วงที่คุณใส่ข้อความ “(เซ็นเซอร์)!!!” ไว้นะ “เฮ้ย!” ฉันอุทานออกมาเสียงดังเมื่อพบว่าของข้างในมีอะไรเพิ่มขึ้นมาบ้าง ทั้งแป้งทาหน้าแบบพกพา กระดาษทิชชู่ กระดาษซับมัน ลิปกลอส กระจกส่งหน้า หรือแม้แต่ผ้าอนามัย! นอกจากนี้มันยังมีอะไรอีกประมาณสามถึงสี่อย่างที่ฉันไม่รู้จักรวมอยู่ ฉันเดินกลับไปหาแม่และโวยวายเสียงดังกับสิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมทั้งถามหาเหตุผล “แม่เอาอะไรมาใส่ในกระเป๋านักหนาเนี่ย ผม เฮ้ย! รินทร์ไปเรียนนะไม่ได้ไปเที่ยว (บลาๆๆอะไรก็ว่าไป)” “นี่แค่เบาะๆนะ ถ้าจัดเต็มตะลึงกว่านี้อีก” นั่นคือคำอธิบาย ฯลฯ จะว่าไปแล้วตัวเอกของคุณดูท่าจะ กลัว เฮ้ย! เชื่อฟังคุณแม่เหลือเกิน ดังนั้นเราขอเสนอแนะสิ่งที่เราคิดและอยากให้คุณลองพิจารณา นั่นคือ ให้คุณบรรยายความตอนแรกโดยการแทนตัวว่าผม แต่พอคุณแม่มาก็ค่อยแทนตัวว่าฉัน เหอๆ เราคิดว่าการเขียนแบบนี้มันจะเน้นไปยังตัวเอกว่าเขา เฮ้ย! เธอไม่ชินกับการเป็นเด็กผู้หญิงสักเท่าไหร่ แต่ก็ต้องจำใจปรับเปลี่ยนทัศนคติให้ชินโดยไว เพราะไม่อาจขัดใจคนเป็นแม่ได้ **แนะนำเพิ่มเติม** ถ้าหากเป็นความรู้สึกนึกคิดถึงคำพูดใดๆ แนะนำให้ใส่เครื่องหมายนี้ ‘ ‘ แทนเครื่องหมาย “ ” นั่นเพราะเครื่องหมายแรกถือเป็นความคิด ส่วนเครื่องหมายหลังถือเป็นบทพูดตามปกติค่ะ หากเป็นการคิดในใจแล้วไม่ได้พูดออกมาก็สามารถใส่ตัวเอียงแทนเครื่องหมายนี้ “ ” ได้เลยค่ะ เครื่องหมายนี้ ? จริงๆแล้วคุณโซลสติกส์ไม่จำเป็นต้องใส่หลังประโยคคำถามเสมอๆก็ได้นะ คือเรารู้สึกว่าคุณใส่ถี่เกินไปราวกับจะเป็นอิโมฯแสดงอารมณ์ในหน้านิยายรักแบ้วๆก็ไม่ปาน เอาเป็นว่าถ้าเลี่ยงได้ก็ควรเลี่ยงนะ เพราะประโยคที่คุณเขียนก็สื่อให้นักอ่านทราบโดยทั่วกันแล้วว่านั่นคือคำถาม ที่สำคัญตัวคุณเองยังมีการบรรยายกำกับเพิ่มเข้าไปตลอดว่านั่นคือคำถาม สุดท้ายก็เป็นเรื่องของเอฟเฟก อันได้แก่ ตุบ! พลั่ก อัก กรี๊ดดด ว๊าย! โอ๊ย เฮ้ย! เอี๊ยดดด แอ๊ด ก๊อกๆๆ กึก อึก เพล้ง! อ๊อดดด แปะ ปัง! ซึ่งจะช่วยให้เนื้อหาในหน้านิยายสมจริงมากยิ่งขึ้น ที่สำคัญจะช่วยให้การบรรยายของคุณเป็นระลอกคลื่น หนัก เบา และไม่เป็นเส้นตรงอีกต่อไป ในความคิดเห็นของเรานะ แต่ก็ไม่แน่ใจว่าคุณชอบใส่เอฟเฟกมากน้อยแค่ไหน เพราะเท่าที่อ่านเจอก็แทบไม่เห็นเลย 4. แก่นเรื่อง: เรื่องราวชีวิตของเด็กมัธยมปลายคนหนึ่ง ซึ่งเกิดมาพร้อมความผิดปกติของร่างกาย นั่นคือเขาหรือเธอคนนี้มีสองเพศในร่างเดียว ‘สถานเพศกำกวม’ จากการวินิจฉัยทางการแพทย์สามารถระบุและคงสถานะเพศให้เด็กคนนี้เป็นชาย แต่แล้วจู่ๆเมื่ออายุของเขาใกล้เข้าสู่ช่วยวัย 15ปี ร่างกายกลับมีรังไข่เกิดขึ้นทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่มีวี่แวว ส่งผลให้สถานะเพศของเขาถูกเปลี่ยนแปลงให้กลายมาเป็นเพศหญิงตามผลการวินิจฉัยครั้งใหม่ของแพทย์ จากคนที่เคยใช้ชิวิตในแบบของเด็กผู้ชายมา 14ปีกว่า แต่ต้องเปลี่ยนสถานะมาเป็นเด็กหญิงเพราะฮอร์โมนเพศ แต่ในทะเบียนราษฎร์ยังคงปรากฏคำนำหน้าที่ระบุเป็นเพศชายตามปกติ หนำซ้ำสภาพของเธอตอนนี้ก็ยังคงแปลกแยกกว่าเด็กสาวในวัยเดียวกันอยู่ดี หน้าอกราบเรียบเสมือนชาย ร่างกายบอบบางเสมือนหญิง และน้ำเสียงโทนก่ำกึ่ง เขาที่กลายมาเป็นเธอ จะทำใจยอมรับการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ได้ไหม แล้วไหนยังจะต้องเข้าไปเรียนในโรงเรียนหญิงล้วนเพราะเหตุผลการเกิดผิดแปลกกว่าคนปกติอีก ชีวิตนับจากนี้ชีวิตของเขาที่ถูกเรียกว่าเธอจะเป็นเช่นไร เรียบง่าย หรือวุ่นวายอย่างที่ไม่เคยสัมผัส ร่วมลุ้นไปกับเธอได้ใน ‘หัวใจข้าพเจ้า’ อ่านเพิ่ม http://my.dek-d.com/cheekwa/writer/viewlongc.php?id=999920&chapter=9 ระบบวิจารณ์ อ่านน้อยลง

กุมภ์กรณ์,หนามMelon | 3 ต.ค. 56

ดูทั้งหมด

คำนิยมล่าสุด

"รับวิจารณ์นิยายของ MIND MELODY"

(แจ้งลบ)

โฮคาเงะรุ่นที่ 25 | 23 พ.ย. 57

"วิจารณ์นิยายเวลาว่างๆ"

(แจ้งลบ)

บทวิจารณ์ หัวใจข้าพเจ้า – Solstice นิยายเรื่องนี้อยู่ในหมวดนิยายเยาวชนซึ่งอาจจะมีการสอดแทรกเรื่องความรักระหว่างเพื่อนและความรักแบบแฟนบ้าง เพราะปูมหลังของวรินทร์หรือรินทร์ ตัวเอกที่ต้องเปลี่ยนการดำเนินชีวิตจากเด็กผู้ชายเป็นเด็กผู้หญิง ผู้แต่งได้สร้างปมชีวิตให้กับรินทร์ได้ดีโดยการนำเอาเรื่องสองเพศในร่างเดียวกันมาใช้ประโยชน์ในการสร้างพล็อตเรื่อง แต่หลังจากที่อ่านมาได้ถึง 11 ตอน ไม่นับรวมตอนพิเศษ ก็ยังเดาทางไม่ถูกว่าผู้แต่งได้สร้างพล็อตไว้ยาวประมาณไหน เนื่องจากเนื้อเรื่องยังคงวนเวียนไปกับรินทร์ไปโรงเรียน ซึ่งสังเกตดีๆจะพบว่าเหตุการณ์ได้ผ่านไปเพียงไม่กี่วัน ซึ่งทำให้นิยายของท่านดูยืดยาวอย่างไม่มีที่สิ้นสุด และทำให้นักอ่านบางคนเลิกอ่านนิยายของท่าน แม้ว่านิยายของผู้แต่งจะแต่งได้ดีขนาดไหนก็ตาม ตัวละครหลักในเรื่องนี้คงจะมีประมาณสี่ถึงห้าคน ได้แก่ รินทร์ ตัวเอกที่ทำหน้าที่ดำเนินเรื่อง กิ๊ฟ ซึ่งมีบทบาทมากในช่วงตอนหลังๆ และผู้แต่งได้แต่งตอนพิเศษมาให้เธอโดยเฉพาะ พลอยและมิ้ว เพื่อนคนแรกๆ ที่รินทร์รู้จักหลังจากเข้ามาเรียนในโรงเรียนแห่งนี้ รวมไปถึงแม่ของรินทร์ซึ่งผู้แต่งได้บรรยายบอกไว้ว่าเป็นถึงอัยการระดับสูง แต่ท่าทางการแสดงของเธอแล้วเหมือนกันนักเรียนมัธยมปลายหรือนักศึกษามหาวิทยาลัย ไม่ได้สื่อแล้วดูเหมือนผู้ใหญ่ที่ทำงานจบไปแล้วเลย รวมไปถึงบรรดาเพื่อนของรินทร์ที่ผู้แต่งสร้างปมให้กับทุกตัวละคร และยังไม่ได้เฉยออกมา เหมือนกับต้องการสื่อให้รินทร์ต้องเป็นคนรู้เรื่องปูมหลังของตัวละครเหล่านั้นเอง และตัวรินทร์เองก็ตาม ผู้แต่งค่อยๆเฉลยปูมหลังว่าทำไมครอบครัวของรินทร์ถึงไม่ถูกกับครอบครัวฝ่ายพ่อ ซึ่งย่าของรินทร์ก็เปิดโรงเรียนเหมือนกัน ซึ่งหลังจากอ่านจนจบครบ 11 ตอนก็ทราบได้เพียงแค่ว่าพ่อของรินทร์นั้นได้เสียชีวิตลงตั้งแต่รินทร์ยังจำความไม่ได้ การบรรยายผู้แต่งควรที่จะบรรยายเพิ่มเติมไปจากนี้สักหน่อย เหมือนกับว่าฉากนี้เคยใช้เคยบรรยายไปแล้ว พอกลับมาคราวหน้าก็ข้ามไปเลยแล้วกัน เนื่องจากสถานที่ที่ผู้แต่งใช้นั้น หลักๆจะมีเพียงไม่กี่ที่ ได้แก่ บ้านของรินทร์ ห้องเรียน ร้านคาเฟ่ จัตุรัสประกายพฤกษ์ เป็นต้น ทำให้ผู้อ่านต้องกลับไปนึกถึงสถานที่เหล่านั้นว่าผู้แต่งได้บรรยายไว้ว่าอย่างไร เนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นมันต่างเวลาและต่างบุคคลทำให้สิ่งเร้าเปลี่ยน อันนี้เป็นความส่วนตัวว่าลักษณะทางกายภาพรอบตัวละครเหล่านั้นน่าจะเปลี่ยนไปด้วย ยังไม่รวมไปถึงลักษณะห้องเรียนที่มีหลายๆท่านได้คอมเมนต์ไปเกี่ยวกับจำนวนที่นั่ง กระผมเข้าใจเกี่ยวกับสถานที่ห้องเรียนแบบนั้นตามที่ผู้แต่งต้องการจะสื่อ เพียงแต่ความกว้างของห้องที่สามารถจุนักเรียนได้สามร้อยกว่าชีวิตนั้นจะกว้างมากและเปลืองพื้นที่ทรัพยากรโรงเรียน และยิ่งไปกว่านั้นนักเรียนมีเพียงสามสิบสามคน ซึ่งแปลกมาก โดยห้องนั้นน่าจะมีไว้เพื่อประชุมหรือไม่ก็เรียนร่วมกันหลายๆห้องมากกว่า อยากฝากให้ผู้แต่งลองคิดดูว่า หากโรงเรียนแห่งนั้นมีห้องเรียนแบบที่ผู้แต่งต้องการสัก 30 ห้อง (มัธยมศึกษาปีที่ 1 ถึงปีที่ 6 อย่างละ 5 ห้อง) ต้องใช้พื้นที่อาคารเป็นจำนวนเท่าไหร่ สุดท้ายอยากให้ผู้แต่งพยายามดำเนินเรื่องไปตามพล็อตเรื่อง เพราะแก่นเรื่องของมันคือชีวิตของเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ต้องเปลี่ยนจากผู้ชายมาใช้ชีวิตเป็นผู้หญิง ซึ่งเป็นที่ต้องการของทุกคนยกเว้นตัวเขาเอง เพราะดูเหมือนหลังๆ ผู้แต่งจะเน้นไปที่ตัวละครรองมากเกินไป ซึ่งมันคงจะเป็นปมต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีที่สิ้นสุด และปมที่ผู้แต่งสร้างไว้ตั้งแต่ตอนแรกๆ อ่านมาสิบเอ็ดตอนมีเพียงไม่กี่ปมที่ผู้แต่งเฉลยบ้างแล้ว หากสร้างปมมากเกินไปจะทำให้นักอ่านเบื่อ แต่ถ้าไม่มีเลยก็จะทำให้นักอ่านหนีหายหน้าไปเพราะไม่มีอะไรกระตุ้นให้พวกเขาเหล่านั้นอ่าน ผู้วิจารณ์ใคร่ขอให้ผู้แต่งระวังเรื่องปมให้มาก เพราะนิยายของผู้แต่งนั้นฝากไว้กับปม ถ้าเมื่อไหร่ที่ปมถูกเฉลยออกมาง่ายดายเกินไป นิยายเรื่องนี้จะหมดความสนุกไปในทันที เพิ่มเติมส่วนตัว ซึ่งผู้วิจารณ์คาใจ : ตอนที่ทุกคนในห้องพาไปกันไปร้านอาหารคาเฟ่แห่งหนึ่งนั้น ตอนแรกผู้แต่งบรรยายไว้จนตัวเราเองเข้าใจว่าร้านแห่งนั้นตั้งอยู่ในภายในบริเวณของโรงเรียน แต่พออ่านไปเรื่อยๆ เหมือนกับว่าร้านแห่งนั้นอยู่ภายนอกโรงเรียน เพราะฉากที่มิ้วชนกับผู้ชายปริศนาแล้วเข้าไปร้องไห้ในห้องน้ำนั้นเป็นตัวบอก หรือว่าผู้แต่งสื่อให้มันเป็นคนละร้านกัน และยิ่งไปกว่านั้น โรงอาหารที่รินทร์ พลอย มิ้วและกิ๊ฟที่ตามมาทีหลังไปรับประทานนั้น ต้องอยู่กับใกล้กับจัตุรัสประกายพฤกษ์มาก ทำให้ทุกคนได้กลิ่นของอกไม้เหล่านั้น ซึ่งตามหลักภูมิศาสตร์แล้ว โรงอาหารขนาดใหญ่นั้นไม่น่าจะสร้างได้กลางโรงเรียน แถมยังมีระเบียงยื่นออกไปด้านนอก มันคงบดบังทัศนียภาพของโรงเรียน เพราะผู้แต่งได้สื่อไว้ตั้งแต่แรกว่าเดินเข้ามาจากหน้าประตูโรงเรียนเมื่อเดินตรงไปเรื่อยๆก็จะเจอจัตุรัส ซึ่งมันแปลกๆ สำหรับผู้วิจารณ์จริงๆ แต่มันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย ส่วนเรื่องที่สองคือ ตอนแรกเหมือนจะสนิทกันทั้งห้อง แต่พอไปๆมาๆ กลับกลายเป็นว่า รินทร์สนิทเพียงมิ้วและพลอยเท่านั้น รวมไปถึงคุณครูที่รู้เรื่องของจริงของรินทร์ก็ยังไม่มีบทบาทเท่าที่ควร ปล. เรื่องนี้ไม่มีตัวร้าย!!! (ชอบเป็นการส่วนตัว) น้องแพน เท่ากับแฟนบวกเพื่อน วิจารณ์นิยายเวลาว่างๆ 12 พฤศจิกายน 2557 อ่านน้อยลง

ลายมือตัวเล็ก | 12 พ.ย. 57

ดูทั้งหมด

หัวใจข้าพเจ้า

ข้อมูลเบื้องต้น

ผลงานอื่นๆ ของ Solstice ดูทั้งหมด

ผลงานอื่นๆ ของ Solstice

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

คำนิยม Top

คำนิยมล่าสุด

ความคิดเห็น

หัวใจข้าพเจ้า

ข้อมูลเบื้องต้น

คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด

ผลงานอื่นๆ ของ Solstice ดูทั้งหมด

ผลงานอื่นๆ ของ Solstice

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

คำนิยม Top

คำนิยมล่าสุด

ความคิดเห็น