ขยิบรักหนุ่มเจ้าเล่ห์

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 ..การเจอกันครั้งแรก....

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ แคทตรียา  นิทราอนันต์  ชื่อเล่นว่าแคทค่ะ   วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ฉันจะได้เป็นเด็กม.ปลายเต็มตัวแล้ว เย่!

ณ  โรงเรียนแห่งหนึ่ง

" นี่แคทเปิดเรียนวันแรกก็สายเลยนะ"  มาสึ  เพื่อนรักสาวลูกครึ่งทักฉัน แต่ที่จริงฉันก็ลูกครึ่งน้า

" แหมๆ ก็เมื่อวานฉันตื่นเต้นจนนอนไม่หลับนี่"  ฉันตอบ  ขณะที่ตอนนี้มันก็ไม่ได้สายมากซะหน่อยเหลือเวลาอีกตั้ง 15นาที แหนะ ไม่รู้เธอจะรีบมาเฝ้าโรงเรียนรึไง เฮ้อ - -*

" อะๆ  ไหนๆก็มาแล้วเหลือเวลาอีกเราไปทานข้าวกานดีกว่า" มาสึพูดแล้วเดินออกจากโต๊ะไป

" นี่ๆ ทำไมรอฉันตั้งนานไม่ไปกินข้าวล่ะฮะ"

" ก็ฉันไม่มีเพื่อนนี่  น่านะ ไปเถอะหิวจะแย่แล้ว ^ ^"  มาสึหันมายิ้มให้    

หลังจากกินข้าวกันเสร็จเราก็เดินกลับไปที่ตึกเรียนเพื่อเข้าเรียน 

" นี่ๆ นักเรียนทุกคนเงียบๆกันหน่อยวิชาแรกของวันนี้เราจะมาเรียนภาษาญี่ปุ่นกัน" 

ครูสาวสุดสวยพูดขึ้น

" แนะนำตัวให้รู้จักกันก่อนนะ ครูชื่อ โยรินาว่า ฮายะ จะมาเป็นครูประจำชั้นในวันนี้นะค่ะ  ทำตัวดีๆแล้วตั้งใจเรียนด้วย"  หลังจากแนะนำตัวเสร็จ ครูก็สั่งให้นักเรียนทุกคนยิบหนังสือภาษาญี่ปุ่นขึ้นมาเปิดหน้าที่ 12 เริ่มเรียนเป็นเรื่องแรก  ฉันคิดว่าภาษาญี่ปุ่นมันยากจริงๆเลยตัวอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด 

กรี๊งงงงงงงงง....................   หมดคาบเรียนแล้ว

ขณะนี้เราอยู่ในช่วงพักกลางวันกัน ฉันออกมาจากห้องเรียนเพื่อเจอเพื่อนของฉัน

"  มาสึ  เป็นไงบ้างเรียนวันแรก เปิดมาก็เริ่มเรียนภาษาญี่ปุ่นเลยล่ะฉัน เหอะๆยากมาก"  ฉันเอ่ยทักเพื่อน

"  ก็เธอเพิ่งมาเรียนที่นี่วันแรกนี่  แล้วปกติเธอก็ไม่ได้ใช่ภาษานี้อยู่แล้วด้วย" มาสึบอกฉันด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

ก็จริงอย่างที่ว่าล่ะค่ะ ฉันเพิ่งมาเรียนต่อ ม.4 ที่ญี่ปุ่นเนี่ยแหละ  เหอะๆ แต่ก็ดีใจที่ยังมีเพื่อนอย่างมาสึที่มาเรียนต่อด้วย  มาสึเป็นลูกญี่ปุ่น-จีนค่ะ เธอหน้าตาน่ารักมาก ขาว  ผมสีดำน้ำตาล ตาโตสีดำ ดูแล้วมีเสน่ห์มากๆเลยค่ะ

หุหุ  โชคดีของฉันล่ะที่มีเพื่อนสวย

" นี่มาสึฉันหิวแล้วล่ะไปหาอะไรกินกันเถอะ"

" จ๊ะ  ฉันก็หิวแล้ว ^ ^" มาสึยิ้มให้ฉัน

หลังจากที่พวกเรากินข้าวเสร็จก็ซื้อขนมเพื่อมากินที่โต๊ะม้าหินข้างๆตึกเรียน

" นี่มาสึ ขนมที่นี่อร่อยจังเลยนะฉันชอบมากเลยล่ะ"

" อืม  ฉันก็ชอบเหมือนกันแหละแต่ยังแพ้แคทอยู่ อิอิ ^o^" 

ขณะที่ฉันกำลังกินขนมอยู่นั้นฉันก็หันไปเห็นผู้ชายกลุ่มหนึ่ง พวกเค้าสูงประมาณ 180ซม. เดินออกมาจากห้องศิลป์ – ภาษา  อิอิ  พวกเขาสูงจริงๆเลยอยากรู้จังว่าจะกินเสาเป็นอาหารรึป่าวนะ  แหมๆ ก็ฉันกินนมทุกวันยังสูง165 ซม.เลยอะ  ฉันคิดแล้วหัวเราะออกมา  ตายแล้วรู้สึกเสียงหัวเราะของฉันจะทำให้พวกเค้าโมโหรึป่าวนะเนี่ยพวกเขาเดิมมาทางฉันแล้ว....ตายแน่เลย

 .......ช่วยติชมด้วยนะค่ะ....แล้วพบกานอีกในตอนต่อไปค่ะ.........