คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ★Is this love?
★Kangsom Part :
ตึกตัก..ตึกตัก..ตึกตัก..
เอาอีกแล้ว..หัวใจผมเต้นเหมือนจะหลุดออกมาจากอกหลังจากที่พี่ฮั่นบอกฝันดีผมไม่กี่นาทีที่ผ่านมา เป็นบ้าอะไรของแกวะไอแกง! พี่เค้าก็บอกฝันดีแกอยู่ทุกวี่ทุกวันแล้ววันนี้เกิดเป็นอะไรขึ้นมาอีกTT_____TT ไม่ต้องบอกก็รู้ครับว่าตอนนี้หน้าผมร้อนฉ่าขนาดไหน ยิ่งตอนที่พี่ฮั่นเคลื่อนใบหน้าเข้ามาหาผม มันทำให้ผมอยากจะ.. โอ๊ยยยย บ้าจริงโว้ยย!!!
ผมทิ้งน้ำหนักลงที่ปลายเตียงอย่างหมดแรง การจัดการกับความรู้สึกบ้าๆนี่มันไม่ง่ายเลย..ความรู้สึกดีๆกำลังก่อตัวภายในใจผม ถึงแม้ว่าผมจะไม่อยากให้มันเกิดขึ้นสักเท่าไหร่ก็เถอะ แต่คุณๆก็รู้นี่ครับว่า..’ห้ามอะไรน่ะห้ามได้ แต่ห้ามความรู้สึกตัวเองน่ะมันห้ามไม่ได้..’
“ในเมื่อแกไม่มีวิธีการแก้ไข แกก็ควรจะหาวิธีจัดการกับมันสิ่วะไอแกง!”
เช้าวันต่อมา..
ผมตื่นเตรียมตัวไปเรียนด้วยความง่วงแบบสุดขีด เมื่อวานกว่าจะนอนได้ อย่าไปบอกใครนะครับว่าผมแอบฝันถึงพี่ฮั่นด้วย (ไรต์ : ไม่บอกจ้าไม่บอก._.) วันนี้ผมยอมตื่นเช้าขึ้นนิดหน่อยเพื่อจะได้ออกไปมหาลัยก่อนพี่ฮั่น ไม่งั้นมีหวังผมได้เจอกับพี่ฮั่นแน่ๆ! ปกติผมจะเจอกับพี่ฮั่นราวๆแปดโมงกว่า เพราะฉะนั้นวันนี้ผมเลยรีบไปมหาลัยตั้งแต่ยังไม่แปดโมงครึ่ง
แต่..
“อ้าวแกง ทำไมวันนี้ตื่นเช้าอ่ะ” ตึ่งโป๊ะ! พี่ฮั่นยืนรอผมอยู่หน้าหอแล้วครับ ให้ตายเถอะ! นี่พี่แกเลี้ยงกุมารทองไว้รึเปล่าเนี่ย
“อะ อ๋อ ผม ผมตื่นมาใส่บาตร” โอ๊ยเป็นเหตุผลที่สุดจะทน ผมพูดออกไปได้ยังไง! แต่ช่างมันเถอะครับ แค่ให้ผมหลุดจากสถานการณ์บ้าบอนี่ก็พอแล้ว
“พอดีเลย เนี่ยพี่ก็ตื่นมาใส่บาตร^^”
และนั่นก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ผมพึ่งค้นพบเกี่ยวกับพี่ฮั่น..ในทุกๆเช้าพี่แกจะตื่นมาใส่บาตรแต่เช้า ก่อนจะรอผมเพื่อไปมหาลัยพร้อมกัน โอ๊ยยยทำไมไม่บอกกันตั้งแต่แรกวะ ผมจะได้ไม่ต้องตื่นเช้า! หลังจากที่ใส่บาตรเสร็จผมและพี่ฮั่นก็ไปมหาลัยพร้อมกันอยู่ดี- -
“เออแกง พรุ่งนี้วันเกิดไอโน่นะ”
“ห๊ะ?” คิดดูสิ่ครับขนาดพี่โน่เป็นพี่รหัสผมแท้ๆผมยังไม่รู้เลยว่าพี่แกเกิดวันไหน แล้วนี่พี่ฮั่นมาบอกปุบปับแบบนี้ผมจะหาของขวัญทันมั๊ยเนี่ย
“พรุ่งนี้วันเกิดไอโน่ เห็นมันบอกว่าจะเลี้ยงนะแต่ยังไม่รู้เหมือนกันว่าที่ไหน”
“ไว้เดี๋ยวผมถามพี่โน่อีกทีก็แล้วกันครับ”
“ไว้เจอกันนะ”
“เออพี่ฮั่น เย็นนี้ผมกลับเองนะ มีธุระอ่ะ” ผมโบกมือลาพลางส่งยิ้มให้ วูบนึงผมแอบเห็นแววตาพี่ฮั่นวูบไหว ผิดหวังหรอ..จะบ้าหรอไอแกง เลิกคิดเข้าข้างตัวเองสักที!
ผมเดินทอดน่องมายังตึกเรียน กะว่าเย็นนี้จะไปซื้อของขวัญให้พี่โน่สักหน่อย เป็นโอกาสดีที่ผมจะไม่ต้องกลับบ้านกับพี่ฮั่นด้วย ระหว่างที่ผมกำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยผมก็ชนเข้ากับคนตรงหน้าอย่างจัง
“อ้าว เฮ้ย แกงส้มเดินดูทางมั่งดิ่วะ”
“อ่ะ อ่าว โทษทีฮะพี่โน่”
“เออเจอตัวพอดีเลย พรุ่งนี้วันเกิดพี่ ไปด้วยกันนะ ร้าน Momotaro หลังม.เนี่ย เจอกัน” พี่โน่เออออเองเสร็จสรรพก่อนจะเดินหายไป ทิ้งผมยืนงงเป็นไก่ตาแตกอยู่คนเดียว นี่แหละครับพี่รหัสผม- -
“สรุปต้องไปจริงๆใช่มั๊ยวะ”
★Hunz Part :
ผมขับรถออกมาที่ร้านตัวเองหลังเลิกเรียน หวังจะไปขอคำปรึกษาจากพี่น้ำสักหน่อยเรื่องของขวัญ นี่ผมคบกับไอโน่มาจะสิบปีผมยังไม่รู้เลยว่ามันชอบอะไร ปีที่ผ่านๆมาผมก็ซื้อแต่เสื้อผ้า นาฬิกาจนมันบอกว่าให้ผมเลิกซื้ออะไรแบบนี้สักทีเพราะมันเหมือนคนเป็นแฟนกัน ดูความคิดมันสิ่ครับ- - ทันทีที่เดินเข้าร้านผมก็ต้องชะงัก..ไม่ต้องบอกก็คงรู้ใช่มั๊ยครับว่าผมเจอใคร
“ไหนบอกว่ามีธุระ”
“ผมลืมหนังสือไว้ที่ร้านพี่เลยแวะมาเอา”
“เออพี่ฮั่น พี่โน่เค้าชอบอะไรอ่ะ ผมยังไม่รู้เลยว่าจะซื้ออะไรไปให้เค้าพรุ่งนี้” ดูสิ่ครับเจอหน้าผมแต่ถามถึงไอโน่- -“
“พี่ก็ไม่รู้ว่ามันชอบอะไรเหมือนกัน” แล้วนี่ผมจะประชดน้องทำไมเนี่ย นี่มันคืออาการของคนงอนกันชัดๆเลยนะ
“อ้าวพี่ ก็พี่เป็นเพื่อนพี่โน่นี่ ถ้าพี่ไม่รู้แล้วผมจะไปถามใครวะ”
“พี่เป็นเพื่อนไม่ได้เป็นแฟนมันหนิถึงจะได้รู้ทุกเรื่องของมัน”
“ไปอารมณ์เสียมาจากไหนเนี่ย”
“ป่าว ไปทำเค้กละ” อยากจะตบปากตัวเองจริงๆครับ นี่น่ะหรอไออาการปากไม่ตรงกับใจ เกิดมาทั้งชีวิตก็พึ่งจะเคยเป็นแบบนี้แหละครับ พูดอย่างทำอย่างเนี่ย- -
“เค้ก? เฮ้ย เออพี่ฮั่นทำเค้กให้พี่โน่กัน^^”
“ห๊ะ?”
“สอนผมทำเค้กหน่อยน้า ไหนๆเราก็ไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรให้พี่โน่ทั้งคู่งั้นก็มาทำเค้กให้พี่โน่กันเถอะ”
“...............................”
“น้าพี่ฮั่น น้า นะ นะ นะ” เคยมีใครบอกแกงส้มมั๊ยครับว่าเวลาแกงส้มอ้อนมัน..น่ารักที่สุดในโลกเลย แล้วแบบนี้ผมจะไม่ใจอ่อนได้ยังไงกันTOT
“ก็ได้ อยากทำเค้กอะไรล่ะจะได้สอนถูก”
“ความจริงผมอยากทำเค้กส้มเพราะมันอร่อย แต่ไม่เอาดีกว่าผมว่าพี่โน่น่าจะชอบเค้กชาเขียว” รู้ใจกันจริงๆเลยนะ ผมพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะเดินไปเตรียมของทั้งหมด ไม่วายมีเด็กแสบเดินตามต้อยๆ- -“
“ขั้นที่หนึ่งใส่ผ้ากันเปื้อนซะ” แกงส้มรับผ้ากันเปื้อนไปอย่างงงๆก่อนจะผูกมันด้วยท่าทีเก้ๆกังๆจนผมอดไม่ได้ที่จะเดินไปผูกให้
“นี่หันหลังเดี๋ยวพี่ผูกให้” ผมดึงผ้ากันเปื้อนออกมาจากมือแกงส้มก่อนจะอ้อมตัวไปด้านหลังเพื่อผูกผ้ากันเปื้อนให้ และอีกสิ่งหนึ่งที่ผมพึ่งค้นพบเกี่ยวกับแกงส้มคือ..ไอเด็กนี่ตัวหอมมาก ทำผมเคลิ้มไปหลายนาที
“เสร็จยังเนี่ยพี่ ผูกนานไปป๊ะ”
“เสร็จแล้ว จะบ่นอะไรนักหนาเนี่ย”
“ขะ ขอบคุณนะ..พี่ฮั่น” จังหวะที่แกงส้มหันมาขอบคุณผมเจ้าตัวชะงักไปเล็กน้อยเพราะด้วยส่วนสูงที่ไล่เลี่ยกันทำให้ใบหน้าเราสองคนอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ บ้าชะมัดนี่ผมกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย>.<
“อะ เอ่อ ทำเค้กกันเถอะ”
“ขั้นที่หนึ่งร่อนแป้ง ไอซ์ซิ่ง ผงชาเขียว เกลือ ผงฟูเข้าด้วยกัน พักไว้ก่อน” ผมหันไปบอกแกงส้มให้ร่อนส่วนผสมทั้งหมดรอ เจ้าตัวก็รับไปทำอย่างว่าง่าย
“เสร็จแล้วทำไงต่อ”
“นี่ร่อนแป้งหรือไปตกถังแป้งมาเนี่ยห๊ะ หน้าขาวหมดแล้ว” แกงส้มทำหน้าตาเหรอหราทันทีที่ผมร้องทัก มันน่าจับมาฟัดจริงๆเลยโว้ยยย (ไรต์ : ใจเย็นค่ะพี่ฮั่น-.-)
“หื้อ เปื้อนเยอะป่าวอ่ะ”
“หยุดอยู่ตรงนั้น มือก็เปื้อนยิ่งป้ายมันก็ยิ่งเปื้อนสิ่” ผมเอื้อมมือหยิบผ้าขาวสะอาบชุบน้ำก่อนจะค่อยป้ายลงบนเปลือกตาและจมูกของแกงส้มช้าๆ เพียงไม่นานเจ้าตัวก็ลืมตา ดวงตากลมสวยที่ทำให้ผมแทบละลายทุกครั้งที่มองจับจ้องมาทางผมอย่างสงสัย
“หมดแล้วใช่ป่าว”
“ชะ ใช่ ต่อไปเราก็เอาไข่ไก่ นมสด โอวาเล็ตแล้วก็แป้งที่ร่อนเมื่อกี้ ตีรวมกันแบบนี้ ค่อยๆเติมเนยลงไปทีละนิด” ผมให้แกงส้มไปตีส่วนผสมของแป้งเค้กทั้งหมดก่อนที่ตัวเองจะมาทำส่วนผสมของครีมแทน
“เสร็จยังอ่ะพี่ ผมอยากเห็นแล้ว^0^” นี่คงเป็นคำถามรอบที่ร้อยของแกงส้ม เจ้าตัวคงจะตื่นเต้นไม่น้อยกับการทำเค้ก ต่างจากผมที่รู้สึกว่ามันเหนื่อย(ใจ)เสียเหลือเกิน- -
“เอาออกมาจากเตาแล้วลองเอาไม้จิ้มดูถ้าเค้กไม่ติดมากับไม้ก็คือสุกแล้ว”
“เฮ้ย สุกแล้วโว้ยยย น่ากินจัง>0<”
“ต่อไปก็เอาครีมที่ทำไว้มาแต่งหน้าเค้กซะ” แกงส้มพยักหน้ารับคำสั่งอย่างว่าง่ายก่อนจะเดินไปเอาครีมที่วางข้างๆกันมาแต่งหน้าเค้กที่สุกแล้ว
“พี่ฮั่น ผมขอยืมพิมพ์รูปหัวใจได้ป่าว”
“จะทำเค้กเป็นรูปหัวใจหรอ”
“อื้อ”
“ทำไมถึงจะทำเป็นรูปหัวใจล่ะ” ไม่รู้ว่าผมถามเพราะผมอยากรู้จริงๆหรือถามเพราะประชดแกงส้มกันแน่..
“ก็..ไม่รู้ดิ่ ผมเบื่อเค้กแบบกลมๆแล้วอ่ะ”
“ถ้าวันเกิดพี่ แกงจะทำเค้กให้พี่เหมือนที่ทำให้ไอโน่มันบ้างมั๊ย”
“ไม่รู้เหมือนกัน มันยังไม่ถึงวันนั้นสักหน่อย” หลังจากจบประโยคแกงส้มก็หันมายิ้มให้ผมจนตาปิด ทำให้ผมต้องลุกจากเก้าอี้เดินไปหาไอเด็กแสบจอมกวนประสาท- -
“งั้นหรอ”
“อีกอย่าง ผมทำเค้กไม่เป็นนี่เป็นครั้งแรก ขืนพี่ไม่ช่วยทำเค้กไหม้ได้อดกินกันพอดี วันเกิดพี่พี่อยากกินเค้กไหม้รึไง”
“ไหม้ก็จะกิน ถ้ามันเป็นเค้กที่แกงทำ” แกงส้มชะงักเล็กน้อยจากการแต่งหน้าเค้ก นั่นทำให้ผมรู้ว่าผมไม่ควรพูดประโยคบ้าๆนั่นออกไปTTOTT
“นี่แน่ะ ทำเป็นพูดไป ถ้าผมทำไหม้แล้วอย่ามาบ่นนะ แบร่:P” แกงส้มเอาครีมที่เหลือจากการแต่งหน้าเค้กมาป้ายจมูกผมพร้อมทั้งแลบลิ้นใส่และนั่นทำให้ผมรู้สึกโล่ง อย่างน้อยน้องก็ยังไม่สงสัยอะไร..ล่ะมั้ง
“เล่นอย่างนี้หรอไอแสบ” หลังจากนั้นสงครามป้ายครีมก็เริ่มต้นขึ้น ตอนนี้อย่าถามถึงสภาพของเราสองคนครับเละทั้งตัว หน้าเหน้อนี่ไม่ต้องพูดถึง ถ้าผมไม่คิดไปเอง..ผมรู้สึกว่าวันนี้แกงส้ม ’ยิ้มกว้าง’ กว่าทุกๆวันที่ผ่านมา มันเป็นเพราะผมรึเปล่าครับ?
_______________________________________
มาต่อแย้ว~ ชดเชยที่อาทิตย์ที่แล้วเค้าไม่ได้อัพ
อาทิตย์นี้เลยอัพสองตอนเบยย รีบปั่นง่ะ
ขอโทษน้าถ้ามันดูหน่วงๆงงๆ5555เอาไว้ตอนหน้าละกันเนอะ
มีอะไรติชมก็ว่ากันมาโลด เก๊าพร้อมรับคำแก้ไข^^
เจอกันตอนหน้านะตะเอง ไว้ลุ้นกันว่าน้องแกงรู้สึกยังไงกับอิหมี กับพี่โน่
มีอะไรก็มาทักทายกันได้ที่ @_littlebooks โลดดด>.<
เจอกันตอนหน้าน้าตะเอง ขอบคุณทุกคนที่หลงเข้ามาอ่านน้า:-)
ความคิดเห็น