ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ★Fic :TS8 HunzKang : Love opposite รักนี้ห้องตรงข้าม

    ลำดับตอนที่ #5 : ★จริงหรือหลอก?

    • อัปเดตล่าสุด 3 ม.ค. 57


    Hunz Part :

                สุดท้ายผมก็ต้องยอมให้ไอโน่ขนพรรคพวกมาร้านเค้กของผม เอ่อ..ความจริงมันเป็นของแม่ผมครับคือแม่ผมชอบทำขนมมากซึ่งต่างจากผมโคตรๆ และเพราะไอความที่แม่ผมชอบทำเนี่ยแหละครับ ทำให้ผมถูกบังคับให้หัดทำขนมตั้งแต่ยังเด็ก กลายเป็นว่าตอนนี้ผมทำขนมเป็นถึงแม้ว่าจะไม่เก่งมากแต่มันก็โอเคอยู่นะครับ เวลาว่างผมก็มักจะเข้ามาที่ร้านอยู่บ่อยๆ หลายคนก็บอกว่าผมดูไม่เข้ากับเค้กเอาซะเลย ดูน่าจะเป็นพวกแบดๆซะหน่อย ไม่รู้อะไรที่ทำให้พวกเค้าคิดแบบนั้น..

     



     

                อ่ะ พวกมึงจะกินอะไรก็สั่งเลย ไหนๆก็ดั้นด้นกันมาละเดี๋ยวกูเลี้ยงเองผมโยนเมนูใส่เพื่อนๆทั้งหลายทั้งปวงที่ดูมีความสุขซะเหลือเกินกับการได้กินเค้กฟรี

     

     

     

                “นี่ไอฮั่น ร้านแกโยนเมนูให้ลูกค้าหรอยะแกรนด์หันมาเหวใส่ผม ต่างจากโดมที่นั่งจ้องเมนูราวกับมันจะลอยออกมาจากหน้ากระดาษ

     



                พี่ฮั่นทำเค้กด้วยหรอคะ

     

     

     

                “ก็ทำบ้างครับ^^”

     

     

     

                “หนูนาเค้าจะหมายความว่าหน้าอย่างมึงทำเค้กเป็นด้วยหรอวะต่างหากไอโน่หันมาพูดกับผมด้วยถ้อยคำกวนประสาทแต่ดันเรียกเสียงหัวเราะได้จากทุกคนเป็นอย่างดี

     

     

     

                นั่งรอไม่นานเค้กทั้งหมดก็มาเสิร์ฟ สตรอเบอรี่ชีสเค้กของสาวๆและช็อคโกแลตฟัดจ์เค้กถูกวางตรงหน้าพร้อมกับลาเต้หอมกรุ่นอีกสี่แก้ว

     

     

     

                แกงส้มไม่ทานอะไรหรอ ผมหันไปถามคนที่เอาแต่นั่งจิ้มมือถืออยู่ไม่สนใจเมนูที่ทุกคนพร้อมใจกันยื่นให้

     

     

     

                “ผมไม่ค่อยชอบทานของหวานฮะ

     

     

     

                พวกเรานั่งทานไปคุยไปจนเวลาล่วงเลยมาเกือบสองทุ่ม ผมก็เริ่มเห็นท่าทีง่วงเหงาหาวนอนของคนตรงข้าม คนอะไรเหมือนเด็กชะมัด

     

     

     

                ง่วงแล้วหรอผมกระซิบถามแกงส้มเพื่อไม่ให้คนอื่นสงสัย

     

     

     

                “นิดหน่อยฮ่ะ

     

     

     

                “ไอโน่ เดี๋ยวกูกลับละ กูซักผ้าไว้ยังไม่ได้ตาก แกงส้มกลับกับพี่มั๊ยผมหันไปบอกเพื่อนที่ยังคงโฟ่แตกกับทุกคนบนโต๊ะ พร้อมทั้งชวนแกงส้มกลับ

     

     

     

                “บ้านมึงตากผ้าตอนสองทุ่มหรอวะไอฮั่น

     

     
     

                “เออ บ้านกูตากผ้าตอนนี้มีอะไรมั๊ย ป่ะแกง

     

     

     

                “เอ้าไอเชี่ยนึกจะไปก็ไป เออยังไงก็ฝากน้องแกงส้มด้วยมึงผมโบกมือลาทุกคนรอบโต๊ะก่อนจะเดินออกจากร้านไปไม่วายลากแกงส้มออกมาด้วย

     

     

     

                ทันทีที่เดินออกมาจากร้านแกงส้มก็หัวเราะทำให้ผมต้องหันกลับไปมอง  อะไรวะอยู่ๆก็ขำ- - ไม่นานนักเจ้าตัวก็พูดออกมา

     

     

     

                มุขโคตรเห่ยเลยว่ะพี่

     

     

     

                “หืม? มุขอะไร

     

     

     

                “ก็ที่พี่บอกพี่โน่ว่าจะไปตากผ้าไง บ้านพี่เวลาจะชิ่งเค้าใช้มุขนี้กันหรอ

     

     

     

                ไม่ใช้มุขนี้จะหนีออกมายังไงล่ะ เห็นเรานั่งสัปหงกตั้งนานแล้ว ง่วงขนาดนั้นเลยรึไง

     

     

     

                “ง่วงดิ่พี่ เปิดเทอมไม่กี่วันงานเยอะเป็นบ้า ผมทำงานเกือบเช้าทุกวันแกงส้มยู่หน้างอแง ทำไมไอเด็กนี่มันทำอะไรก็ดูน่ารักไปซะหมดนะ..

     

     

     

                ถ้างั้นก็ใส่หมวกกันน็อคซะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง

     

     

     

                “หืม? ไปส่งผม?”

     

     

     

                “ก็ใช่ไง ทางเดียวกันไปด้วยกันประหยัดจะตาย

     


     

                “แน่ใจนะว่านี่คือเหตุผล?”

     

     

     

                “นะ แน่ใจสิ่ไอเด็กบ้า มาย้อนถามผมแบบนี้ต้องการอะไรฟระ!

     

     

     

                “ถ้างั้นผมไม่เกรงใจแล้วนะ..พี่ฮั่น^^ แล้วเวลาผมถามพี่ไม่ต้องทำหน้าตาตกใจขนาดนั้นก็ได้มั้งแกงส้มหันมาแลบลิ้นใส่ผมก่อนจะสวมหมวกกันน็อค จะไม่ให้ตกใจได้ไงก็แกเล่นถามคำถามจี้จุดซะขนาดนั้น-0-

     

     

     

                โชคดีหน่อยที่วันก่อนผมเอามอเตอร์ไซค์มาจอดทิ้งไว้ที่ร้าน ทำให้วันนี้ผมสามารถขับมอเตอร์ไซค์กลับหอได้อย่างสบายไม่ต้องเสียแรงโบกแท็กซี่ แล้วมันก็ดีซะด้วยที่ทำให้ผมกับแกงส้มได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น..

     

     

     

                ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงหอพัก ใจจริงผมอยากจะยืดเส้นทางกลับบ้านให้มันยาวออกไปอีก ให้ผมมีเวลาอยู่กับแกงส้มอีกสักนิดก็น่าจะดีไม่น้อย

     

     

     

                ขอบคุณมากนะพี่ที่อุตส่าห์มาส่ง

     

     

     

                “ก็บอกแล้วไงว่าทางเดียวกัน

     

     

     

                “งั้น..คืนนี้ฝันดีนะครับพี่ฮั่น^^” แกงส้มยกมือมาบ๊ายบายๆ แต่ยังไม่ทันที่น้องจะเดินไปได้ไกลก็ถูกผมเรียกไว้ก่อน

     

     

     

                แกง

     


     

                “ครับ?”

     

     

     

                “พี่เอาเค้กส้มมาจากร้าน เผื่อเราจะหิวตอนดึกๆเวลาทำงาน

     

     

     

                แต่..ผม..”

     

     

     

                “มันไม่หวานอย่างที่คิดหรอกน่า ลองชิมดู สูตรเด็ดของร้านเลยนะ

     

     

     

                “ไว้ผมจะลองทานละกันนะครับ^^” เคยมีใครบอกไอเด็กนี่มั๊ยครับว่ารอยยิ้มของเค้าทำให้ทุกคนที่เห็นยิ้มตามได้ตลอดเลย..

     

     

     

    Kangsom Part :

                ผมเดินถือกล่องเค้กขึ้นมาบนห้อง ก่อนจะวางมันลงข้างๆหัวเตียง ไม่อยากจะคิดว่าคนที่ดูนิ่งๆ แบดๆอย่างพี่ฮั่นจะเปิดร้านเค้ก ที่แปลกไปกว่านั้นคือพี่ฮั่นทำเค้ก ไม่อยากจะเชื่อเลย-0- ผมนั่งมองกล่องเค้กอยู่นานสองนานก่อนจะเปิดออก ผมไม่ชอบทานหวาน ผมไม่ชอบนมและเนย ในชีวิตผมมีของหวานอยู่ไม่กี่อย่างที่ผมชอบ และผมเองก็ไม่แน่ใจว่าอะไรที่ทำให้ผมรับกล่องเค้กมาจากพี่ฮั่น..

     
     

     

                “อืม..อร่อยดีแฮะเค้กส้มที่ไม่หวานจนเกินไปทำให้คนที่ไม่ชอบทนเค้กอย่างผมยิ้มออก ตอนแรกผมคิดว่ามันจะหวานเจี๊ยบซะแล้ว ก็แหมเค้กที่ไหนๆก็หวานทั้งหมดนี่ครับ แต่เค้กส้มร้านพี่ฮั่นไม่เป็นแบบนั้นในความหวานยังมีความเปรี้ยวของส้มอยู่ อืม..ผมชักจะชอบเค้กส้มของร้านพี่ฮั่นซะแล้วสิ่

     

     

     

                แกงส้ม

     

     

     

                “.......................

     

     

     

                “แกงส้มทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกจากนอกระเบียงผมก็รีบวิ่งออกไปก่อนจะพบกับบุคคลที่ผมพึ่งนึกถึงเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา 

     

     

     

                ทานเค้กรึยัง

     

     

     

                “ยังเลยครับ^^”

     

     

     

                “.........................

     

     

     

                ล้อเล่นน่า เนี่ยผมกำลังทานอยู่เลยกะจะแกล้งสักหน่อยแต่พอเห็นหน้าตาหงอยๆของพี่ฮั่นผมก็แกล้งไม่ลง

     

     

     

                อร่อยมั๊ย

     

     

     

                “ก็ดีฮะ ไม่หวานไป^^”

     

     

     

                “งั้น..คืนนี้ฝันดีนะ เจอกันพรุ่งนี้เดี๋ยวพี่ไปส่งพี่ฮั่นยกมือเกาท้ายทอยก่อนจะส่งยิ้มตาหยีมาให้ผม

     

     

     

    ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก..




                และนั่นคือเสียงหัวใจของผมตอนนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไออาการแบบนี้มันคืออาการตกหลุมรัก แต่ตอนนี้ผมไม่แน่ใจ..มันจะดูพิลึกไปหน่อยมั๊ยครับถ้าอาการแบบนี้มันจะเกิดกับผู้ชาย และผู้ชายที่ว่านี่ผมก็รู้จักเขายังไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ

     

     

     

                แกเป็นบ้าอะไรของแกวะไอแกง?” ผมยีหัวตัวเองอย่างแรงเพื่อไล่ความคิดบ้าๆนี่ออกไป ผมเนี่ยนะจะไปตกหลุมรักพี่ฮั่น บ้าชะมัด ไม่มีทาง! ผมต้องตกหลุมรักผู้หญิงขาวสาวหมวยตาโตต่างหาก

     


     

    หลายวันผ่านไป..

                หลังจากวันนั้นผมกับพี่ฮั่นก็ดูจะเจอกันมากขึ้น เวลาไปมหาลัยก็มักจะไปด้วยกันอยู่เสมอ เวลาว่างบางครั้งพี่ฮั่นก็ชวนผมไปนั่งเล่นที่ร้านเค้ก แถมยังสอนผมทำเค้กอีกต่างหาก ทำให้เราสองคนดูสนิทกันมากเป็นพิเศษ ผมคิดว่าผมสนิทกับพี่ฮั่นมากกว่าพี่รหัสตัวเองอีกนะครับเนี่ย- -ก็พี่โน่น่ะติดแฟนจะตายเวลามีอะไรก็ฝากฝังพี่ฮั่นตลอด ตอนนี้พี่ฮั่นเลยเหมือนมีน้องรหัสสองคน

     

     


     

                หวัดดีครับพี่น้ำ

     

     

     

                “อ้าวแกง แวะมาหาคุณฮั่นหรอ

     

     

     

                “พอดีอยากทานเค้กน่ะฮ่ะเลยแวะมา แล้วนี่พี่ฮั่น?”

     

     

     

                “ยังไม่เห็นเลยนะวันนี้ แกงนั่งก่อนก็ได้เดี๋ยวพี่ไปเอาเค้กมาให้พี่น้ำยิ้มให้ผมก่อนจะเดินไปนำเค้กส้มมาเสิร์ฟ ตั้งแต่วันที่ผมได้ทานเค้กส้มก็ดูเหมือนว่ามันจะกลายเป็นเมนูโปรดของผมไปแล้วล่ะครับ มาร้านพี่ฮั่นทีไรต้องสั่งทุกที

     

     

     

                มาแล้วจ้า

     

     

     

                “ขอบคุณนะฮะผมยิ้มหวานให้พี่น้ำก่อนจะตักเค้กส้มเข้าปาก อืม..รสชาติยังเหมือนเดิม ผมนั่งคิดนู่นคิดนี่ไปเรื่อยเปื่อย ไม่นานบุคคลที่สามก็ก้าวเข้ามาในร้าน

     

     

     

                จะมาร้านทำไมไม่บอกก่อน

     

     

     

                “ผมแค่แวะมานั่งทานเค้กเฉยๆ พอดีอยากหาที่เงียบๆทำงานด้วยผมตอบปัดไม่เงยหน้ามองคนถาม

     

     

     

                ......................

     

     

     

                “อ้าว แล้วนั่นพี่จะลุกไปไหน

     

     

     

                “เห็นบอกอยากได้ที่เงียบๆ พี่เลยจะไปหลังร้าน

     

     

     

                “หืม? น้อยใจหรอ

     

     

     

                “นะ น้อยใจบ้าอะไร” 

     

     

     

                ไม่น้อยใจแล้วจะลุกหนีไปทำไมล่ะคร้าบบ คุณพี่ฮั่นผมแกล้งแหย่คนตัวโตที่ตอนนี้กำลังทำหน้าตาเลิกลั่กหันหลังจะไปหลังร้านท่าเดียว

     

     

     

                จะไปทำเค้กต่างหาก

     

     

     

                “เค้ก?”

     

     

     

                “สูตรใหม่ด้วย

     

     

     

                “เห้ยพี่ พูดจริงป๊ะเนี่ย ผมขอไปทำด้วยคนน้าผมแกล้งทำตาแป๋วหวังว่าจะได้รับความเห็นใจจากคนตรงหน้า แต่..

     



                รอชิมอย่างเดียวก็พอแล้ว เราอ่ะ^^”

     

     

     

    Hunz Part :

                วันนี้ผมกะจะเข้ามาลองทำเค้กสูตรใหม่ดูซะหน่อย แต่พอเข้าร้านมาก็บังเอิญเจอไอแสบนั่งอ่านหนังสืออยู่ซะงั้น อุตส่าห์จะทำเค้กไปเซอร์ไพร้ซะหน่อย วันนี้ผมกะจะทำช็อคโกแลตหน้านิ่ม^______^  ผมลงมือทำตามสูตรที่อ่านเจอในหนังสือ ไม่ลืมที่จะปรับนู่นปรับนี่ตามความชอบของตัวเอง ไม่แน่เมนูนี้อาจจะเป็นเมนูเด็ดของร้านก็ได้

     

     

     

                ไปทำเค้กหรือไปทำอะไรวะพี่ นานเป็นชาติ

     

     

     

                “ของอร่อยก็ต้องรอดิ่

     

     

     

                “โว๊ะ!”

     

     

     

                “ลองชิมดูรสชาติเป็นไง พอทำขายได้รึเปล่าผมเลื่อนจานเค้กไปตรงหน้าแกงส้มที่ยังเอาแต่สนใจหนังสือที่อยู่ในมือ

     

     

     

                ......................

     

     

     

                “แกงส้ม ชิมให้พี่ก่อน

     

     

     

                “แปปนึงพี่ กำลังยุ่ง

     

     

     

                “หรือแกจะให้พี่ป้อนวะไม่รู้อะไรดลใจให้ผมพูดแบบนั้นออกไป..บ้าชะมัด ผมอยากจะตบปากตัวเองวันละหลายๆรอบจริงๆ

     

     

     

                อ่ะ ป้อนดิ่

     

     

     

                “.........................ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรแกงส้มก็ก้มลงมาชิมเค้กที่ผมกำลังจะป้อนให้ไปอย่างหน้าตาเฉย

     

     

     

                ก็อร่อยดีนะพี่ โอเคเลยแหละ ไม่หวานไป

     

     

     

                “.........................

     

     

     

                “พี่ฮั่น เป็นอะไรวะ ได้ยินที่ผมพูดมั๊ยเนี่ย

     

     

     

                “ห๊ะ เมื่อกี้แกว่าอะไรนะ

     

     

     

                “ผมบอกว่าทำขายได้เลย อร่อยดี ไม่หวานเกินไปด้วย

     

     

     

                “อะ อ๋อหรอ แกอ่านหนังสือไปเถอะเดี๋ยวพี่ไปเก็บของหลังร้านก่อนผมเดินออกมาหลังร้าน ไม่ได้จะมาเก็บของอย่างที่บอกไปหรอกครับ แต่ผมแค่..อยากอยู่กับตัวเอง

     

     

     

                ไอท่าทางทีเล่นทีจริงแบบนี้มันคืออะไร..พี่ล่ะอยากอ่านความคิดแกได้จริงๆเลยแกงส้ม..




    ________________________________


    อุต๊ะ คืออะไรรึ น้องแกงนี่ยังไง โลเลจริงๆ5555
    อิหมีมันดูจะลืมตัวบ่อยไปมั๊ยค้าท่านผู้โช้มมม-////////
    ปีใหม่ที่ผ่านมาเป็นยังไงกันบ้าง มาเล่าสู่กันฟังหน่อย^^
    ก็ปี 2014 เค้าก็ขอให้ทุกคนมีความสุข สุขภาพร่างกายแข็งแรงน้า
    มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาตลอดทั้งปีนี้เลยน้า รักพี่ฮั่นและน้องแกงไปนานๆ้เบย
    เจอกันตอนหน้าจ้า มีอะไรไปเม้าส์มอยได้ที่ @_littlebooks โลด:-)

     

    THE★ FARRY
    THE FARRY's House
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×