คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [OS] GOT7 - Winter is coming (2JAE)
[OS] Winter is coming (GOT7-2JAE)
-หอพั GOT7-
“ยอแ! มาเ็บออนายลับไปห้อัวเอเลยนะ มันเะะ”
เสียุเ้มๆอผู้ัาระโนสั่ยอแลั่นหอพัหลัลับาาราานสุท้ายอวัน
“อะไรอ่ะฮยอ ผม็อยู่มาั้นานไม่เห็นะว่าอะไร วันนี้ผีอะไรเ้าสิฮยอเนี่ย!”
ยอแเินหน้ามุ่ยเ้าไปเ็บอในห้อผู้ัารพลาบ่นทีู่่ๆ็ถูไล่ออาห้อ ปิแล้วยอแเป็นรูมเมทับแบอม แ่้วยอาาศที่่อน้าร้อนบวับในห้อไม่มีแอร์ทำให้ทัู้่้อแยันนอน ยอแไปนอนห้อผู้ัารส่วนแบอม็นที่นอนออไปนอนในห้อนั่เล่น
ยอแเปิประูห้ออัวเออย่าทุลัทุเลเพราะหอบอพะรุพะรัเ็มอ้อมแน ่อนะใ้เท้ายันประูปิเสียัแล้วเินเอาอไปวาไว้มุมห้อ
“ปิันานั้นลัวประูไม่พัรึไ”
น้ำเสียวนๆอแบอมเอ่ยทัหลัาเินามร่าบาเ้ามาในห้อ ยอแเหล่ามอแบอมเล็น้อย่อนะยัไหล่แล้วหันลับไปัอ่อ
“ยุ่น่าฮยอ อย่าเพิ่มาวนไ้มั้ย ผมำลัอารม์ไม่ี”
“นายะนอนที่นี่หรอวันนี้?”
“็แหสิ โนไล่มานานั้นะให้ไปนอนที่ไหนล่ะ”
“วันนี้ัน็ะนอนที่นี่เหมือนัน”
“อ่าว ฮยอ็นอน้านอไปิ”
“็วันนี้อยานอนที่นี่อ่ะ มีปัหา?”
“ฮยอ็ไปนอนที่อื่นิวะ นอน้วยันมันอึอั”
“็เรื่ออนาย แ่ันะนอนที่นี่”
แบอมอบลับยอแ้วยใบหน้าวนๆ พร้อมยืนรานที่ะนอนในห้อ ยอแมวิ้วไม่พอใ่อนะหันไปเ็บอมาไว้ในมืออีรอบ
“เออ ผมไปนอน้านอ็ไ้วะ”
ร่าบาพู่อนะเินึัหอบ้าวอออไปยัห้อนั่เล่น
หลายวันมานี้ แบอมมัะพูาวนๆับร่าบา ึทำให้ร่าบาไม่อยาะุยับนัวสูมานั ยอแเลยเลือที่ะอยู่ห่าๆร่าสูเพื่อหลีเลี่ยารพูุย
“อ้าว ยอแมานอนไรรนี้”
ินยอที่เพิ่อาบน้ำเสร็เินมานั่เ็ผมบนโฟา่อนะเอ่ยถามยอแที่นอนเล่นไอแพอยู่หน้าทีวี
“โนโนยอฮยอไล่ออาห้อมา -.- “
“แล้วทำไมไม่นอนในห้อนายล่ะ”
“แบอมฮยอะนอนในห้อ”
“เอ้า แล้วทำไมไม่นอน้วยันเล่า”
“ไม่อยาเอหน้าแบอมฮยอ”
ร่าบาอบำถามินยอโยที่สายายัับ้ออยู่บนไอแพ แบอมเินออมาไ้ยินบทสนทนาทั้หมพอี ึหุหิับำอบอร่าบา
“ับันมันทำไมห้ะ?”
ยอแใเล็น้อยที่ร่าสูไ้ยินในสิ่ที่นเอเผลอพูไป ่อนะละสายาาไอแพแล้วหันหน้าไปเผิับสายามที่้อมาอย่าหุหิ
“็ฮยอวนีนอ่ะ”
“แล้วไ?”
“็ไม่แล้วไ ผมแ่ไม่อบ”
“เี๋ยวนี้หัย้อนแล้วหรอ?”
“ถ้าฮยอะมาหาเรื่อัน็พอเหอะ ผมเหนื่อยแล้ว ไม่อยาเถีย้วย”
“พอไ้แล้วน่า ทั้สอน เสียัไปถึในห้อ”
มาร์ที่ไ้ยินเสียทะเลาะอยอแับแบอมเินมาห้ามอย่ารำา่อนะหันไปออินยอพาเินเ้าห้อัวเอไป
“ไปเหอะินยอ ไปนอนัน”
“นอนบ้าไรห้อนายเล่า ันะลับห้อ”
“็แ็สันไม่อยู่อ่ะ เ้าเหา”
ามุ้มิ้อมาร์ับินยอไม่ไ้ทำให้บรรยาาศึเรียระหว่าแบอมับยอแลน้อยลเลย สายาทัู้่้อันอย่าไม่ลละ ่อนที่ยอแะถอนหายใอย่าปลๆแล้วล้มัวนอนบนโฟาโยไม่ไ้พูอะไร
ร่าสูยืนหลับาเพื่อสบสิอารม์อัวเอ่อนะยอมเปิปาพูับร่าบา่อน
“เ้าไปนอน้าในะ”
ร่าบายัเล่นไอแพโยทำทีไม่สนใำพูอแบอมที่ยืน้ออยู่้าๆ ร่าสูเห็นันั้นึรู้สึหุหิอีรั้ที่ร่าบาเมินน มือแร่ระาแนร่าบาให้ลุึ้นมาาโฟาและลาเ้าไปในห้อ
“บอให้มานอนในห้อไ!!”
“โอ๊ยฮยอ ผมเ็บนะ”
ร่าบาถูเหวี่ยลบนที่นอน่อนที่ร่าสูะทาบทับลมาทำให้ร่าบาิ้นไปไหนไม่ไ้
“นอนที่นี่เถอะนะ”
ยอแหยุิ้นและับท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่ารวเร็วอร่าสู แบอมที่เห็นร่าบาหยุิ้นึ่อยๆ้มหน้าลไปุับอออุ่นๆอร่าบาพร้อมทั้อร่าบาไว้หลวมๆ
“นอนที่นี่เถอะนะยอแ”
“ฮยอ..ทำไม..?”
“ันอยานอนอนายแบบนี้.......ทุวัน”
“ฮยอพูบ้าอะไร ลุออไปนะ”
ยอแับำพูอร่าสู แ่ใบหน้า็ร้อนึ้นมาหลัาที่ร่าสูพูประโยแปลๆับเา ึันหน้าอแร่หวัให้น้านบนลุออไป
“.....”
ร่าสูยันิ่อยู่อย่านั้น ไม่ยอมลุออไปาัวยอแพร้อมทั้ระับอ้อมอให้แน่นึ้น ยอแเห็นันั้นึเป็นฝ่ายพูึ้นมา่อน
“ฮยอพูแบบนี้หมายวามว่าไ?”
“็หมายวามามนั้นแหละ”
“ผมไม่เ้าใ”
แบอมถอนหายใเบาๆ่อนะเยหน้าึ้นมาสบาับวาู่สวย
“ันอยานอนอนายแบบนี้ทุวัน แ่นี้ยัไม่เ้าใอีหรือไ?”
“....”
“ันอยาอนาย อยาให้นายอยู่ับันนเียว ันอบนาย เ้าใรึยั?”
“แ่......อะ...อื้อ..”
ยัไม่ทันที่ร่าบาะไ้พู ร่าสู็้มลไปประบปาับริมฝีปาบา่อนะบเบียริมฝีปาลไปรุนแรมาึ้น ลิ้นร้อนแทรเ้าไปเี่ยวระหวัับเรียวลิ้นเล็วานเ็บวามหอมหวานไปทั่วโพรปา ร่าบาที่โนูบอย่าไม่ทันั้ัวเริ่มหายใไม่ออึทุบอบแร่เบาๆ ร่าสูยอมถอนริมฝีปาออมาอย่าเสียาย แ่็ยิ้มอย่าอารม์ีเมื่อไ้ลิ้มรสริมฝีปานุ่มแล้ว
“ทีนี้เ้าใไ้รึยั?”
“ะ..เ้าใอะไร”
“้อใหู้บอีรอบมั้ย”
“มะ...ไม่้อ เ้าใแล้ว”
“ำอบล่ะ”
“ำอบอะไร?”
“ำอบอูบเมื่อี้ไ”
“ไม่รู้เว้ย!!”
ยอแ้มหน้าุับอหนา้วยวามอาย แบอมยิ้มำๆ่อนะยับัวลมานอน้าๆแล้วอร่าบาไว้หลวมๆ
“พูแบบนี้แปลว่าลแล้วนะ”
“ลบ้าอะไรเล่า”
“ไม่รู้แหละ ูบไปแล้ว อไปแล้วอ่ะ ถือว่าลแล้วนะ”
“ฮยอนี่มันริๆเลย”
“ฮ้าววว ่วแล้ว นอนเถอะ”
ร่าสูเอื้อมมือไปปิไฟ่อนะระับแนที่อร่าบาเอาไว้ให้แน่นึ้น ยอแยแนึ้นออบ ทั้สอนอมยิ้มอย่ามีวามสุภายใ้แสันทร์ที่ส่อผ่านหน้า่าเ้ามา ่อนะพล็อยหลับไป
- 2 วัน่อนหน้า –
“โนยอฮยอ”
ร่าสูอแบอมเินเ้าไประิบับผู้ัารหน้าเ้มระหว่าที่ทุนำลั้อมเ้นันอยู่
“มีอะไร? ทำไมไม่ไป้อม?”
“ฮยอไล่ยอแลับมานอนับผมหน่อยิ”
“อะไรอนายวะ?”
“็อาาศมันหนาวแล้วอ่ะ ยอแไม่ยอมลับมานอนับผมัที”
“แล้วทำไมไม่ไปบอเอวะ?”
“เรื่อไรผมะพูล่ะ เี๋ยวนอื่น็ล้อาย เินแย่”
“ไอ้บ้าเอ๊ย เออ เี๋ยวบอให้ ลับไป้อมไป”
- บ –
เย้ ฟิเรื่อแรอเรา เป็นยัไบ้าะ? สั้นไปนินึเนอะ
อาะแปลๆนินึ เพิ่เยแ่ T^T
แอบสับสนับอารม์พี่บีหน่อยเนอะ แ่เอยัเอ อิอิ
อบไม่อบยัไบอันหน่อยน้า ><
ใรอยาพูุยิมอะไรเมนั่นมาในทวิไ้นะรั @AFlorea93
อบุ Theme สวยๆ
ความคิดเห็น