[OS] Secret Baby (Eunseo x Bona)

Starry moment - WJSN





ทำไมนะ ทำไมเหรอ ช่วงนี้เธอมันไม่น่ารักใช่มั้ย?
คนบางคนถึงได้ไม่สนใจเธอเอาซะเลย




เช้ามืดของช่วงวันปลายสัปดาห์ เป็นธรรมดาที่เหล่าไอดอลกรุ๊ปชายหญิงจะทยอยกันเดินทางมายังสถานีโทรทัศน์ เพื่อถ่ายทำสเตจของเพลงที่กำลังโปรโมท อูจูโซนยอก็เช่นกัน 'Dreams come true' คือเพลงไตเติ้ลล่าสุดของพวกเธอ หลายเดือนที่ผ่านมาพวกเธอไม่ได้หายหน้าไปไหน เพียงแต่เก็บตัวฝึกซ้อมและเติมเต็มส่วนที่ขาดของตัวเอง ด้วยหวังว่าอัลบั้มนี้จะออกมาอย่างน่าประทับใจ เช่นนั้นจึงปฎิเสธไม่ได้เลยว่า เบื้องหลังรอยยิ้มที่เห็นกันนั้นจะแอบซ่อนความกดดันและกังวลใจอยู่ไม่น้อย


มือบางของคนข้างกายแตะเบาๆที่ไหล่ของอึนซอ ก่อนจะออกแรงเขย่าเล็กน้อยเพื่อปลุกเธอที่ผล็อยหลับไปบนรถขณะเดินทางมายังสถานีโทรทัศน์ชื่อดังที่ว่า เจ้าของร่างสูงจึงปรือตาขึ้นมองคนสะกิดก่อนจะพยักหน้าเป็นการบอกว่าตัวเองตื่นแล้ว


อากาศอุ่นขึ้นกว่าเดือนก่อนเล็กน้อย ทว่าเจ้าของร่างสูงผิวขาวจัดก็ยังเผลอเบ้หน้าเมื่อพาตัวเองลงจากรถมาเจอสภาพแวดล้อมภายนอก ปัดป่ายสายตาไปทั่วแบบไร้ทิศทางด้วยความง่วงงุนเล็กน้อย ก็ยังพอเห็นเหล่าแฟนคลับของไอดอลหลายวง มั่นใจได้เลยว่ากลุ่มแฟนคลับที่สะดุดตาพวกเธอที่สุดก็คือหย่อมย่อยๆที่อยู่ไม่ไกลซึ่งกำลังชูป้ายที่เขียนว่า ‘อูจูโซนยอไฟท์ติ้ง’ นั่นเอง อึนซอโบกมือหยอยๆให้คนเหล่านั้น เรียกเสียงที่เธอขอนิยามว่าเสียงกรี๊ดในลำคอ คล้ายจะเป็นการเกรงใจแฟนกลุ่มข้างๆก็ไม่เชิง

แฟนๆของเธอนี่น่ารักที่สุดจริงๆ..



เหล่าเมมเบอร์พากันเดินไปต่อแถวเพื่อที่จะเดินเข้าตัวตึกพร้อมๆกัน ไม่รู้ว่าเพราะอุณหภูมิของอากาศหรือเพราะสายตานิ่งๆของรุ่นพี่ตัวเล็กเจ้าของผมสีแดงที่มองผ่านตัวเธอไปกันแน่ ที่ทำให้อึนซอเดินหงอยๆไปประกบหลังพี่ลูด้า ก่อนจะซบหัวโตๆของตัวเองกับไหล่ของรุ่นพี่ผมเทาตรงหน้า

“มายืนข้างพี่นี่มา ไปหลบอยู่ข้างหลัง แฟนๆไม่เห็นนะ”
อึนซอฟังคำของพี่ลูด้าของเธอจบก็ไม่ได้พูดอะไรตอบ เพียงเบะปากเหมือนเด็กๆ อย่างที่เธอชอบทำเวลาโดนขัดใจ
“ไม่ได้บังคับซะหน่อย…”

ซึ่งมันก็ได้ผลดีแทบทุกครั้งไป



การถ่ายทำครึ่งเช้าผ่านไปด้วยดี แค่สามเทคก็ได้ผลงานที่ถูกใจพีดีนิมเป็นที่เรียบร้อย วันนี้พวกเธอไม่มีเวลาพักมากนักเพราะมีตารางงานที่ต้องไปออกรายการวิทยุในช่วงบ่ายต่อ มื้อเที่ยงจึงเป็นเซ็ทอาหารง่ายๆตามที่ทางพีดีนิมได้จัดเลี้ยงไว้ให้อย่างข้าวกล่อง พร้อมด้วยผลไม้หนึ่งชุด กับน้ำแร่อีกขวด

คงเป็นเพราะว่าการทำงานหนักช่วงหลายวันมานี้ แถมวันนี้เธอต้องตื่นเช้าเป็นพิเศษกว่าทุกวัน อึนซอจึงรู้สึกอ่อนเพลียเล็กน้อย ความรู้สึกมึนๆตึงๆในหัวจึงมาแทนที่ความอยากอาหาร

“วันนี้อึนซอกินน้อยอ่ะ”

“ดูพูดเข้า ทำเหมือนปกติฉันกินเยอะอย่างนั้นแหละ”
อึนซอแบกเขี้ยวใส่ยัยเปี๊ยกซูบินที่พอเอ่ยแซวจบก็วิ่งไปแอบหลังพี่ซอลอาของมันอย่างว่องไว

“อย่างน้อยปกติเธอก็กินผลไม้หมดอ่ะ”
อึนซอรู้สึกเหม็นกับการที่ซูบินมันหันไปขอการสนับสนุนจากพี่ซอลอา แล้วพี่มันก็ดันพยักหน้าเอออออย่างว่าง่ายเช่นนี้

“ไม่ค่อยหิวอ่ะ”
นอกจากซูบิน ซอลอา ยังมีดายองที่ดูท่าทางกำลังเดินเข้ามาร่วมวงสนทนา ถัดไปไม่ไกลโบนาและลูดาที่กำลังนั่งดูเทปย้อนหลังการแสดงของตัวเองกันอยู่


“เป็นอะไรคะ ไม่สบายเหรอ”
ดายองเอ่ยถามพลางแตะมือลงบนหน้าผากดังแหมะ อึนซอหลับตาหยีกับสัมผัสที่เหมือนจะนุ่มนวลนี้

“ก็นิดหน่อย แค่เพลียๆน่ะ”
อึนซอเพิ่มเสียงของตัวเองให้ดังขึ้นอีกหน่อยด้วยหวังว่าคนที่กำลังสนใจไอแพดในมือของลูดานั้นจะหันมาสนใจกันบ้าง

จังหวะที่คนพี่ผมแดงกำลังจะละสายตาจากไอแพดขึ้นมา อึนซอก็เบี่ยงสายตาหนีไปทางอื่น ก่อนจะทำหน้าอ้อนกับดายอง

“ดูแลเค้าหน่อย เค้าต้องความอบอุ่น”

ว่าแล้วเจ้ายักษ์ผมแดงก็กอดรัดฟัดดายอง ก่อนจะซุกหน้าเข้าซอกคอของอีกคน ในตอนนั้นอึนซอจึงไม่ทันที่จะได้สบสายตากับใครบางคนที่กำลังมองมาทางเธอ

ว่าโบนากำลังมองมาที่เธอกับดายองด้วยสีหน้าแบบไหน…






'พูดขนาดนี้แล้วยังไม่เข้ามาคุยกันอีก ไม่คิดจะอยากรู้เลยใช่ไหมว่าเธอจะเป็นอะไรยังไง?!'

อึนซอได้แต่หงุดหงิดกับตัวเองที่เห็นพี่โบนาเอาแต่เล่นกับกล้องของแฟนๆก่อนจะเข้าเข้าลิฟท์เพื่อไปยังตารางงานต่อไปอย่างการออกรายการวิทยุ โดยไม่สนใจเลยว่าเธอยืนหน้าบูดอยู่ไม่ไกล



เห้อ แล้วทำไมต้องทำหน้าตาน่ารักแบบนี้ด้วยนะ...


ใจนึงก็อยากจะสะบัดหน้าใส่แรงๆ แต่อีกใจก็อยากเล่นกับพี่เค้านั่นแหละ และแล้วอึนซอก็พ่ายแพ้ให้กับความใจอ่อนและอ่อนใจต่อท่าทางน่ารักของโบนาจนสุดท้ายต้องเดินเข้าไปก่อกวนพี่เค้าด้วยการเอามือบังใบหน้าสวยไว้ ในตอนที่พี่คนสวยกำลังเล่นกับเหล่าแฟนๆ เสี้ยวนึงเธอเห็นสายตาขุ่นๆของพี่เค้าที่มองมาเหมือนกัน แถมยังทำท่าจะกัดมือกันจริงๆไปอีก

เธอไม่ใช่เหรอที่ควรจะเป็นฝ่ายโกรธพี่เค้า
ไม่ใช่ต้องมาโดนมองด้วยสายตาคาดโทษแบบนี้…




การที่ต้องย้ายตัวเองผ่านอากาศหนาวภายนอกก่อนจะเข้ามาสู้ความอบอุ่นภายในอาคารหลายรอบในหนึ่งวัน เริ่มทำให้อึนซอรู้สึกไม่ค่อยสบายตัว แต่เพราะเธอเห็นว่าแฟนมารอกันเยอะที่สถานีวิทยุ เธอจึงจำต้องทำเป็นร่าเริงเข้าไว้ ก็จะมีบางจังหวะที่เธอเผลอทำตัวไฮเปอร์ไม่เจียมตัว เล่นเอาบ้านหมุนอยู่เกือบนาที จนต้องเอียงตัวไปซบพี่ลูด้าที่นั่งอยู่ข้างกัน

รายการดำเนินมาจนถึงช่วงท้าย รุ่นพี่ฮงกิถามถึงดาราชายที่อยากแสดงละครด้วย เมมเบอร์มองหน้ากันเป็นการหยั่งเชิงว่าจะให้ใครตอบ ก่อนที่ลีดเดอร์จะพูดชงให้พี่โบนาผู้ซึ่งมีบทบาทในวงการนักแสดงมากกว่าใครเป็นคนตอบ เช่นนั้นอึนซอได้แต่มองหน้าพี่เค้านิ่งอย่างพอจะรู้ว่าดาราชายที่ว่าคือใคร เพราะช่วงนี้ว่างๆพี่โบนาก็จะเก็บเกี่ยวประสบการณ์ด้วยการเรียนรู้การแสดงของดาราท่านอื่น และก็จะมีบ้างที่พี่เค้าจะอินกับละครมากไปหน่อย…

พอเห็นโบนาดูลังเลใจที่จะเอ่ยชื่อของดาราชาย ลีดเดอร์จึงเอ่ยเพื่อเป็นการผ่อนคลายว่าไม่เป็นไรหรอก


แหม! ไม่ต้องมาทำเหนียมอายเลยแม่คนติดละคร


“บอกมาเถอะค่ะ”
อึนซอพอจะรู้สึกว่าเสียงตัวเองนั้นแข็งขึ้นมาหน่อยในตอนเอ่ยประโยคที่ว่า ก่อนจะทำเป็นตบมือเปาะแปะพอเป็นพิธี เมื่อเห็นสายตาของเมมเบอร์ที่มองมาเป็นเชิงปราม แว่วเสียงพี่โบนาบอกว่าชอบที่ฝีมือการแสดงของเขาจึงตามดูละครที่กำลังออนแอร์อยู่อะไรประมาณนั้น


ก็ตามนั้น...


ใกล้จะสิ้นสุดวัน รถตู้ของบริษัทพาพวกเธอกลับมาส่งที่หอพักในตอนห้าทุ่ม อึนซอรู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อยจากการได้พักงีบหลับบนรถระหว่างเดินทางจากสถานีวิทยุจนถึงหอพัก ร่างสูงเผลอเซไปพิงไหล่ของพี่ซอลอาเข้าให้ในตอนก้าวขาลงจากรถ สองคนพี่น้องจึงพากันกอดคอกอดเอวเข้าหอพักตามตามประสาคนขี้อ้อนขี้สกินชิพ อึนซอรีบวิ่งไปทิ้งตัวนอนซุกผ้าห่มกองใหญ่บนโซฟาตัวยาวเป็นคนแรก เสียงก่นบ่นก่นด่าดังมาให้ได้ยินระงม หนึ่งในเสียงที่ดังที่สุดมาจากยอนจองที่รีบมาดึงผ้าห่มของตัวเองคืน พลางบ่นเรื่องที่อึนซอไม่ยอมอาบน้ำก่อนขึ้นไปนอนบนโซฟา มักเน่บ่นไปเรื่อยอย่างกับหมีกินผึ้ง ก่อนที่ทั้งคู่จะตะโกนแข่งกันจนพี่ๆในวงต้องมาจับแยก

“ยอนจองไปอาบน้ำก่อนเลยไปๆ”
เป็นโบนาที่เข้ามาดึงตัวยอนจองออก ก่อนจะดันหลังหมีขี้บ่นเข้าห้องน้ำไป


ใช่สิ! เรามันคนไม่สะอาด ไม่มีใครอยากยุ่งด้วยหรอก


อึนซอเอาหน้าซุกหมอนพลางส่งสายตาตัดพ้อไปยังคนพี่ผมแดง ก็ไม่รู้ว่าเป็นความโชคดีหรือตั้งใจที่โบนาได้รับสารข้อความนี้ไปเป็นที่เรียบร้อย…

ด้วยความที่มีสมาชิกในวงเยอะ กว่าจะรันคิวอาบน้ำมาถึงคนรองสุดท้ายอย่างโบนาก็ปาเข้าไปเกือบสองชั่วโมง แต่นี่ก็ไม่ได้ทำให้คนที่รเป็นอันดับสุดท้ายอย่างอึนซอรู้สึกว่ามันเป็นช่วงที่เสียเวลาแต่อย่างใด


เพราะเธอรู้ว่ามันจะเป็นการรอที่คุ้มค่า..



กลิ่นหอมเฉพาะตัวของสบู่อาบน้ำที่โชยมาแตะจมูกของอึนซอ ทำให้เธอรู้ถึงการมาของใครบางคน ไม่ผิดเลยเมื่ออึนซอลืมตาขึ้นมาแล้วพบกับคนพี่ร่างเล็กในชุดคลุมอาบน้ำ พี่โบนา กำลังเดินมาหากันก่อนจะทิ้งตัวนั่งบนโซฟาที่อึนซอกำลังนอนขดตัวอยู่ เจ้าเด็กยักษ์เงยมองพี่ด้วยสายตาเหมือนลูกหมาอ้อนเจ้าของ วันทั้งวันไม่คิดจะคุยจะเล่นอะไรกันเลย พอมาที่หอแล้วกลับชอบเอาตัวมาอยู่ใกล้ๆแบบนี้ทุกที ว่าแล้วเจ้าหมายักษ์ขี้งอนก็หลับตาใส่เจ้าของมันเพื่อแสดงความงอนอีกรอบ


“ไม่อาบน้ำเหรอคะ? ฮึ”
เพราะเสียงหวานๆที่ดังอยู่ข้างหูกับประโยคอ้อนที่ว่า ทำให้อึนซอยอมลืมตาขึ้นมามองพี่เค้า ทว่าไม่วายส่งสายตาขุ่นไปให้

“ไม่ต้องมาทำเสียงแบบนี้เลยนะ”
“เสียงแบบไหนคะ”
ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ
โบนาเพิ่มน้ำตาลลงไปในเสียงอีกเท่าตัว

“พี่โบนา!!”
“ชู่ว อย่าเสียงดังสิคะ เดี๋ยวคนอื่นก็แตกตื่นกันหมด”
นิ้วบางแตะที่ริมฝีปากของคนเสียงดัง อึนซอมุ่นคิ้วก่อนจะอ้าปากงับนิ้วชี้ของคนพี่อย่างไม่ยอมแพ้

“เดี๋ยวนี้หัดดื้อกับพี่นะอึนซอ” โบนาเอ่ยเสียงดุ แต่ไม่ได้สะบัดนิ้วออกจากคมเขี้ยวของเจ้าหมายักษ์ตรงหน้าแต่อย่างใด

“พี่ยังไม่ได้ทำโทษที่วันนี้เธอทำตัวเกเรเลยนะ”
อึนซอปล่อยนิ้วของอีกคนเป็นอิสระ เพื่อเอ่ยถามอย่างข้องใจ

“ทำโทษอะไร” เธอว่าอย่างไม่ยอม “พี่นั่นแหละผิดและต้องโดนทำโทษมากกว่า ที่วันนี้ทั้งวันพี่แทบจะไม่สนใจกันเลย” อึนซอว่ายาวเป็นชุด ก่อนที่โบนาจะหลุดขำออกมาตอนจบประโยคของคนขี้งอน




“เราเคยคุยกันแล้วนี่”



ก็จริงอย่างที่พี่เค้าว่า พี่โบนาเคยบอกไว้ว่าอยากให้เธอเล่นกับเมมเบอร์คนอื่นบ้างเวลาที่อยู่ข้างนอก ด้วยเพราะไม่อยากให้ต่างคนต่างรู้สึกติดกันและกันมากเกินไป ยิ่งในอนาคตหากมีงานที่ต้องแยกกันทำ กลัวว่าถ้าเป็นเช่นนั้นทำให้ยามจะต้อไกลกันจะทนคิดถึงกันไม่ไหวน่ะสิ เขินจัง...


“ก็ฉันอยากอ้อนพี่บ่อยๆนี่คะ”


โบนารู้ว่าอึนซอเป็นเด็กขี้อ้อน และเจ้าตัวก็รู้ว่าตัวเองนั้นติดสัมผัสแค่ไหน ดังเช่นตอนนี้ที่เจ้าเด็กตัวโตกำลังมุดเอาหน้าถูกับตักของคนพี่ไปมาอย่างออดอ้อน โบนาก็ปล่อยให้เด็กมันกอดรัดฟัดอยู่พักใหญ่จนไม่รู้ว่าทำอีท่าไหนถึงได้ตกไปอยู่ใต้ร่างของอีกคนซะอย่างนั้น

“ไม่ต้องมาทำเบี่ยงเบนความสนใจกันเลยนะ รับบทลงโทษไปซะดีๆ”

“จะลงโทษอะไรคะ” อึนซอทำตาแป๋วพลางยิ้มอย่างอารมณ์ดี “อะไรก็ได้ ฉันขอแค่ได้กอดพี่แบบนี้ก็พอแล้ว”


แปะ!!

โบนาออกแรงตีไปที่ต้นแขนของคนข้างบนอย่างไม่จริงจังนัก อันที่จริงเรียกว่าวางมือจะถูกมากกว่า

“หนึ่ง แขนนี้ที่พี่ซอลอาโอบ”

แล้วเคาะไปที่หน้าผากมนของเด็กมัน
“สอง หน้าผากนี้ทีซบลูด้า”

ก่อนจะดีดเบาๆที่ปลายจมูกโด่ง
“สาม จมูกนี้ที่ไปซุกซูบิน” ก่อนที่โบนาจะเม้มปากอย่างใช้ความคิด “อืม… มีอะไรอีกมั้ยนะ?”

ตลอดการทำโทษของโบนา อึนซอไม่ได้รู้สึกสลดแต่อย่างใด กลับกันเธอเอาแต่ยิ้มอยู่ตลอดเวลา จนโบนาที่มองนั้นอดรู้สึกหมั่นไส้ไม่ได้


“พี่จำได้หมดเลยเหรอคะ?”

อันที่จริงไม่ใช่ว่าโบนาไม่สนใจกัน เพียงแต่พี่เค้าไม่ได้แสดงออกมาในทันทีต่างหาก แต่คล้ายจะเป็นการเก็บรายละเอียดแล้วมารวบยอดเอาตอนหลัง อึนซอนึกติดตลกในใจ

“กำลังคิดว่าขาดอะไรไปไหม”
"พี่คิดไปพลาง..."


“ฉันขอไถ่โทษไปพลางเลยละกันนะคะ”


ว่าจบอึนซอก็จรดปลายจมูกลงตรงตำแหน่งต่างๆของคนพี่ ไล่ตั้งแต่ตรงไหลมน มาตามซอกคอขาว เรียกให้คนข้างใต้รู้สึกมวนท้องขึ้นมาได้ไม่ยาก ปลายจมูกโด่งเป็นสันไต่ไปตามสันกรามสองข้างของคนใต้ร่าง แล้วหยุดวนที่ใบหูเรียกเสียงครางเบาๆของคนโดนสัมผัส อึนซอหลุดยิ้มก่อนจะไถ่โทษต่อด้วยการงับตรงใบหูน้อยๆของคนพี่ จรดริมฝีปากลงตรงแก้มข้างหนึ่งแล้วถอยใบหน้าออกมา รอจนคนพี่ปรือตาขึ้นมามองกัน ใบหน้าสวยขึ้นสีระเรื่อให้พอดูน่ารัก ปลายจมูกโด่งของอึนซอแตะลงตำแหน่งเดียวกันของอีกคนก่อนจะคลึงเบาๆ ทั้งคู่ยิ้มให้กันด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรู้สึกที่ตรงกัน ก่อนที่คนข้างล่างจะวาดวงแขนขึ้นมาโอบรอบคอของอึนซอ


ไม่ใช่แค่อึนซอหรอกที่ติดสัมผัสเพียงฝ่ายเดียว
ทว่าโบนาก็ติดการสัมผัสแบบนี้ของอีกคนเช่นกัน…


========================================

พหวีดดดดด วันช็อตชั่ววูบจากการเห็นโมเม้นถูจมูกของสองคนนี้ค่ะ น่าร้ากกก
ฝากคู่นี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจเหล่าแม่ยกกันด้วยนะคะ

ปล.ช่วงที่ผ่านมาทำงานหนักและโดนใช้งานหนักมากเหลือเกินค่ะ จนไม่มีเวลาเข็นฟิคยาวออกมาเลย 555

คิดถึงทุกคนจริงๆ -//////-