ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    This Love ต้องการเธอ จงมา...

    ลำดับตอนที่ #8 : บทที่6 สืบค้น...

    • อัปเดตล่าสุด 28 ก.ย. 59


    ณ ห้องในบ้านแห่งหนึ่ง ได้มีเด็กหนุ่มเปิดหนังสือประวัติศาสตร์อ่าน...

    -ยุคสมัยจอมเวท-

    โลกเวทมนต์...มีจริงๆหรอเนี่ย

            นานแล้ว...ปีศาจมาปรากฏที่โลกมนุษย์ได้เพื่อที่จะครอบครองมัน... มนุษย์ทุกคนต่างได้พยายามเอาชีวิตรอด  แต่พวกเค้าได้แต่ภาวนาว่าจะมีคนมาปลดปล่อยพวกเขาจากเหล่าปีศาจชั่วร้ายพวกนี้  จนกระทั่งวันหนึ่ง...ความปรารถนาของพวกเขาได้เป็นจริง  เมื่อมีจอมเวทกลุ่มหนึ่งได้มาปรากฎบนโลกมนุษย์  และพวกเขาก็ได้ปราบพวกปีศาจจนหมดสิ้น แล้วหลังจากนั้นจอมเวทกลุ่มนั้นก็หายสาบสูญไป... และมีข่าวลือมากมายเกี่ยวกับพวกเขา  บางคนได้กล่าวว่าต่อสู้กับปีศาจจนร่างแตกสลายไปพร้อมกับปีศาจ   บางคนก็กล่าวว่าพวกเขาได้กลับสู่โลกเวทมนต์ไปแล้ว  จนกระทั่งวันหนึ่งมีนักโบราณคดีได้จับมือกับนักวิทยาศาสตร์เพื่อคิดค้นสิ่งที่นำไปสู่ความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้  และพวกเขาก็ได้คิดค้นหินเปลี่ยนโลก   พวกเขาได้ทำสำเร็จ   พวกเขาได้ไปพบกับอีกสองโลกที่ไม่เคยเห็นมาก่อน  นั่นคือโลกเวทมนต์และโลกปีศาจ กว่าพวกเขาจะกลับมาก็ปาเลยไป 21 ปี...   หลังจากที่พวกเขากลับมาพวกเขาก็ได้ทำบันทึกสิ่งที่เห็น...มีการนำมาตีพิมพ์หลายฉบับและได้มีการแปลเป็นหลายๆภาษา  การวิจัยครั้งนี้สำเร็จไปได้ด้วยดี หลังจากนั้นอีก 3 ปี  พวกเขาก็ได้เสียชีวิตในเวลาไร้เรี่ยกัน  มีหลายปากบอกว่าพวกเขาปรับตัวกันไม่ได้บ้าง  พวกเขาแก่ตายบ้าง  พวกเขาโดนสิ่งชั่วร้ายจากโลกปีศาจบ้าง  และ...

    เด็กหนุ่งตกอยู่ในภวังค์ของหนังสือจนเลยเวลาร่วมเป็นตี2.41น.  เขาได้ปิดหนังสือแล้วล้มตัวลงนอน

    ไม่น่าเชื่อ...คิดว่ามันเป็นแค่นิทานซะอีก  นิทานที่คุณแม่เล่ามาตอนเด็กๆ...  นิทานที่ออกมาจากปากของแม่โดยไม่มีหนังสือ...มันมีจริงสินะ  ท่านสุดยอดไปเลย

    เด็กหนุ่มได้เข้าสู่ห้วงนิทรา...แล้วกลับรู้ไม่ว่ามีใบหน้าสวยที่แฝงความเศร้าสร้อยไว้ในดวงตาคู่นั้น  ได้จับจ้องเขาจากกระจกในห้องนอนของเขา...

    “แม่ขอโทษนะเวท  แม่ขอโทษที่ทิ้งลูกให้อยู่คนเดียว”

    น้ำเสียงที่แผ่วเบาและหวานซึ้งแต่ปนความเศร้าไว้ในน้ำเสียงนี้  และดวงหน้าที่เศร้าสร้อยของเธอ...

    “ทำไมผู้ชายคนนั้นถึงไม่สนใจลูกในไส้ของตัวเองเลย... เนี่ยน่ะหรอจะคำพูดที่บอกว่าจะดูแลลูกให้ดี!

    เธอได้พูดออกมาด้วยความโกรธแต่เสียงของเธอก็ดังพอที่เด็กหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงจะได้ยิน

    “แม่ขอโทษ...”

    เธอได้จางหายไปพร้อมกับเสียงหวานปนเศร้านี้...

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×