สงครามสีแดง

ลำดับตอนที่ #2 : Red War Script

1.  EXT. สนามรบ. DAY 1

ทุ่งหญ้าเวิ้งว้าง ใบไม้บ่งบอกสีว่าอยู่ในช่วงฤดูใบไม้ร่วง ที่ๆ นัดพบของเหล่าเลือดแห่งนักสู้ ตั้งแต่อดีตกาลจวบจนปัจจุบัน ทุ่งหญ้าที่เคยเขียวขจีกลับกลายเป็นสีของเลือด เปรียบดั่งฤดูใบไม้ร่วง ฤดแห่งการสูญเสียและจากลา

เป็นเวลาอันยาวนานที่แคว้นชันโซและซึงวูก่อสงครามกัน ด้วยสาเหตุที่ไม่แน่ชัดนัก ทั้งสองฝ่ายต่างก็ไม่ยอมแพ้ซึ่งกันและกัน ต่างผลัดกันรุก ผลัดกันรับ ผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมากแต่ก็ไม่มีใครคิดที่จะสงบศึก

เวลาผ่านไปหลายร้อยปี สนามรบแห่งนี้ก็ยังนองไปด้วยเลือดของทหารหลายร้อยนาย ที่เอาชีวิตมาจบกับสงคราม มีแต่การสูญเสีย ไม่คุ้มค่ากับการเอาชีวิตมาเสี่ยง ด้วยเพราะศักดิ์ศรี หรืออะไรก็ตาม

ทหารฝ่ายชันโซ
เราต้องสู้ อย่ายอมแพ้ ห้ามถอยเด็ดขาด บุกเข้าไป!!

ทหารฝ่ายซึงวู
ฆ่ามัน เพื่อบรรพบุรุษของเรา เฮ!!

2.  EXT. งานดอกไม้ไฟสีแดง. NIGHT 2

พลุสีแดงถูกจุดขึ้นสู่ท้องฟ้าหลายอัน แข่งแสงกับดวงจันทร์ที่สาดแสงมา ในงานดอกไม้ไฟสีแดง เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย ทั้งคู่รัก ทั้งครอบครัว ต่างเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

แม่ค้า
ช่วยด้วย!! เด็กขโมยขนมฉัน ใครก็ได้
ช่วยจับเด็กคนนั้นที ช่วยด้วย!!!

ทหารชันโซ
จะหนีไปไหนหนุ่มน้อย มาโดนทำโทษซะดีๆ

จียุน
ปล่อยข้าไปเถอะ ข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้าหิวเหลือเกิน
ข้าไม่มีเงิน ได้โปรดเห็นใจข้าด้วยเถิด


ทหารชันโซไม่พูดพร่ำ ทำเพลง จับจียุน โบยด้วยไม้หน้าสาม ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาได้แต่สังเวชใจ แต่ก็ไม่มีผู้ใด กล้าที่จะเข้ามาช่วยเขา มีเพียงแม่ค้าใจโหดที่ยิ้มเยาะอย่างสะใจ ให้กับความโง่เขลาของเด็กหนุ่ม

ซางอา
ทหาร ท่านไปดูสิ ว่าเกิดเสียงเอะอะอะไรขึ้นค่ะ

ทหารชันโซ
มีเด็กหนุ่มกำลังถูกโบยอยู่ครับ ชาวบ้านบอกว่า
เขาขโมยขนมจากร้านขายขนมแถวๆ นี้ครับ

ซางอา
ไปบอกให้เขาหยุดโบยเถอะ
เราจะให้เขาเข้าไปอยู่ในวังกับเรา ดีเหมือนกัน
เราจะได้มีเพื่อนบ้าง

ทหารชันโซ
แต่องค์หญิงครับ.. เขาเป็นแค่สามัญชนนะ

ซางอา
ก็ไม่เห็นเป็นอะไร เขาก็เป็นคนเหมือนเรา
ไปพาเขากลับไปวังกับเราเถอะ

ซางอาได้เข้าไปช่วยจียุน และชดเชยค่าเสียหายให้กับเจ้าของร้านไป และพาจียุนกลับไปวังพร้อมกับนาง โดยที่นางไม่รู้เลยว่า ทุกอย่างจากนี้กำลังจะเปลี่ยนไป

3.  INT. พระราชวังชันโซ. DAY 3

จียุนได้เข้าไปอยู่ในวังร่วมกับซางอา และได้กลายเป็นพระสหายของซางอาที่สนิทที่สุด เขาได้รับการเลี้ยงดูจากคนสวนในพระราชวัง แต่มีบางสิ่งที่เขาไม่รู้ตัวเองเลยว่า ตัวเองกำลังตกหลุมรักนางอย่างโงหัวไม่ขึ้น ได้แต่เก็บสงสัย เพียงเพราะยศฐาบรรดาศักดิ์ที่แตกต่างกันเกินไป

ซางอาก็ไม่ต่างกัน ทุกวันนางเฝ้าแต่คิดถึงจียุน หวังว่าสักวันจียุนจะเผยความในใจของเขาที่มีต่อนาง แต่..ก็ไม่มีสักครั้งที่จียุนจะพูดหรือแสดงท่าทีออกมาแต่ซางอาก็ไม่เคยท้อ ได้แต่เฝ้ารอคอยจียุน

ซางอา
 จียุน เจ้าจะอยู่กับเราตลอดไปใช่ไหม
 สักวันถ้าเจ้าโตขึ้น เจ้าจะทิ้งเราไปไหม

จียุน
 แน่นอน ข้าไม่มีวันทิ้งองค์หญิงไปหรอก
 เพราะองค์หญิงคือคนที่ดีกับข้าที่สุด

ซางอา
 (ถอนหายใจและพูดด้วยเสียงอันแผ่วเบา)
 แค่ดีแค่นั้นหรอ..?

4.  EXT. งานดอกไม้ไฟสีแดง. NIGHT 4

จียุนเริ่มตระหนักได้ว่า สักวันเขาคงต้องไปจากที่นี้ กลับไปสู่เมืองที่ๆ เขาจากมา ซึ่งยังเป็นที่ไหน เขาเองก็ไม่สามารถรู้ได้ แต่เมื่อตัดสินใจแล้ว เขาก็จะทำมัน ถึงแม้ว่าผลที่ได้ มันจะดีหรือไม่ดีก็ตาม

จียุนมองซางอาด้วยสายตาที่อ่อนโยนที่สุด แต่ก็ยังกลัวใบหน้าของซางอาจะหม่นหมองไปเพราะเขา แสงพลุสีแดงส่องกระทบกับใบหน้าของซางอา

จียุน
(รำพึงกับตนเอง)
 เจ้าสวยเหลือเกิน ซางอา สวยจนข้าจะห้ามใจไม่ไหวแล้ว

จียุนเรียกซางอาเบาๆ ทันใดนั้นเอง ในมือเขาก็มีสิ่งหนึ่ง ที่กำอยู่แน่น ราวกับว่ากลัวจะมีผู้ใดเห็น จียุนสวมมันให้กับซางอา หญิงสาวที่เขารักมาตลอดและเป็นรักแรกของเขา

จียุน
 ข้ารักเจ้านะ ซางอา ถึงแม้ว่า
 ความรักของเรามันจะเป็นไปได้ยาก
 แต่ข้าก็อยากบอกให้เจ้ารับฟัง

ซางอาไม่พูดอะไรต่อ แต่จียุนสัมผัสได้ ว่านางก็รักเขาอย่างสุดใจเหมือนกัน จียุนสัมผัสริมฝีปากซางอาอย่างทะนุถนอม ทั้งสองจูบกันเนิ่นนาน เหมือนกับรู้ว่าถึงเวลาแล้ว ที่จียุนจะต้องไป

5.  EXT/INT. สนามรบ. DUSK 5

หลายปีผ่านไป ซางอาเติบโตเป็นสาวเต็มที่ เหตุการณ์หลายๆ อย่าง ทำให้จียุนค่อยๆ หายไปจากชีวิตนาง ด้วยหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ นางต้องเป็นจักรพรรดิหญิงของแคว้น ทั้งๆ ที่ยังอยู่ในวัยรุ่น  ซางอาต้องร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับเหล่าทหาร นั่นทำให้นางแข็งแกร่งมากถึงมากที่สุด แต่นางก็ไม่เคยลืมว่า นางเคยรักใคร และตอนนี้ก็ยังรัก

ซางอาต้องนำทัพไปรบกับแคว้นซึงวู หลายครั้งหลายครา แต่ก็ไม่เคยชนะได้สักครั้ง แคว้นซึงวูเองก็เหมือนกัน ก็ไม่เคยเอาชนะแคว้นชันโซได้ และก็ดูเหมือนว่าสงครามครั้งนี้จะไม่มีวันจบตลอดกาล..

เหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น เมื่อซางอาพลาดท่า ตกจากหลังม้า จึงเกิดเหตุชุลมุนวุ่นวาย ผมที่รวบไว้จนใครๆ ต่างคิดว่า นางคือชายหนุ่ม ก็สยายออก เปิดเผยความจริงให้ทุกคนเห็น แม่ทัพคนหนึ่งจึงได้ช่วยซางอาไว้ และพานางเข้าไปในป่า เพื่อหลบการตามล่าจากหลายๆ ฝ่าย

6.  INT. กระท่อมในป่า. DAY 6

จียุนคอยดูแลซางอา โดยที่เขาไม่รู้เลยว่า นางคือรักแรกของเขาที่หายไป ด้วยความรู้สึกคุ้นเคย ความผูกพันที่มีต่อกัน มันก็ไม่ยากเลย ที่จะทำให้จียุนตกหลุมรักซางอา ทั้งๆ ที่เขาก็ยังสงสัยในตัวเองว่า ทำไมถึงรู้สึกคุ้นเคยกับนาง

ซางอา
 ท่านช่วยเราทำไมกัน เรา..เป็นศัตรูกันนะ

จียุน
 ก็ใช่ เจ้ากับเราเป็นศัตรูกัน แต่เราเห็นแก่เพื่อนมนุษย์
 เรายังไม่อยากเห็นหญิงงามอย่างเจ้า ตายในสนามรบ

ซางอา
 หรอ....ขอบใจ!!

จียุนแอบลอบยิ้มในใจที่ได้ยั่วโทสะนาง

หลายครั้งที่เขาเห็นนางหยิบของบางสิ่งบางอย่างมาดูก่อนจะนอน แอบสงสัยในใจไม่ได้ แล้วความสงสัยของเขาก็เป็นเหตุให้รู้ความจริง นางคือ ซางอา ซางอา หญิงอันเป็นรักแรกของเขาจริงๆ จียุนคิดที่จะบอกความจริงแก่นางแต่ก็สับสนในใจ ในเมื่อฐานะตอนนี้ เขาเป็นถึงแม่ทัพแคว้นซึงวู ส่วนซางอาก็เป็นจักรพรรดิหญิงแห่งแคว้นชันโซ

จียุน
 เจ้าเคยรักใครสุดหัวใจบ้างไหม คนที่เจ้าไม่เคยลืม
 คนที่เจ้าคิดคำนึงหาตลอดเวลา

ซางอา
 ข้าไม่เคยหรอก
 เพราะชีวิตข้ามอบให้เขาคนนั้นไปเนิ่นนานแล้ว
 ถึงแม้ว่า..ข้าอาจจะไม่มีวันได้พบเขาอีกแล้ว

จียุน
 ซางอา ข้าคิดถึงเจ้านะ ข้ารอคอยเจ้ามานานแสนนาน
 ซางอา ข้ารักเจ้า

ซางอาไม่เข้าใจในคำพูดของจียุน จนเขาหยิบแหวนของนางออกมาสวมให้ แล้วจุมพิตนางเบาๆ นางถึงเข้าใจความรู้สึกนั้น ที่เคยหายไปนานแสนนาน เขาคือ จียุน เขานั่นเอง คนที่ซางอารอมานานแสนนาน

7.  INT/EXT. ป่า. DUSK 7

เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็วเสมอ เป็นเวลาเกือบเดือนที่จียุนเฝ้าดูแลซางอาอย่างทะนุถนอม แต่เขาและเธอก็ต้องกลับไปยังที่ๆ เขามา แต่ซางอาก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจจากจียุนแล้ว ยิ่งแน่ชัดในความรู้สึกมากขึ้นๆ

ซางอา
 ข้าจะรอเจ้านะ จียุน ข้าไม่มีวันเปลี่ยนใจแล้ว
 ข้าสัญญา

จียุน
 ข้าก็จะรอเจ้าเหมือนกัน ข้ารักเจ้านะ

8.  INT. พระราชวังซึงวู. DAY 8

จียุน แม่ทัพแห่งแคว้นซึงวูได้กลับมาปรากฎตัวอีกครั้ง ผู้คนต่างยินดีปรีดาแต่ไม่มีใครรู้ความต้องการในใจเขาเลย

จียุน
 ท่านจักรพรรดิ ข้ามีอะไรอยากจะบอก
 คือว่า.. ข้าตัดสินใจแล้วที่จะหยุดเรื่องรบ
 ข้าจะละทิ้งทุกอย่าง ถ้าท่านไม่มีปัญหาอะไร
 โปรดเห็นใจข้าเถิด

จักรพรรดิซึงวู
 ข้าเข้าใจเจ้าและรู้ความจริงว่า
 เจ้าแอบไปช่วยจักรพรรดิชันโซมา
 จับตัวมันไปประหาร!!
 ตระกูลเจ้านะมันทรยศข้าทั้งโคตร
 พ่อแม่เจ้า ข้าก็เป็นคนข้ากับมือ
 นับประสาอะไรกะจิ้งหรีดด้อยค่าอย่างเจ้า

จียุน
 นี่เจ้า เจ้าฆ่าพ่อแม่ข้าหรอ แล้วทำไมท่านตรัสว่า
 แคว้นชันโซเป็นคนฆ่าพ่อแม่ข้า

จักรพรรดิซึงวู
 ก็เพื่อหลอกใช้เจ้าไง เอาตัวมันไป!!!

นับแต่วันนั้นมา ก็ไม่เคยมีใครพบเจอจียุนอีกเลย บางก็ว่าเขาหายตัวไป ถูกลักพาตัว ถูกสวรรค์พาไป หรือแม้กระทั่งถูกแคว้นชันโซจับตัวไป แต่แท้จริงทหารรับใช้ของเขาต่างรู้ดีว่า จียุนได้ตายไปแล้ว...

9.  INT. พระราชวังชันโซ. DAY 9

ซางอาได้แต่นับวันรอคอยให้จียุนมารับนางไปอยู่ด้วยกัน แต่จียุนก็ไม่เคยมา เวลาผ่านไปนานขึ้น นางก็ได้ยินข่าวลือ เรื่องแม่ทัพของแคว้นซึงวูที่หายตัวไป จึงส่งทหารไปสอดแนม ก็ได้รู้ความจริงว่า จียุนถูกฆ่า

ซางอาได้แต่ร้องไห้เศร้าโศกเสียใจและไม่ยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น นางเพียงแต่เชื่อว่า สักวันจียุนจะกลับมาหาเธอ นางร้องไห้วันแล้ววันเล่า เฝ้ารอแต่จียุน

ซางอา
 ไม่ว่ายังไง ข้าก็จะรอเจ้า ข้าจะรอเจ้าเพียงผู้เดียว 

10.  EXT. ยอดเขาระหว่างแคว้นซึงวูและชันโซ. DAY 10

ซางอาปีนขึ้นไปบนยอดเขาที่อยู่ระหว่างแคว้นซึงวูและชันโซ มันเป็นเขตกั้นแดนธรรมชาติที่สวยงาม แต่ตอนนี้กลับแสนเศร้าเหลือเกิน ซางอาได้แต่คร่ำครวญถึงจียุน นางยังมีเรื่องราวอะไรอีกมากมายที่นางยังไม่ได้บอกไป นางยังอยากคุยกับเขามากกว่า มากกว่า มากกว่านี้ อยากกอดเขา อยากบอกรักเขา แต่มันก็สายไปแล้ว

ซางอา
 ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน กลับมาหาข้าเถอะ
 ยังไงข้าก็จะรอท่านบนนี้ ตลอดไป

จียุน
(ย้อนไปสู่อดีต)
 เจ้ารู้ไหม ถ้าสักวันเราตามหากันไม่เจอ
 ข้าจะจุดพลุสีแดง เพื่อให้เจ้ารู้ว่า ข้ายังรอเจ้าเสมอ
 เจ้าจะได้กลับมาหาข้า เราจะได้พบกันและกัน

ซางอา
 ไม่มีวันหรอก เพราะท่านจะไม่ทิ้งข้าไปไหน
 เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
 เราจะต้องแก่ตายไปพร้อมกัน (หัวเราะ)

ซางอาได้แต่ร้องไห้ เมื่อนึกถึงวันวาน นางตัดสินใจจุดพลุสีแดงทุกวัน ทุกวัน และทุกวัน เพียงหวังว่า จียุนจะเห็นแล้วจะกลับมา ทั้งๆ ที่ความเป็นจริงมีเพียงแค่สายลมที่โอบล้อมนาง สายลมแห่งความถวิลหาของจียุน  ซางอารับรู้ได้ถึงอ้อมกอดของจียุนแต่เธอก็ไม่เคยคิดจะหยุดรอคอยจียุนแม้เพียงเสี้ยววินาทีเดียว ถึงจะรู้ว่า เขาไม่มีวันกลับมาหาเธอตลอดกาล