คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Follow the light -18-
“แพฮยอน ทำไมเป็นอย่านี้ไ้ล่ะT T”
“านน่ะานนนน”
“แล้วทำไมันไม่ไ้บ้าละ T T”
เพราะอยู่ในสูิโอถ่ายภาพที่มีนเ็มไปหม ผมึทำไ้มาที่สุแ่นั่้อหน้าแพฮยอน้วยใบหน้าเหมือนะร้อไห้อยู่รอมร่อ มีนัวเล็ที่เพิ่เินออมาาานั่พยายามอธิบายให้ผมฟั้วยรอยยิ้มแหยๆ มือเล็ไ้แ่วาไว้บนาผมแทนำอโทษ ไม่ล้าเ้ามาใล้ิันมาเินไป
อนนี้ผมแทบะร้อไห้เพราะวามอิาอยู่แล้ว ็..็เมื่อี้มีาที่แพฮยอนอับยอู้วย! มันเี่ยวับอนเป์นอโลอพวเรารไหนหรอรับุ่าล้อ T T มันไม่ยุิธรรมเลยนะที่แพฮยอนไ้อับยอูเปิเผยะนานั้น ส่วนผมที่เป็นแฟนัวริลับ้อมานั่ัวเร็อยู่้าๆแพฮยอน อยาะึมาอให้แน่นๆสัสอสามที็ทำไม่ไ้
“เราทำานอยู่นะ” แพฮยอนพยายามอธิบายให้ผมใเย็น้วยน้ำเสียเรียบๆ แ่็ยัส่ยิ้มหวานมาให้ผมอยู่
“อนนี้...ไม่ไ้หรอ”
“านยอล” แพฮยอนเสีย่ำเรียื่อผม้วยวาทีุ่ันึ้น ผมึไ้แ่ทำหน้าละห้อยลับไปเท่านั้น สุท้ายแพฮยอน็ถอนหายใแล้วเินเ้ามาลูบหัวผมเบาๆ ผมเบหน้าึ้นไปสบาอีนแล้วึเอวบาเ้ามาใล้ แพฮยอนรีบเอามือันไหล่ผมไว้ไม่ให้ใล้ันมาเินไปทันที
“แ่นี้พอ เี๋ยวะยุ่เอา”
“ออยู่อย่านี้่อนไ้ไหม”
แพฮยอนสบาแทนำอบ ผมึ่อยๆลายยิ้มออมา
อ่า ถึะไม่ไ้อ แ่ไ้อยู่ใล้ๆอย่าน้อยมัน็ยัีว่าไม่ไ้อะไรเลยน่ะนะ ีที่อนนี้เป็นิวถ่ายเี่ยวอแ่ละน ผมเลยไ้มีเวลาอยู่ับนัวเล็นี้มาหน่อย
“พี่แพ” เสียใรบานเรียแพฮยอนแ่ไล ทั้ผมและแพฮยอนึหันไปาม้นเสีย แล้วนัวเล็็ผละาผมไปทานั้นทันที
“อาเทาาาาาาาาาาาาาาาา”
แล้วทัู้่็อันเหมือนไม่ไ้เอันนานมา
ออีแล้วเรอะ!
“พี่แพถ่ายเสร็ยั”
“เหลือถ่ายรวมอีุน่ะ เทาล่ะ?”
“ผม็รอพวพี่เสร็เนี่ย แล้วะถ่าย่อเลย”
“วันนี้หล่อไม่เบานะ”
“พี่เอ็เหมือนันน่ะแหละ”
แล้วแพฮยอนับเทา็ุยเล่นันอย่าสนิทสนม...เหมือนะไม่สนใผมที่นั่อยู่รนี้เลย มอไป็เห็นสมาิเอ็มทยอนเินมาาห้อแ่ัวทีละน แล้ว็เห็นพี่ายัวสูที่เินยัิ้ววนๆมาให้แ่ไล
“ไ โนทิ้?” ผมส่สายาุ่นเือให้แทนำอบ พี่ริสึหัวเราะออมาน้อยๆ เพราะว่าอยู่ในที่สาธาระ เฮียแึพยายามทำเป็นหัวเราะน้อยๆทำเท่ ที่แท้็ะเ็บเิละสิ –v–
“ไ้่าวมาว่าวันนี้มีเลิฟีนยอูแพฮยอนั้นหรอ” พี่ริสยัไม่เลิแล้ ผมึ่อยแนนที่เินมานั่้าๆเป็นเิปราม
“ถ้ารู้แล้วะถามให้ผมหุหิทำไม”
“มันเป็นานน่า”
“มัน็ใ่...แ่หึมัน็อีเรื่อ”
“โธ่ นาย็รู้ ยอู็มีอิน แพฮยอน็มีนาย แล้วะหึทำไมละ?” พี่ริสพูน้ำเสียสบายๆ แ่วาับ้อไปที่พีุ่นมยอนที่ยืนโพสท์ท่าอยู่ที่าาไม่ระพริบ
“็ลอิูสิว่าพีุ่นมยอนไปทำแบบนั้นับยอูบ้า”
“็บอให้อินัารยอู บป่ะ”
ผมไ้แ่หัวเราะับำอบอพี่ริสที่เือน้ำเสียหึหวไว้เหมือนัน
สุท้ายยัไพวเรา็เหมือนเ็ไม่รู้ัโที่หึนรัไปทั่วเหมือนันแหละน่า
“อ๊ะ พี่ริสสสสสสส” แพฮยอนที่หันมาเห็นพี่ริสที่นัุ่ยับผมอยู่ ลาแนเทาให้เินมา้วยัน
“ว่าไ” พี่ริสยัิ้วถาม แพฮยอนเอาแ่้อหน้าพี่ริสไม่วาาเลย! ให้ายสิ วันนี้ทำไมแพฮยอนทำให้ผมหึหลายรอบันะ!
“ให้าย วันนี้พี่โรหล่อเลย!”
ผมแทบะหันไป้อหน้าแพฮยอนทันทีที่ำนั้นหลุออาปาแฟนัวเล็ แ่แพฮยอน็ไม่ไ้หันมาสนใผมเลย มีแ่รอยยิ้มว้าที่ประับอยู่บนใบหน้าที่มอรไปยัใบหน้าอันหล่อเหลาอพี่ริสเท่านั้น
“ฮะ ริปะ อบในะ” พี่ริสอบลับ แล้ว็แอบเหล่มาทาผมเล็น้อย พอสบาเ้าับสายาอผมที่รู้แสวามไม่พอใออมาอย่าัเน พี่ริสึหันหน้าลับไปทาเิมทันที
“เี๋ยว้อไปเรียมัวแล้วล่ะ ไปันเทา แล้วเอันนะ แพฮยอน านยอล” สุท้ายพี่ริส็ลาเทาที่เินามออไปแ่โยี มีแพฮยอนที่ยืนโบมือหยอยๆให้อย่าสใส ับผมที่นั่ับามอทุารระทำอแพฮยอน้วยอารม์ุ่นมัว
เออ หึี่เ่านะบอเลย หึมา้วย วันนี้แพฮยอนไม่เห็นะมผมสัำั้แ่เ้า แ่พอเห็นพี่ริสยัไม่ถึนาทีลับม้วยสายาื่นมะนานั้น มันใ่หรอ ?
แล้วแพฮยอน็หันมาทาผมนไ้ นัวเล็ที่ยัทำหน้ายิ้มแย้มหันมามอผม แ่ผมลับสะบัหน้านี้หน้ายิ้มๆนั่นแล้วเินุ่มไปหาพีุ่นมยอนที่ยืนุยับทีมานอยู่อีทาแทน
อนแล้ว!
มา้อ้วย...
“เป็นอะไรอเา” แพฮยอนบ่นพึมพำับัวเอเมื่อเห็นานยอลเินหนีไปอย่าอนๆไปหาพีุ่นมยอน
เมื่อี้็ยัีๆอยู่ ู่ๆ็มาสะบัหัวหยอยใส่...านยอล้อารอะไราแพฮยอนันแน่!
“แพๆ” เสียริสระิบเรีย แพฮยอนึหันไปมอทา้นเสีย เห็นอีนที่ยืนอยู่้านหลัเทาที่ไ้แ่มอารระทำอหัวหน้าวอย่าหน่ายๆ ริสวัมือเรียให้แพฮยอนเินเ้าไปหา โยที่อยะเ้อมอไปทาพีุ่นมยอน้วยท่าทาหลบๆ่อนๆ
แพฮยอนเินเ้าไปหาอีนอย่าว่า่าย แล้วริส็ึแพฮยอนไประิบเสียเบา
“านยอลมันหึนายอ่ะ ไปาม้อมัน้วย”
แพฮยอนเบิาว้าอย่าใเมื่อริสพูแบบนั้นออมา
เฮ้ย เฮียริสรู้เรื่อั้นเหรอ?!
“ไม่้อถามมา รีบไป้อานยอลเหอะ เี๋ยวมันะพาลพี่ไป้วย” ริสพูับทึ้นเมื่อแพฮยอนทำท่าะอ้าปาถาม แล้วนัวโ็ันๆหลัแพฮยอนให้เินไปทาานยอล ไม่สนใแม้แพฮยอนะไ้แ่อ้าปาพะาบๆเพราะั้ัวไม่ทันับเรื่อรหน้า แล้วริส็ลาเทาเินไปทาอื่นทันที
สรุป้อไป้อ ทั้ที่ยัไม่รู้ว่ามันอนอะไรเนี่ยนะ!
แพฮยอนสะิแนานยอลที่นั่เสียบหูฟัเพลอยู่ในโลอัวเอบนั้แ่ึ้นรถออมาาสูิโอถ่ายภาพ แ่นัวสูลับทำเป็นไม่รู้สึัว ใบหน้ามหันไปมอ้านนอรถอยู่อย่านั้น
“ยอลลลลลลล” แพฮยอนเรียานยอลเสียัึ้นอีแล้วเย่าแนอีนอย่าแรนานยอล้อหันมามอหน้า้วยสายาเือๆ แ่็้อะัไปเมื่อสบาเ้าับสายาอออ้อนที่แพฮยอนัออมาใ้เ็มที่
“ยอลโรธอะไรแพหรอ” ถามเสียอ่อยๆ ้อนามออีนเหมือนลูหมาี้ลัว
านยอลถึับลอบลืนน้ำลายอึให่ เพราะที่โรธน่ะลืมไปหมแล้ว...ั้แ่หันไปสบาเ้าับเ้าลูหมาัวน้อยนี่ละ
“เปล่า” แ่็ยัทำเป็นใแ็อบลับห้วนๆ
ไหนๆแพฮยอน็ลทุน้อแล้ว ็ออน่ออีหน่อยแล้วัน ็แพฮยอนเวลา้อน่ะน่ารัน่าฟัมาที่สุในโล!
“ยอลอ่า~ แพทำอะไรผิไปหรอ” แพฮยอนยัไม่ละวามพยายาม มือเรียวเาะแนผมแน่น วาเป็นประาย้อผมอย่ารออยำอบ
เอาไีวะ ะอน่อ หรือะยอมแพ้แล้วับแพฮยอนูบเลยี?!
“ยอล~ ยอล็รู้...” แพฮยอนเยิบเ้ามาใล้ ระิบเสียเบาที่้าหู “ยัไแพ็รัยอลนเียวน้า”
เท่านั้นแหละรับ! ยัไม่ทันที่แพฮยอนะถอยัวลับไปนั่ที่เิน ผม็หันไปประทับริมฝีปาเ้าับปาแพฮยอนอย่ารวเร็ว นัวเล็เบิาว้าแล้วระเ้ัวออาผมทันที มือเล็ฟาลมาที่แนผมามสัาา
“ทำบ้าอะไร!” แม้ะโมโหแ่แพฮยอน็ยัเลือที่ะวาผมเสียเบาๆเพราะลัวนอื่นะรู้ันหม “ถ้ามีใรเห็นล่ะ!?”
“ไม่มีหรอน่า~” ผมอบสบายๆแล้วึเอวแพฮยอนให้เามานั่ิๆัน ่อนะเอนหัวลพิไหล่บาอย่าอ้อนๆ
“หนันะ เอาออไปเลย!” มือเล็พยายามยหัวผมออ แ่ผม็ึันะอยู่อย่านั้น สุท้ายแพฮยอนเลยยอมแพ้ ปล่อยให้ผมนอนพิอยู่อย่านั้น นสัพัผมเมื่อยอมา เลยเลื้อยัวลไปนอนบนัแพฮยอนแทน
แพฮยอน้มลมอผมที่เยหน้าสบาเาพร้อมรอยยิ้มว้า ใบหน้าหวานหัวเราะน้อยๆ แล้วแพฮยอน็ยมือมาลูบแ้มผมเล่นอย่าเบามือ
“วันนี้โรธอะไร”
“ไม่รู้ริๆหรอ”
“ถ้ารู้ะถามมั๊ย”
แพฮยอนส่สายาุๆ พร้อมมือเล็ที่บีบมูผมอยู่แป๊ปนึ ผมึลูบมูัวเอป้อยๆแล้วอบแฟนนน่ารัที่อนนี้เริ่มทำหน้ามุ่ยะแล้ว
“หึ”
ำอบสั้นๆที่ทำให้หน้ามุ่ยๆนั่น้มลมอผม้วยสีหน้าไม่เื่ออย่ารุนแร ผมึเอื้อมมือไปหน้าแพฮยอนให้้มลมาใล้ผมมาึ้น แล้วอธิบาย่อทั้้อาอีน้วยสายาริั
“ันไม่อบเลยเวลาแพฮยอนอยู่ใล้นอื่นที่ไม่ใ่ัน ไม่อบเวลาแพฮยอนมนอื่นที่ไม่ใ่ัน ไม่อบที่แพฮยอนยิ้มให้นอื่นที่ไม่ใ่ัน ันอยาให้แพฮยอนเป็นอันนเียว”
ใบหน้าหวานึ้นสีเรื่ออย่าน่ารั นัวเล็พยายามะืนัวึ้น แ่ผม็ไม่ปล่อยแรที่มือนั้น ยิ่ให้หัวแพฮยอน้มล่ำมาเรื่อยๆนปาเรานั้นสัมผัสัน เพียไม่นาน็ปล่อยให้อีนเป็นอิสระ
“ถือว่าทำโทษ” ผมพูสั้นๆะที่แพฮยอนเอามือับปาัวเอไว้อย่านั้นแล้วมอผมอย่าาโทษ
ผมลุึ้นนั่อย่าสบายใ เมื่อไ้ยินเสียเฮุนพูับพีุ่นมยอนที่สสัยหลับอยู่มั้ว่าใล้ถึหอแล้ว แล้ว็หันไปมอแพฮยอนที่ทำเป็นมอไปนอระ ...แ่หูน่ะแเียว
“เมื่อี้น่ะไม่มีใรเห็นหรอ...แ่ถ้านายแล้เมินันอี...็ไม่แน่นะ” ผมแล้ระิบ้าหูแพฮยอน้วยน้ำเสียเ้าเล่ห์ นัวเล็เลยหันมามอผม ริมฝีปาบาเม้มเ้าหาันแน่น
“ไอหยอยี้แล้ นิสัยไม่ี!” แพฮยอนพูพึมพำับัวเอ แ่นัวเล็ลืมไปว่าเสียัวเอน่ะไม่เบาเท่าไหร่ ผมที่ไ้ยินทั้หมเลยหัวเราะออมาเบาๆแล้วเอื้อมมือไปหยิแ้มยุ้ยๆนั่น
“แพฮยอน็อย่าทำัวน่ารัให้มันน่าแล้สิ”
“ไ้ยินหรอ” แพฮยอนอ้าปาหวอมอหน้าผม หน้าอนนี้อเามันน่ารัะมั!
“ไม่รู้สิ อ๊ะ ถึแล้ว ลเถอะะไ้รีบอาบน้ำนอน พรุ่นี้ไปถ่ายเอ็มวีอีแ่เ้า” ผมเินลารถไป่อนแล้วยืนรอนัวเล็ที่เินามลมา แล้ว็เินเ้าหอไปพร้อมัน
หายไปนานอีแล้วT.Tอโทษ้วยนะะ วันนี้วันริส์มาสเลยแวะมาส่เป็นอวั(แทนำอโทษ้วยT.T)
อีประมาสออน เรื่อนี้็ะบแล้วน้า
อบุผู้อ่านทุนที่อยิามมาลอ ถึเราะยัเียนไ้ไม่ี แล้วยัอัพ้าอี่าหาT_T
อน่อไปอเวลาสั4-5วันแล้วะมาลนะ *สัาเี่ยว้อย*
รัผู้อ่านทุนน้า
ความคิดเห็น