คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Follow the light -11-
แร็...
แพฮยอนเปิประูอย่าเบามือ ่อนะ่อยๆเินย่อเ้าห้อโยไม่้อเปิไฟเพราะทำเป็นประำนิน นัวเล็รีบเ้าห้อน้ำ่อนทันทีเพราะเารอที่ะไ้อ่าน้อวามน่ารัๆาานยอลมาทั้วันแล้ว
‘ลับึอีแล้ว -3-’
แพฮยอนหัวเราะิัเมื่อภาพานยอลทำปายู่ลอยึ้นมาในหัว
‘ฮื้อ ลับเร็วๆมาหาานยอลบ้าสิ’
ปาบาแอบเบ้เล็น้อยอย่าหมั่นไส้นี้อ้อน
‘ิถึะแย่แล้วนะ’
วหน้าาวเริ่มแ่ำ
‘อยาุยเล่นับแพฮยอน่อนนอนั’
ใบหน้าเริ่มร้อนึ้นเรื่อยๆ
‘เอ๊ะ หรือะนอนุยับแพฮยอนอนนอนีนะ-//-’
เท่านั้นแหละ วหน้าร้อน่าถึับอ้าปา้า มือเล็ว้าผ้าเ็หน้าปาใส่้อวามนั่นแ้เิน
“เ้าบ้า...”
“ถึะบ้า ็บ้ารัแพฮยอนนะ” เสียทุ้มั้าหู พร้อมแนแร่ที่โอบเอวบา และใบหน้าอนปาหวานที่แพฮยอนเพิ่ว่าไปแหมบๆปราสะท้อนในระ
านยอลเยาบนไหล่เล็ วาโ้อมอใบหน้าหวานอแพฮยอนที่ิถึเป็นที่สุผ่านเาสะท้อน เห็นาเล็ที่เบิว้า้วยวามใ แถมยัอ้าปาหวออี่าหา
แ่ไม่ว่าะทำหน้าแบบไหน แพฮยอนอานยอล็น่ารัที่สุอยู่แล้ว
“ไม่ีใที่เห็นันหรอ” านยอลเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียิอนๆเล็น้อย
“ทำไมนายยัไม่หลับล่ะ?” เสียหวานเไไปอีเรื่อ ้อภาพสะท้อนนัวสูาไม่ระพริบ
“็บอแล้ว...ว่าิถึ”
“ไม่เี่ยวเลย นี่แน่ะ! ปล่อยเลย” แพฮยอนฟามือเล็ลบนแนานยอล พยายาม้ามือุ๊แออาัว แ่แทนที่ะไ้หลุออ ลับถูมือหนาุมเอาไว้ทั้สอ้าแทน
“ทำไมเินแล้ว้อี้วยละ เ็บนะ T3T”
“ไม่้อสำออยเลย ีให้เ็บน่ะสิะไ้ปล่อย ปล่อยเี๋ยวนี้เลยนะ!”
“ไม่เอา อยาอนี่นา”
“ไม่เอา ปล่อย!”
“ะอ”
“ไม่ให้อ!”
“็ออยู่แล้ว”
“็ไม่ให้!”
“ั้นไม่หอมแ้ม้วยนะ”
“็ไม่ให้!”
“ั้นล!”
“็...”
เอ๊ะ...แพฮยอนนิ่ไปเหมือนเอะใอะไรแปลๆ
่อนะสบาเ้าับสายาเ้าเล่ห์อานยอลที่้อมา
โอ๊ะโอ...
“เมื่อี้แพฮยอนพูว่าอะไรน้า” านยอลเอ่ยเสียยียวน ใบหน้าลอเลียไม่ห่าาแ้มเนียนที่ึ้นสีเรื่อ
ใร็ไ้บอแพฮยอนทีว่าเาหลุมพรานเ้าเล่ห์นี่ไปแล้วสินะT___T
“ไม่รู้โว้ย! ปล่อยสิไอโย่!” เมื่อเินนทำอะไรไม่ถู แพฮยอนึแล้ทำเป็นโวยวายลบเลื่อน อาศัยัหวะที่านยอละัไป สะบััวนหลุออมาไ้
้านานยอลถึับแอบใที่แพฮยอนเรียเาว่าไอโย่
แ่มัน็..ไม่ไ้รู้สึแย่อะไรหรอนะ แหม เินแล้วทำเป็นโวยวายลบเลื่อน
อย่านี้ยิ่น่าแล้เ้าไปให่ หึหึหึ
านยอลนนี้ไม่ปล่อยให้หมาน้อยหลุมือไป่ายๆหรอ!
“นายเรียใรว่าไอโย่” านยอลแล้ีหน้าเ้ม นแพฮยอนถึับหน้าถอสีไปเล็น้อย
“็..็...ใรสัน!” แม้ะแอบหวั่นๆว่าานยอลอาไม่อบใที่ถูเรียแบบนั้น แ่็ทำใแ็เถียลับไป ่อนะ้อถอยรูไปนนผนัห้อ เมื่อานยอลเินสามุมเ้ามาเรื่อยๆ
วามโที่เยายแววี้เล่น อนนี้ลับ้อมอแพฮยอน้วยอารม์ุรุ่น...ที่แอบ่อนวามบันเอาไว้ภายในน่ะนะ
แพฮยอนไม่ล้ายับเยื้อนไปไหนเมื่อานยอลเินเ้ามาประิัว ่อนะยแนยันผนัห้อเอาไว้ทั้สอ้า ล็อไม่ให้แพฮยอนหนีไปไหนไ้ ใบหน้าเลื่อนเ้ามาใล้ันเพียปลายมู
“ไหนอบสิ”
แพฮยอนไ้แ่หลับาปี๋ ไม่ยอมอบอะไร านยอลึแอบอมยิ้มเล็ๆให้ับท่าทาอันแสนน่ารันั่น
“ถ้าไม่อบ...นายเสร็แน่”
ใบหน้ามายโน้มไประิบที่ใบหูอนในอ้อมแน ทำเอาแพฮยอนนลุู่ ยมือเล็ึ้นมาันอานยอลให้ออห่าทันที
“หยุๆๆๆ”
“ทำไม”
“ถอยไป่อน!”
“็อบ่อนสิ”
“็ถอยออไป!”
“ไม่”
“ไอโย่ี่เ่านี่! ัวันเหม็นเหื่อะายยัะมาลอเลียอยู่ไ้!! ปล่อยสัทีสิโว้ยเหม็นะายแล้ว!!” สุท้ายอารม์อแพฮยอน็าผึ นัวเล็วาเสียัอย่าโมโห ใ้สอมือันัวานยอลอออย่าแร ่อนะยืน้อหน้า้วยแววาวาวโรน์ านยอลไ้แ่ยืนมอาปริบๆ
“หอมนัรึไลิ่นเหื่อเนี่ย!! ะเ้ามาใล้ๆทำเพื่อ!? ออไปเลยนะอาบน้ำ เหนียวัวะายแล้ว!!” เสียหวานวาแว้ แล้วันานยอลออาห้อน้ำ าม้วยปิประูลลอนเสียั
เอาแล้วไ
ะะทำหวานะหน่อย ไหลายเป็นถูโรธไปไ้?! านยอลไม่เ้าใเลยอ่ะ T.T
ไม่นานแพฮยอน็ออาห้อน้ำ ผมที่รอเวลานี้มานานึระเ้ัวาเียไปยืนหน้าแพฮยอนทันที
“อาบน้ำแล้วหอมั” หยอำหวาน่อนะยิ้มให้ แ่แพฮยอนลับ้อลับมาอย่าเือๆ ทำเอารอยยิ้มว้าเื่อนลเล็น้อย ่อนที่านยอละว้าโพสท์อิทบนโ๊ะมา ีแผ่นแรออมาแปะไว้ที่ปาัวเอ
‘แพฮยอนโรธอะไรันหรอ? : (’
แ่แพฮยอนยั้อาแ็ ไม่พูอะไร
านยอลึึโพสท์อิทแผ่นแรออ แล้วิแผ่นใหม่แทน
‘ันอโทษนะ : (’
แพฮยอนูะใอ่อนทันทีที่เห็นประโยนี้ แ่านยอลลับรีบเปลี่ยนแผ่นะ่อน
‘หายอนเถอะ’
แล้ว็ส่สายาอออ้อนไปให้แพฮยอนที่เริ่มหลุเ๊ มุมปาแอบยยิ้มเบาๆ
อะฮ่า แพฮยอนใอ่อนแล้วววว แ่ไม่ไ้ๆ ผมะ้อทำนบั้นอนะ่อน ฮี่ๆ
‘ีันนะ’
านยอลส่นิ้ว้อยให้แพฮยอน นัวเล็มอนิ้วที่ถูยื่นให้ แ่็ทำเป็นมอไม่เห็น ลับ้อานัวสูอย่ายียวนแทน
‘ฮือ ะร้อไห้แล้วนะ’
ทีนี้านยอลแล้ีหน้าเศร้าที่สุในีวิ
“เออๆไม่โรธแล้ว” แพฮยอนยอมเอ่ยออมาในที่สุ
ในที่สุ! แพฮยอน็ยอมหายอนแล้ว >__<
อ๊ะ แ่มันยัไม่หมละ~ ผมน่ะ ถ้ามีโอาสแล้วละ็..ไม่ยอมปล่อยให้ผ่านไป่ายๆหรอนะ
ผมยัีหน้าเศร้าอยู่ เปลี่ยนโพสท์อิทแผ่นสุท้ายมาแปะแทน
‘อราวัลปลอบใ้ำๆหน่อย...’
ทันทีที่แพฮยอนอ่าน้อวามนี้บ นัวเล็ถึับแยเี้ยวให้านยอล มือเล็เอื้อมไปหยิแ้มนแผนสูอย่าหมั่นไส้
“นี่แน่ะ นี่แน่ะ! ไหนูสิแ้มนายะ้ำเท่าใไ้มั้ย!” มือเล็บิแ้มานยอลอย่าแรนนัวสูร้อ๊า แ่็หนีไปไหนไม่ไ้ ไ้แ่ร้อโอโอยอยู่อย่านั้น
“โอ๊ยโอ๊ย เ็บนะเ็บ เ็บบบบ แพฮยอน๋าาาา แ้มะาแล้วววว”
“หืมมม ให้มันาไปเลย! หมั่นไส้โว้ยย เล่นอยู่ไ้!!”
“โอ๊ยยยย เ็บร้าบบบเ็บบ”
แพฮยอนบิแ้มานยอลอย่ามันมือ ส่วนนถูหยิแ้มะเยิบหนี็ไม่ไ้ เลย้อทนเ็บอยู่อย่านั้น สุท้ายเมื่อทนวามเ็บไม่ไหวแล้วึว้ามือเล็มารวบเอาไว้
อูยยยยT_____T ถ้านานว่านี้สสัยหนัหน้าผมะยานไปถึพื้นแล้วละ
นอะไรใร้ายะมั! บิะเ็มแร เี๋ยวไม่มีแ้มนิ่มๆให้หอมแล้วะเสียในะเออ-3-
“นน่ารัทำไมใร้ายั” านยอลพูอ้อนๆ มืออี้า็ลูบแ้มอนป้อยๆ แพฮยอนที่ถูรวบมือสอ้าไว้ึเบ้ปา
“็มันน่ามั้ยล่ะ!”
“โธ่ ล้อเล่นหน่อยเียวเอ”
“หน่อยเียวบ้านนายสิ ทั้อ ทั้หะ...หอ...” ปลายประโยเสียแผ่วไปเพราะัวนพูเอเินอายไม่ล้า่อนบ
“ออย่าเียวเอหรอ?” านยอลไ้ทีหยอเล่นอีอย่าพอใที่นัวเล็เผลอุหลุมฝััวเอ
“ไม่ใ่!! นายน่ะ...วยโอาสอยู่ไ้” แพฮยอนที่นึำพูอื่นออรีบเถียทันวัน ่อนะยิ้มอย่าพอใที่ไม่เสียท่าให้านยอลในรั้นี้
“โธ่ เอาำที่พู่อนหน้านี้สิ-3-”
เอาหวานเท่านี้่อนแล้วันเนอะ5555
ไม่รู้มันหวานรึเปล่า้วย-.- แ่็นะให้แพเล่นัวบ้าอะไรบ้า55555555
อนนี้ออบุำลัใาทุอมเม้นารีเอร์ที่น่ารันะะ<3
ทุนที่ิามอ่านเรื่ออเรา อบุมาๆๆๆๆ่ะ <3
ไม่ว่าะอมเม้นหรือไม่็าม แ่ทุนอยามอ่าน เรา็มีวามสุแล้วหละ >_<
รัผู้อ่านทุนเลยยย 
เอันอน่อไปนะู๊บบบบบ
ความคิดเห็น