คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Baby don't cry : ChanBaek [One shot]
*แนะนำให้เปิเพล มาย อ Bodyslam ฟัไป้วยนะะ
เรื่อนี้เียนอาศัยอารม์าเพลนี้เนี่ยแหละ่ะ^^
นี่ลิ้ยูทูปน้า http://www.youtube.com/watch?v=dRJn317jyvk
านยอลอา...อนนี้นายเป็นยัไบ้านะ...
นายยัิถึแพฮยอนนนี้อยู่บ้ารึเปล่า?
นายไม่ลืมเรื่อราวอเรา...ใ่มั้ย?
ัน...ไม่ไ้เป็นนโ่...ที่รอนายมาลอ...ใ่มั้ย...?
“ไอโย่!”
เสียเล็แหวึ้นทันทีที่้าวเท้าเ้าไปในห้อ และเห็นร่าสูที่นั่เหม่ออยู่บนโฟาลาห้อ
นัวเล็ระแทเท้าเินเ้าไปหาอีน้วยใบหน้าบึ้ึ แ่นที่นั่อยู่ลับเพียแ่เหลือบาึ้นมามอ่อนะวัสายาไปทาอื่น ยิ่ทำให้หน้าหวานบูบึ้ึ้นไปอี
“ไอานยอล!!” แพฮยอนวาเสียั มือเล็ับไหล่หนาให้หันมาเผิหน้า แ่านยอลลับปัมือเล็ออ ยิ่เหมือนวนอารม์แพฮยอนใหุ้่นเือยิ่ึ้น
“นายล้าียัไเบี้ยวนัอเรา!!?” แพฮยอนยิ่วาเสียัึ้น ทั้โรธ...น้อยใ...เสียใ...และผิหวั
ทั้ที่วันนี้เป็นวันรบรอบหนึ่ปีที่บันอทัู้่
แ่านยอลลับไม่ไปหาแพฮยอนามที่นัไว้ ทิ้ให้นัวเล็รออยารปราัวอนรั..อย่าโเี่ยว
านยอลไม่อบอะไร แ่ลุึ้นยืน ลาสายาเย็นามาที่วหน้าอแพฮยอน
แพฮยอนที่ำลัโมโห...นิ่ไปับสายาอนรหน้า
เพราะานยอลอแพฮยอน ไม่เยมอเาเหมือนมอนแปลหน้าแบบนี้
“นาย...เป็นอะไร...” แพฮยอนถามเสียเบาหวิว อารม์ุ่นเือทั้หมมลายหายไปในพริบา
เารู้สึใสั่นแปลๆ เหมือนว่าที่านยอลแปลไป...มีเหุผลบาอย่า...ึ่แพฮยอนไม่อยาาเา
านยอลยั้อหน้าแพฮยอน้วยสายานิ่เย ไม่ปริปาพูสัำ
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน...นทัู้่ยั้อาัน ภายในห้อที่เียบัน
วาเล็อแพฮยอน เริ่มสั่นระริ้วยวามลัว ลัว...ว่าสิ่ที่แพฮยอนลัวที่สุ...ะเิึ้น
น้ำาใสรื้นอบา ปาบาบเม้มแน่น แ่แพฮยอน็ยัฝืนมอหน้าานยอล
เพื่อรออย ‘ำอบ’ าปาอานยอล
แม้ว่าภายในใแพฮยอน ะปวหนึบไป้วยวามรวร้าว
เหมือนหัวใที่เยไ้รับารูแลอย่าี...ำลัะสูเสียเ้าอมันไป
แวบหนึ่ ที่เหมือนแววาอ ‘านยอลอแพฮยอน’ ะแสออมา แ่็ถูแทนที่้วยแววานิ่เย ที่ยิ่เยาว่าเ่า ่อนที่านยอละเริ่มพู...พร้อมับวใที่หยุเ้นไปแล้วอแพฮยอน
“...ลา่อน...”
ถ้อยำสั้นๆ แ่เป็นเหมือน้อนอันให่ที่ทุบหัวแพฮยอนนมัน้านา
หมายวามว่าอะไร...?
านยอล...ะไปไหน?
เิอะไรึ้น...?
ทำไม...?
แพฮยอน้มหน้าล้วยวามสับสน ปาบาพยายามะพู..ะถาม แ่็ไม่มีเสียใๆออมา มือเล็เริ่มสั่น และหยาน้ำาใส็่อยๆร่วลมาทีละหย
านยอลมอภาพรหน้า้วยวาที่ยาะอธิบาย ่อนที่ร่าสูะัสินใหันหลัเินออาห้อนี้
ห้อที่...เย...เป็นอเาับแพฮยอน
“ทำไม...” เสียสั่นเรืออแพฮยอนัึ้น ทำให้านยอลหยุเิน
“ทำไม...านยอล...”
“นี่มันอะไรันแน่...”
“นาย...ทำไม...”
แพฮยอนพยายามเ้นเสียที่มีอยู่ถามออไป เสียสั่นเรือเพราะพยายามลั้นสะอื้น แม้วาะเ็มไป้วยหยาน้ำใสที่ร่วลมาอย่าไม่าสาย
ถึแม้ภาพที่แพฮยอนเห็นะเลือนราเพราะม่านน้ำาบบั เา็เห็นว่าานยอลไม่แม้แ่ะเหลียวหลัลับมามอเา้วย้ำ
นัวสูเพียแ่หยุยืนอยู่รนั้น...
ไม่ใ่...
นี่ไม่ใ่านยอล...
านยอล...ไม่มีวันหันหลัให้แพฮยอน
านยอล...ไม่มีวันทิ้แพฮยอนที่ำลัร้อไห้ไว้ลำพั
ไม่สิ...านยอล...อแพฮยอน...ไม่มีวันทำให้แพฮยอนร้อไห้้วย้ำ
“อร้อ...พูอะไรบ้า”
แพฮยอนุมมือที่สั่นอัวเอไว้ หยาน้ำาร่วหล่นบนมือเล็นเปียุ่ม
แ่านยอลลับเินไป้าหน้า มือหนาเอื้อมมือไปบิลูบิประู
แพฮยอนเบิาว้า้วยวามใ ่อนที่ะพุ่ัวไปว้าแผ่นหลัว้าเอาไว้
แนเล็โอบรอบเอวานยอลไว้แน่น ใบหน้าุลบนหลัว้า ปาสั่น็พร่ำพูอ้อนวอนนัวสู
“ไม่...ไม่นะ...อย่าไป...อย่า...อย่าไปนะ...อย่าทิ้ัน...านยอล...ไม่...อย่าทิ้ัน...”
แพฮยอนพร่ำเพ้อทั้น้ำาที่ยัไหลไม่หยุ ใบหน้าหวานอนนี้แสให้เห็นแ่วามอ่อนแอที่ถู่อนอยู่ภายในมาลอ
วามลัวแล่นเ้าทำร้ายิใแพฮยอนอย่ารุนแร
หาานยอลไป...แพฮยอนะอยู่ไ้อย่าไร
“อย่าไป...อย่าไป...านยอล...ันรันาย...อร้อ...อย่าทิ้ันนะ...ันรันาย...”
เนิ่นนานที่านยอลยืนนิ่อยู่อย่านั้น วามเปียุ่มที่แผ่นหลัทำให้รู้ว่าเ้าอมือสั่นที่โอบรัเอวเาอยู่ำลัร้อไห้หนันาไหน
านยอลหลับาล...พร้อมับน้ำใสหยหนึ่ที่หยลบนมือเล็...่อนที่ะลืมาึ้น ละมือาลูบิประู แะมือแพฮยอนออาน
แล้วหันไปอนัวเล็ไว้แน่น
แพฮยอนร้อไห้โฮออมา ปาบาพูออมาไม่เป็นภาษา
านยอล...านยอลอเาลับมาแล้วใ่ไหม?
านยอละไม่ทิ้แพฮยอนไปใ่ไหม?
“อย่าร้อไห้...อย่าร้อไห้นะ” เสียทุ้มเอ่ยเบาๆ น้ำเสียอ่อนโยนที่ทำให้หัวใแพฮยอนเ้นแรอย่าเ็บปว
แทนที่ะหยุ แพฮยอนลับร้อไห้หนัยิ่ว่าเ่า นระทั่ิใที่บอบ้ำ และร่าายที่อ่อนล้า..หยุทำานลพร้อมัน
แพฮยอนหมสิไป...ในอ้อมออานยอล
“ไม่ ไม่ ไม่ ไม่!!!” แพฮยอนละเมอเสียั่อนะสะุ้ื่นึ้น ร่าเล็หอบโยนเหมือนเพิ่ผ่านเหุาร์บาอย่ามา าเรียววามอไปทั่วห้ออย่าื่นระหน
ไม่ริ...เาแ่ฝันไปใ่ไหม...
านยอลไม่ไ้ทิ้เาไปใ่ไหม...
เาแ่ฝันร้าย...
ฝัน...ว่าแพฮยอนไม่เหลือใร...
หัวใระุวูบ เมื่อหันไปทาใ็ไม่เห็นวี่แววอนัวสู
แพฮยอนระโนลาเีย วิ่หาานยอลไปทั่ว
แ่เมื่อไปถึหน้าประู ร่าเล็ถึับทรุไปออยู่ับพื้น
ภาพู่อแพฮยอนับานยอลที่แวนอยู่บนประู
ในภาพ นทัู้่ยืนุมมือ มอหน้าันอย่าหวานื่น
แพฮยอนำลัยิ้มว้า าเล็้อนัวสูเป็นประายน่าเอ็นู
านยอล้มลมอนัวเล็้วยสายาอ่อนโยน พร้อมับยิ้มบาๆให้
และบนภาพนี้เอ มีลายมือหวัที่แพฮยอนุ้นเยี เียน้อวามบาอย่าไว้
แพฮยอนนั่เอามือปิปาัวเอไว้ สะอื้นไห้นัวโยน
เสียสะท้อนวามเ็บปว...ที่ัออาหัวใ...ัไปทั่วบริเว
ไปแล้ว...
านยอลไปแล้ว...
านยอล...ไปาแพฮยอนแล้ว...
แพฮยอน...ไม่เหลืออะไร...อีแล้ว
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแ่ไหน แ่แพฮยอนยัรออย...เสมอมา
วาสวยไม่เยปราศาหยาน้ำา ที่ไหลรินลมาไม่ว่าะเมื่อไหร่็าม
ทุรั้...ที่้าวเท้าเ้าไปในห้อนั้น...เหมือนมีเ็มนับพันทิ่มแทหัวใ...ที่้ำอยู่แล้ว นพัยับเยินไม่มีิ้นี
ภาพวามทรำในอี ยัหวนลับมาทำร้ายิใที่บอบ้ำ นแทบเียนาย
“หนาวเหรอ?” ร่าสูถามเมื่อเห็นนัวเล็นั่ัวสั่น
“อือ...”
านยอลไม่พูพร่ำ เยิบัวเ้ามาสวมอนัวเล็ไว้แน่น
“ถ้าหนาว ็อันไว้ นายะไ้อุ่น เ้าใไหม?”
“เป็นยัไบ้า? ไ้ลหรือยั?” านยอลถามนัวเล็ที่นอนมอยู่บนเีย้วยวามเป็นห่ว วามายแววเป็นัวลอย่าเห็นไ้ั
“อื้อ ีึ้นนินึ”
“ินยานี่ะนะ ะไ้หายไวๆ” แพฮยอนส่ายหน้าอย่ารั้นๆ านยอลำ้ออร้อเสียอ่อน
“ินเถอะ ันเป็นห่วนายนะ อย่าื้อเลย”
“ไม่้อลัวนะ ันอยู่นี่” านยอลอปลอบนัวเล็ทีุ่อเาร้อไห้้วยวามใลัว เมื่อฟ้าร้อลั่นและไฟับะทันหัน
“อย่าร้อไห้นะ แพฮยอนมีันอยู่้วยทั้น อย่าร้อเลย”
“ันรันาย แพฮยอน” เสียทุ้มเอ่ยอย่าอ่อนหวาน ่อนะประทับรอยูบอ่อนโยนลบนหน้าผามน
“านยอลรัแพฮยอนที่สุ...หัวใอานยอล”
ั้แ่านยอลาไป...โยไม่พู ไม่อธิบายใๆ...ิใอแพฮยอน็เ็มไป้วยวามว่าเปล่า...านยอลาไปโยเอาหัวใที่แสลายอแพฮยอนไป้วย
นิ้วเรียวลูบไปามภาพถ่ายอย่าเหม่อลอย
น้ำาหยลพื้น...รั้แล้วรั้เล่า
เายัหวั...ว่าสัวันานยอละลับมา...
อธิบายทุอย่าให้เาเ้าใ...
หวั...ทั้ที่ไม่มีให้หวั...
“อโทษ...ที่ันทำมันไม่ไ้...”
้อวามบนภาพถ่ายเลือนราไปามาลเวลา
แ่ลับเห็นัเนผ่านวาอแพฮยอน
‘รอยยิ้มอนายมี่าที่สุ
อย่าร้อไห้อีเลย
Baby, please don’t cry’
>อั่นเวลา้วยานแพอนเียวบ
แ่เพราะอารม์พาไป...
อีอย่าอาเป็นเพราะานแพที่หายไปเลย
เมื่อฟัเพลนี้ึผูเรื่อเอออมาเป็นฟิอนนี้นี่เอ (ฮา)
ส่วน Baby don't cry เนื้อหาเพลไม่เี่ยวัน แ่ฟัแล้วเศร้า บวับเพลนี้ฟัทีไรน้ำารื้นลอ-.,-
บออย่าร้อไห้...้าไปแล้ว้ะ เพลเศร้ามา 555
ไม่ไ้ลืมลู่แพนะ้ะ อเวลาอีสัพัแล้วะมาลแน่นอน!
ที่่อิวรอเป็น ฮุนแพ และเินแพนะ *O*
ว้าวว้าวว้าว ท้าทายึ้นเรื่อยๆแล้วววว
รีเอร์ทุนื่นเ้นไปับไรท์เอร์มั้ย?!
แ่ถึมันะยา ไรท์เอร์นนี้สัาว่าะพยายามแ่ออมาให้แน่นอน!
(ส่วนีไม่ี่อยว่าัน เอิ๊ๆ)
ออบุอมเม้นทุอมเม้นที่ื่นอบฟิอเรานะะ >/<
อน้อมรับำม้วยวามเบิบาน >//<
อบุผู้อ่านทุนที่เ้ามาอ่าน
อบุทุอมเม้นที่ทั้ม ให้ำลัใ แสวามเห็น อยาบอว่ารีเอร์น่ารัที่สุ!
ฝาเนื้อฝาัวสำหรับผู้อ่านที่เพิ่เ้ามาใหม่้วยนะะ^^
เอันเรื่อหน้า้า~
ความคิดเห็น