(โน่ริท) หนุ่มหล่อหน้าตี้ VS หนุ่มน้อยหน้าหวาน theend

ลำดับตอนที่ #2 : นอนด้วยกัน

�ห้องนอนพี่โชจิ

�

ณ บ้านพี่โชจิ

��� ผมขับรถมาถึงซอยบ้านของผมตอนนี้ริวหลับอยู่ข้างคนขับ ก็นะ จากห้างมาบ้านผมหรือบ้านริวมันก็ไกลพอสมหวังริวก็คงเหนือยนะล่ะ ที่จริงผมก็กะจะพาริวไปส่งบ้านหรอกนะ ถ้าไม่ติดว่า แม่ของริวโทรมาบอกผมว่า ฝากริวไว้บ้านผมจนกว่าจะเปิดเทอม ผมจึงต้องพาริวมาบ้านผม ถ้าริวตื่นมาคงอาลาวาดน่าดู


�� แล้วผมก็ขับมาถึงบ้านผม แต่ไอ้ตัวเล็กนี้ก็ยังหลับได้หลับดี แต่ก็ชักมันเถอะ พอผมดับเครื่องแล้วลงไปเปิดประตูฝั่งที่นั่งริวแล้วอุ้มริวแบบท่าอุ้มเจ้าสาวก็ได้ยินเสียงแม่บ้านมาทักผม


� "กลับมาแล้วหรอกค่ะ คุณหนู แล้วนั้น คุณหนูพาใครมาด้วยค่ะ" ป้าแม่บ้านมองคนที่ผมอุ้มแบบสนใจแต่พอแกเห็นหน้าชัดๆก็รู้ว่าเป็นริวก็เลยยิ้มๆมา


�"หนูริวของป้านั้นล่ะ เดียวป้าช่วยเอารถไปเก็บให้ผมหน่อยนะครับ เดียวพาริวไปที่ห้องก่อน หลับได้หลับดี" แล้วป้าแกก็มาเอากุญแจรถไปจากผมแล้วผมก็อุ้มไอ้ตัวเล็กเข้าไปในบ้าน


�"แม้ เหมือนเจ้าบ่าว อุ้ม เจ้าสาว ขึ้นเรือนหอเ้ลย เหมาะกันจังคู่นี้ อ้าว ตายล่ะ แล้วรถมันขับยังไงล่ะเนีย ใครอยู่แถวนี้บ้างมาเอารถไปเก็บให้คุณหนูหน่อย"


ณ ห้องนอน

��� ผมอุ้มไอ้ตัวเล็กมาจนถึงห้องนอนผม แล้วก็ค่อยวางตัวริวลงบนเตียมนุ่มๆ เห็นตัวเล็กๆ แบบนี้หนักเหมือนกันนะ ผมมองริวซักพัก ตั้งแต่ผมเข้า ม.ต้น ก็ไม่ค่อยได้เจอริว เพราะโรงเรียนที่ผมอยู่มันเป็นโรงเรียนประจำ เลยไม่ค่อยได้กลับบ้าน เลยไม่ได้กวนริวเท่าไร แต่พอรู้ว่าริวกำลังจะไปเรียนโรงเรียนเดียวกับผม ผมก็รู้สึกดีใจนะ แบบบอกไม่ถูก ผมลูบหัวริวเบาๆแล้วจูบหน้าผากริวไปทีแล้วไปอาบน้ำ


�� "อืม ..อืม" ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา ก็เจอพนังห้อง สีน้ำตาลซึ่งห้องผมมันสีเขียว ผมค่อยๆลุกขึ้นนั่งแล้วหันไปดูรอบๆห้องก็เจอ รูปพี่โชจิ ซึ่งผมจำได้ว่า นี้มันห้องพี่โชจิ แล้วทำไมผมมาอยู่นี้ได้ แกน่าจะพาผมกลับบ้านนี้


� "อ้าว ตื่นแล้วหรอก ตัวเล็ก" พี่โชจิทักมาอย่างอารมณ์ดี ทั้งๆที่แกกำลังใส่เสื้อผ้า โดยที่ไม่อายผมเลย ผมเลยรีบหันหน้าไปทางอื่นทันที


� "แล้วนี้ริวมาอยู่นี้ได้ไง ทำไมพี่โชจิไม่พาริวกลับบ้านอ่ะ " ผมถามไปทั้งๆที่ยังหันหน้าไปทางอื่นอยู่


� "นี้ แม่ใครไม่รู้โทรบอกพี่ว่า ฝากริวไว้บ้านพี่ก่อนจนเปิดเทอมเลย เพราะที่บ้านไม่มีใครอยู่เลยซักคนเลย กลัวริวจะอยู่ไม่ได้" แล้วพี่แกก็มานั่งที่เตียงแล้วคางผมให้หันมามองหน้าแก ตอนนี้หน้าเราอยู่ห่างกันไม่ถึง เมตร จนแทบจะจูบกันได้อยู่แล้ว


�"งั้นหรอก เดียวผมจะลองโทรไปหาแม่ดู ว่าจริงไหม" แล้วก็รีบไปที่ระเบียนห้องเพื่อโทรศัพท์


�"ดีจ้า ลูกริวของแม่ เป็นไงถึงบ้านแล้วหรอกลูก" แม่ถามมาแบบอารมณ์ดี


�"ครับ ถึงแล้ว แม่ทำไมทำแบบนี้ หลอกผมให้ไปกินข้าวกับพี่โชจิอีกแล้วนะ แถมยังให้ผมมานอนที่นี้อีก ทำไมทำกับผมแบบนี้"


�"แม้ ก็แม่อยากให้ลูกสนิทกันนี้ สนิทแบบคนรักนะ ไม่ใช่แบบตีกัน ไปอยู่บ้านเขาต้องทำตัวดีๆนะลูก ส่วนข้าวของแม่เอาไปให้ทางโรงเรียนแล้ว ไม่ต้องห่วง ส่วนเรื่องเสื้อผ้าก็ส่งไปให้หมดแล้ว นะลูก งั้นแค่นี้ก่อนนะลูก แม่จะนอนแล้วฝันดีนะลูก อ๋อ ถ้าอยาก แอ๊ะๆ กันก็ได้นะลูก ลูกเป็นฝ่ายรุกเลยก็ได้นะ แม่เชียร์เต็มที"


�"แม่ๆๆๆๆ ทำไมพูดแบบนี้ ผมลูกแม่นะ" ผมพูดไปแบบงอนๆ


�"โธ่ อย่างอนแม่เลย ที่ทำไปเพราะรักลูกนะ ไปล่ะ วางดีกว่า ฝันดีจ้า" แล้วแม่ก็วางสายไปเฉยเลย แล้วจะเอาไงดีว่ะ ไอ้ริวเอย ถึงเมื่อก่อนจะเคยนอนห้องเดียวกับพี่โชจิอยู่บ่อยๆแต่เดียวนี้เราก็โตๆกันแล้วจะให้นอนด้วยกันผมไม่เอาหรอก


�แล้วผมก็เข้ามามองพี่โชจิที่ตอนนี้นั่งดูทีวีแบบสบายใจ ผมเข้าไปนั่งใกล้ๆแก แล้วมองไปทางพี่โชจิจนแกเขินผมซะงั้น แล้วผมก็กำลังจะพูดกับแกเรื่องที่ขอห้องแยกห้องแต่แกกับพูดก่อนที่ผมจะขอว่้า


�"ถ้าเรื่องแยกห้องนะ คงทำไม่ได้หรอก เพราะไม่ได้จัดห้องไว้ให้แล้วอีกอย่างนี้ก็ดึกแล้ว เกรงใจแม่บ้านเขา แกทำอยู่คนเดียว เข้าใจนะ" แล้วก็มาหยิกแก้มผมเบาๆแบบสมัยก่อนเลย


�"งั้นหรอก แต่มันจะดีหรอกพี่โชจิ นอนด้วยกันเนีย " ผมก็ทำหน้าแบบกลัวๆ


�"ฮิ กลัวพี่ปล้า หรอก ทำหน้าแบบนั้นอ่ะ แต่บอกไว้เลย " แล้วพี่โชจิก็เข้ามามองผมใกล้ๆตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วพูดต่อว่า


�"มองแล้วมันไม่มีอารมณ์ซักนิด ดูสิเล็กขนาดนี้ แค่จูบก็เป็นลมแล้วมั่ง" แล้วแกก็ขำผมจนผมหน้าแดงมาก


�"อะไร ไอ้หื่น มาว่าแบบนี้ได้ไง กะอีแค่จูบ มันจะซักขนาดไหนเชียว" สิ้นเสียงผมแกก็เข้ามาจูบผมทันทีจนผมไม่ทันตั้งตัว


�"อืม...อ่ะ.....อืม" มันเป็นจูบแรกแถมยังนานอีกตั้งหาก ผมรู้สึกถึงลิ้นที่หอมหวานอยู่ในปากของผมและพี่โชจิเราจูบกันนานมากจนผมต้องตีหลังพี่โชจิเหมือนบอกว่ากำลังจะหายใจไม่ออก


"โทษที ริว เป็นไงบ้าง มันเผลอไปหน่อย แต่รสจูบริวนี้หวานจัง" แล้วแกก็มาหอมแก้มผมอีก


"พี่โชจิ ทำไรเนีย คนบ้า ไอ้หื่น ผมน้องพี่นะ ทำแบบนี้ทำไม" แล้วผมก็ทำหน้าเหมือนกับจะร้องไห้แกก็มากอดผมไว้แล้วก็พูดกับผมว่า


"ก็ริวท้าพี่ทำไมล่ะ ถ้าไม่อยากโดนก็อย่าท้าเข้าใจไหม ไอ้เตี้ย ไปอาบน้ำได้แล้ว เดียวจะได้ลงไปกินข้าวแล้วขึ้นมานอน เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว" แล้วก็ปล่อยผม แล้วโบกมือไล่ผมไป ผมก็ยอมไปโดยดีแล้วก็ต้องใส่เสื้อผ้า ของพี่โชจิ แต่ตอนผมใส่เสื้อผ้าอยู่ พี่โชจิแกก็แอบมองมาทางผมนะ แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไม แล้วเราก็ลงไปกินข้าว พอเสร็จแล้วก็ขึ้นห้องทันที


" อ่ะ รีบนอนซะ " พี่โชจิเรียกผมไปนอนที่เตียง โดยที่ตัวเองนอนที่เตียงแล้วเรียบร้อย แต่ผมกลับเอาหมอนข้างมาไว้ตรงกลางแล้วนอนอีกฝั่งหนึ่งโดยบอกพี่แกว่า


"ถ้าเอาหมอนข้างออก จะถีบให้ตกเตียงเลย ไม่เชื่อก็ลองดู" แล้วผมก็นอนอย่างสบายใจโดยที่ไม่รู้เลยว่าพี่โชจิกำลังทำหน้าแบบไม่พอใจแล้วรอจังหวะเอาหมอนข้างออกจากตรงกลาง