คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : I really love You #Xiumin x Luhan
ตอนนี้กำลังฟินลู่หมิน หมินลู่มากกกกกกกกก ;____; น่ารักโพ่ดดดดด
#แนะนำให้ฟังเพลงนี้ไปด้วย :'D
...บางเวลาที่ฉันทำตัวไม่ดี ไม่รู้ว่าเธอต้องเจ็บเท่าไร
อยู่กับคนอารมณ์อ่อนไหว และเอาแต่ใจอย่างนี้
เหนื่อยไหมที่ต้องคอยอภัย…
“ขอโทษนะหมินอา… ลู่ขอโทษ”
3ปีที่คบกันมา เขาไม่รู้เลยว่าได้ยินคำคำนี้กี่พันครั้ง
3ปีที่คบกันมา ไม่มีครั้งไหนเลย ที่เขาจะโกรธลู่หานได้
“ช่างมันเถอะ ฉันไม่โกรธหรอก อย่าคิดมากนะ”
“หมินต้องเชื่อใจลู่นะ ฮึก เชื่อใจกันนะ”
“อืม ฉันเชื่อใจลู่อยู่แล้ว”
เขาเชื่อใจลู่หานมากกว่าใคร
ไม่ว่าลู่หานจะพูดอะไร เขาเชื่อหมดทุกอย่าง ... ราวกับคนโง่
เรื่องที่ลู่หานมีคนอื่น .. เขารู้นานแล้ว
ไม่ใช่เพราะเรื่องนี้เพิ่งเกิดขึ้น มันเกิดขึ้นมาตั้งนานแล้วต่างหาก
ตั้งแต่ช่วงแรกๆที่คบกันด้วยซ้ำมั้ง?
ลู่หานเป็นคนเจ้าชู้ เพื่อนหลายๆคนบอกว่าเขาไม่ควรเป็นแฟนกับลู่หาน
คนที่จะเจ็บก็คือตัวเขาเอง… และบางทีอาจจะผิดที่เขาก็ได้
ซิ่วหมินรักลู่หานมาก.. มากจนเกินไป
…อยากขอบคุณ ที่เธอนั้นยังรักกัน
และยังให้อภัยกัน ไม่ว่าฉันเป็นเช่นไร
อย่าเกลียดกัน ได้ไหม
หากฉันลืมตัวเมื่อวันใด
ทำร้ายเธอให้เจ็บอีกครั้ง...
“เมื่อไหร่มึงจะเลิกทำตัวเป็นพระเอกนิยายซักทีวะ?”
“ก็ต่อเมื่อกูจะเลิกรักเขาไง แต่ก็นะ คงไม่มีวันนั้นหรอก”
ใช่... ซิ่วหมินเชื่อว่ามันต้องเป็นแบบนั้น
ถึงลู่หานจะเจ้าชู้ แต่ลู่หานก็รักเขาเพียงคนเดียว
“ซิ่วหมินอา~ เหม่ออีกแล้วนะ!”
“อ่า โทษที เมื่อกี๊ลู่ว่าไงนะครับ?”
“ลู่ถามว่า จะเอาพรมสีอะไรดี? ลู่เบื่อสีขาวแล้วอ่ะ”
“สีฟ้าก็ได้ ลู่ชอบสีฟ้าไม่ใช่หรอ?”
“อ๊า~ หมินรู้ใจลู่ที่สุดในโลกเลย~ คิ”
ไม่หรอก ... เขาไม่เคยรู้ใจคนตัวเล็กเลย
ถ้าเขารู้ใจลู่หานจริงๆ เขาคงรู้แล้วสิ ว่าทำไมลู่หานต้องทำให้เขาเจ็บช้ำน้ำใจเกือบตลอดเวลา...
อย่างเช่นตอนนี้ ...
ที่ลู่หานกำลังยืนหัวเราะต่อกระซิกกับผู้ชายตัวขาวซีดแบบไม่เกรงใจคนรักอย่างเขา
ซิ่วหมินคิดว่าเขาความจำยังดีอยู่ ... ผู้ชายคนนี้คือเซฮุน รักครั้งแรกของลู่หาน
‘เพราะผู้ชายคนนั้นคือรักครั้งแรกของนายสินะลู่หาน? นายถึงได้มีความสุขจนลืมว่ามีฉันอยู่?’
“ซิ่วหมินอา~ กลับมาก่อนทำไมไม่บอกกันเลยหล่ะ!”
“เห็นลู่กำลังคุยสนุกหน่ะ เลยไม่อยากเรียก พอดีมือถือแบตหมด”
“ง่า อย่าคิดมากนะ ลู่กับเซฮุนเป็นเพื่อนกันจริงๆ”
“…”
“นี่ไง เซฮุนเอาการ์ดงานแต่งมาให้ลู่กับหมินด้วย”
“อืม..”
“ไปด้วยกันนะ”
“ขอดูก่อนแล้วกัน ไม่ต้องเตรียมมื้อเย็นเผื่อนะ คืนนี้ไม่กลับ”
ซิ่วหมินแอบคิดว่าบางที เขาก็อยากจะเลิกเป็นคนโง่แบบนี้เสียที ...
เขาไม่เคยคิดว่าการที่ต้องปิดหู ปิดตา เชื่อใจลู่หานมันจะเหนื่อยใจขนาดนี้ ... เขาไม่เคยคิด
แต่วันนี้เขารู้แล้ว ว่ามันเหนื่อยมากจริงๆ ... เขาไม่สามารถหลอกตัวเองได้ตลอด
เขาไม่สามารถหลอกตัวเอง ว่าลู่หานรักเขาคนเดียว
เขาไม่สามารถหลอกตัวเอง ว่าลู่หานไม่เคยนอกใจเขา
เขาไม่สามารถหลอกตัวเอง ว่าลู่หาน ‘ไม่เคยนอกกายเขา’
ซิ่วหมินจำได้ ว่าครั้งแรกที่รู้ว่าลู่หานมีคนอื่น เขาเสียใจมากจนอยากจะตายไปให้พ้นๆ
และเขาก็จำได้ ว่าลู่หานให้สัญญาอะไรไว้กับเขา...
‘ลู่จะไม่มีวันนอกกายซิ่วหมิน ลู่หานขอสัญญา’
หรือคำสัญญามันจะไม่สำคัญอะไรเลยกับลู่หาน?
.
.
.
.
.
ถ้าลู่หานตาไม่ฝาด เขาคิดว่าเขาเห็นซิ่วหมินเดินเข้าโรงแรมกับผู้หญิงคนนึง...
“ไม่ใช่หรอกมั้ง? หมินรักเราจะตายไป ไม่มีทางทำแบบนั้นหรอก”
ถึงจะพูดแบบนั้น แต่สองเท้าก็พาร่างน้อยๆเดินเข้าไปถามข้อมูลที่ฝ่ายต้อนรับ
“เอ่อ ขอโทษนะฮะ คนที่เพิ่งเช็คอินเมื่อกี๊นี้ หมายถึงผู้ชายที่ใส่เสื้อสีดำคนนั้น เขาชื่ออะไรฮะ?”
“สักครู่นะคะ ... อ่า ชื่อซิ่วหมินค่ะ”
ความรู้สึกแบบนี้หรือเปล่าที่ซิ่วหมินต้องเจอ ...
ลู่หานอยากรู้ ว่าซิ่วหมินทนเขามาได้ยังไงตั้ง3ปี
เขารู้ตัวเองดี ว่านอกกายและนอกใจคนรัก
ทั้งๆที่ให้สัญญาไว้แล้ว ... แต่เขาก็ทำไม่ได้
“ซิ่วหมิน ลู่หานขอโทษ”
.
.
.
.
.
“แล้วพี่จะเอายังไงต่อ?”
“เธอคิดว่าพี่จะทำอะไรได้หล่ะนาอึน”
“ปิดหูปิดตารักพี่ลู่หานต่อไปสินะ เหอะ! งี่เง่าชะมัดพี่ชายฉัน”
“ฉันรู้... แต่ฉันก็รักเขามากจนปล่อยไปไม่ได้จริงๆ”
ซิ่วหมินคิดว่าวันนี้เขาสังหรณ์ใจแปลกๆ ตั้งแต่ช่วงที่พานาอึน น้องสาวที่เป็นลูกของคุณอาเข้าไปเช็คอินที่โรงแรมแล้ว
และลางสังหรณ์ของเขาก็ไม่เคยพลาดซักครั้ง ...
เวลานี้เขาอยากจะเอามือควักลูกตาและเอามีดมาตัดหูทิ้ง
เขาไม่อยากได้ยินเสียงที่ลู่หานเผลอครางออกมา
เขาไม่อยากเห็นภาพที่ลู่หานกำลัง ‘มีอะไร’ กับคนอื่น
... ในที่ของเรา ...
ราวกับออกซิเจนไม่ไปเลี้ยงสมอง
ลู่หานจะทำให้เขาเจ็บไปถึงไหนกัน?
เมื่อไหร่ ... เมื่อไหร่ที่ลู่หานจะเลิกทำตัวแบบนี้ ...
หรือคำตอบคือมันมืดมนจนไม่เห็นทางออก? ..
.
.
.
“ไอ้หมิน! เมียมึงมาหา!!!!”
“กูไม่อยากเจอใครทั้งนั้น กลับไปให้หมด”
“เอ่อ คือ...”
“ไม่เป็นไรหรอกชานยอล ฮึก เราเข้าใจ ฝากดูแล ฮึก.. หมินด้วยนะ”
“หมิน! กะ กลับมาแล้วหรอ”
“เสี่ยวลู่หาน...”
“อะ.. มะ หมิน”
“ฉันเคยคิดนะ ว่าความรักของฉันจะสามารถทำให้นายเลิกเจ้าชู้ได้”
“…”
“จนตอนนี้ 3ปีแล้ว .. ฉันเริ่มไม่มั่นใจ ว่ามันจะได้ผล”
“…”
“ฉันทนเป็นคนโง่ ปิดหูปิดตาเพื่อรักนายต่อไป แต่ฉันเหนื่อยจริงๆ”
“หัวใจฉันมันเจ็บจนด้านชา...”
“ฮึก หมิน.. อย่าทิ้งลู่ไปนะ ... ฮึก”
“นายจะเป็นคนเห็นแก่ตัวไปถึงเมื่อไหร่?!!!!!”
“ฉันเจ็บจนเหมือนตายทั้งเป็น! นายเคยรับรู้บ้างมั้ย?!”
“ฮือออออออออออ หมิน... ลู่หานขอโทษ ฮึก”
“นายก็พูดได้แต่คำนี้แหละลู่หาน..”
“ดีแต่พูดว่าขอโทษ แต่นายไม่เคยสำนึกจริงๆ”
“ลู่ระ รักหมินนะ ฮึก รัก..”
.
.
.
.
แล้วมันก็เข้าอีหรอบเดิม แค่ลู่หานบอกรักเขา แถมยังร้องไห้จนตาบวม
เขาก็ใจอ่อนยวบ ไอ้อารมณ์ที่ว่าโกรธจนลุกเป็นไฟก็หายไปจนลืมว่ามันเคยเกิดขึ้น
ยังไงซิ่วหมินก็รักลู่หาน
ถึงเขาจะเจ็บปางตายขนาดไหน ความคิดว่าจะไปจากลู่หาน กลับไม่มีอยู่ในหัวของเขาเลย
...คงไม่มีอีกแล้ว ที่ดีเหมือนเธอ
จากนี้ฉันจะทำดีให้ดู
อยากจะทำให้เธอได้รู้ ว่าคนไม่ดีอย่างฉัน
อย่างน้อย ก็รักเธอเป็นเหมือนกัน...
ผ่านมาปีนึงแล้ว หลังจากเหตุการณ์วันนั้น
วันที่เขาเกือบจะเสียคนที่รักที่สุดในชีวิตรองจากพ่อแม่ไป
วันที่เขาเกือบจะเสีย ‘ซิ่วหมิน’ ไปจากชีวิต ...
‘ต่อไปนี้ลู่จะเป็นคนรักที่ดีเพื่อหมิน’
“ห๊ะ?!!!!! อะไรนะลู่? ขออีกรอบ”
“คิ~ ลู่บอกว่า ลู่กำลังท้อง ลูกของเราสองคนอยู่ในนี้... ในท้องของลู่”
“แต่ลู่เป็นผู้ชายนะ ท้องได้ไง?”
“หมอบอกว่าสมัยนี้ผู้ชายท้องได้มีเยอะ เป็นเรื่องปกติ”
“แล้วไปหาหมอกับใครมา? ไอ้แบคหรอ”
“อื้อ ใช่ ก็ไปช่วงที่หมินไปดูงานที่ต่างประเทศนั่นแหละ”
“อ่า... งั้นมานี่”
“หมินพาลู่มาที่โบสถ์ทำไมอ่า?”
ซิ่วหมินไม่ตอบอะไร แต่จับมือของคนรักขึ้นมาสวมแหวนเงินเรียบๆที่นิ้วนางข้างซ้าย
“ตอนนี้ลู่เป็นภรรยาของเราอย่างสมบูรณ์แล้วนะ”
“ฮึก หมิน... ลู่รักหมินนะ”
“อย่าร้องไห้สิ เดี๋ยวลูกร้องตามนะ ฮ่าๆ”
“ลู่ขอโทษที่เคยทำไม่ดีกับหมินไว้มากมาย แต่ต่อไปนี้ลู่จะไม่ทำอีก เพื่อหมิน เพื่อลูก ฮึก”
“ซิ่วหมินรักลู่หานนะครับที่รัก อย่านอกใจนอกกายผมนะ”
“ลู่หานก็รักซิ่วหมินมากๆ ลู่หานจะไม่นอกกายไม่นอกใจซิ่วหมินอีกเด็ดขาด”
‘ถ้าคุณมีคนที่คุณรัก และเขาก็รักคุณ จงอย่าปล่อยให้เขาจากไป ทำทุกวิถีทางเพื่อให้เขาอยู่กับเรา... อย่าให้อารมณ์เพียงชั่ววูบมาทำให้คุณกับเขาทะเลาะกัน ... เอาใจเขามาใส่ใจเรา ให้อภัยซึ่งกันและกัน เชื่อใจ และซื่อสัตย์ มันอาจจะดูเหมือนคนโง่ แต่เชื่อเถอะ นี่เป็นการกระทำที่ดีที่สุดของการเป็นคนรักกัน...’
...และฉันจะรักจริงจริงให้ดู...
ความคิดเห็น