คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่4
ทำไม
“เสียงเอะอะโวยวายอะไรกันนะ”ซองมินละสายตาจากหลังสือเล่มโปรดเมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวายจากข้างล่าง
“ลงไปดูหน่อยดีกว่า”ฝ่ามือเล็กวางหนังสือลงก่อนจะตัดสินใจเดินลงไปข้างล่าง เมื่อลงไปถึงก็เห็นคยูฮยอนเมาอาละวาดจนแม่บ้านต้องวิ่งหนีกันอลม่าน
“มันเกิดอะไรขึ้นฮะ”ซองมินเอ่ยถามแม่บ้านที่กำลังวิ่งผ่านหน้า
“คุณหนูคยูฮยอนเมามาค่ะ ทั้งๆที่ก็ไม่ค่อยได้ดื่มนี่น่าทำไมถึงเมาได้ขนาดนี้ก็ไม่รู้สินะค่ะคุณหนูซองมินช่วยหน่อยได้ไหมค่ะ”
“คุณหนูตัวแสบก่อเรื่องอีกแล้วสินะ”ร่างบางพูก่อนเข้าไปหาตัวก่อเรื่องที่กำลังยืนพูดอะไรฟังไม่ได้ศัพท์
“นี่ นายเข้าห้องอาบน้ำนอนได้แล้ว”เสียงเล็กพูดก่อนจะจับแขนเสื้อของร่างสูงอย่างรังเกียจ
“อี๋ กลิ่นเหล้าหึ่งเลยไปๆๆไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลยนะ”ฝ่ามือเล็กกระตุกแขนเสื้อให้คนตัวสูงเดินตาม
“ปล่อย ไม่ต้องมายุ่งฉันเดินเองได้”คยูฮยอนสะบัดแขนตัวเองออกก่อนจะเดินเหมือนจะโชว์ให้ดูว่าตัวเองไม่ได้เป็นอะไร แต่แล้วเดินไปได้ไหมกี่ก้าวก็ล้มลงนอนหลับแผ่หลากับพื้น
“หึ เมาเป็นหมาแล้วยังปากดี”ถึงปากจะบ่นแต่ก็สอดตัวเองเข้าไปในวงแขนกว้างเพื่อหามร่างสูงเดินไปที่โซฟารับแขกตัวใหญ่ไม่ใช่ว่าอยากจะอยู่ใกล้แต่เพราะเป็นวิธีเดียวที่คนตัวเล็กกว่าอย่างเค้าพอจะทำได้พอถึงที่ร่างบางก็ทุ่มคยูฮยอนลงกับโซฟาทันที
“แม่ครับผมคิดถึงแม่จังเลย”ร่างสูงเอ่ยอย่างคนไม่ได้สติ
“หึ ไอลูกแหง่เอ้ย”ริมฝีปากบางเบ้ปากพูดในขณะที่มือก็ถอดรองเท้าให้คยูฮยอนไปด้วยเมื่อจัดการถอดถุงเท้ารองเท้าเสร็จซองมินก็เดินเข้าไปในครัวหากะละมังใส่น้ำและผ้าขนหนูจากห้องซักรีดมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้คนที่กำลังหลับไม่ได้สติ
“นายจะดูน่ารักมากเลยนะถ้านอนหลับอยู่แบบนี้”คนตัวเล็กพูดกับตัวเองทั้งๆที่มือก็เช็ดใบหน้าคมไปเรื่อยๆ
“แม่ครับ แม่ แม่ไม่อยู่แบบนี้ผมเหงามากเลยครับแม่ทิ้งผมไว้ได้ยังไง”ฝ่ามือหนาคว้ามือเล็กเอาไว้ก่อนจะเพ้อออกมาตอนแรกซองมินตกใจไม่น้อยแต่ก็ไม่ได้ชักมือออกดวงตาที่เคยข้องมองเค้าอย่างดูถูดตอนนี้กลับมีน้ำตาไหลออกมาชายหนุ่มยังคงพร่ำอยู่แบบนั้นพลางก็ร้องไห้ออกมาด้วยซองมินมองร่างสูงอย่างสงสาร
”ฉันรู้ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหนกับการต้องเสียคนที่รักไปแต่นายต้องไม่ร้องนะ”ฝ่ามือเล็กอีกข้างที่ไม่ได้ถูกจับเลื่อนขึ้นมาลูบหัวของคยูฮยอนอย่างแผ่วเบาและนั่นก้ทำให้ร่างสูงสงบลงอย่างไม่น่าเชื่อแต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อร่างสูงทำท่าเหมือนจะอ้วกออกมา
“เฮ้ยๆๆๆๆอย่าเพิ่งๆๆแปบนึงๆๆหาถุงก่อนๆๆ”ร่างบางวิ่งวุ่นกับการหาถุงจนในที่สุด
“อ้วกกกกกกกกกกกกกกกก”คยูฮยอนก็อ้วกลงถุงอย่างปลอดภัยเมื่อปล่อยให้อีกคนทำธุระส่วนตัวเสร็จซองมินก็จัดแจงเช็ดปากเช็ดตัวอีกทีก่อนจะนั่งลงอย่างหมดแรง
“ทำไมฉันต้องมาเดือดร้อนกับนายด้วยเนี้ย หา”ซองมินพูดกับตัวเองก่อนจะฟุบลงกับโต๊ะแล้วผล็อยหลับไป
......รุ่งเช้า.....
“โอ๊ยย ทำไมมันปวดหัวแบบนี้วะ”เสียงต่ำพูดกับตัวเองอย่างอารมณ์เสีย
“แล้วทำไมฉันมานอนตรงนี้เนี้ย”ร่างสูงยังคงโวยวายอย่างต่อเนื่อง
“ก็เมื่อคืนคุณหนูเมามากโวยวายจนทุกคนวิ่งหนีกับเตลิดเปิดเปิงคุณหนูซองมินก็เลยจัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัวแล้วก็นอนเฝ้าคุณหนูถึงเช้าแต่คุณหนูซองมินเพิ่งออกไปเมื่อสักพักใหญ่นี่เองค่ะเธอยังฝากไว้อีกว่าถ้าคุณหนูตื่นเมื่อไรให้ดื่มน้ำนี้ด้วยมันจะทำให้อาการเมาค้างดีขึ้นน่ะค่ะ”แม่นมพูดก่อนจะยกน้ำสีออกน้ำตาลแก่ไว้ที่โต๊ะก่อนจะเดินออกไป
“นายนั่นเฝ้าฉันทั้งคืนแถมยังดูแลเช็ดเนื้อเช็ดตัวบ้าหรือเปล่าวะทั้งๆที่ไม่ถูกกันแท้ๆทำไมถึงได้....แต่ช่างเถอะ”ร่างสูงครุ่นคิดก่อนจะกระดกน้ำในแก้วจนหมดเพราะเมื่อคีนเค้าโมโหร่างบางมากๆเลยออกดื่มมามันก็สมควรแล้วที่ซองมินจะต้องรับผิดชอบเพราะคนตัวเล็กแท้ๆเค้าถึงได้เมามากแบบนั้นร่างสูงคิดในใจ
“นี่ ก่อนออกไปนายนั่นบอกรึเปล่าว่าจะไปไหน”คยูฮยอนเอ่ยถามแม่นม
“เห็นเธอบอกว่าจะไปเยี่ยมคุณแม่ของเธอน่ะค่ะ”ทันทีที่ได้ยินร่างสูงก็รีบวิ่งออกจากบ้านขึ้นรถบึ่งไปที่ที่เค้าเจอกับซองมินครั้งแรกทันที ไม่นานนักร่างสูงก็มาถึงสุสานของแม่ของเค้าเพราะถ้าจำไม่ผิดหลุมศพของแม่ของซองมินก็ตั้งอยู่ข้างๆกันกับหลุมศพของแม่ของเค้า
“บ้ารึเปล่าวะทำไมตั้งหลุมศพของเมียน้อยกับเมียหลวงข้างๆกัน”คยูฮยอนพูดกับตัวเองก่อนจะเดินไปที่หลุมศพช้าๆ ร่างสูงแอบอยู่ที่ต้นไม้ใกล้ๆก็เห็นไหล่เล็กที่เค้าคุ้นเคยดูเหมือนว่าร่างบางกำลังนั่งปรับทุกข์กับแม่ของเค้าอยู่คยูฮยอนเงี่ยหูฟัง
“แม่ฮะเมื่อคืนหมอนั่นเมามาไม่ได้สติเลยผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทั้งๆที่เค้าดูถูกทั้งผมและแม่ขนาดนั้นแต่ผมก็ยังดูแลเค้า อ๋อ เมื่อคืนหมอนั่นน่ะเพ้อถึงแม่ของเค้าใหญ่เลยพอผมได้ฟังผมก็รู้สึกว่าคนๆนี้ก็ไม่ได้เลวโดยพื้นฐานที่เค้าทำก็เพราะเพื่อแม่ของเค้าผมควรจะทำยังไงดีฮะผมรู้สึกผิดเหมือนกันที่ทำไม่ดีกับเค้าไว้เยอะ........”เสียงเล็กยังคงพร่ำพูดต่อไปแต่ร่างสูงเลือกที่จะเดินออกมาแทน
“ทำไมหมอนั่นต้องมาทำเป็นว่ารู้ดี ทำไมต้องมาเห็นใจ ทำไมต้องมาทำเป็นเข้าใจความรู้สึกของฉัน ทำไมกัน...”
ความคิดเห็น