คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่3
สวนกลับ
“จะไปไหน”เสียงต่ำเอ่ยถามเมื่อเห็นร่างบางแต่งตัวสะพายกระเป๋าเป้เดินลงมาข้างล่าง
“ฉันถามไม่ได้ยินรึไง หา”ร่างสูงเอ่ยอย่างหมดความอดทนเมื่อร่างบางยังคงเดินต่อไปโดยทำเหมือนไม่ได้ยินเสียงของเค้าเมื่อเห็นว่าซองมินกำลังจะเดินออกจากประตูฝ่ามือหนาก็รีบขว้าแขนของร่างบางเอาไว้
“หูแตกรึไง ถามทำไมถึงไม่ตอบ”คยูฮยอนเริ่มมีน้ำโหเมื่อร่างบางไม่มีปฏิกริยาตอบโต้เหมือนเมื่อก่อนวงแขนเล็กสะบัดอย่างรำคาญก่อนจะเดินออกนอกบ้านไป
“ รึว่าจะออกไปหาเหยื่อรายใหม่ละ หึ”ร่างสูงยังคงยียวนอย่างต่อเนื่องจนทำให้ซองมินอดกลั้นไม่ได้อีกต่อไปคนตัวเล็กหันหน้ามาก่อนจะตอบ
“หยุดดูถูกฉันสะทีว่าแต่นายเถอะเห็นว่ารังเกียจฉันนักหนานี่ทำไมเมื่อเช้าถึงได้จูบฉันแบบนั้นล่ะแล้วอีกอย่างถึงฉันจะออกไปไหนมันก็ไม่เกี่ยวกับนายอย่ามาสะเออะ”ร่างบางว่าอย่างเจ็บแสบก่อนรีบเดินออกจากรั้วบ้านไปปล่อยให้ร่างสูงยืนคิดถึงคำพูดที่ตัวเองได้พูดทิ้งไว้
........นั่นสิเราไปจูบเค้าทำไม........
“ไปเมียงดงฮะ”เสียงเล็กพูดกับโซเฟอร์รถแท๊กซี่อย่างสุภาพก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือมากด
“อึนฮยอกเหรอออกมาเจอฉันหน่อยสิ”
ชั่วโมงต่อมา
“ทำไมเหรอซองมินเรียกฉันมาทำไมนายมีอะไรไม่สบายใจรึเปล่า”เพื่อนคนสนิทของซองมินเอ่ยถามทันทีเมื่อเห็นหน้าร่างบาง
“นั่งลงก่อนเถอะ”ซองมินพูดอย่างเหนื่อยๆก่อนจะหยิบโกโก้เย็นขึ้นมาดื่ม
“ไหนนายบอกว่าจะเข้าไปอยู่บ้านของเพื่อนแม่นายที่เป็นมหาเศรษฐีนิน่านายก็น่าจะมีความสุขนะทำมามานั่งทำหน้าอมทุกข์แบบนี้ล่ะ”อึนฮยอกเพื่อนของซองมินเอ่ยอย่างเป็นห่วง
“ไม่มีอะไรมากหรอกแค่อยากเจอหน้านายทั้นเองอยู่นู้นไม่มีใครเลยเหงานี่คุณฮเยซองก็ไปอยู่ที่บ้านพักตากอากาศที่ต่างจังหวัดฉันก็เลยไม่อยากอยู่บ้านคนเดียวน่ะ”ร่างบางยิ้มน้อยๆเพื่อแสดงให้เห็นว่าตัวเองไม่เป็นอะไร
“มีอะไรก็พูดก็บอกฉันนะซองมินฉันเห็นนายไม่สบายใจฉันก็พลอยไม่สบายใจไปด้วย”อึนฮยอกเอื้มมือไปกุมมือเพื่อนสนิทอย่างเป็นห่วง
“แน่นอนก็ตอนนี้ฉันมีนายคนเดียวเท่านั้นไม่ต้องห่วงหรอกน่า”ฝ่ามือบางกุมมือเพื่อนสนิทด้วยรอยยิ้ม ทั้งสองยังคงพูดคุยกันไปเรื่อยโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนกำลังแอบมองอยู่
“อ๋อ ที่แท้ก็นัดแฟนออกมานี่เอง หึ”น้ำเสียงต่ำพูดกับตัวเองด้วยความโกรธทั้งที่ยังไม่รู้ตัวเองเลยว่าโกรธเพราะอะไร เค้ารู้สึกไม่พอใจเมื่อเห็นซองมินอยู่กับคนอื่นโกรธทุกครั้งที่ร่างบางทำท่าไม่สนใจใส่เค้า
“โธ่เว้ย”ร่างสูงหมดความอดทนเมื่อเห็นซองมินกำลังหัวร่อต่อกระซิกกับอึนฮยอกขายาวสาวอดมาจากตัวรถก่อนจะเดินเข้าคาเฟ่ไปอย่างรวดเร็ว
“กลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย”ร่างสูงพูดก่อนจะขว้าข้อมือร่างบางให้ลุกขึ้น
“นายเป็นบ้าอะไรของนายเนี้ยปล่อยฉันนะ”ซองมินสะบัดข้อมือแต่กลับไม่เกิดผล
“ฉันบอกให้กลับไงลุกขึ้น”คยูฮยอนไม่พูดเปล่ายังกระชากให้ร่างบางลุกขึ้นแล้วลากออกมาจากร้านปล่อยให้อึนฮยอกนั่งมองเพื่อโดนกระฉากออกจากร้านไป
“นี่นายเป็นบ้าอะไรของนายเนี้ย”ร่างบางแผดเสียงใส่ร่างสูงที่นั่งอยู่ที่คนขับรถตอนนี้ซองมินโดนจับยัดใส่รถสปอร์ตคันหรูของร่างสูง
“ถึงว่ารีบแต่งตัวออกจากบ้านเพราะนัดผู้ชายไว้นี่เองทำไมแค่พ่อฉันยังไม่สะใจนายอีกรึไงถึงได้มาอยู่กับผู้ชายคนอื่นแบบนี้ หา”คยูฮยอนคายคำดูถูกใส่ซองมินอย่างหมดความอดทน
“เพี๊ยะ”ฝ่ามือบางตบเข้าที่ใบหน้าหล่อเหลา
“นี่นายตบฉันเป็นครั้งที่สองแล้วนะหรือว่าถูกใจรสจูบของฉันอยากโดนแบบเมื่อเช้าเหรอ”ฝ่ามือหนากำข้อมือของร่างบางก่อนจะกดเสียงให้ต่ำลง
“ฉันบอกนายแล้วใช่ไหมว่าเมื่อไรที่นายดูถูกผู้มีพระคุณของฉันฉันจะไม่ปล่อยนายไว้แล้วอย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยเพราะเมื่อเช้าน่ะฉันคิดสะว่าโดนหมามันเลียปากก็แค่นั้น หึ ใครกันแน่ที่หลงเสน่ห์ที่นายตามฉันมาคงไม่ใช่เพราะว่ามาคุมประพฤติฉันแทนพ่อของนายหรอกมั้งคิดดูให้ดีๆก่อนจะพูดอะไร”ซองมินเอ่ยก่อนจะสะบัดข้อมือแล้วรีบลงรถเดินไปขึ้นแท๊กซี่กลับบ้านทิ้งให้ร่างสูงต้องกลับมาทบทวนอีกทีว่าเค้าตามร่างบางออกมาข้างนอกเพื่ออะไร
“บัดซบเอ้ย”มือหนาทุบพวงมาลัยรถอย่างอารมณ์เสีย
ความคิดเห็น