[KYUMIN] OUR FATE -ลิขิตแค้นแสนรัก-

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

 บทนำ

“อาการของคนไข้ทรุดลงเร็วมากหมอคิดว่าคุณควรทำใจไว้บ้างนะครับ”ชายในชุดกราวด์พูดก่อนจะเดินออกจากห้องไป

“เซมี ทำไมคุณถึงไม่เคยบอกผมทำไมทำไมกัน”ชายหนุ่มวัยกลางคนพูดด้วยเสียงสั่นเครือ เค้าเงยหน้าขึ้นมาจากมือเรียวที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเค้าเอง ดวงตาสีนิลย์จ้องมองร่างของหญิงสาวที่นอนไม่ได้สติ

“พ่อครับ เพราะนี้ใช่ไหมแม่ถึงได้เป็นแบบนี้”เด็กหนุ่มวัยรุ่นวิ่งเข้ามาในห้องแล้วพูดขึ้นอย่างเสียงดังฝ่ามือหนาโยนรูปลงที่โซฟาอย่างแรง

“อะไรกันคยูฮยอน”ผู้เป็นพ่อพูดอย่างมึนงงแล้วหยิบรูปขึ้นมาดูด้วยสีหน้าซีดเผือด

“หึ พูดไม่ออกเลยใช่ไหม”ผู้มาใหม่แสยะยิ้มก่อนจะเสมองไปทางอื่น

“แกไปเอารูปพวกนี้มาจากไหน”

“พ่อไม่ต้องรู้หรอกรู้แค่ว่าไอ้สิ่งเลวๆที่พ่อทำลับหลังแม่น่ะอย่าคิดว่าคนอื่นเค้าจะไม่รู้ แล้วพ่อควรจะสำนึกไว้ด้วยว่าที่แม่ต้องนอนอยู่แบบนั้นมันเป็นเพราะความไม่รู้จักพอของพ่อเอง”

“เพี๊ยะ”ทันทีที่สิ้นเสียงใบหน้าคมก็หันไปตามแรงตบจากฝ่ามือของผู้เป็นพ่อชายหนุ่มหันหน้ามามองผู้เป็นพ่ออย่างเคียดแค้นแล้วเดินออกจากห้องไป สิ้นเสียงประตูร่างทั้งร่างก็นั่งลงที่โซฟาอย่างหมดแรง เครียดจากอาการป่วยของภรรยาก็หนักพอแรงแล้วแต่นี่ยังมาถูกลูกชายของตัวเองเข้าใจผิดรูปที่ลูกชายของเค้านำมานั้นคือรูปเพื่อนสนิทของเซมีภรรยาของเค้าและยังเป็นเพื่อนสมัยเรียนของเค้าเองด้วยสงสัยว่าลูกชายตัวแสบคงจะจ้างนักสืบตามเค้าแล้วถ่ายมาตอนที่เค้ากำลังไปบอกเรื่องภรรยาที่กำลังป่วยจนเข้าใจผิด

......สามปีต่อมา.......

“แม่ครับ ผมรู้ว่าแม่เจ็บปวดแค่ไหนที่รู้ว่าพ่อมีคนอื่นผมเสียใจจริงๆที่ช่วยอะไรแม่ไม่ได้เลย ผมสัญญาครับว่าผมจะไม่มีวันปล่อยให้นังนั้นกับพ่อได้มาเสวยสุขด้วยกันแน่ ผมรักแม่นะครับ”ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเคียดแค้นก่อนจะวางช่อดอกไม้ลงที่หลุมฝังศพของผู้เป็นแม่ ระหว่างที่กำลังหันหลังกลับเค้าก็สะดุดเข้ากับร่างบางที่กำลังเดินมาทางหลุมศพข้างๆ เค้าถูกดึงดูดด้วยรูปร่างที่บอบบางเหมือนผู้หญิง ผิวขาวอมชมพูที่สวยงาม มือเรียวที่กำลังกำช่อดอกไม้แน่นดวงตากลมโตที่มองตรงอย่างมุ่งมั่นริมฝีปากสีแดงสดกำลังอมยิ้มจางๆแต่ดวงตากลับเศร้าหมอง เค้าตัดสินใจเดินออกมาทั้งๆที่รู้สึกหลงรักตั้งแต่แรกพบร่างสูงเดินมาที่รถสปอร์ตคันหรูร่างสูงทิ้งตัวลงที่เบาะรถก่อนจะเอนปรับเบาะแล้วหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้าแต่ทว่าใบหน้านั้นกลับปรากฎขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้จะว่าไปแล้วเค้ารู้สึกคุ้นๆกับใบหน้าหวานอย่างกับว่าเคยพบเห็นที่ไหนมาก่อนร่างสูงสะบัดหัวก่อนจะปรับเบาะขึ้นแล้วบับรถออกไปด้วยความเร็ว

“หึ ครบรอบแม่ตายยังไม่มีดอกไม่สักช่อสงสัยว่าคงจะกกอีหนูคนไหนอยู่อีกล่ะสินะ”ร่างสุงพูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงประชดประชันยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น  ร่างสุงใช้เวลาไม่มากนักก่อนจหักพวงมาลัยเข้ารั้วคฤหาสน์ราคาหลายสิบล้านทที่เค้าเกลียดเข้าไส้ เพราะต่อจะให้สวยงามหรือยิ่งใหญ่แค่ไหนถ้าไม่มีแม่ของเค้าอยู่ก็คงไม่มีประโยชน์

“ไปไหนมาไอ้ตัวแสบ”ร่างสุงชะงักเล็กน้อยก่อนจะปรายตามองผุ้เป็นพ่อที่กำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่

....ยังมีหน้ามานั่งอ่านหนังสือพิมพ์สบายใจ....

“พ่อเคยสนใจผมด้วยเหรอ เอาเวลาไปปรนเปรอบันดาเมียน้อยของพ่อเถอะ”ร่างสูงประชดประชันก่อนจะเดินขึ้นห้องไป ทิ้งให้ผู้เป็นพ่อนั้งส่ายหัวกับคำประชดประชันของลูกชายเพราะวันนี้เป็นวันครบรอบของภรรยาของเค้าเค้าจึงหยุดงานแล้วไปทำความสะอาดหลุมฝังศพของภรรยาแต่เช้าและเอาดอกไม้ไปวางไว้ที่หลุมฝังศพของเพื่อนภรรยาของเค้าที่อยู่ข้างๆกันด้วยจะว่าไปแล้วหลังจากที่ภรรยาของเค้าตายลงได้เพียงหนึ่งปีเพื่อสนิทของภรรยาของเค้าก็ตายด้วยโรคประจำตัวด้วยความที่สนิทกันเค้าจึงรับอุปการะลูกชายของเพื่อนคนนั้นให้อยู่ในความดูแลซึ่งวันนี้ก็จะย้ายมาอยู่ที่บ้านเค้าในวันนี้ด้วย

“แม่นม ติดต่อซองมินได้รึยังไหนบอกว่าจะมาแต่เช้าไงล่ะนี้บ่ายแล้วนะ”

“คุณหนูซองมินบอกว่ากำลังเดินทางมาเจ้าค่ะฝากขอโทษที่มาช้าเพราะพึ่งไปเคารพหลุมศพของคุณโซมีเสร็จน่ะเจ้าค่ะ”แม่บ้านพูดก่อนจะเดินออกไปทำงานต่อ ไม่นานนักเด็กหนุ่มที่เค้าพูดถึงก็มาถึงเสียที

“มาถึงแล้วสินะซองมิน”ชายวัยกลางคนลุกขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“สวัสดีครับคุณฮเยซอง”เสียงเล็กรีบทักทายแล้วก้มศรีษะให้เก้าสิบองศา

“เรียกฉันว่าลุงก็ได้”

“ไม่ได้หรอกครับคุณมีพระคุณต่อผมและแม่ผมมาก”เด็กหนุ่มพูดอย่างถ่อมตัว

“เอาเถอะนั่งลงก่อน เป็นไงเหนื่อยมั้ยดื่มน้ำดื่มท่าซะก่อนนะ”ซองมินก้มศรีษะให้ก่อนจะรับน้ำ

“เธอเหมือนแม่ของเธอมากเลยนะซองมินมองหน้าเธอทีไรทำให้ฉันอดคิดถึงรอยยิ้มของแม่ของเธอไม่ได้”คุณผู้ชายของบ้านพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มทั้งสองพูดคุยกันได้สักพักก็ต้องหยุดเมื่อถูกผู้มาใหม่มาขัดจังหวะ

“อ้าวว เปลี่ยนรสนิยมมาเป็นผู้ชายแทนแล้วเหรอ”ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆแต่นั่นกลับทำให้ร่างบางไม่พอใจที่มาว่าผู้มีพระคุณของเค้าได้

“นี่นาย พูดจาหัดระวังซะมั่งเค้าเป็นพ่อนายนะ”ร่างบางรีบหันขวับกลับไปด่าต้นเสียงทันที ร่างสูงถึงกับชะงักเมื่อเห็นใบหน้าของร่าบางชัดๆ นี่มันคนที่เค้าเห็นที่สุสานนี่หน่าทำไมถึงได้มาอยู่ที่นี่

“เอาเถอะซองมินเค้าคงพูดเล่นน่ะเจ้าของบ้านรีบแก้ตัวก่อนที่จะเกิดสงครามขึ้น

“คยูฮยอนนายมานี่ก็ดีละจะได้แนะนำให้รู้จักนี่ซองมินลูกชายของ “ลีโซมี”เพื่อนสนิทของพ่อเค้าจะมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป”ร่างสูงยิ่งอึ้งไปใหญ่เมื่อได้รู้ว่าคนที่เค้าตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็นนั้นคือลูกชายของคนที่เค้าเกลียดที่สุด

“พ่อคิดอะไรของพ่ออยู่พ่อเอาลูกเมียน้อยของพ่อมาอยู่ที่นี่ไม่ได้นะ”ร่างบางถึงกับขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำว่าเมียน้อย

“คิดว่านังนั่นตายไปแล้วก้คงจะหมดเวรหมดกรรมกันแต่ยังต้องมาเจอลูกของมันอีกหรือนี่โธ่เว้ยยยยย”ร่างสุงพูดอย่างหัวเสียก่อนจะเดินขึ้นข้างบนไป

“เมียน้อยอะไรกันฮะคุณ”ร่างบางรีบถามทันที

“คยูฮยอนเค้าเข้าใจผิดคิดว่าลุงกับแม่ของเธอมีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกันน่ะลุงพยายามอธิบายแล้วแต่คนหัวแข็งแบบเค้าไม่ยอมฟังอะไรทั้งนั้นลุงเลยพาเธอมาอยู่ที่นี่ไงเพราะลุงอยากให้เค้ารู้สักทีว่าลุงกับแม่ของเธอไม่ได้เป็นอะไรกันลุงต้องการความช่วยเหลือจากเธอนะ”ร่างบางพยักหน้าก่อนจะกุมมือของผู้มีพระคุณไว้

“สบายใจได้เลยฮะผมจะทำให้เค้าตาสว่างกับความคิดโง่ๆนั้นให้ได้”ร่างบางให้คำสัญญาอย่างมั่นใจ