คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 : My heart beats fast (100%)
“ทำไมนะเวลาที่ฉันมองหน้าของเขา
หัวใจของฉันต้องเต้นรัวขึ้นทุกที”
Elsa
…………………………………………………………
Narrator :
ตอนนี้ที่ปราสาทน้ำแข็งทุกคนต่างหัวเราะเรื่องที่ แจ็ค ฟรอสต์ ได้เล่าเหตุการณ์ที่แจ็คได้พบเอลซ่าครั้งแรก ทำไมทุกคนถึงหัวเราะ เพราะทุกคนตลกในหน้าของ อลิส ลูกสาวเพียงคนเดียวของ แจ็ค ฟรอสต์ ทำหน้าแบบอึ้งเล็กน้อย เพราะเธอเคยฟังการพบเจอกันครั้งแรกของพ่อและแม่ของเธอมาก่อน แต่มันคนเป็นละแบบที่ แจ็ค เล่าเลย
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นละ อลิส” แจ็ค ฟรอสต์ถาม
“ก็…ก็หนูเคยฟังจากที่ท่านแม่เล่ามาก่อนนะสิคะ ที่ท่านแม่เล่าท่านแม่แค่กรี๊ดลั่นปราสาทเองไม่ใช่เหรอคะ?” อลิส ตอบ แจ็คด้วยความสงสัย
“ใช่แต่ตอนที่แม่เขากรี๊ดลั่นในปราสาทนะมันไม่ใช่มีแต่เสียง มันมีหอกน้ำแข็งพุ่งมาด้วยนี่สิ” แจ็ค ตอบกลับไป
“แล้วเป็นไงมั่งคะ เจ็บไหมคะ” อลิส ถาม
“ไม่หรอกลูก พ่อไม่ได้โดน”แจ็คตอบไป
“แล้วมีเรื่องอะไรอีกไหมระหว่างเจ้ากับเอลซ่า” บันนีมัน ถาม แจ็ค
“แล้วจะฟังต่อไหมละ” แจ็ค ตอบคำถามในแบบของเขาทุกคนต่อ
“ฟังสิ”ทุกคนพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน
“งั้นต่อละนะ”
……………………………………………………
เอเลนเดลล์ ปราสาทน้ำแข็ง
Elsa SnowQueen :
“อูย นี่เจ้าทักทายคนที่เจอกันครั้งแรกแบบนี้เหรอห๊ะ” ชายคนตรงหน้าฉันถามมา แต่ตะกี้ฉันทำอะไรลงไปนะ อ้อ ตะกี้ฉันเสกน้ำแข็ง ไปใส่เขานี้นา
“ขอโทษนะไม่ได้ตั้งใจ”ฉันขอโทษไปตามมารยาทความจิรงฉันก็ผิดจริงๆแหละ :P
“แต่ฉันขอถามนายซักคำถามนะว่า นายเป็นใคร ชื่ออะไร และมาทำอะไรที่นี่” ฉันถามเขา เขาลูกขึ้นยืนปัดเศษหิมะออกจากตัวและถือไม้เท้าแล้วพาดเอาไว้บนบ่าของเขา
“ คำถามแรกนะ ฉันคือ จิตวิญญาณแห่งฤดูหนาว(Sprit of Winter)หรือจะเรียกว่าเป็น ภูติแห่งฤดูหนาวก็ได้”เขาตอบมา
“งั้น พิสูจน์สิ นายเป็นภูติแห่งฤดูหนาวใช่ไหม ทำแบบนี้ได้ไหมละ”ฉันถามพร้อมกับเสกผลึกน้ำแข็งเฉพาะตัวออกมา
“แบบนั้นสบายๆ”เขาก็ทำให้ฉันดู ผลึกน้ำแข็งของเขานั้นดูน่าหลงใหล หนักแน่น และดูมีความสดใส แต่ภายในผลึกกลับดูเศร้าหมองอย่างไม่น่าเชื่อ
“นายมีเรื่องที่ไม่สบายใจเหรอ”ฉันถาม
“ก็นิดหน่อยแต่ก็ไม่มีอะไรมาหรอก”เขาตอบฉันมาดูก็รู้ว่าเขาโกหก
“แล้วนายชื่ออะไร”ฉันถามอีกครั้ง
“แจ็ค……แจ็ค ฟรอสต์”ดูเหมือนเขาจะหลบหน้าฉันทำไมนะ แต่ว่าชื่อ….อืม….ชื่อก็ไม่ได้แปลกอะไรนี่เดี๋ยวนะ!! แจ็ค แจ็ค งั้นเหรอ ทั้งชื่อทั้งสีผมแบบเดียวกับในความฝันเลยนิ
“แล้วมาทำอะไรที่นี่”นั่นคำถามสุดท้าย
“ข้าแค่ต้องการคนหาคนที่ใช้เวทย์มนต์แบบเดียวกับข้าแต่ดูเหมือนว่าข้าจะเจอแล้วนะ”เขาตอบแล้วยิ้มมาที่ฉัน เดี๋ยวนะทำไมหัวใจของฉันถึงได้เต้นรัวอย่างนี้เล่า
“ปึ้ง” นั่นเสียงอะไรนะ “ท่านพี่คะ หนูว่าท่านพี่ต้องเอ่ออออ แล้วนั่นใครคะ”อยู่ๆน้องสาวตัวดีของฉันก็เปิดประตูอย่างแรง ว่าจะบอกเรื่องอะไรซักอย่าง และพอเจอ แจ็ค เธอก็ถามฉันเลย
“ท่านนี้นะเหรอ ท่านนี้ชื่อว่า แจ็ค ฟรอสต์ เป็นภูติแห่งฤดูหนาวนะ”ฉันแนะนำ แจ็ค ให้อันนารู้จัก
“แจ็ค คนๆนี้คือน้องสาวฉันเอง อันนา ตำแหน่ง เจ้าหญิงแห่งอนาจักรเอเรนเดลล์”ฉันแนะนำอันนาให้แจ็ครู้จัก
“เจ้าหญิงเหรอ เธอเป็นพี่สาวของนางงั้นเธอเป็น”เหมือนเขากำลังอึ้งว่าพวกฉันเป็นเชื้อพระวงศ์เลยตอบไปว่า
“ราชินีแห่งอาณาจักรเอเรนเดลล์”ดูเหมือนเขาจะอึ้งกับคำตอบที่ฉันตอบ เพื่อไม่ให้เวลาเสียเปล่าฉันก็ไปหาอันนา แล้วเดินออกมาจากห้องชั้นบน
Jack Frost:
"ราชินี0_0 นี่นางเป็นถึงราชินีเลยเหรอ ไม่อยากจะเชื่อ" ข้าบ่นกับตัวเองในห้องชั้นบนของปราสาทน้ำแข็งแห่งนี้ ตอนนี้ข้ามีข้อสงสัยหลายอย่างไม่ว่า ทำไมเอลซ่าถึงมองเห็นข้า แต่สำหรับนางคงไม่ค่อยแปลกใจสักเท่าไหร่เพราะนางมีพลังแบบเดียวกับข้า แต่น้องสาวของนางนี่สิทำไมมองเห็นข้าทั้งๆที่หล่อนไม่มีพลังแบบเดียวกับเอลซ่า ข้ามึนงงเลยเดินเซถอยหลังไปชนหุ่นหิมะที่นางสร้างขึ้นมาเลียนแบบข้าขึ้นมา หรือว่าอันนาเห็นรูปปั้นนี้แล้วเอลซ่าเข้าใจผิดรึเปล่า ข้าไม่รอช้ารีบไปที่ประตูแล้วลอยไปหาเอลซ่าเพื่ออยากรู้ความจริง ข้าเห็นอันนาบอกให้เอลซ่าตกแต่งสถานที่ตรงนั้นบ้างตรงนี้บ้างบางทีนางก็วาดภาพออกมาแล้วแสดงให้เอลซ่าดูพอเอลซ่าดูก็สร้างตัวอย่างขึ้นมา แต่ดูๆไปพี่น้องคู่นี้ก็ดู น่ารัก อย่างบอกไม่ถูกมีแกล้งกันบ้างหลอกย้อกันบ้างทำเอาข้าอดยิ้มไม่ได้ แต่ชายคนนั้นใครนะชมปราสาทแห่งนี้แล้วทำหน้าหลงไหลราวกับว่าอะไร ซักพักข้าก็ได้ยินอันนาพูดว่า
"ท่านพี่คะ ท่านพี่แนะนำรูปปั้นหิมะให้หนูทำไมคะ"ข้าว่าแล้วนางต้องไม่เห็นข้า
"อ้าวนี่น้องไม่เห็นท่านเหรอ"เอลซ่าถามกลับกลับไปแต่เดี๋ยวนะทำไมสรรพนามของข้าแปลกๆ
"ก็น้องไม่เห็นใครเลยนะคะก็เห็นแต่พี่กับรูปปั้นหิมะตัวนั้นก็เท่านั้นเอง" "แต่ท่านพี่เห็นเหรอคะ แล้วท่านมีรูปร่างยังไง"อันนาตอบแล้วถามต่อแบบนี้ไม่ให้เอลซ่าทำความเข้าใจเลยหรือไง
"รูปร่างเหรอก็แบบเดียวกับรูปปั้นนั่นแหละ ไม่มีอะไรต่างจากนั้น"เอลซ่าตอบทำเอาอันนาหน้ามุ่ยทีเดียว
"น้องหมายถึงลักษณะสีผิว สีผม สีตาและชุดที่ใส่คะ เพราะรูปปั้นที่พี่สร้างมีแต่สีขาว"นั่นถามเชิงตะคอกไม่พอใจใช่ไหมนี่ ไหนดูสิเอลซ่าจะตอบยังไง
"อืม....ขอพี่นึกแปปนะ อ้อ ไว้วันหลังละกัน"นั่นกวนน้องตัวเองอีก
"ท่านพี่ขี้โกงๆๆๆ"อันนาบ่นพร้อมทุบเอลซ่าอย่างไม่พอใจ
"พอได้แล้วอันนา ไปหาคู่มั่นของนัองก่อนเดี๋ยวเขาช็อคตายเพราะดีใจจนเกินเหตุนะ"หาหมอนั่นเนี่ยนะคู่มั่น
"จริงด้วย น้องลืมไปเลย ไปก่อนนะคะ แต่แปปนึง ท่านพี่จะกลับไปปราสาทของเราเลยไหมคะหรือจะอยู่ที่นี่ต่อ"อันนาถามก่อนจะวิ่งไป
"พี่อยู่นี่ต่อละกัน พี่ว่าจะตกแต่งให้เสร็จในวันงานของน้องในฤดูหน้าไง พวกเราว่างกันแค่วันนี่นิ"เอลซ่าตอบกลับไป
"ค่า น้องไปก่อนนะคะ เจอกันพรุ่งนี้นะคะ"อันนาพูดเสร็จก็วิ่งไป
"เจอกันใหม่จะ"เอลซ่าตะโกนตามหลังอันนาไป
"ออกมาได้แล้ว ท่านภูติหิมะ"เอลซ่าเรียกข้า
"เห็นด้วยเหรอนี่ : )"ข้าตอบไปพร้อมกับรอยยิ้มกวนๆ
"ก็นานพอสมควร แล้วมีเรื่องอะไรเหรอคะ ท่านภูติหิมะ"นางตอบมาพร้อมเน้นคำว่าท่านภูติหิมะซะน่าหมั่นไส้
"ก็ไม่มีอะไรหรอก ตอนแรกกะจะมาให้แน่ใจว่าน้องของเจ้าเห็นข้าหรือไม่ก็เท่านั้น"ข้าตอบไป
"แต่ต่อไปเรียกข้าว่า แจ็ค ก็พอ ข้ารู้สึกแปลกๆที่เจ้าเรียกข้าว่า ภูติหิมะ"ข้าเสริมต่ออีกนิดนึง
"ค่า ท่านแจ็ค"นางตอบกลับมาแนวประชดประชั้นมันน่า....ซะ "เดี๋ยวฉันฉันไปตกแต่งตามที่น้องของฉันก่อนนะ"จู่ๆนางก็เดินไปห้องอื่นทิ้งข้าไว้คนเดียวอีกละ
Elsa SnowQueen :
ฉันเดินมาที่ห้องๆหนึ่งก่อนปิดประตูห้องเพื่อมันใจว่าเขาไม่ได้ตามมา
"โอยนี่ เอลซ่าทำไมเธอต้องเดินออกมาด้วยเล่า ทำไมต้องหลบหน้าเขาด้วยเล่า เธอเป็นอะไรไปเนี่ยเอลซ่า"ฉันเดินไปมาในห้องนั้นพรัอมคิดไปๆมามันไมีมีอะไรให้ตกใจหลอกถ้าชั้นไม่ได้ยินเสียงอะไร จู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงเสียงหนึ่งที่ข้างหู
"บ่นอุบอิบอะไรเหรอจ๊ะ"
"ว้ายยยยยย อย่าเข้ามา"ฉันกรี๊ดออกไปพร้อมปล่อยพลังเวทย์แห่งน้ำแข็งและหิมะใส่พื้นปรากฏเป็นหอกน้ำแข็งที่แหลมคมออกมา
"เหวอ ไม่น่าทำแบบนั้นนะ"ในที่สุดก็รู้ว่าใคร ภูติหิมะ แจ็ค ฟรอสต์ นี่เอง แต่เขาเข้ามาได้ไง อ้อเปิดประตูเดินเข้ามา
"นี่ เจ้าลองสร้างอะไรก็ไดัไม่ใช่หอกน้ำแข็งพวกนี้หน่อยสิ"เขาบอกให้ฉันลองสรัาง อย่างอื่นพร้อมกับเอามือลูบหอกน้ำแข็งจากนั้นหอกก็ละลายไป แต่ทำแบบนี้ดูถูกกันนิ
"แบบนี้นะเป็นไหม"เขาสรัางแมวน้อยสีขาวราวหิมะ(ก็สร้างจากหิมะจริงๆ) บนมือของเขาก่อนที่มันจะกระโดดลงจากมือของเขาแล้ววิ่งมาหาฉัน
"น่ารักจัง ไงเจ้าตัวเล็ก"ฉันทักทายเจ้าแมวน้อยก่อนจะนำมือไปลูบหัวลูบหลังและเกาท้องมัน"แหม ดิ้นซะน่ารักเชียว"ฉันรู้สึกสนุกเวลาแกล้งกับกระต่ายในมือ จะไม่ให้ชอบได้ไงมันน่ารักออกขนาดนั้น มันก็สนุกอยู่ก่อนมีคนขัดจังหวะ
"ตาท่านบ้างแล้ว องค์ราชินี"เขาเตือนฉันด้วยน้ำเสียงจิกกัดเล็กน้อย
"ก็ได้ๆ"ฉันวางแมวตัวนั้นลงก่อนจะจะสร้าง สุนัขจิ้งจอกตัวเล็กๆออกมาขนาดใหญ่กว่าแมวของแจ็ค มันวิ่งเข้าไปหาแจ็คก่อนที่เขาจะลูบหัวของมันอย่างเอ็นดู แต่มองมุมนี้เขาก็ดูดีนะเนี่ย แล้วฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย
"ไปอะไรไปเล่าองค์ราชินี แต่ท่านจะให้ข้าช่วยตกแต่งปราสาทแห่งนี้หรือไม่"เขาถามมา
"ตามใจท่าน ฉันจะไปเปลี่ยนละเบียงตรงนี้เป็นลานขนาดใหญ่ก่อน"ฉันเดินไปที่ระเบียงซักพักเขาก็เดินตามมา
"จะเปลี่ยนตรงนี้เป็นลานกว้างเหรอ"เขาถามมา
"ใช้ตรงนี้แหละ"ฉันตอบชั้นรวมสมาธิก่อนจะกระทืบเท้าลงบนพื้นนั่นเป็นจังหวะเดียวกันที่ แจ็ค เอาไม้เทัาทุบพื้นพอดี เกิดเป็นลานกว้างขนาดใหญ่ยื่นออกไปทางหน้าผา พื้นน้ำแข็งถูกตกแต่งไปดัวยเกล็ดน้ำแข็งสวยงามจากนั้นมีรั้วกั้นกันตกขึ้นมา เสารั้วนั้นได้มีรวดลายราวกับแกะสลักด้วยช่างฝีมือดี จากนั้นฉันกับเขาหันหน้ามามองหน้ากันก่อนจะหลุดหัวเราะกันออกมาดูเหมือนเขาพอใจกับฝีมือการสร้างของฉันเช่นเดียวกับที่ฉันพอใจกับการตกแต่งของเขา จากนั้นเราก็ได้เข้าไปในปราสาทเสริมโคมไฟระย้าให้เหมาะกับงานแต่งงานของอันนาที่เป็นคนสดใส จากนั้นจะแต่งเติมตามที่อันนาบอกมา เราเข้าขากันมากทั้งที่รู้จักกันเพียงวันเดียว บางทีแจ็คก็แกล้งฉันบ้างเช่นโยนหิมะใส่ส่วย ฉันไม่ได้โยนคืน แต่เสกหมาหิมะมาไล่กัดเขาแทน เขาปล่อยมุกใส่ฉันบ้างบางมุกก็ฮาบางมุกก็แปก บางทีฉันก็แกล้งขโมยไม้เท้าเขาไปซ่อน แต่แค่แจ็คยื่นมือออกไปตั้งท่าจะควัาไม้เท้าก็กลับไปหามือของเขาซะงั้น (แกล้งไม่สนุกเลย) รู้สึกตัวอีกทีก็กลางคืนซะแล้วแล้วฉันจะกลับยังไงละเนี่ย
"มืดซะแล้ว แล้วฉันจะกลับยังไงละเนี่ย"ฉันบ่นออกมาไม่กะให้ใครไดัยินแต่แจ็คกลับได้ยิน
"นี่เคยเป็นบัานของเจ้าไม่ใช่รึ ไม่ไปห้องนอนซะละ"แจ็คพูดออกมา
"ใช่ แต่เราละลายห้องนั้นแล้วสร้างเป็นฟลอเต้นรำไปแล้วนิจะสร้างใหม่ ก็จะไปทับห้องหอของอันนาอีก"ฉันตอบเขากลับ
"งั้นวิธีนี้ละกัน"เขาเดินเข้ามาคว้าเอวฉันโดยไม่บอกไม่กล่าว
"ท่าน....ท่าน....ท่านจะทำอะไร"ฉันถามด้วยน้ำเสียงสั่นหน่อยๆ ตอนนี้หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว
"ก็แบบนี้ไง"เขาพูดแล้วยิ้มออกมารอยยิ้มที่ดูกวนประสาทแต่แฝงไปด้วยความสนุกสนานของแจ็คนั้นดูกี่ทีก็ไม่เบื่อ พอเขาพูดเสร็จก็กระโดดลงมาจากระเบียงชั้นบน
"กรี๊ด"แน่นอนฉันกรี๊ดและหลับตาดัวยความกลัวซักพักฉันก็ลืมตาขึ้นพบว่าตอนนี้ฉันกำลังลอยอยู่ในอ้อมแขนของแจ็ค(ตอนนี้เขากอดเอาฉันอยู่ข้างหนึ่งอีกข้าถือไม้เท้า)และกอดคอเขาซะแน่นด้วย
"เป็นยังไงบ้างองค์ราชินี ภาพมุมนี้หามองไม่ได้อีกแล้วนะ"แจ็คพูดออกมาพร้อมใชัไม้เทัาชี้ดูวิวรอบๆกับปราสาทที่เราตกแต่งด้วยกัน
"เดี๋ยวข้าจะพาท่านกลับห้องบรรทมให้เลยไม่ต้องห่วง แต่อย่าลืมบอกทางด้วยละเขาพูดต่อและบอกให้ฉันบอกทางให้เขา แต่ตอนนี้อ้อมกอดของเขาถึงจะเย็นแต่ก็อบอุ่นยอมอยู่ในวงแขนของเขาไปก่อนละกัน
Jack Frost :
ในที่สุดข้าก็พานางมาถึงหน้าต่างห้องนอนของนางจนได้ ผู้หญิงะไรตัวหนักชะมัดเล่นเอาปวดแขนเลย
"ขอบคุณท่านมากนะคะที่อุตส่าส่งถึงห้องนอนของฉัน"นางตอบกลับมาพร้อมหยิบกระโปงขึ้นมาแล้วถอนสายบัวให้ข้า
"ไม่เป็นไร ความจริงก็ความผิดของข้าเองที่เล่นเยอะไปหน่อย"ข้าตอบให้นางสบายใจ
"งั้นฉันไปก่อนนะ ว้าย"นางเดินไปซักแปปก็สะดุดกระโปรงตัวเอง จะให้ข้ายืนดูนางอยู่เฉยงั้นเหรอ ไม่ ข้ารีบคว้าตัวนางที่กำลังจะล้มตอนนี้หน้านางอยู่ใกล้ข้ามาก ทำให้ข้าเห็นหน้าของนางอย่างชัดเจน
หน้าเรียวไดัรูป สีผิดขาวผ่องใส คิ้วโก่งเล็กน้อย นัยตาสีน้ำเงินน้ำทะเล จมูกโด่นเป็นสัน ริมฝีปากปากเรียวบางสีชมพูดูเอิมอิ่ม แต่ตอนนี้หน้านางเริ่มแดงหน่อยๆแล้วสิ หน้าข้าด้วยมั้ง แต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนข้าเหมือนตกอยู่ในภวังค์ก่อนถูกปลุกโดยเสียงนาง
"เอ่อ....ปล่อยฉันได้หรือยัง"เอลซ่าพูดออกมาทำเอาข้าหายเคลิ้ม
"โทษที"ข้ากล่าวขอโทษและก้มหน้าแล้วเสยเกาหัวเพราะตอนนี้ไม่กล้ามองหน้านางตรงๆนะสิ ดูเหมือนนางก็ก้มหน้าเหมือนกัน
"นี่ ท่านภูติหิมะ"นางทักข้า
"พรุ่งนี้ ท่านจะมาที่นี่ไหม"นางถามข้าต่อ
"แน่นอนสิ นี่ยังไม่ฤดูหนาวนะยังไม่ถึงเวลาที่ข้าต้องทำงานซักหน่อย"ข้าตอบนางไปด้วยรอยยิ้มเฝื่อนๆ
"แล้วเจ้าถามข้าทำไหมเหรอ"ข้าถามนางต่อ
"เปล่า คือว่าจะตอบแทนคำขอบคุณท่านที่ช่วยฉันแถมยังส่งฉันอีกขอบคุณนะ"นางตอบกลับมาแต่นางยังก้มหน้าอยู่ดูน่ารักดี แต่เพื่อไม่ให้มันเงียบกันนานกว่านี้ข้าตอบนางกลับไปว่า
"ไว้พรุ่งนี้เจอกัน"
"ราตรีสวัสดิ์นะคะ ท่านภูติหิมะ เจอกันใหม่พรุ่งนี้นะคะ"นางบอกข้าก่อนเข้าไปนอนพอนางเดินเข้าไปนางก็ปิดหน้าต่างทันที
"ราตรีสวัสดิ์ครับองค์ราชินี"ข้าตอบกลับไปแต่นางคงไม่ได้ยินมั้ง
.
.
.
.
.
(To Be Continues)
....................................................
จบไปแล้วนะครับสำหรับตอนที่ 3 ชื่อตอน My heart beats fast นี้สำหรับใครบางคนเวลาคุยกับคนต่างเพศแล้วหัวใจเต้นแรงคือคุณเริ่มมีใจให้เขานะครับ พูดภาษาชาวบ้านคือชอบเขานั่นแหละแต่พอนานไปมันจะเป็นไปปกติไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงแบ่งได้คือ มันแค่รักแบบpoppy love หรือ ชินแล้วร่างกายเลยไม่ตอบสนองนะครับ
ว่ามาถึงตอนนี้นะครับ ขอโทษจากใจจริงเลยครับว่าไม่ได้มาอัพทิ้งไว้ตั้งอาทิตย์ ด้วยสาเหตุ
1.อาทิตย์ที่แล้วอาทิตย์ปั่นงานครับ
2.ใกล้สอบครับ ผมสอบ 3 5 7 มีนาคม
ดังนั้นอาจลงช้าไปบ้างไม่ว่ากันนะครับ ต้องการฉากไหนอะไรยังไง ปรับแก้ตรงไหนบอกมาได้ มาว่าลอกกันมาก็ได้ แต่ถ้าให้ปิดเรื่องนี้แล้วแต่กรณีนะครับ ขอขอบคุณกว่าร้อยชีตที่อุตส่ามาอ่านฟิคของข้าพเจ้าขอบคุณครับ เจอกันอย่างช้าวันที่ 4 มีนาคมครับ
ความคิดเห็น