I want to see you again

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : The fist time when I saw her (100%)

"ข้าเจอเอลซ่าครั้งแรกที่นี่
ถ้าหากข้าไม่มาที่นี่ในวันนั้น
ข้าคงไม่ได้รู้จักเธอแน่นอน"
....................................................................
 

เอเรนเดลล์ ประเทศนอร์เวย์ 260 ปีที่แล้ว ฤดูหนาว (หลังเหตุการณ์ในภาพยนต์ 6 เดือน แจ็คตายได้ประมาณ 40 ปี)


Narrator :

เมืองเอเรนเดลล์ เป็นเมืองที่สงบสุขมีทรัพยากรณ์ะธรรมชาติที่สวยงาม แถมผู้คนในเมืองมีน้ำใจไมตรีต่อกัน ทำให้ผู้ที่มา

เยี่ยมเมือง หรือผู้ที่มาค้าขายต่างก็มีความสุขเนื่องจากความเป็นกันเองของชาวเอเรนเดลล์ แจ็ค ฟรอสต์ได้มาที่เมืองแห่งนี้

ไม่ใช่มาสร้างความสนุกสนาน แต่เขาได้ยินข่าวลือว่าในเมืองแห่งนี้มีผู้ที่มีพลังแบบเดียวกับเขา พลังแห่งเวทย์มนต์น้ำแข็ง

และหิมะเขาได้ทำการค้นหา"คนๆนั้น"(แจ็คตอนนี้ไม่ใช่มนุษย์อีกแล้วแต่เป็นจิตวิญญานแห่งฤดูหนาว(spirit of winter))

เขาได้บินสำรวจรอบๆเมืองไปในป่าแล้วเขาก็หยุดกับที่ๆหนึ่ง ที่แห่งนี้จะไม่แปลกถ้ามันเป็นปราสาทปกติ แต่ที่นี่เป็น

ปราสาทที่สร้างจากน้ำแข็ง ซึ่งเหมือนกับคลิสตัลที่ตกแต่งด้วยอัญมนีราคาแพงโดยช่างที่เชี่ยวชาญมากๆ โดยเขาไม่รู้เลย

ว่าที่แห่งนี้ถูกสร้างภายในเวลาเพีบงคืนเดียวและด้วยคนเพียงคนเดียวเท่านั้น แต่ที่แห่งนี้กลับมีความเสียหายแล็กน้อยเริ่ม

จากที่ บันไดหน้าปราสาท โคมระย้าที่ห้องชั้นบน และสุดท้ายประตูที่ระเบียง แจ็คได้รวมรวมสมาธิสร้างสิ่งเหล่านั้นด้วย

เวทย์มนต์ของเขาจนกลับเป็นเหมือนเดิม

Jack Frost :

“น่าจะใช้ได้ละนะ” ข้าชื่่นชมผงานที่ทำเล็กน้อย แต่ข้าว่ามันเรียบไปหย่อย "งั้นตกแต่งหน่อยละกัน"

ข้ายกไม้เท้าตนเองขึ้นเหนือหัวแล้วทุบไม้เท้าลงที่พื้นที่สร้างจากน้ำแข็งตรงที่เหยียบเกิดพลังสีฟ้าขาวกระจาย

ไปรอบตัว ระหว่างทางที่แสงวิ่งไปก็ได้เกิดลวดลายที่สวยงามต่างๆประดับตั้งแต่ห้องชั้นบนที่เขาอยู่จนถึงราวบันได

“ต้องให้ได้อย่างนี้สิอย่างนี้สิ”ข้าพูดขึ้นพร้อมชื่นชมผลงานที่พึ่งทำไป "นั่นเสียงอะไรนะ เสียงคนเหรอ"อยู่ๆข้าก็ได้ยินเสียง

คนกำลังมาที่ปราสาทแห่งนี้ “อยู่ดูคนพวกนี้สักหน่อยละกัน” จากนั้นข้ากระโดดจากระเบียงบินไปที่ต้นกำเนิดเสียง


ช่วงเช้าๆของวันนั้น
 

Elsa SnowQueen :

"ท่านพ่อ ท่านแม่ ดูนี่สิคะ" ชั้นเห็นเด็กคนหนึ่งที่มีผมสีขาวๆออกเงินๆกำลังเรียกชั้นอยู่ดูเหมือนเธอกำลังเสกหิมะออกจาก

มือของเธอ "สวยมาก สวยงามมากจ้า ลูกทำได้ดีมากเลยนะ อลิซ"ชั้นกล่าวชมเด็กคนนั้น ดูเหมือนว่าเธอจะชื่อ อลิซ เป็นลูก

ของชั้น เดี๋ยวนะ!! ลูกงั้นเหรอ?? นี่ชั้นยังไม่มีคู่ครองนะทำไมมีลูกซะแล้วละ "ไม่คิดเลยนะว่าจะมีวันนี้ ใช่ไหม เอลซ่า" มี

ผู้ชายคนหนึ่งมาจับไหล่แล้วหันหน้ามาถามชั้น ดูท่าจะเป็นพ่อของเด็กคนนี้ละมั้งสีผมเหมือนกับเปี๊ยบเลย "โอ๊ย" ชั้นได้ยิน

เสียงอลิซตะโกนแล้วรีบหันไปหาพร้อมๆกับนายคนนั้น "แจ็ค เสียงลูกของเรานิ" ฉันหันหน้าไปหานายคนนั้น เขาพยักหน้า

เหมือนกับรู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่ แล้วเราตะโกนออกไปพร้อมกันว่า "อลิซ" แล้วรีบวิ่งไปหาเด็กคนนั้น


"พี่คะ พี่คะ ท่านพี่ ตื่นสิคะ ตื่นแซ่" นั่นไม่ใช่เสียงใครเสียงน้องสาวตัวดีของฉันเอง อันนา "ท่านพี่ละเมออะไรไม่รู้อีกแล้วนะ

คะ ดังมาถึงห้องหนูเลยเนี่ย" "แล้วพี่ละเมออะไรอีกละ" ชั้นถามน้องที่กำลังถือหมอนเตรียมฟาดเพื่อปลุกชั้น(กะจะปลุกหรือ

ให้หลับต่อละเนี่ย) "ไม่รู้คะ น้องฟังไม่รู้เรื่อง แล้วอีกอย่างพี่สัญญาอะไรหนูไว้"    "พี่สัญญาอะไรไว้อีกละ" ทำไมชั้นลืมได้

ละว่าสัญญาอะไร "ก็พี่สัญญาว่าพี่จะให้น้องใช้ปราสาทน้ำแข็งของพี่ในวันแต่งของน้องกับคลิสตอฟไงละคะ" ที่แท้เรื่อง

อะไรเรื่องนี้นี่เอง "แต่มันเสียหายเยอะนะ"ชั้นบอกน้องไปอย่างงั้น "โถ่ท่านพี่มันละลายหรือพัง ท่านพี่ก็สร้างใหม่ได้ในคืน

เดียวไม่ใช่หรือคะ" จริงสิลืมไปเลยว่าเราใช้เวลาสร้างทั้งหลังในเวลาคืนเดียว "วันนี้จะไปดูไหม"ชั้นถาม "ไปสิ ไปๆ"น้องสาว

ฉันตอบ "งั้นรีบแต่งตัวเลยนี้ก็หน้าหนาวแล้วใส่เสื้อกันหนาวด้วยนะ"ฉันสั่งน้องสาวไป "ค่า ท่านพี่" อันนาก็ตอบกลับมา


Narrator :

ในตอนนี้ราชินีแห่งเอเรนเดลล์ยืนอยู่ที่หน้าประตูวังเพื่อรอน้องสาวของเธอ ซึ่งวันนี้เอลซ่าได้แต่งตัวแบบปกติของเธอคือ ชุด

เดรสที่เธอสร้างด้วยเวทย์มนต์ของเธอ จากนั้นไม่นานอันนาก็เดินออกมาพร้อมคู่มั่นของเธอ คริสตอฟ "เอาละไปกันยัง"

เอลซ่าถามทั้งคู่ "ไปเลยคะพี่"อันนาบอกแล้วขึ้นรถเลื่อน พอเวลาผ่านไปใกล้ๆถึงที่ปราสาทน้ำแข็งอยู่ๆอันนาก็กรี็ขึ้นมา

"ว้าย"ใช่นั่นเสียวของเธอ "เป็นอะไร ไม่มีอะไรเสียหายซักหน่อย"คลิสตอฟถามขณะที่เขาควบคุมบังเหียนอยู่ "บังคับดีๆ

หน่อยสิอะไรไม่รู้โดนใส่หน้าชั้นเกือบตกไปแล้วเนี่ย"อันนาบอกคลิสตอฟ "ก็ไม่เป็นมีอะ...อุ๊ฟ"เหมือนมีใครซักคนปาลูกบอล

หิมะใส่แต่บังเอิญเข้าปากคลิสตอฟพอดี "ฮ่าฮ่าฮ่า อุ๊ฟ"อันนากำลังหัวเราะแต่ตัวเองก็โดนเหมือนกัน และดูเหมือนแต่ละลูก

มาถี่ขึ้นเรื่อยๆ "พี่ว่ามันแปลกๆนะอันนา"เอลซ่าพูดแต่ไม่มีใครสนใจเพราะแต่ละคนสำลักหิมะอยู่ทำมเอลซ่าไม่โดนเพราะ

เธอใช้อันนาเป็นโล่บังหิมะตอนกำลังใกล้เข้ามา "เอาละถึงแล้ว"ทุกคนลงมาจากรถเลื่อนพอทุกคนก็ประหลาดใจกัยปราสาท

น้ำแข็งแห่งนี้ โดยเฉพาะเอลซ่า "นี่พี่สร้างที่นี่เหรอคะทำไมไม่เหมือนตอนแรกที่มาเลยละ"อันนาถามเอลซ่า "พี่ก็ไม่รู้พี่ไม่

ได้ตกแต่งแบบนี้สักหน่อย"เอลซ่าตอบ แต่เธอก็พอใจกับการตกแต่งแบบนี้ "ชั้นว่าก็สวยดีนะสวยกว่าตอนแรกอีก"คลิสตอฟ

พูดออกมา "เข้าไปดูข้าในได้เลยนะจะให้พี่สร้างอะไรเพิ่ม ก็บอกมาเลยพี่จะรอข้างบน"เอลซ่าบอกกันอันนา "ค่ะท่านพี่"


Elsa SnowQueen :

"ไม่ได้มาซะนานในห้องนี้ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลยสินะ  เอ๋ะ"ชั้นก็ได้สำรวจห้องชั้นบนที่ชั้นเคยอยู่กะจะไปซ่อมโคมระย้าแต่

พอมาพบว่ามันซ่อมเสร็จแล้ว "ใครทำละเนี่ย ช่างมันเถอะ"ชั้นคิดว่าใครเป็นคนซ่อมมันแต่คิดไปก็ปวดหัวเปล่าๆ "ปั้นรูปชาย

คนนั้นดีไหมน้า"ชั้นคิดในใจพอตัดสินใจได้ชั้นก็เริ่มเสกรูปปั้นหิมะที่มีรายละเอียดทุกอย่างเกี่ยวกับชายคนนั้น


Jack Frost :

"วู้ว.......แกล้งคนที่โตแล้วสนุกชะมัด"ข้าพูดอกมาด้วยความดีใจแต่ติดอยู่อย่างเดียว ทำไมคนผมสีบรอนแพล็ตตินัม คนนั้น

เอาคนมากันได้ทันตลอดเลย ช่างมันเถอะกลับปราสาทดีกวาเหมือนข้าเริ่มชอบที่นั้นแล้วสิ แต่พอกลับมาดันเจอเธอคนนั้น

เธอผู้ที่มีดวงตาสีน้ำเงินราวกันเพชรสีน้ำเงิน ผมสีบรอนทองแพล็ตตินั่มที่ถักเปียข้างเดียว สวมชุดเดรสสีน้ำทะเลเปิดไหล่

ทั้งสองข้ากำลังร่ายเวทย์มนต์แห้งน้ำแข็งและหิมะเพื่อสร้างอะไรซักอย่าง เดี๋ยวนะ!!เวทย์มนต์แห่งน้ำแข็งและหิมะแบบเดียว

กับข้าเลยสิ พอเธอสร้างเสร็จปรากฎว่าเป็นรูปปั้นตัวข้าขนาดเดียวกันเป๊ะ "ไงแจ็ค"เธอคนนั้นพูดใส่รูปปั้นข้า ทำไมนางรู้จัก

ข้า "ทำไมนะ ทำไม ชั้นถึงอยากเจอนายขึ้นมาละเนี่ย"เธอพูดกันรูปปั้นข้าอีกละ ตัวจริงอยู่นี่เห้ย ข้าไม่รู้ทำงดีเลยตอบไป

"เรียกข้าทำไมเหรอ"ข้าถามนาง แล้วดูเหมือนนางจะได้ยิน พอนางหันมาเจอหน้าข้าทำหน้าอย่างกับเจอผีนะสิ ข้าไม่รู้ทำไง

เลยพูดตอบกลับไปว่า"นี่ข้าเอง แจ็ค แจ็ค ฟรอสต์" ดูเหมือนนางจะสงบ แต่ข้าคิดผิด "ว้าย!!!!!อย่าเข้ามา"นางกรี๊ดออกมา

พร้อมเสกน้ำแข็งใส่ข้าเรื่อยๆ ดีที่ประตูห้องนีปิดสนิด เสียงเลยก้องอยู่แค่ข้างในห้องนี้ "เห้ยๆพอก่อน ข้าไม่ได้มาทำร้ายเจ้า"

ข้าพูดออกมาดูเหมือนนางจะได้สติ นางเลยพูดออกมาว่า "ขอโทษนะ ตะกี้สัญชาติยานนะ" ไม่เป็นไรแต่ไม่ได้ตั้งใจเกือบ

ตายอีกรอบถ้านางตั้งใจนี้ข้าคงเกิดใหม่ 2-3รอบแน่ๆ

เวลาปัจจุบัน

"นั่นคือเหตุการณ์ที่ข้ากับนางเจอกันครั้งแรกนั่นแหละ"
.
.
.
.
To Be Continued

 

..............................................................................................

 

เอาละครับจบไปอีกตอนแล้ว ตอนนี้เป็นไงบ้างตอนแรกกะจะให้เสร็จก่อนวันวาเลนไทน์แต่ดันเที่ยงคืนพอดี ไม่เป็นไรเนอะ

ชอบอะไรเกลียดอะไร ปรับปรุงตรงไหน คอมเม้นบอกด้วยนะครับ

ปล.ดีใจมากคับเปิดมามีคนเข้ามาดูฟิคนี้ตั้งเกือบร้อย ขอบคุณทุกคนที่เข้ามานะครับ