คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่5เริ่มงานใหม่ของโชอิจิ
ตอบคำถามจ้า
1.คุณHaruhi :โชคุรันนี่น้องคุณเบียคุรันรึเปล่าค่ะ
ตอบจ้า โชคุรันไม่ได้เป็นน้องเบียคุรันหรอกนะ แต่เกี่ยวข้องกับเบียคุรันแน่นอนจ๊ะ
เพิ่มอีกนิด กลัวคุณผู้อ่านเข้าใจผิด เคโนยะ ไม่ใช่เคียวยะ แค่ใช่ทอนฟาเหมือนกันเฉยๆแต่เกี่ยวข้องกับเคียวยะเต็มๆ55++
ลองทายกันดูนะ ว่า เทลโล่ , โชคุรัน , เคโนยะ เป็นใคร ? อิอิ
บทที่5เริ่มงานใหม่ของโชอิจิ
“โชจัง ทำอันนี้ให้หน่อยนะครับ”
“โชจัง ทำอันนู้นให้ด้วยนะครับ”
“โชจัง เอามาชเมลโล่ให้หน่อยสิครับ”
“โชจัง.................”
เสียงเรียงโชจัง โชจัง มีมาตั้งแต่เช้าที่โชอิจิเริ่มเข้างานพร้อมบอสของตนที่ชื่อเบียคุรัน
เหตุผลที่ทำให้โชอิจิเปลี่ยนงาน ไม่ได้เป็นเพราะความตั้งใจของคนตัวเล็กเลย
แต่มันเพราะเมื่อคืนในงานเลี้ยงรวมพลผู้บริหารของมาเฟียที่เค้าจำใจไปนั่นแหละ ไม่คิดเลยว่าการตัดสินใจครั้งนั้นจะทำให้ชีวิตเค้าเปลี่ยนขนาดนี้ ที่สำคัญขนาดตัวก็เปลี่ยนด้วย
“ผมชักสนใจคุณมากขึ้นทุกทีที่เจอกันนะครับ เอาอย่างนี้ คุณเลิกเป็นนักข่าวแล้วมาอยู่ด้วยกันกับผมเถอะครับ ผมรับรองว่าจะให้.....” เสียงนุ่มปนเจ้าเหล่ของเพลย์บอยมาเฟียหนุ่มเอ่ยกล่อมนักข่าวสวมแว่นร่างเล็ก
“รอให้ผมกลับไปอายุ13ปีก่อนเถอะ แล้วผมจะอยู่ข้างๆคุณ คุณเบียคุรัน”
ด้วยคำพูดที่ตะโกนออกเพื่อหวังจะหักหน้าฝ่ายตรงข้าม กลับเป็นตัวร้อยเรียงที่ล้อมให้ตัวเองต้องมาเข้าใกล้อีกฝ่ายแทน
ใช่แล้วหลังจาก เค้ากลายเป็นเด็กที่มีอายุ13ปี มันเป็นยฝันร้ายสำหรับโชอิจิชัดๆ
ดีนะที่เค้ามีสมองยังคงเดิม ดูท่าจะมีเพียงร่างการเท่านั้นที่เล็กลง
แถมเวลากลับบ้าน ลุงมิคที่น่ารักตัวการบังคับให้เค้ามางานเลี้ยงกลับยืนยิ้มหน้าแป้นรอรับการกลับมาของเค้าอย่างไม่ตกใจสักนิดที่เห็นเค้าตัวเล็กลงขนาดนี้ แถมยังเตรียมเสื้อผ้าสำหรับเด็กไว้ให้ด้วย ลุงมิคนะลุงมิค
“โชจัง รวมเอกสารให้หน่อย เอาอันนี้ใส่สีแดงนะ แล้วเอากองนู้นใส่สีฟ้า ส่วนกองแถวๆนั้น เอ่อ ใส่สีขาวละกัน”บอสคนเดิมยังสั่งงานแบบเรื่อยๆมาอาทรกับอารมณ์ที่ครุกรุ่นของลูกน้องคนสนิทหน้าหวานคนใหม่
“แต่อันนี้เป็นเอกสารการเงินนี่ครับแฟ้มสีแดงมันของการทดลองนะครับ แล้วเอกสารกองนู้นเกี่ยวกับรายงานการประชุมนะครับ แฟ้มสีฟ้านะมันของแผนกบัญชีชัดๆ นี่คุณจัดเอกสารประเภทไหนไม่ทราบ ไม่สิคงไม่มีใครจัดเหมือนคุณแน่ ต้องถามว่า คุณเอาอะไรมาคิด หะ คุณเบียคุรันเอาขาอ่อนคุณมาคิดรึไงกันถึงได้สั่งมาแบบนั้นละครับ แล้วเอกสารกองแถวๆนั้นนะมันกองไหนไม่ทราบครับ แหกตาดูสิครับคุณเบียคุรัน มันมีกองๆอยู่เต็มไปหมดไม่ใช่รึไง ผมไม่ใช่หมอดูนะครับจะได้เดาหรือรู้ใจคุณได้ ถ้าคิดว่าผมเป็นละก็ ขอแนะนำเลยนะครับว่าให้ยอมให้ผมออกหรือรอให้ผมไปเรียนวิชาหมอดูแถวๆอาหรับมาให้ สัก3 ไม่สิ4ปีเลยดีกว่านะครับแล้วผมค่อยกลับมาทำงานให้คุณนะครับ คุณเบียคุรัน” โชอิจิใช้เสียงเข้าข่มเป็นบางช่วงอย่างพาลๆเป็นเห็นว่าการใช้สายตาพิฆาตไม่ได้ผล แถมคนสั่งงานยังสั่งแบบผิดๆอีกด้วย
“แหม่โชจังเนี่ยเก่งจังรู้ได้ไงว่าแฟ้มไหนของอะไร ผมยังไม่ได้บอกเลยนะครับ”เจ้านายผู้ถูกประชดประชันยังทำหน้ายิ้มแบบไม่รู้ตัวว่าทำอะไรผิด
“ก็มันแปะป้ายติดไว้เนี่ย ครับเนี่ย ชัดขนาดเนี่ยมองไม่เห็นรึไงกันครับ หรือเพราะมัวแต่เคี้ยวมาชเมลโล่อยู่ครับ”
โชอิจิผลั่กแฟ้มไปติดหน้าของเบียคุรันประกอบการอธิบาย ความจริงอยากเอาสันแฟ้มเคาะหัวขาวๆที่มีผมสีขาวบริสุทธิ์เช่นเดียวกับสีของไข่มุกประดับอยู่อย่างหนาแน่นแทน แต่ทำไม่ได้ เพราะตอนนี้เค้าอยู่ในร่างเด็ดอายุ13ปี ส่วนสูงของเค้ากับเบียคุรันจึงห่างกันเยอะ แค่พาแฟ้มไปแปะหน้าเบียคุรันได้เนี่ยต้องยื่นเขย็งขาสุดๆ
แต่ความพยายามในการประทุษร้ายของโชอิจิแทบไม่ก่อผลอะไรเลยเมื่อเบียคุรันไม่สลด หรือโกรธอะไรเลยแถมยังยื่นยิ้มหวาน ส่งมาชเมลโล่มาให้
“อะผมให้ อร่อยนะ ได้ไม่เครียดไง”
อยู่กับคุณผมผมไม่เครียดเลยครับไม่เครียดเลย แต่อยากจะบ้าแทน
เมื่อเห็นว่ามันไม่ได้ผลอะไรโชอิจิจึงลากแฟ้มกลับมาเก็บเอกสารต่อไป
“เอาอย่างละกันต่อไปผมรับผิดชอบเรื่องเอกสารทั้งหมดเองละกัน คุณไม่ต้องมายุ่งนะครับ”
“แต่ผมอยากช่วยนะ โช จางงงง”
“แค่ช่วยเลิกเรียกผมว่าโชจังก็พอแล้วครับ” โชอิจิรีบตอบทันควัน
“แต่ว่าเรียกโชจังน่ารักกว่านี่น่า”
“ผมชื่อโชอิจิครับ”
“ชื่อโชอิจิแล้วนามสกุลนายละ ”
“......”
“ไม่บอกงั้นเหรอ แต่ไม่ยากหรอกนะ อย่าลืมสิว่าผมเป็นมาเฟียนะครับเรื่องแค่นี้ผมหาได้ง่ายๆอยู่
แล้ว ดังนั้นโชจังบอกผมจากปากโชจังดีกว่าครับ”
“ถ้าไม่บอกคุณจะทำยังไงละครับ คุณเบียคุรัน” หรือว่าจะจับเรามัดแล้วห้อยหัว ตัดแขน ขา โดนขน อดอาหาร
“ผมไม่ทรมาณคุณหรอกครับ”เบียคุรันดักความคิดของโชอิจิก่อนที่จะเลยเถิดไปไกล เห็นเค้าร้ายกาจขนาดไหนกัน ของเล่นน่ารักๆนะผมรักษาอย่างดีอยู่แล้วนะโชจัง
“แล้วคุณ?”
“รู้จักตระกูลอิริเอะไหมครับ ผมจะให้เค้าช่วยสืบเรื่องของคุณ คนในตระกูลนี้เก่งเรื่องหาข้อมูลมากจนขึ้นชื่อเลยละ ”โชอิจิตกใจมากนประโยคแรก แต่พอได้ฟังจนจบประโยคใจก็ชื้นขึ้นเป็นกอง
โชอิจิถอนหายใจออกแสร้งตีหน้าสีหน้าไม่เชื่อถือเต็มที่
“เข้าใจแล้วครับ ผมจะเอาเอกสารพวกนี้ไปก่อนนะครับ ส่วนที่เหลือให้คนขนไปส่งด้วยละกันนะครับ”โชอิจิหันหลังเตรียมออกไป
“เฮ้ .ผมเอาจริงนะ พวกเค้าเก่งมากจริงๆนะแทบไม่มีใครไม่รู้จักตระกูลนี้เลยนะครับ ถึงจะไม่รู้จักเป็นการส่วนตัวแต่ผมสามารถหาคนที่รู้จักของคนรู้จักที่รู้ตัวจริงของคนในตระกูลนี้ แล้วขอให้เค้าช่วยได้นะครับ ”เบียคุรันตะโกนไล่หลังตามไป ขณะที่โชอิจิกำลังปิดประตู
เบียคุรัน จึงไม่มีโอกาสเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของโชอิจิ ไม่อย่างงั้นคงไม่ต้องไปหาตระกูลอิริเอะให้ลำบาก
“ฮึฮึฮึ”เสียงหัวเราะเบาๆออกมาจากริมฝีบากบางอย่างกลั้นไม่อยู่
จะไปหาคนรู้จักของคนรู้จักที่รู้จักตัวจริงของตระกูลอิริเอะทำไมในเมื่อเค้านี่แหละ หนึ่งในตระกูลอิริเอะ
อิริเอะ โชอิจิ
จะหาข้อมูลของเค้าจากตระกูลของเค้าเนี่ยนะ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด ตลกชะมัด
ตระกูล อิริเอะ เป็นตระกูล ชื่อดัง ด้านข้อมูลข่าวสารของทุกวงการ ใช่รวมถึงวงการด้านมืด พวกมาเฟีย ที่เค้าแสนเกลียดชัง ผมเกลียดมาเฟีย ถึงขั้นตัดตัวเองออกจากตระกูล หลังจากได้ยินข่าวแว่วๆที่คุณลุงมิคเปรยมาว่าอยากลองให้ตระกูลเราเข้าเป็นมาเฟียแบบทางการ แล้วการออกจากตระกูลของผมก็ไม่ใช่เรื่องง่าย แน่นอนผมต้องเค้นเซลล์ทุกตัวที่อยู่ในสมอง วางแผน ดำเนินการ ใช้วิธีการที่ผมคิดว่าแย่นิดๆ เดือดร้อนคนอื่นหน่อยๆ เพิ่มงานโดยไม่จำเป็นแต่ต้องทำกับคนในตระกูลไว้แก้เซ็งกันคิดถึง เท่าภูเขาน้อยๆ จนทำให้คนใกล้ตัวคลั่งเป็นบางคนเพราะฉะนั้นพวกเค้าเลยถีบเอ๊ย อนุญาติให้ออกจากตระกูลได้เป็นพิเศษคนแรกของตระกูล !!!
ถึงตระกูลอิริเอะ ไม่ได้ตั้งป็นแฟมิลี่หรือสังกัดในแฟมิลี่ไหนก็ตาม ไม่ใช่ที่ปรึกษานอกแก๊งค์หรือแม้แต่คำว่าสมาคมทั้งลับหรือเปิดเผย ขอบอกเหอะมันห่างไกลกันเยอะ แล้วก็ไม่ได้เป็นนักฆ่าด้วยเพราะตระกูลของผมมีนิสัยที่อย่างหนึ่งที่สืบทอกกันมาช้านานที่ทุกรุ่นอาจจะทุกคนด้วยซ้ำ อันนี้ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจเพราะเกิดไม่ทัน เป็นนิสัยประจำตระกูลและตัวผม คือ ไม่ชอบใช้กำลัง นะ ฟังดูดีไหม ฮ่าฮ่าแน่นอน ผมว่ามันอ่าน ออกเสียง และฟังดูดีจริงๆ
เพียงแค่ตระกูลผมชอบใช้ชีวิตอิสระ ที่บางครั้งอาจผาดโผนถ้าสนใจ ถ้า ติดใจข้อมูลไหนไม่ว่าเป็นของวงการไหน จะกัดไม่ปล่อย เฉลยจนได้ สนใจการวิจัยและการทดลอง และอัจฉริยะทุกคน!!
เพียงแค่หากตระกูลผมอยู่อย่างสงบ ยังไม่มีแฟมิลี่ไหนวางใจ100%
เพียงแค่หากตระกูลผมจ้องเหยื่อแล้ว ยังไม่มีเหยื่อที่ไหนหลุดรอด
เพียงแค่หากตระกูลผมเคลื่อนไหวแล้วละก็ ยังไม่มีใครหยุดได้
เพียงแค่นั้นตระกูลอิริเอะ ถูกขนานนามว่าราชสีห์ไร้พ่าย จิ้งจอกหายนะ “คนเรอเนสซองซ์”แต่ชื่อที่เป็นที่รู้จักและยอมรับกันโดยทั่วๆไปคือ Shadow of the Mafia.
เพียงแค่ก่อนออกผมไปเผาห้องQEDที่1และ2 หรือก็คือห้องที่รวบรวมข้อมูลการวิจัยและการทดลองรวมถึงตัวอย่างผลงานทั้งหมดเป็นข้อมูลที่อยู่ในช่วง20-30ปีนี้ที่สำเร็จและล้มเหลว ทำให้ทุกคนที่เกี่ยวข้องต้องทำใหม่ทั้งหมดถึงแม้ข้อมูลนั้นบางคนจะจำได้แต่ต้องทำซ้ำ รวมถึงการทำการวิจัยหรือการทดลองที่ผิดพลาดนั่นซ้ำด้วย เหมือนต้องย้อนวันเวลาอันแสนขมขื่นกลับไปอีกครั้ง เพื่อเก็บไว้เป็นหลักฐานและเผื่อฉุกเฉิน เสียงร้องโหยหวนจึงมีเป็นระยะในห้องนั้นกว่าจะเสร็จครบ
และป่วนฐานข้อมูลส่วนตัว ใส่ไวรัสที่ถ้าไม่ใช่คนในตระกูลผมต้องตัดใจเตรียมตัวทิ้งและสร้างใหม่ได้เลย ถึงคนในตระกูลก็เถอะ ไม่แก้ได้ง่ายๆหรอก ก็ฉายาผมนะ แว่นน้อย ไวรัสเพอร์เเฟก นี่นา
สร้างและกระจายข้อมูลปลอมๆออกไปในวงการต่างๆ
ส่งคำสั่ง+ขอร้องปลอมๆหลอกพวกญาติ
แล้วก็ ห้องสมุดลับที่4-5 ข้อมูลมาเฟียของแฟมิลี่ต่าง ข้อมูลการเมือง ธุรกิจต่างๆ กระแสโลก ตระกรรศาตร์ต่างๆรวมถึงตระกรรที่เรียกว่าความเป็นจริงด้วย ข้อมูลการวิจัยและการทดลองรวมถึง อืม..อ๋อมี คำทำนายของเนวอร์ดาย ไม่ได้เผาหรอกนะ แต่ก็ไม่ได้เก็บไว้ที่เดิม คนจัดกับคนหาคงลำบากนิดหน่อยนะช่วงนั้น
จำได้ว่าตอนที่เห็นคุณริซ่า ร้องไห้โฮ ทำเอาแม่กับพ่อผมต้องคอยปลอบและสัญญาว่าจะช่วยจัดอยู่ยกใหญ่ แถมตอนนั้นคุณ เฟสราโซ่ แทบจะเอาหัวชนฝาผนัง วัดความแกร่งของผนังกับหัวของตัวเองเพราะหาข้อมูลไม่เจอร้อนถึงคุณอา เจอนาสกับ คุณอา ราเมียสต้องมาช่วยหาให้
ป่วนงายเลี้ยง เฉลยงานเซอไพร์ เปลี่ยนข้อมูลงานที่สั่งมา และอื่นๆขอสงวนไว้ก่อนนะ
ขอบอกไว้ก่อนเรื่องต่างๆที่ไม่ใช่จากคอมพิวเตอร์ พวกไม่ได้ทำเองนะ แต่ใช้คนอื่นทำแทนแบบไม่ให้เค้ารู้ตัวว่าเป็นหมากของผมเท่านั้น
วีรกรรมต่างๆของผมทำให้ทุกคนปั่นป่วนหน้าบุบกันเป็นแถว มีแต่ลุงมิคเท่านั้นที่หัวเราะชอบใจ แต่ก็ยอมให้ออกโดยดีแบบมีเงื่อนไข2 ข้อ
และหนึ่งในนั้นก็คือต้องไปงานเลื้ยงหนึ่งตามที่ลุงมิคกำหนด
อ่า...ผมลืมบอกไปหรือเปล่านะว่าคำว่า ไม่ชอบใช้กำลัง ก็ คือไม่ชอบออกแรงตัวเอง
สุดท้ายผมก็ออกมาได้ใช้ชีวิตนอกตระกูลได้ไม่ถึงปีกลับต้องมาเป็นลูกน้องของหมอนั้นบอสแห่งมิลฟีโอเรแฟมิลีและเป็นหัวหน้าของ 6 บุพผามอาลัย สรุปผมหนีออกมาเพื่อเป็นมาเฟียเต็มขั้นรึงัยกันครับ ผมไม่อยากน๊า!!!
ความคิดเห็น