คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : หู...แมว...??
กลับมาฝั่งโทคิยะ
แอ๊ด ปัง
เสียงเปิดประตูและปิดพร้อมกับร่างสูงที่เดินเข้าห้องมาแล้วมุ่งตรงไปสู่เตียงที่โอโตยะนอนอยู่
“เฮ้! โอโตยะ ลุกมาทานข้าวแล้วทานยาซะ”ร่างสูงที่เดินมาตรงเตียงของร่างบางแล้ววางข้าวกล้องไว้ข้างเตียง แล้วปลุกร่างบางที่หลับอยู่ให้ลุกมาทาน
“อื้อ....ว่าไงโทคิยะ...”ร่างบางงัวเงียแล้วหันมาถามโทคิยะ
“ลุกมาทานข้าว ลุกไหวมั้ย?”โทคิยะเอามืออังหน้าผากโอโตนะเพื่อวัดอุณภูมิร่างกายของโอโตยะ
“อือ...ไหวๆฉันว่าไข้ฉันลดลงมากแล้วละ ค่ำๆคงจะหาย ฮ่าๆ”ว่าแล้วโอโตยะก็ค่อยๆลุกขึ้นมานั่ง รับข้าวกล้องที่โทคิยะยื่นให้มาเปิดทาน
“ทานเสร็จอย่าลืมทานยาละฉันวางไว้ข้างเตียงนายนะอย่าลืมทานซะละ”โทคิยะย้ำหลายๆครั้งเพื่อไม่ให้เจ้าตัวลืมทานยา
“แล้วคาบบ่ายนายไม่มีเรียนหรอ?”โอโตยะถามทั้งๆที่ปากยังเคี้ยวข้าวอยู่
“มีสิ อย่าพูดทั้งๆที่ยังมีข้าวในปากสิเดี๋ยวก็สำลักหรอก”
“คร๊าบๆ”พูดจบก็ทานข้าวต่อ
“งั้นฉันไปเรียนต่อก่อนนะ ทานเสร็อย่าลืมทานยาละ อย่าลืมนะ ฉันไปละ”โทคิยะพูดไปโอโตะยะก็พยักหน้าเชิงบอกว่ารู้แล้วให้โทคิยะ พอโทคิยะย้ำเรื่องยาเสร็จก็เดินออกห้องไป
5 นาทีผ่านไป
“อ่า อิ่มจังงงง///w///”โอโตยะว่าแล้วก็หยิบยามาท่านต่อหลังทานข้าวเสร็จ
อึกๆ
“อืมมม ต่อไปก็นอนพักผ่อนจะได้หายไวๆ ฮ่าๆ” โอโตยะบ่นพึมพำๆกับตัวเองแล้วเอนตัวลงนอน
Otoya Talk
ตกเย็นหลังเลิกเรียน
“....ยะ......โอโตยะ........โตยะ.....”อื้ม ใครมาเรียกชื่อฉันกัน เอ๊ะ เสียงคุ้นๆนะ
“โอโตยะ!!!!!”
“เหวอออออออ!!!! ตุ๊บบบบบ!!! โอ๊ยยยยย!!!!!”ผมสะดุ้งตื่นด้วยเสียงปลุกของโทคิยะ จนผม........ตกเตียง
“เป็นอะไรมั้ยยยย!!”โทคิยะรีบมาพะยุงผมขึ้นไปนั่งที่เตียง
“อ่ะ มะ ไม่เป็นไร แฮะๆ”ผมยิ้มแหยๆไปทั้งๆที่เจ็บตูดมาก
“อื้ม ว่าแต่นายไปทำอะไรมา คอสเพลย์ก่อนนอนแล้วลืมถอดเหรอ?”โทคิยะทำหน้าสงสัย แต่ผมเนี้ยสิทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก โทคิยะหมายถึงอะไร ผมแต่งคอสเพลย์ตอนไหน ผมมองสำรวจเสื้อกับกางเกงตัวเองที่ใส่อยู่ก็ปกติดีนี่
“เอ๋ นายหมายถึงอะไรเหรอโทคิยะ?”ผมทำหน้างงใส่โทคิยะ โทคิยะก็เดินไปหยิบกระจกและยื่นมาให้ผม
“ดูซะ.....”ผมรับกระจกนั้นมาอย่างงงๆ และส่องดูหน้าตัวเอง
“อ......เอ๋!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมมองตัวเองในกระจกอย่างตกใจที่จู่ๆก็มีหูสีแดงสีเดียวกับสีผมรูปร่างคล้ายหูแมว(หูแมวนั้นแหละ)โผล่ออกมา ผมหันไปดูด้านหลังตัวเองก็พบหางขนปุยนุ่มๆที่โผล่ออกมา
“ทำไงดีอ่ะโทคิย้าาาาาาาา อยู่ๆก็มีหูโผล่ออกมาอ่ะ ดึงก็ไม่ออก เหมือนมันงอกออกมาอ่ะ ทำไงดีๆๆๆๆๆๆQAQ”ผมหันไปถามโทคิยะที่ยืนมองผมเงียบๆ
“นายกินไรผิดสำแดงมารึเปล่า?”ผมนั่งคิดสักพักก่อนบอกโทคิยะ
“ก็ไม่น้า ตอนนายไปฉันก็กินแค่ข้าวกับยาที่นายให้มาอ่ะ”โทคิยะทำหน้าครุ่นคิดไม่ต่างกับผม เอ๋ ไปกินไรมานะเราYAY
“แปปนะ เหมือนฉันจะคิดไรออก”โทคิยะบอกก่อนจะหยิบโทรศัพท์และเดินอออกไปคุยข้างนอก
“อ...อืม”ผมขานรับและมองแผ่นหลังกว้างนั้นเดินออกไป
Tokiya Talk
ผมเดินออกมานอกห้องแล้วกดโทรศัพท์โทรหา จินงูจิ เรน
ตู๊ด.....ตู๊ด......
“ฮัลโล ว่าไงอิจจี้” ไม่นานปลายสายก็รับ
“นายเอายาอะไรมาให้ฉัน เรน!!”ผมตวาดใส่เล็กน้อย(?)
“เห หมาน้อยนายกินไปแล้วหรอ ไม่สิต้องเป็นแมวน้อยสินะ ฮ่าๆๆ” ปลายสายยังคงหัวเราะชอบใจเหมือนตนไม่ได้ทำผิดอะไร
“เรน!!! ยานั้นมันยาอะไร!”ผมเริ่มชักโมโหที่ปลายสายทำเหมือนไม่ใช่ความผิดของตน
“ก็แค่ยา...
______________________________________________
ขอโทษนะงัฟที่มาต่อช้า(มากกกกกกกกก)T^T//กราบ
ไม่ค่อยมีเวลามาต่อ+ตันงัฟ ขอโทษจริงๆนะงัฟฟฟฟT^T
ช่วงนี้จะมาต่อให้เร็วที่สุดเลยงัฟฟฟT^T
ความคิดเห็น