ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ยา(?)
เช้าวันต่อมา
แสงแดดส่องมากระทบภายในห้อง
ร่างบางที่เริ่มรู้สึกตัวก็ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ
ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อพบว่าตัวเองนอนอยู่ในอ้อมกอดของใครคนหนึ่ง
พอร่างบางเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าของคนที่กอดตนอยู่นั้นอยู่ๆหน้าก็แดง
จนเหมือนลูกตำลึกสุกเลยก็ว่าได้ หัวใจเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ
“อืม...อ้าว ตื่นแล้วหรอโอโตยะ”โทคิยะว่าแล้วก็ผละอ้อมแขนออกเพื่อให้ร่างบางเป็นอิสระ
“อ...อืม...-///-”พอได้ยินคำตอบ ร่างสูงก็ลุกออกไปจากเตียงร่างบาง
และก็ก้มลงเอามือไปแตะหน้าผากร่างบางทำให้ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย
“วันนี้นายยังไม่ต้องไปเรียนนะเดี๋ยวฉันแจ้งอาจารย์สึคิมิยะให้”
“เอ๋! ทำไมอ่ะ!?...โอ๊ย!!!@_@!!!”โอโตยะว่าพลางลุกขึ้นอย่างเร็วเลยทำให้
รู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างกะทันหัน
“ก็นายยังไม่หายดีนะสิ เอ้า! นอนพักซะเดี๋ยวตอนกลางวัน
ฉันจะเอาข้าวมาให้ ฉันไปเรียนก่อนนะ”ว่าแล้วร่างสูงก็เดินออกไป
“ชิ! แค่อยากอยู่ด้วยเฉยๆอ่ะ-*-”โอโตยะบ่นอุปอิปกับตัวเองเบาๆ แ
ล้วก็หลับไปตามคำพูดของโทคิยะ
พักเที่ยง ณ ห้องเรียนคลาสS
“นี้อิจจี้!!”เจ้าของเสียงนามจินงูจิ เร็น เรียกโทคิยะที่กำลังอ่านหนังสืออยู่
อย่างเงียบๆและกระโดดเข้าไปเกาะคออย่างสนิทสนม
“มีอะไร....”โทคิยะตอบเสียงเรียบโดยไม่หันไปมองหน้าเร็นเลยแม้แต่น้อย
และแกะมือที่เกาะคอ ออกอย่างไม่ใยดี
“อิจจี้อ่ะใจร้ายจัง! ก็ไม่มีอะไรมากหรอกแค่จะมาถามว่าเจ้าหมาน้อยของนายไม่มาเรอะ”
เร็นถามพลางไปนั่งโต๊ะข้างโทคิยะ
....หมาน้อย......หมายถึงโอโตยะเรอะ......
“ก็ไม่สบายนะ นอนพักอยู่ที่ห้อง นายมีเรื่องอะไรกับโอโตยะรึ?”โทคิยะละสายตาจาก
หนังสือแล้วหันมามองหน้าเร็นแทน
“ก็เปล่าไม่มีอะไรมากหรอก เอ้อ! โอโตยะไม่สบายใช่มะ เอ้า! นี้ยา”
ว่าแล้วก็โยนกระปุกยาแปลกๆให้โทคิยะ “นี้มันยาอะไรนะเร็น?”โทคิยะมองยา
ที่ตัวเองถืออยู่อย่างงุนงง และหันไปมองเร็นอย่างไม่ไว้ใจ
“ก็แค่ยาลดไข้ธรรมดาๆจะคิดอะไรเนี้ย เฮ้อ งั้นฉันไปก่อนนะ
ไปสายเดี๋ยวโดนมาซะจังโกรธอีก”เร็นโบกมือทีนึงให้โทคิยะ แล้วเดินออกไป
“เฮ้อ....”โทคิยะถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ แล้วเก็บยานั้นใส่กระเป๋ากางเกงไป
โทคิยะหันไปมองเวลาที่บอกเวลาว่าตอนนี้ได้เวลาทานข้าวแล้วจึงลุกออกห้องไปซื้อข้าวให้โอโตยะ ________________________________________
อ่า ไม่มีเม้นเลย ไรเดอร์เสียใจ ถ้าลงตอนนี้แล้วยังไม่มีเม้น ผมไม่อัพต่อจริงๆน้าQwQ
เห็นแล้วเศร้า สงสัยฟิคเรามันไม่สนุกสินะ กระซิกๆTwT
แสงแดดส่องมากระทบภายในห้อง
ร่างบางที่เริ่มรู้สึกตัวก็ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ
ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อพบว่าตัวเองนอนอยู่ในอ้อมกอดของใครคนหนึ่ง
พอร่างบางเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าของคนที่กอดตนอยู่นั้นอยู่ๆหน้าก็แดง
จนเหมือนลูกตำลึกสุกเลยก็ว่าได้ หัวใจเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ
“อืม...อ้าว ตื่นแล้วหรอโอโตยะ”โทคิยะว่าแล้วก็ผละอ้อมแขนออกเพื่อให้ร่างบางเป็นอิสระ
“อ...อืม...-///-”พอได้ยินคำตอบ ร่างสูงก็ลุกออกไปจากเตียงร่างบาง
และก็ก้มลงเอามือไปแตะหน้าผากร่างบางทำให้ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย
“วันนี้นายยังไม่ต้องไปเรียนนะเดี๋ยวฉันแจ้งอาจารย์สึคิมิยะให้”
“เอ๋! ทำไมอ่ะ!?...โอ๊ย!!!@_@!!!”โอโตยะว่าพลางลุกขึ้นอย่างเร็วเลยทำให้
รู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างกะทันหัน
“ก็นายยังไม่หายดีนะสิ เอ้า! นอนพักซะเดี๋ยวตอนกลางวัน
ฉันจะเอาข้าวมาให้ ฉันไปเรียนก่อนนะ”ว่าแล้วร่างสูงก็เดินออกไป
“ชิ! แค่อยากอยู่ด้วยเฉยๆอ่ะ-*-”โอโตยะบ่นอุปอิปกับตัวเองเบาๆ แ
ล้วก็หลับไปตามคำพูดของโทคิยะ
พักเที่ยง ณ ห้องเรียนคลาสS
“นี้อิจจี้!!”เจ้าของเสียงนามจินงูจิ เร็น เรียกโทคิยะที่กำลังอ่านหนังสืออยู่
อย่างเงียบๆและกระโดดเข้าไปเกาะคออย่างสนิทสนม
“มีอะไร....”โทคิยะตอบเสียงเรียบโดยไม่หันไปมองหน้าเร็นเลยแม้แต่น้อย
และแกะมือที่เกาะคอ ออกอย่างไม่ใยดี
“อิจจี้อ่ะใจร้ายจัง! ก็ไม่มีอะไรมากหรอกแค่จะมาถามว่าเจ้าหมาน้อยของนายไม่มาเรอะ”
เร็นถามพลางไปนั่งโต๊ะข้างโทคิยะ
....หมาน้อย......หมายถึงโอโตยะเรอะ......
“ก็ไม่สบายนะ นอนพักอยู่ที่ห้อง นายมีเรื่องอะไรกับโอโตยะรึ?”โทคิยะละสายตาจาก
หนังสือแล้วหันมามองหน้าเร็นแทน
“ก็เปล่าไม่มีอะไรมากหรอก เอ้อ! โอโตยะไม่สบายใช่มะ เอ้า! นี้ยา”
ว่าแล้วก็โยนกระปุกยาแปลกๆให้โทคิยะ “นี้มันยาอะไรนะเร็น?”โทคิยะมองยา
ที่ตัวเองถืออยู่อย่างงุนงง และหันไปมองเร็นอย่างไม่ไว้ใจ
“ก็แค่ยาลดไข้ธรรมดาๆจะคิดอะไรเนี้ย เฮ้อ งั้นฉันไปก่อนนะ
ไปสายเดี๋ยวโดนมาซะจังโกรธอีก”เร็นโบกมือทีนึงให้โทคิยะ แล้วเดินออกไป
“เฮ้อ....”โทคิยะถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ แล้วเก็บยานั้นใส่กระเป๋ากางเกงไป
โทคิยะหันไปมองเวลาที่บอกเวลาว่าตอนนี้ได้เวลาทานข้าวแล้วจึงลุกออกห้องไปซื้อข้าวให้โอโตยะ ________________________________________
อ่า ไม่มีเม้นเลย ไรเดอร์เสียใจ ถ้าลงตอนนี้แล้วยังไม่มีเม้น ผมไม่อัพต่อจริงๆน้าQwQ
เห็นแล้วเศร้า สงสัยฟิคเรามันไม่สนุกสินะ กระซิกๆTwT
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น