คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [[ S o u l ]] -2- ++ บริการบ้า Delivery ส่งตรงฟรีถึงบ้าน ++
“ นานะ !! มาดูนี่เร็ว ” ทันทีที่ฉันก้าวเข้ามาในห้อง 3C ที่มีเสียงเซ่งแซ่ของนักเรียนในยามเช้า เอริ เพื่อนสนิทของฉันก็รีบคว้าข้อมือของฉันไป ( น่าจะใช้คำว่าลากมากกว่า ) เอริลากฉันมาจนถึงโต๊ะของเธอ ซึ่งอยู่ข้างๆโต๊ะของฉัน ( ลากมาได้ไง ตัวเองตัวกะเปี๊ยกนึง ส่วนฉัน ไม่ต้องบอก โย่งๆไง ) บนโต๊ะของเอริมีนิตยาสารเล่มหนึ่ง หน้าปกมีรูปผู้ชายกำลังหอมแก้มกันอยู่ พาดหัวไว้ว่า
“ Soul นักร้องกลุ่มชื่อดังจากแดนโสม เกย์ยกวง ” ฉันหันไปมองเอริ ทำหน้าราวกับจะถามว่า “ มันคือ ? ” -?-
“ นานะ!! Soul เป็นเกย์ Soul กลายเป็นสิ่งที่ฉันแอนตี้ที่สุด เกย์น่ะเกย์ ” เอริร้อง เมื่อรู้ว่านักร้องสุดโปรดที่ตนชื่นชอบกลายเป็นเกย์ จะตกใจอะไรมากมาย ก็แค่เป็นเกย์
“แล้วทำไม ? ” ฉันถามกลับโดยทำหน้าไม่รู้สึกรู้สาใดๆ
“ นักร้องกลุ่มเกาหลี ที่กำลังดังที่สุดในเอเชียตอนนี้ รวมถึงแถบยุโรปที่พวกเขากำลังไปตีตลาด Soul เป็นเกย์ยกวง เธอไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ ” เอริพรรณนาถึงความโด่งดังของ Soul
‘ มันไม่ใช่ญาติฉันนิ ’ ฉันเกือบพลั้งปากพูดออกไป แต่ก็นึกขึ้นได้ว่ามันจะต้องทำร้ายจิตใจบุคคลตรงหน้าอย่างมาก
“ เอริ!! พฤหัสจะสอบแล้วนะ เธอจะเลิกบ้าโซะรุอะไรเนี่ย แล้วไปอ่านหนังสือก่อนไม่ได้หรอ ”
“ Soul ไม่ใช่โซรุ โอเค!! ชั้นยอมเธอ แต่ถ้าสอบเสร็จ ฉันจะไปบ้า Soul ให้ถึงบ้านเธอเลย ” แล้วเอริก็หยิบแว่นจากกระเป่าเสื้อออกมาใส่ -O-O-
“เอาล่ะ! นานะ ฉันเข้าสู่โหมดเด็กเรียนแล้วหรือยัง ” ฉันพยักหน้า (-_-) (_ _) (-_-)
เอริ เพื่อนสนิทของฉัน เธอมีตา 2 ชั้นที่แสนจะกลมโต ผมตรงยาวถึงกลางหลังสีดำสนิท เงางาม ปากนิดจมูกหน่อย โดยรวมโครงร่างของเธอเล็ก รวมถึงโครงหน้าด้วย แต่เธอก็สมส่วน เธอสายตาสั้น มักจะใส่คอนแทคเลนส์เป็นครั้งคราว
ต่างจากฉัน บอกได้คำเดียวว่า เก้งก้าง ดวงตาสีน้ำตาลที่มักจะเป็นเส้นเดียวยามยิ้มหรือหัวเราะ บนใบหน้าเรียวรูปไข่ ที่อูมตรงช่วงแก้มเล็กน้อย ยุ้ยๆ ดูน่าหยิก (บิดซ้ายบิดขวา นานะ = = ß โดนหยิกตั้งแต่เด็กจนชิน) ริมฝีปากบางๆสีแดงชมพู ตัดกับผิวขาวอมเหลืองอย่างชัดเจน ผมน้ำตาลสีเดียวกับนัยน์ตาสั้นเต่อประมาณคาง ดูทะมัดทะแมง ความสูง 169 ซม. ซึ่งหาได้ยาก สำหรับผู้หญิงสมัยนี้ และรูปร่างที่สูงโปร่งนี้เอง ที่ทำให้ฉันถูกขนานนามว่า เจ๊โย่งโหดถึก ส่วนสองคำหลัง(พยายามเลี่ยงไม่พูด) ก็อันเนื่องมาจาก เป็นผู้หญิงที่เป็นศิลปะการต่อสู้หลายอย่าง ทำให้แข็งแรง ( อย่าใช่คำว่า ถึ ก เซ่ ) เกินธรรมดาไปนิดส์นึง ดังนั้น ยามฉันและเอริ (ที่สูง150 เป๊ะๆ) เดินเคียงข้างกัน มันจะถูกมองว่า เสาไฟฟ้าและหลักกิโลเมตรไปโดยปริยาย TOT
“ ว่าแต่ เธอจะไปบ้าถึงบ้านฉันจริงๆหรอ ช่วงนี้พี่ฮานะอารมณ์ขึ้นๆลงๆนะ ” ฉันเตือนเอริ
“ บ้าน่า !! เธออย่าพูดอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้สิ นานะ เธอนี่เพ้อเจ้อใหญ่แล้ว ” เอริทำหน้าไม่เชื่อ อย่างแรง (กรุณาอ่านออกสำเนียงใต้นิดๆ นั่นแหละค่า ขอบคุณค่ะ ) เอริรู้จักกับพี่ฮานะเป็นอย่างดี เพราะเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยมต้นปี 1 แต่ก็ไม่ได้รู้จักดีจนรู้ในอารมณ์ขึ้นๆลงๆของพี่ฮานะ เฮอะ! แล้วเมื่อเธอไปถึงบ้านฉันแล้วจะรู้
“เปลี่ยนเรื่องๆ พูดไปเธอก็ไม่เชื่อ” ฉันตัดบท พลางปัดมือไปมาอย่างไม่สนใจ “เอริ!! เธอเก่งนี่ งั้นช่วยติวฉันหน่อยสิ” ฉันทำตาปริบๆ เป็นเชิงขอร้อง อย่างน้อยฉันก็แน่ใจว่า ถ้าให้เอริติวให้ เธอคงไม่กลายร่างแบบพี่ฮานะหรอกนะ (เราได้แต่ภาวนา นานะ)
แล้ววันนี้ทั้งวัน ห้อง 3C ก็เต็มไปด้วยเสียงการท่องหนังสือและติวหนังสือของนักเรียนในห้อง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
วันสอบได้ผ่านพ้นไปแล้ว อ้า!!จะมีช่วงเวลาไหนที่จะรู้สึกดีได้เท่าเวลานี้อีก รู้สึกร่าเริงผิดปกติแฮะ ฉันบิดขี้เกียจเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปที่สวนใจกลางบ้าน หลังจากเพิ่งทานมื้อเช้าควบกลางวันเสร็จไปไม่นาน แต่อย่างว่า ปิดเทอมอ่านะ มันก็ต้องกระปรี้กระเปร่าเป็นธรรมดา แต่ก็ยังมีเรื่องหนึ่งที่ฉันกังวล เรื่องของยัยเอรินั่นแหละ บอกว่าจะมาที่บ้าน ยังไม่มีแม้แต่เงา ถึงแม้ว่าจะปิดเทอมไปได้เกือบอาทิตย์ แต่ก็ดีแล้วแหละ เพราะช่วงนี้พี่ฮานะหน้าบูดบ่อยๆ วัยใกล้หมดประจำเดือนก็เงี้ยแหละ กรั่กๆๆ แต่ที่จริงพี่ฮานะก็อายุห่างจากฉันมากโขอยู่เหมือนกัน ตั้ง 2 ปีแน่ะ
“ปิ๊ง ป่อง ปิ๊ง ป่อง” เสียงใครกดกริ่งน่ะ รอแป๊บสิ เดี๋ยวจะไปเปิดประตูแล้ว ฉันกึ่งวิ่งกึ่งเดินลงบันไดด้วยความเร่งรีบเช่นเคยทุกครั้ง เพื่อลงไปเปิดประตู
ฉันเดินไปเปิดประตู ภาพตรงหน้าทำให้ฉันอึ้ง ( อึ้งบ่อยจัง นางเอกเรา ) O_O บ้าหอบฟางมาจากไหนเนี่ย ภาพที่ฉันเห็นคือ เอริกำลังอยู่ท่ามกลางกองโปสเตอร์และนิตยาสารที่ตนหอบมา หอบมาได้ไงเนี่ย โปสเตอร์หลายสิบแผ่น กับหนังสือนับไม่ถ้วนกระจัดกระจายอยู่หน้าประตู คาดว่าเอริคงจะปล่อยมันลงกระแทกพื้นอย่างจังด้วยความหนัก
“มาช่วยกันถือหน่อยเซ่!!” -0- เสียงดังมาจากเอริ ทำให้ฉันหลุดจากภวังค์
“ฮะ!เอ่อ!อืม!”
ฉันช่วยเอริยกของ ตั้งนิตยาสารเกือบร้อยเล่ม รวมถึงเล่มที่มีรูปผู้ชายหอมแก้มกันเล่มนั้นด้วย นี่เธอหอบมาได้ไงกัน ขนาดฉันยังต้องยกมา 2-3 รอบเลย เอามาไว้ที่ห้องนั่งเล่น ห้องที่ถือว่าเทคโนโลยีทันสมัยที่สุดในบ้าน ก็เพราะมันมากระจุกรวมวันแต่ที่นี่น่ะสิ ยกเว้นทีวี เครื่องเล่นฯ คอม ที่จะกระจายกันไปตามห้อง อีกห้องนี้ยังเป็นห้องที่บรรยากาศดีทีเดียว อบอวลไปด้วยกลิ่นดอกไม้ ที่ลมพัดมาจากสวนกลางบ้าน ( เรียกว่าสวนลอยฟ้าดีกว่ามั้ย มันอยู่ชั้น 2 เนี่ย ) มีกลิ่นดอกไม้หลายชนิดที่แม่ปลูกไว้ พัดผ่านเข้ามาในห้องนี้เกือบหมด
ฉันเริ่มสงสัยเอริ เธอจะหอบของมาทำไมตั้งเยอะแยะ ทำอย่างกับจะย้ายบ้านอย่างงั้นแหละ ดูเหมือนเอริจะอ่านใจฉันออก - - ?
“ไปต้องทำหน้าอย่างงั้นหรอก ฉันก็มาบ้า Soul ถึงบ้านเธอไง”
“อ๋อ!อืม!เฮ้ย! ได้ไง” ฉันตอบรับก่อนจะนึกขึ้นขึ้นได้
“โชคดีที่พี่ฮานะไม่อยู่นะเนี่ย” ฉันพูดต่อ
เอริไม่สนใจ เธอหยิบโปสเตอร์ขึ้นมาแผ่นหนึ่ง ซึ่งฉันคิดว่ามันคงเป็นโปสเตอร์ชิ้นแรกที่เอริได้มา เพราะมันเริ่มเยินไปตามกาลเวลา เธอกางออก แล้วเริ่มสาธยาย
“Soul เป็นนักร้องกลุ่มจากเกาหลี พวกเขาทั้ง 4 ได้ออกซิงเกิ้ลแรกเมื่อปลายปี 2004 และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นให้พวกเขาดังเป็นพลุแตก ในเวลาไม่ถึงเดือน ซิงเกิ้ลแรกก็ไต่เต้าทะยานขึ้นมาอยู่ในอันดับต้นๆของชาร์ตใหญ่ๆหลายชาร์ต แล้วพวกเขาก็ปล่อยซิงเกิ้ลที่ 2 และ 3 ตามมา ซึ่งผลลัพธ์ก็ได้ไม่ต่างจากซิงเกิ้ลแรกเท่าไหร่ อีกทั้งก็ยังสามารถเห็นเขาตามโฆษณาต่างๆมากมาย และนั่นก็เพียงพอที่จะทำให้ทั้งเกาหลีไม่มีใครไม่รู้จัก Soul แนวดนตรีแบบใหม่คือ Acapella Dance วงนี้ประกอบด้วย 4 หนุ่มคือ” เอริเว้นหายใจสักพัก หลังจากเธอพูดมายาวยืดไม่มีเทค ฉันว่าเธอน่าจะพักกลืนน้ำลายตั้งนานแล้ว
“S = Serene O = Osier U = Unite L = Lee wan นี่เป็นชื่อที่เค้าใช้ในวงการ ไม่ใช่ชื่อจริง เพราะวงนี้เค้าไม่ค่อยเปิดเผยข้อมูลส่วนตัวสักเท่าไหร่ พอจะรู้ก็มีแต่อายุ ส่วนสูง น้ำหนัก กรุ๊ปเลือด Serene 19 190/63 กรุ๊ป O , Osier 18 187/61กรุ๊ปB , Unite 19 183/66 กรุ๊ปA , Lee wan 19 183/64 กรุ๊ปO คราวนี้ เธอรู้จักพวกเขามากขึ้นหรือยังล่ะ”
เอริหันมาถามฉัน หลังจบการบรรยายเกี่ยวกับ Soul อันยาวเหยียด ฉันไม่ได้ตอบกลับไป เพราะมัวแต่มองโปสเตอร์ จะเรียกว่ามองโปสเตอร์ก็ไม่เชิง ต้องเรียกว่าจ้อง ลีวาน เสียมากกว่า เพราะสายตาของฉันจับจ้องอยู่แต่จุดนั้นจุดเดียว คนชื่อ ลีวานน่ารักชะมัด แค่ยิ้ม ^O^ ฉันก็ยังละสายตาไปจากเขาไม่ได้ ถ้าเป็นหัวเราะล่ะ ฉันคงถูกมนต์สะกดให้มองแต่เขาเป็นชั่วโมงแน่ๆ >.<
“นานะ! เธอจะจ้องโปสเตอร์ไปถึงไหน ตาถลนแล้วนั่น หรือหลงรักเจ้าชายน้อยของฉันซะแล้วล่ะ” หลงรักอะไรกันเล่า ฉันแค่ช๊อบ..ชอบ รอยยิ้มของเขาต่างหากเล่า ว่าแต่...ลีวานกลายเป็นเจ้าชายน้อยของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่
เอริเอามือของเธอโบกไปมาข้างหน้าฉัน เอามือเธอออกไปเซ่ ! ฉันจะดูลีวาน ฉันปัดมือของเอริออก แล้วถามทั้งๆที่ยังมองลีวานไม่ละสายตา
“ทำไม?” ถึงปากจะถาม แต่ใจกลับไม่ได้จดจ่ออยู่กับเรื่องที่ถามนั่นเลย เพราะยังคงจ้องแต่ลีวาน ลีวาน ลีวาน ฉันติดเชื้อบ้าดารามาจากเอริแล้วหรอเนี่ย O_O อ๊าก!
“เธอนี่จริงๆเลย ฉันลงไปกินน้ำก่อนนะ” ฉันพยักหน้าก่อนเสียงฝีเท้าค่อยๆเบาลง
ฉันหันไปเห็นสมุดภาพของ Soul จึงหยิบมาเปิดดู ข้างในมีแต่รูปบาดตาบาดใจทั้งนั้น ทำไมช่างสวยอย่างนี้ละ ฟังไม่ผิดหรอกค่ะ สวยน่ะ สวยจริงๆ ถ้าไม่ได้ใส่เสื้อผ้าผู้ชาย เห็นครั้งแรกเป็นต้องบอกว่า หญิงชัวร์ๆ คิ้วยาวเรียว ตาสองชั้นกลมโตสีฟ้าดูเศร้าๆ จมูกโด่งรับกับใบหน้าเรียวรูปไข่ ริมฝีปากบาง ผมสีน้ำตาลหยักศกตรงปลายนิดๆ ยาวประบ่า ผิวขาวอมเหลือง ยิ่งดูยิ่งเหมือนผู้หญิง แต่เท่าที่ดูเวลาถ่ายรูปจะเก๊กจัดแฮะ!!
ลีวาน อ๊ายๆๆ ยิ่งดูยิ่งเขิน ยิ้มละลายใจมาก ผมซอยรากไทรสีน้ำตาลทองหยักศกไม่มากนัก บางรูปเค้าก็มัดผมเป็นหางม้า มีปอยผมตกลงมาปรกหน้านิดหน่อย น่ารักชะมัด เวลาเขาไม่ยิ้มจะดูกลืนไปกับภาพ แต่หากเขายิ้มละก็ เด่นออกมานอกภาพเลย ลักยิ้มข้าเดียวของเขาก็เสริมให้ยิ้มดูหวานดูน่ารักยิ่งขึ้นไปอีก
ยูไนท์ เพอร์เฟ็คมาก เขี้ยวของเขามีสเน่ห์มาก ผมรองทรงที่ชี้หน่อยๆ สีดำสนิท ดูท่าเขาคงจะเป็นคนจริงจังกับชีวิตมาก ถ่ายรูปทีไรมีท่าประจำตลอดอยู่ท่าเดียว คือชูสองนิ้ว
โอเซีย ผิวสีน้ำผึ้งของเขาเซ็กซี่มาก เค้าเด็กที่สุดในวง แต่ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าลีวานซะอีก ผมสีน้ำตาลรองทรงที่ชี้ๆ ดูหล่อเหลาแบบลูกคุณหนู ตากลมโตสีเดียวกับผมเป็นประกายระยิบระยับ แต่มีบางรูปที่ถ่ายกับซีรีนและยูไนท์ โดยที่ยูไนท์จิ้มแก้มโอเซีย โอเซียจิ้มแก้มซีรีน ฉีกยิ้มเหมือนพูดคำว่ากิมจิแล้วถ่ายรูป ดูติ๊งต๊องปัญญาอ่อนดีแท้ ไม่น่าเชื่อว่าคนเงียบๆอย่างซีรีนและคนที่ดูจริงจังกับชีวิตอย่างยูไนท์จะสามารถโพสท่าติ๊งต๊องนี่ได้
โอ๊ะ! ฉันเปิดพลิกไปอีกหน้าหนึ่ง เห็นรูปสีวานหัวเราะ โดยมีฉากหลังเป็นซีรีนแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ อีกยังมีมือใครอีกคนโผล่มาจิ้มแก้มอีก เห็นแล้วก๊ากชะมัด มันเป็นการ์ดใบเล็กๆคั่นอยู่ระหว่างหน้า เธอมีตั้งสองใบ ฉันขอใบนี้ละกันนะ เอริ
เป็นครั้งแรกที่ฉันมีรูปนักร้องในอิริยาบถประหลาดๆแบบนี้ และมันอาจจะมีครั้งแรกเกี่ยวกับ Soul ตามมาอีกมากมาย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
- - เครดิต - -
ขอบคุณมิ้งค์นะสำหรับประโยคที่ว่า เสาไฟฟ้าและหลักกิโลเมตร
อ่านก่อนไป เม้นก่อนกลับ โหวตก่อนปิด
~linwenya~
ความคิดเห็น