คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Lovely Jewels :: Intro
บทนำ
ปัง! ปัง!
เสียงปืนที่ดังขึ้นพร้อมกรีดร้องมากมายดังระงมไปทั่วเป็นสิ่งที่ทำให้เด็กสาวเจ้าของนัยน์ตาสีโกเมนเริ่มที่จะกรีดร้องตามยามเห็นมารดาผู้แม่แม่ถูกสิ่งที่เรียกว่า 'ปืน' ยิงล้มไปต่อหน้าต่อตา
"หนี...ไป.."
คำพูดสุดท้ายของคนเป็นแม่ที่กังวลเรื่องลูกสาวได้เอ่ยออกมาเพียงแผ่วเบาเท่านั้น บาดแผลที่เปิดกว้างจนทำให้หยาดโลหิตมากมายที่ไหลนองเต็มพื้นนั้นไม่อาจทำให้หญิงสาววัยกลางคนอดทนต่อความเจ็บปวดได้อีกต่อไป
เดี๋ยวเธอก็จะต้องตายใช่ไหม?
เด็กสาวนั่งนิ่งงันมองการฆ่าล้างผู้คนในหมู่บ้านจากคนต่างถิ่นอย่างหมดหวัง ก่อนจะมีใครบางคนคว้ามือเธอแล้วนำวิ่งออกไป เด็กหญิงผู้วิ่งนำมาคนนี้พาเธอเข้าไปยังสถานที่ลับของหมู่บ้านและก้มกวาดบางอย่างลงถุงหนังท่ามกลางสายตาอันสงสัยของอีกคน
เธอคนนั้นกำลังทำอะไร?
คงเป็นแค่คำถามที่เด็กสาวตาสีแดงตั้งขึ้นกับตัวเองเท่านั้นไม่ได้ถามคนตรงหน้าออกไป เมื่อดูเหมือนว่าเด็กสาวคนนั้นได้ของครบแล้วเธอส่งถุงนั้นให้อีกคนที่มองเธอมาเงียบๆตั้งแต่ต้น ก่อนที่ดวงตาสีโกเมนที่เบิกกว้างยามเห็นสิ่งของในถุงจึงพยายามที่จะถามออกไป
"ทำไมถึง..."
"ตามมาเร็วมันมาแล้ว!"
เด็กสาวทั้งสองยังไม่ทันที่จะได้เริ่มคุยกันก็ต้องเริ่มวิ่งหนีกันอีกหน พวกเธอสองคนวิ่งไปเรื่อยๆจนเริ่มเข้าสู่แถบชายป่าและเด็กสาวแสนประหลาดที่ช่วยเธอไว้นั้นจะวิ่งนำไปอีกทาง
"แฮ่กๆ ไม่มีใครตามมาใช่ไหม"
เสียงหอบดังขึ้นหลังจากวิ่งมาอย่างยาวนาน เจ้าของเสียงจึงหันไปถามเพื่อนร่วมทางที่ติดมาด้วย
"น่าจะไปแล้ว โอ๊ย! เหนื่อย" อีกเสียงตอบรับก่อนจะฟุบตัวนั่งลงไปอย่างเหนื่อยอ่อนและชูถุงสีน้ำตาลในมือขึ้นพร้อมถามเสียงด้วยเสียงกังวลใจ "จะเอาไปซ่อนไว้ที่ไหนดี อันนี้มันของสำคัญมากนะ"
"นี่ฟังอยู่รึเปล่า"
เสียงเดิมกับคำถามที่ผ่านมาถามย้ำอีกครั้งเมื่อเห็นอีกฝ่ายนิ่งเงียบไม่ตอบคำถามแต่เดินดุ่มๆไปตรงพื้นที่โล่งเตียนและมีแท่งไม้หลายอันนั้นวางพิงไว้อยู่ตรงกองหินแทน
ตึง!
มือเล็กๆนั่นพลักไม้ล้มจากกองหินเผยให้เห็นทางเข้าลงไปชั้นใต้ดิน ก่อนจะหันไปพยักเพยิดให้อีกคนที่ถือถุงสีน้ำตาลโทรมๆเป็นเชิงว่าให้ตามมาแต่เมื่อเด็กสาวทั้งสองเดินเข้าไปแล้วกองไม้ทั้งหมดก็กลับเข้ามาสู่สภาพเดิมอย่างปกติตามที่พิงกับก้อนหินไว้ตอนแรก
"นี่มัน ที่ไหนกัน"
เด็กสาววัยสิบหกปีที่เดินตามหลังมาถามเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกันที่เดินนำอยู่ข้างหน้าที่พาเดินเลาะเลี้ยวชำนาญทางอย่างราวกับรู้จักที่นี่ดี
"อีกนิดเดียวเดี๋ยวก็รู้แล้วแหละ ระวังหน่อยนะตรงนั้นมันลื่นรีบเดินมาเถอะ" ฝ่ายคนเดินนำนั้นกลับเลี่ยงที่จะตอบความจริงทั้งหมดและพูดเชิงให้เงียบและเดินตามมาเป็นนัยว่าจะตัดบทสนทนา
เด็กสาวเลยเลือกที่จะเดินตามไปเงียบๆมากกว่าจะมารีดเค้นคำตอบหรือถกเถียงกัน แต่เมื่อเดินตามทางที่เหมือนอุโมงค์มาเรื่อยๆเด็กสาวตาลุกวาวเมื่อเห็นแสงรำไรเบื้องหน้าด้านทางออก แต่เมื่อเดินลอดผ่านมาแล้วมือที่ถือถุงสีนำ้ตาลกำแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว ริมฝีปากบางสั่นระริก
"อย่าบอกนะว่า..." ท้ายประโยคของเด็กสาวที่ยืนสั่นระริกถูกขัดโดยคำตอบของอีกคนหนึ่งแทน
"อย่างที่เธอเข้าใจ...นี่ไงที่จะเอาไว้ปกป้องคุ้มครองอัญมณี เราจะให้สร้างคนดูแลมัน..." ท้ายประโยคปลายเสียงเริ่มแผ่วเบาลง พร้อมกับเปลือกตาบางที่ค่อยๆปิดลงและลืมขึ้นพร้อมประกายในดวงตาที่แน่วแน่
"ดูแลมันไปตลอดกาล"
ความคิดเห็น